“İki olay, birkaç saat (24) ve birkaç kilometre (530) mesafe, neredeyse – neredeyse – aynı şey demek için: yani, Gazze'de işler gerçekten devam edemez. Milan'daki Demokrat Partinin toplanmasından bir gün önce. Farklılıkların o kadar küçük olmadığı anlaşılıyor. Milano'da Netanyahu'nun politikasının eleştirilerine, İsrail ile dayanışma sonrasında çok fazla hareket etmeme endişesi eşlik edecek. Ve Roma'da Filistin davası için afflatusun, konular, düzen sözleri ve Tel Aviv'e karşı çok daha şiddetli ruh halleri eşlik edeceğini. Öyle değildi, randevu herkes için sadece bir olabilirdi.
Ancak tüm muhalefet güçleri arasında ortak bir platform bulmak o kadar da imkansız olmamalıydı. Belki de küçük, önemsiz bir özen değil, yeterli olurdu. Örneğin, Edith Bruck tarafından belirtilen teklifi dinleyecek: Filistin bayraklarının yanında, İsrail Devleti'nin sadece bir, sadece bir tane sembolik bayrağı bile geçit töreni yapmak. Öyleyse, bu kısımlarda neler olduğuna dair tarihsel duyguyu koruyabilecek bir protesto fikrini ne verecekti. Yani, bu devletin, Gazze'de kaç hata ve kaç suç yaptığı için, Avrupalıların o zamanlar halkına doğru yaptığı daha acımasız suçların oğlu olması. Ve yine, bu devlet, İsrail, ciddi hasta olsa bile hala bir demokrasidir. Ancak bu bağlamdaki tek demokrasi.
Bu olasılık, neredeyse herkesin sessizliği arasında birkaç saat içinde yok oldu. Böylece, herkes kendini harekete geçirdi. En dolu olan resmi sol, (sağ) öfkenin tüm nedenlerini, hepsini uygun hale getirmek istedi. Ve şimdi Roma Ralli'nin ondan kaçma riskini yürütmeye hazırlanıyoradına çağrılanlardan daha aşırı gözetleme sözcükleri ile koşullandırılmıştır. Sol olsa da, istediğiniz, ılımlı veya reformist, seçmenlerin Orta Doğu'da olanlara tüm huzursuzluğunun ve onaylamamasının güçlü bir işaretini vermek isteyen seçmenlerin bu kısmı tarafından paylaşılması için çaba gösterecek. Bir kısmının sonunda kendini her iki alayda geçit töreni bulacağı gerçeğinden bahsetmiyorum bile. İlk kez mahkumiyetle, ikincisi disiplin.
Bütün bunlar Merkezin iki kanatını bir arada tutmanın zorluğunun kanıtı gibi geliyor. Bir tane daha dolu -sayılarında. Diğeri belki de -forse- çoğunluğu çalabilir. Ancak, dış politika konusunda da güzel tüccarları var. Ve hala Orta Doğu'nun ötesine ve üstünde bölme konusunda ısrar ediyorBir Trump için tezahürat yapan bir kısım arasında Avrupalılara ve Beyaz Saray Maga'nın çimlerinde diz çökmeye istekli bir Avrupa'ya tezahürat eden başka bir kısım arasında. Gelecek dünyanın iki gerçek vizyonu. Tamamen antitetik.
Muhalefeti bölen çatlakların en azından bu günlerde daha görünür olduğu söylenecek. Ve liderlerinin kafasına gelmeye çalışmak için fazla bir şey yapmadığını. Bu doğru. Ancak Çoğunluk üyeleri arasında göz atabilecek bazı yarıkların er ya da geç kolayca daha derin çatlaklara kolayca yükselebileceği de doğrudur.. Ve önemli olan dünyanın şansölyelerinde ülkemizin iyi adı için çok daha ciddi. Tek kelimeyle, bir tarafta, diğer tarafta müttefikler arasında (ve hatta partilerin içinde) dış politikanın büyük temaları hakkında tartışma yeteneğini yeniden üretir. İki yarım alanımız arasındaki yakınsamanın görüp görmesi gerekip gerekmediğini görmesi gereken bu temalar. Ve şimdi bunun yerine söz konusu alanlar püskürtüyor, her yere iyi bir şey vaat etmeyen bir ayrılmayı ekiyor. ” Marco Follini)
Ancak tüm muhalefet güçleri arasında ortak bir platform bulmak o kadar da imkansız olmamalıydı. Belki de küçük, önemsiz bir özen değil, yeterli olurdu. Örneğin, Edith Bruck tarafından belirtilen teklifi dinleyecek: Filistin bayraklarının yanında, İsrail Devleti'nin sadece bir, sadece bir tane sembolik bayrağı bile geçit töreni yapmak. Öyleyse, bu kısımlarda neler olduğuna dair tarihsel duyguyu koruyabilecek bir protesto fikrini ne verecekti. Yani, bu devletin, Gazze'de kaç hata ve kaç suç yaptığı için, Avrupalıların o zamanlar halkına doğru yaptığı daha acımasız suçların oğlu olması. Ve yine, bu devlet, İsrail, ciddi hasta olsa bile hala bir demokrasidir. Ancak bu bağlamdaki tek demokrasi.
Bu olasılık, neredeyse herkesin sessizliği arasında birkaç saat içinde yok oldu. Böylece, herkes kendini harekete geçirdi. En dolu olan resmi sol, (sağ) öfkenin tüm nedenlerini, hepsini uygun hale getirmek istedi. Ve şimdi Roma Ralli'nin ondan kaçma riskini yürütmeye hazırlanıyoradına çağrılanlardan daha aşırı gözetleme sözcükleri ile koşullandırılmıştır. Sol olsa da, istediğiniz, ılımlı veya reformist, seçmenlerin Orta Doğu'da olanlara tüm huzursuzluğunun ve onaylamamasının güçlü bir işaretini vermek isteyen seçmenlerin bu kısmı tarafından paylaşılması için çaba gösterecek. Bir kısmının sonunda kendini her iki alayda geçit töreni bulacağı gerçeğinden bahsetmiyorum bile. İlk kez mahkumiyetle, ikincisi disiplin.
Bütün bunlar Merkezin iki kanatını bir arada tutmanın zorluğunun kanıtı gibi geliyor. Bir tane daha dolu -sayılarında. Diğeri belki de -forse- çoğunluğu çalabilir. Ancak, dış politika konusunda da güzel tüccarları var. Ve hala Orta Doğu'nun ötesine ve üstünde bölme konusunda ısrar ediyorBir Trump için tezahürat yapan bir kısım arasında Avrupalılara ve Beyaz Saray Maga'nın çimlerinde diz çökmeye istekli bir Avrupa'ya tezahürat eden başka bir kısım arasında. Gelecek dünyanın iki gerçek vizyonu. Tamamen antitetik.
Muhalefeti bölen çatlakların en azından bu günlerde daha görünür olduğu söylenecek. Ve liderlerinin kafasına gelmeye çalışmak için fazla bir şey yapmadığını. Bu doğru. Ancak Çoğunluk üyeleri arasında göz atabilecek bazı yarıkların er ya da geç kolayca daha derin çatlaklara kolayca yükselebileceği de doğrudur.. Ve önemli olan dünyanın şansölyelerinde ülkemizin iyi adı için çok daha ciddi. Tek kelimeyle, bir tarafta, diğer tarafta müttefikler arasında (ve hatta partilerin içinde) dış politikanın büyük temaları hakkında tartışma yeteneğini yeniden üretir. İki yarım alanımız arasındaki yakınsamanın görüp görmesi gerekip gerekmediğini görmesi gereken bu temalar. Ve şimdi bunun yerine söz konusu alanlar püskürtüyor, her yere iyi bir şey vaat etmeyen bir ayrılmayı ekiyor. ” Marco Follini)