Konya’da yapılan bir araştırma, gençler içinde deizm ve ateizm üzere yaklaşımların varlığını ortaya koydu. Çalışmaya nazaran gençlerin yalnızca yüzde 70’i hiç kuşku etmeden inanıyor. Yüzde 7’den çoksı deist, ateist yahut agnostik.
Necmettin Erbakan Üniversitesi’nde yapılan “Lise öğrencilerinde ateizm ve deizm eğilimi üzerine bir araştırma (Konya örneği)” isimli doktora tezi, muhafazakâr kentlerde bile deizm ve ateizme gençlerin eğilimi olduğunu gösterdi.
Birgün’de yer alan habere göre araştırmada 473 öğrenciyle görüşüldü. Görüşülen öğrencilerin 234’ü 10’uncu, 239’u ise 12’nci sınıf öğrencisi. Araştırmaya katılan öğrencilerin 14’ü kendini ateist, 8’i agnostik, 4’ü deist ve 2’si ise kuşkucu olarak tanımladı. Tezde bu dataların din olgusuna karşı oluşan tavırla direkt ilgili olduğu açıklandı.
Tezde şu tabirler kullanıldı: “Birey açısından Allah’ın varlığına dair duyulan kuşku ya da Allah’ın varlığının reddedilmesi genel olarak din olgusuna karşı olumsuz tavra sahip olma ve ateizm, deizm üzere akımlara yönelme ile paralellik arz etmektedir.”
Araştırmada dini pahalar üzerinde en çok neyin tesirli olduğu sorusuna verilen yanıtların oranı şöyleki: Aileler: yüzde 69,7, Kuran kursları: yüzde 11, kitaplar: yüzde 6,3. Araştırmaya katılan gençlerin yüzde 61,1’i hoşgörülü bir aile ortamında yetiştiklerini tabir ederken, yüzde 12,7’si ailesini otoriter ve yüzde 12,1’i ise çok gözetici olarak nitelendirdi.
Gençlerin yüzde 29,2’si dini pahalar üzerinde dindarların tavır ve davranışlarının etkisinin olumsuz olduğunu söylemiş oldu. Araştırmanın sonuç kısmındaki tespitlere şöyle:
“Agnostik, deist ve ateist İlah anlayışını benimseyen öğrenciler, ailelerinde dinî kıymetlere verilen kıymete bakılırsa tasnif edildiğinde ailesi için dini kıymetlerin kıymetli olmadığını belirtenler içinde bu üç anlayışı benimseme oranı %66. Bilhassa terör olayları, mezhep çatışmaları başta olmak üzere aksiliklerin meşrulaştırılmasında dinin kullanılması, gençlerin dine karşı aralı olmaya ve alternatif arayışlara yöneltmektedir. Araştırmamızda elde edilen bulgular bir dinin özünü oluşturan prensiplerin hayata nasıl geçirildiğinin ve o din mensupları tarafınca nasıl temsil edildiğinin ehemmiyetini göstermektedir.”
Necmettin Erbakan Üniversitesi’nde yapılan “Lise öğrencilerinde ateizm ve deizm eğilimi üzerine bir araştırma (Konya örneği)” isimli doktora tezi, muhafazakâr kentlerde bile deizm ve ateizme gençlerin eğilimi olduğunu gösterdi.
Birgün’de yer alan habere göre araştırmada 473 öğrenciyle görüşüldü. Görüşülen öğrencilerin 234’ü 10’uncu, 239’u ise 12’nci sınıf öğrencisi. Araştırmaya katılan öğrencilerin 14’ü kendini ateist, 8’i agnostik, 4’ü deist ve 2’si ise kuşkucu olarak tanımladı. Tezde bu dataların din olgusuna karşı oluşan tavırla direkt ilgili olduğu açıklandı.
Tezde şu tabirler kullanıldı: “Birey açısından Allah’ın varlığına dair duyulan kuşku ya da Allah’ın varlığının reddedilmesi genel olarak din olgusuna karşı olumsuz tavra sahip olma ve ateizm, deizm üzere akımlara yönelme ile paralellik arz etmektedir.”
Araştırmada dini pahalar üzerinde en çok neyin tesirli olduğu sorusuna verilen yanıtların oranı şöyleki: Aileler: yüzde 69,7, Kuran kursları: yüzde 11, kitaplar: yüzde 6,3. Araştırmaya katılan gençlerin yüzde 61,1’i hoşgörülü bir aile ortamında yetiştiklerini tabir ederken, yüzde 12,7’si ailesini otoriter ve yüzde 12,1’i ise çok gözetici olarak nitelendirdi.
Gençlerin yüzde 29,2’si dini pahalar üzerinde dindarların tavır ve davranışlarının etkisinin olumsuz olduğunu söylemiş oldu. Araştırmanın sonuç kısmındaki tespitlere şöyle:
“Agnostik, deist ve ateist İlah anlayışını benimseyen öğrenciler, ailelerinde dinî kıymetlere verilen kıymete bakılırsa tasnif edildiğinde ailesi için dini kıymetlerin kıymetli olmadığını belirtenler içinde bu üç anlayışı benimseme oranı %66. Bilhassa terör olayları, mezhep çatışmaları başta olmak üzere aksiliklerin meşrulaştırılmasında dinin kullanılması, gençlerin dine karşı aralı olmaya ve alternatif arayışlara yöneltmektedir. Araştırmamızda elde edilen bulgular bir dinin özünü oluşturan prensiplerin hayata nasıl geçirildiğinin ve o din mensupları tarafınca nasıl temsil edildiğinin ehemmiyetini göstermektedir.”