WASHINGTON — Yoksul annelere çocuklarının hayatlarının ilk yılında nakit para sağlayan bir deney, bebeklerin beyin aktivitelerini daha güçlü bilişsel gelişimle ilişkili şekillerde değiştirmiş gibi görünüyor, bu da güvenlik ağı politikası için potansiyel etkileri olan bir bulgu.
Farklılıklar mütevazıydı – araştırmacılar onları istatistiksel büyüklük açısından 81’den 100’lük bir sıradaki 75. sıraya geçmeye benzettiler – ve diğer araştırmalar beklemek için bir neden sunduğundan, beyin kalıplarındaki değişikliklerin daha yüksek becerilere dönüşüp dönüşmeyeceğini göreceğiz. .
Yine de, tek bir yıllık sübvansiyonun beyin işleyişi kadar derin bir şeyi değiştirebileceğine dair kanıtlar, paranın çocuk gelişiminde oynayabileceği rolün altını çiziyor ve Başkan Biden çocuklu aileler için çok daha büyük bir sübvansiyon programı için bastırıyor.
Pensilvanya Üniversitesi’nden sinirbilimci Martha J. Farah, Proceedings of the National Academies of Sciences için çalışmanın bir incelemesini yürüten ve Pazartesi günü yayınlandığı “Bu büyük bir bilimsel bulgu” dedi. “Ailelere daha fazla para vermenin, hatta mütevazı bir miktar daha fazla para vermenin daha iyi beyin gelişimine yol açtığının kanıtı. ”
Ödemeler, çocuklar en az 4 yaşına gelene kadar devam edecek ve araştırmacılar daha ileri testler planlıyor. Kredi. . . Lauren Meyer/Bebeğin İlk Yılları aracılığıyla
Başka bir araştırmacı, Harvard’dan Charles A. Nelson III, daha temkinli davrandı ve ödemelerin tam etkisinin -ayda 333 dolar- çocuklar bilişsel testler yapana kadar net olmayacağını belirtti. Çalışmada belgelenen beyin kalıpları genellikle daha yüksek bilişsel becerilerle ilişkilendirilse de, durumun her zaman böyle olmadığını söyledi.
Araştırmanın danışmanı olarak görev yapan Dr. Nelson, “Bu potansiyel olarak çığır açan bir çalışma” dedi. “Politika yapıcı olsaydım buna dikkat ederdim, ancak her aileye ayda 300 dolar veren bir faturayı kabul etmem için erken olur. ”
Genişletilmiş çocuk vergi kredisi yoluyla çocuk başına ayda 300 dolara kadar olan neredeyse evrensel çocuk sübvansiyonlarından oluşan geçici bir federal program, Bay Biden’ın Demokratları uzatacak büyük bir sosyal politika tasarısı arkasında birleştirememesinden sonra bu ay sona erdi. Çoğu Cumhuriyetçi, maliyeti gerekçe göstererek ve refah olarak tanımladıkları koşulsuz yardımın ebeveynleri çalışmaktan caydırdığı konusunda uyararak aylık hibelere karşı çıkıyor.
Bu endişelerin bazılarını paylaşan Batı Virginia Demokrat Senatör Joe Manchin III, Biden planını etkili bir şekilde engelledi, ancak mütevazı ailelere ve iş sahibi olanlara sınırlı ödemeleri destekleyebileceğini öne sürdü. Bebeğin İlk Yılları olarak adlandırılan deneyde ödemeler, anne babanın çalışıp çalışmadığına bakılmaksızın sağlandı.
Yoksul çocukların okula ortalama olarak daha zayıf bilişsel becerilerle başladığına dair çok sayıda kanıt var ve sinirbilimciler farklılıkların beyin yapısı ve işlevine kadar uzandığını gösterdi. Ancak bu farklılıkların doğrudan para kıtlığından mı yoksa ebeveyn eğitimi veya mahalle etkileri gibi ilgili faktörlerden mi kaynaklandığı net değil.
Pazartesi günü yayınlanan çalışma, yoksulluğun çocukları ilk anlarından geri tuttuğuna dair kanıtlar sunuyor.
Columbia Üniversitesi’nden bir doktor ve nörobilimci olan ve çalışmaya öncülük eden Dr. Kimberly G. Noble, “Bu, paranın kendi başına beyin gelişimi üzerinde nedensel bir etkisi olduğunu gösteren ilk çalışma” dedi.
Dr. Noble ve altı üniversiteden meslektaşları, bebeklerin doğumundan sonraki günlerde bin anne-bebek çiftini işe aldı ve aileleri rastgele iki gruba ayırdı. Bir grup ayda nominal 20 dolar, diğeri ise 333 dolar aldı.
Araştırmacılar, 1 yaşındaki çocukları değerlendirmek için elektroensefalogramları veya EEG testlerini kullanarak, yüksek nakit grubundakilerin, diğer araştırmaların düşük nakit grubundakilere göre bilişsel gelişimle bağlantılı olan hızlı beyin aktivitesinin daha fazlasına sahip olduğunu buldular. Farklar, hepsinde olmasa da çoğu ölçümde istatistiksel olarak anlamlıydı ve beynin bilişsel ilerlemeyle en çok ilişkili bölümlerinde en fazlaydı.
Ödemeler, çocuklar en az 4 yaşına gelene kadar devam edecek ve araştırmacılar daha ileri testler planlıyor.
Araştırmacılar hala paranın beyin gelişimini neden değiştirdiğini belirlemeye çalışıyorlar. Daha iyi yiyecek veya sağlık hizmeti satın alabilirdi; azaltılmış zararlı ebeveyn stresi seviyeleri; ya da annelerin daha az çalışmasına ve bebekleriyle daha fazla zaman geçirmesine izin verdi.
Nakit yardımın çocuklara yardım mı yoksa zarar mı verdiği sorusu, sosyal politikanın merkezinde yer alır. İlericiler, çocukluk çağındaki kısa dönemli yoksulluğun bile yetişkin gelirlerinin düşmesine ve daha kötü sağlığa yol açabileceğini gösteren araştırmalara atıfta bulunarak, yoksul çocukların bir gelir tabanına ihtiyacı olduğunu savunuyorlar. Muhafazakarlar, koşulsuz ödemelerin işi ve evliliği aşındırdığını ve uzun vadede yoksulluğu artırdığını söylüyor.
Başkan Bill Clinton, sosyal yardım garantilerini kaldırarak ve yardımları çalışan ebeveynlere kaydırarak çeyrek yüzyıl önce Demokrat Parti’nin tutumunu değiştirdi. Çocuk yoksulluğu daha sonra rekor seviyelere inmiş olsa da, bunun nedenleri tartışmalıdır ve artan eşitsizlik ve oynaklık, Demokratların sübvansiyonlara verdiği desteği yeniden canlandırmıştır. Diğer birçok zengin ülke, koşulsuz geniş çocuk ödeneği sunmaktadır.
Geçen yıl kabul edilen çocuk vergi kredisinin geçici olarak genişletilmesi, en zengin ebeveynler dışındaki herkese bir yıllık maliyeti 100 milyar dolardan fazla olan sübvansiyonlar sundu. Washington Demokrat Temsilcisi Suzan DelBene, çalışmanın “çocuklarımıza yatırım yapmanın inanılmaz uzun vadeli faydaları olduğunu” göstererek yardımın durumunu güçlendirdiğini söyledi. ”
Çalışmanın dokuz ortak yazarından biri olan Irvine, California Üniversitesi’nde ekonomist olan Greg J. Duncan, araştırmanın “neredeyse her zaman ebeveynlerin maruz kalabileceği riskler hakkında” olduğunu söylediği tartışmayı yeniden odaklamasını umduğunu söyledi. “Ödemelerin çocuklar için iyi olup olmadığı” sorusuna daha az çalışın ya da parayı anlamsız kullanın”. ”
Ancak muhafazakar bir refah eleştirmeni olan Heritage Foundation’dan Robert Rektör, çalışmanın, ebeveynleri iş bulmaya ve çalışmaya devam etmeye teşvik ederek çocuk yoksulluğunu azalttığına inandığı katı refah yasalarını haklı çıkardığını savundu.
“Çocuk yoksulluğunun bu olumsuz etkileri olduğuna gerçekten inanıyorsanız, koşulsuz nakit yardımı geri almaya çalışmamalısınız” dedi. “Refah reformunu tersine çevirme işine kesinlikle girmek istemezsiniz. ”
Ekonomistler ve psikologlar bir zamanlar yoksul çocuklarla ilgili çalışmalara hakimdi, ancak sinirbilimciler giderek daha fazla ağırlık verdiler. Son 15 yılda, yoksul çocukların ortalama olarak beyin yapısı ve işlevi açısından diğerlerinden farklı olduğunu ve en büyük farklılıkların en yoksul çocuklar için olduğunu gösterdiler.
EEG testleri elektriksel aktivitede farklılıklar buldu. Manyetik rezonans görüntüleme veya M. R. I. s, özellikle dil gelişimi ve yürütme işleviyle bağlantılı alanlarda, serebral korteksin boyutunda farklılıklar göstermiştir. Bir çalışma, serebral korteks boyutundaki farklılıkların, yüksek ve düşük gelirli ergenler arasındaki başarı farkının yüzde 44’üne kadar sorumlu olabileceğini buldu.
Herhangi bir grup farklılığında olduğu gibi, ortalamalar bireysel sonuçları öngörmez. Beyin özelliklerinin ötesindeki diğer birçok faktör bilişsel gelişimi etkiler ve birçok düşük gelirli çocuk başarılı olur.
Nakit yardımın etkilerini test etmek için Baby’s First Years, Ulusal Sağlık Enstitüleri de dahil olmak üzere kamu ve özel kaynaklardan 20 milyon dolardan fazla para topladı. Araştırmacılar, New York City, Minneapolis-St. Paul ve New Orleans ve Omaha’nın metropol bölgeleri, bunları rastgele yüksek ve düşük ödeme gruplarına atadı.
Ailelerin ortalama gelirleri yaklaşık 20.000 $’dı, bu ortalama büyüklükteki bir aile için resmi yoksulluk sınırının altındaydı, yani ayda 333 dolar alanların yaklaşık yüzde 20’lik bir gelir kazancı elde ettiği anlamına geliyordu. Annelere parayı istedikleri gibi kullanabilecekleri söylendi.
Araştırmacılar, yüksek nakit grubundaki çocukların, düşük nakit grubundaki çocuklara göre daha yüksek frekanslı beyin aktivitesi ve daha az düşük frekanslı aktivite göstereceğini öngördü. Önceki araştırmalar, bu tür kalıpların daha yüksek bilişsel beceriler ve daha az dikkat sorunu ile ilişkili olduğunu bulmuştur.
Sonuçlar büyük ölçüde tahminlerle uyumluydu, daha yüksek hibe alan çocuklar daha hızlı beyin aktivitesi gösterdi (ancak yavaş beyin aktivitesinde hiçbir fark yoktu).
Bilim adamları, görüşmelerde daha az belirsiz olmasına rağmen, paranın değişen beyin kalıplarına neden “göründüğünü” yazdılar. Dr. Noble, kanıtların güçlü olmasına rağmen, kısmen koronavirüs pandemisi sadece 435 bebeği test etmelerine izin verdiği için “geçersiz” olmadığını söyledi.
Araştırmacılar hala paranın beyin gelişimini neden değiştirdiğini belirlemeye çalışıyorlar. Daha iyi yiyecek veya sağlık hizmeti satın alabilirdi. Kredi. . . The New York Times için Cody O’Loughlin
Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nden bir sinirbilimci olan John Gabrieli, nakit yardımının beyin aktivitesini değiştirdiğine dair kanıtın ikna edici ve “bilimsel olarak çok önemli” olduğunu söyledi, ancak ekledi: “Bu farklılıkların bilişte gelişmelere yol açıp açmadığını görmek istiyoruz. . ”
Kaydedilen farklılıkların boyutu mütevazı olsa da (standart sapmanın yaklaşık beşte biri), araştırmacılar, çocuklara öğretmen vermek gibi, ortalama bir okul deneyinde üretilenlerle karşılaştırılabilir olduklarını söyledi. Bu hizmetlerin yönetilmesi genellikle zor olsa da, nakit toplu ölçekte dağıtılabileceğini de eklediler.
Wisconsin Üniversitesi Yoksulluk Araştırmaları Enstitüsü’nü yöneten çalışmanın ortak yazarı Katherine Magnuson, yalnızca bir yıllık yardımın bir fark yarattığına şaşırdığını söyledi. “Beynin çevrelere ne kadar duyarlı olduğunu gösteriyor” dedi.
Sınırsız nakit yardımı eleştirenler genellikle ailelerin bunu boşa harcayacağı veya kötüye kullanacağı konusunda uyarır. Ancak Duke Üniversitesi’nden ekonomist ve araştırmanın ortak yazarlarından Lisa A. Gennetian, sonuçların ebeveynlerin iyi kararlar alma konusunda güvenilir olabileceğini gösterdiğini söyledi. “Bir aile için bu yemek olabilir; bir diğeri için konut olabilir” dedi. Ek araştırmalar, ebeveynlerin parayı nasıl harcadıklarını inceleyecektir.
Geçen yıl çocuk vergi kredisinin genişletilmesinden farklı olarak, deney dar bir şekilde yoksul yeni doğanları hedef aldı, bu da çoğaltmayı daha az maliyetli hale getirecek ve muhtemelen muhafazakarların çalışmayı caydırma konusundaki endişelerini hafifletecek.
Daha geniş ödemelerin bir eleştirmeni olan American Enterprise Institute’dan Angela Rachidi, çalışmanın bebek bağının önemini öne sürdüğünü söyledi. İlk sonuçlar devam ederse, annelerin yeni doğan bebekleriyle ücretli izin de dahil olmak üzere daha fazla zaman geçirmelerine yardımcı olacak politikalara destek verebileceklerini söyledi.
Ancak herhangi bir nakit yardımın, “düşük gelirli, sınırlı süreli ve uzun vadede çalışma teşviklerini aşındırmayan kişilere yönelik olması gerektiğini” söyledi. ”
Farklılıklar mütevazıydı – araştırmacılar onları istatistiksel büyüklük açısından 81’den 100’lük bir sıradaki 75. sıraya geçmeye benzettiler – ve diğer araştırmalar beklemek için bir neden sunduğundan, beyin kalıplarındaki değişikliklerin daha yüksek becerilere dönüşüp dönüşmeyeceğini göreceğiz. .
Yine de, tek bir yıllık sübvansiyonun beyin işleyişi kadar derin bir şeyi değiştirebileceğine dair kanıtlar, paranın çocuk gelişiminde oynayabileceği rolün altını çiziyor ve Başkan Biden çocuklu aileler için çok daha büyük bir sübvansiyon programı için bastırıyor.
Pensilvanya Üniversitesi’nden sinirbilimci Martha J. Farah, Proceedings of the National Academies of Sciences için çalışmanın bir incelemesini yürüten ve Pazartesi günü yayınlandığı “Bu büyük bir bilimsel bulgu” dedi. “Ailelere daha fazla para vermenin, hatta mütevazı bir miktar daha fazla para vermenin daha iyi beyin gelişimine yol açtığının kanıtı. ”
Ödemeler, çocuklar en az 4 yaşına gelene kadar devam edecek ve araştırmacılar daha ileri testler planlıyor. Kredi. . . Lauren Meyer/Bebeğin İlk Yılları aracılığıyla
Başka bir araştırmacı, Harvard’dan Charles A. Nelson III, daha temkinli davrandı ve ödemelerin tam etkisinin -ayda 333 dolar- çocuklar bilişsel testler yapana kadar net olmayacağını belirtti. Çalışmada belgelenen beyin kalıpları genellikle daha yüksek bilişsel becerilerle ilişkilendirilse de, durumun her zaman böyle olmadığını söyledi.
Araştırmanın danışmanı olarak görev yapan Dr. Nelson, “Bu potansiyel olarak çığır açan bir çalışma” dedi. “Politika yapıcı olsaydım buna dikkat ederdim, ancak her aileye ayda 300 dolar veren bir faturayı kabul etmem için erken olur. ”
Genişletilmiş çocuk vergi kredisi yoluyla çocuk başına ayda 300 dolara kadar olan neredeyse evrensel çocuk sübvansiyonlarından oluşan geçici bir federal program, Bay Biden’ın Demokratları uzatacak büyük bir sosyal politika tasarısı arkasında birleştirememesinden sonra bu ay sona erdi. Çoğu Cumhuriyetçi, maliyeti gerekçe göstererek ve refah olarak tanımladıkları koşulsuz yardımın ebeveynleri çalışmaktan caydırdığı konusunda uyararak aylık hibelere karşı çıkıyor.
Bu endişelerin bazılarını paylaşan Batı Virginia Demokrat Senatör Joe Manchin III, Biden planını etkili bir şekilde engelledi, ancak mütevazı ailelere ve iş sahibi olanlara sınırlı ödemeleri destekleyebileceğini öne sürdü. Bebeğin İlk Yılları olarak adlandırılan deneyde ödemeler, anne babanın çalışıp çalışmadığına bakılmaksızın sağlandı.
Yoksul çocukların okula ortalama olarak daha zayıf bilişsel becerilerle başladığına dair çok sayıda kanıt var ve sinirbilimciler farklılıkların beyin yapısı ve işlevine kadar uzandığını gösterdi. Ancak bu farklılıkların doğrudan para kıtlığından mı yoksa ebeveyn eğitimi veya mahalle etkileri gibi ilgili faktörlerden mi kaynaklandığı net değil.
Pazartesi günü yayınlanan çalışma, yoksulluğun çocukları ilk anlarından geri tuttuğuna dair kanıtlar sunuyor.
Columbia Üniversitesi’nden bir doktor ve nörobilimci olan ve çalışmaya öncülük eden Dr. Kimberly G. Noble, “Bu, paranın kendi başına beyin gelişimi üzerinde nedensel bir etkisi olduğunu gösteren ilk çalışma” dedi.
Dr. Noble ve altı üniversiteden meslektaşları, bebeklerin doğumundan sonraki günlerde bin anne-bebek çiftini işe aldı ve aileleri rastgele iki gruba ayırdı. Bir grup ayda nominal 20 dolar, diğeri ise 333 dolar aldı.
Araştırmacılar, 1 yaşındaki çocukları değerlendirmek için elektroensefalogramları veya EEG testlerini kullanarak, yüksek nakit grubundakilerin, diğer araştırmaların düşük nakit grubundakilere göre bilişsel gelişimle bağlantılı olan hızlı beyin aktivitesinin daha fazlasına sahip olduğunu buldular. Farklar, hepsinde olmasa da çoğu ölçümde istatistiksel olarak anlamlıydı ve beynin bilişsel ilerlemeyle en çok ilişkili bölümlerinde en fazlaydı.
Ödemeler, çocuklar en az 4 yaşına gelene kadar devam edecek ve araştırmacılar daha ileri testler planlıyor.
Araştırmacılar hala paranın beyin gelişimini neden değiştirdiğini belirlemeye çalışıyorlar. Daha iyi yiyecek veya sağlık hizmeti satın alabilirdi; azaltılmış zararlı ebeveyn stresi seviyeleri; ya da annelerin daha az çalışmasına ve bebekleriyle daha fazla zaman geçirmesine izin verdi.
Nakit yardımın çocuklara yardım mı yoksa zarar mı verdiği sorusu, sosyal politikanın merkezinde yer alır. İlericiler, çocukluk çağındaki kısa dönemli yoksulluğun bile yetişkin gelirlerinin düşmesine ve daha kötü sağlığa yol açabileceğini gösteren araştırmalara atıfta bulunarak, yoksul çocukların bir gelir tabanına ihtiyacı olduğunu savunuyorlar. Muhafazakarlar, koşulsuz ödemelerin işi ve evliliği aşındırdığını ve uzun vadede yoksulluğu artırdığını söylüyor.
Başkan Bill Clinton, sosyal yardım garantilerini kaldırarak ve yardımları çalışan ebeveynlere kaydırarak çeyrek yüzyıl önce Demokrat Parti’nin tutumunu değiştirdi. Çocuk yoksulluğu daha sonra rekor seviyelere inmiş olsa da, bunun nedenleri tartışmalıdır ve artan eşitsizlik ve oynaklık, Demokratların sübvansiyonlara verdiği desteği yeniden canlandırmıştır. Diğer birçok zengin ülke, koşulsuz geniş çocuk ödeneği sunmaktadır.
Geçen yıl kabul edilen çocuk vergi kredisinin geçici olarak genişletilmesi, en zengin ebeveynler dışındaki herkese bir yıllık maliyeti 100 milyar dolardan fazla olan sübvansiyonlar sundu. Washington Demokrat Temsilcisi Suzan DelBene, çalışmanın “çocuklarımıza yatırım yapmanın inanılmaz uzun vadeli faydaları olduğunu” göstererek yardımın durumunu güçlendirdiğini söyledi. ”
Çalışmanın dokuz ortak yazarından biri olan Irvine, California Üniversitesi’nde ekonomist olan Greg J. Duncan, araştırmanın “neredeyse her zaman ebeveynlerin maruz kalabileceği riskler hakkında” olduğunu söylediği tartışmayı yeniden odaklamasını umduğunu söyledi. “Ödemelerin çocuklar için iyi olup olmadığı” sorusuna daha az çalışın ya da parayı anlamsız kullanın”. ”
Ancak muhafazakar bir refah eleştirmeni olan Heritage Foundation’dan Robert Rektör, çalışmanın, ebeveynleri iş bulmaya ve çalışmaya devam etmeye teşvik ederek çocuk yoksulluğunu azalttığına inandığı katı refah yasalarını haklı çıkardığını savundu.
“Çocuk yoksulluğunun bu olumsuz etkileri olduğuna gerçekten inanıyorsanız, koşulsuz nakit yardımı geri almaya çalışmamalısınız” dedi. “Refah reformunu tersine çevirme işine kesinlikle girmek istemezsiniz. ”
Ekonomistler ve psikologlar bir zamanlar yoksul çocuklarla ilgili çalışmalara hakimdi, ancak sinirbilimciler giderek daha fazla ağırlık verdiler. Son 15 yılda, yoksul çocukların ortalama olarak beyin yapısı ve işlevi açısından diğerlerinden farklı olduğunu ve en büyük farklılıkların en yoksul çocuklar için olduğunu gösterdiler.
EEG testleri elektriksel aktivitede farklılıklar buldu. Manyetik rezonans görüntüleme veya M. R. I. s, özellikle dil gelişimi ve yürütme işleviyle bağlantılı alanlarda, serebral korteksin boyutunda farklılıklar göstermiştir. Bir çalışma, serebral korteks boyutundaki farklılıkların, yüksek ve düşük gelirli ergenler arasındaki başarı farkının yüzde 44’üne kadar sorumlu olabileceğini buldu.
Herhangi bir grup farklılığında olduğu gibi, ortalamalar bireysel sonuçları öngörmez. Beyin özelliklerinin ötesindeki diğer birçok faktör bilişsel gelişimi etkiler ve birçok düşük gelirli çocuk başarılı olur.
Nakit yardımın etkilerini test etmek için Baby’s First Years, Ulusal Sağlık Enstitüleri de dahil olmak üzere kamu ve özel kaynaklardan 20 milyon dolardan fazla para topladı. Araştırmacılar, New York City, Minneapolis-St. Paul ve New Orleans ve Omaha’nın metropol bölgeleri, bunları rastgele yüksek ve düşük ödeme gruplarına atadı.
Ailelerin ortalama gelirleri yaklaşık 20.000 $’dı, bu ortalama büyüklükteki bir aile için resmi yoksulluk sınırının altındaydı, yani ayda 333 dolar alanların yaklaşık yüzde 20’lik bir gelir kazancı elde ettiği anlamına geliyordu. Annelere parayı istedikleri gibi kullanabilecekleri söylendi.
Araştırmacılar, yüksek nakit grubundaki çocukların, düşük nakit grubundaki çocuklara göre daha yüksek frekanslı beyin aktivitesi ve daha az düşük frekanslı aktivite göstereceğini öngördü. Önceki araştırmalar, bu tür kalıpların daha yüksek bilişsel beceriler ve daha az dikkat sorunu ile ilişkili olduğunu bulmuştur.
Sonuçlar büyük ölçüde tahminlerle uyumluydu, daha yüksek hibe alan çocuklar daha hızlı beyin aktivitesi gösterdi (ancak yavaş beyin aktivitesinde hiçbir fark yoktu).
Bilim adamları, görüşmelerde daha az belirsiz olmasına rağmen, paranın değişen beyin kalıplarına neden “göründüğünü” yazdılar. Dr. Noble, kanıtların güçlü olmasına rağmen, kısmen koronavirüs pandemisi sadece 435 bebeği test etmelerine izin verdiği için “geçersiz” olmadığını söyledi.
Araştırmacılar hala paranın beyin gelişimini neden değiştirdiğini belirlemeye çalışıyorlar. Daha iyi yiyecek veya sağlık hizmeti satın alabilirdi. Kredi. . . The New York Times için Cody O’Loughlin
Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nden bir sinirbilimci olan John Gabrieli, nakit yardımının beyin aktivitesini değiştirdiğine dair kanıtın ikna edici ve “bilimsel olarak çok önemli” olduğunu söyledi, ancak ekledi: “Bu farklılıkların bilişte gelişmelere yol açıp açmadığını görmek istiyoruz. . ”
Kaydedilen farklılıkların boyutu mütevazı olsa da (standart sapmanın yaklaşık beşte biri), araştırmacılar, çocuklara öğretmen vermek gibi, ortalama bir okul deneyinde üretilenlerle karşılaştırılabilir olduklarını söyledi. Bu hizmetlerin yönetilmesi genellikle zor olsa da, nakit toplu ölçekte dağıtılabileceğini de eklediler.
Wisconsin Üniversitesi Yoksulluk Araştırmaları Enstitüsü’nü yöneten çalışmanın ortak yazarı Katherine Magnuson, yalnızca bir yıllık yardımın bir fark yarattığına şaşırdığını söyledi. “Beynin çevrelere ne kadar duyarlı olduğunu gösteriyor” dedi.
Sınırsız nakit yardımı eleştirenler genellikle ailelerin bunu boşa harcayacağı veya kötüye kullanacağı konusunda uyarır. Ancak Duke Üniversitesi’nden ekonomist ve araştırmanın ortak yazarlarından Lisa A. Gennetian, sonuçların ebeveynlerin iyi kararlar alma konusunda güvenilir olabileceğini gösterdiğini söyledi. “Bir aile için bu yemek olabilir; bir diğeri için konut olabilir” dedi. Ek araştırmalar, ebeveynlerin parayı nasıl harcadıklarını inceleyecektir.
Geçen yıl çocuk vergi kredisinin genişletilmesinden farklı olarak, deney dar bir şekilde yoksul yeni doğanları hedef aldı, bu da çoğaltmayı daha az maliyetli hale getirecek ve muhtemelen muhafazakarların çalışmayı caydırma konusundaki endişelerini hafifletecek.
Daha geniş ödemelerin bir eleştirmeni olan American Enterprise Institute’dan Angela Rachidi, çalışmanın bebek bağının önemini öne sürdüğünü söyledi. İlk sonuçlar devam ederse, annelerin yeni doğan bebekleriyle ücretli izin de dahil olmak üzere daha fazla zaman geçirmelerine yardımcı olacak politikalara destek verebileceklerini söyledi.
Ancak herhangi bir nakit yardımın, “düşük gelirli, sınırlı süreli ve uzun vadede çalışma teşviklerini aşındırmayan kişilere yönelik olması gerektiğini” söyledi. ”