Bu hafta şahidi olduğumuz üç gelişmeden hangisi başkalarından daha şaşırtan?
İsrail ile bağlantıların bir daha tazelenmesi ve iki ülkenin diplomatik temsilinin büyükelçi düzebir daha yükseltilmesi…
Dışişleri bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’nun, daha evvel sırf istihbarat üniteleri içinde var olduğu bilinen temaslara ek olarak, kendisinin dokuz ay evvel Suriyeli mevkidaşıyla görüştüğünü açıklaması ve Şam ile muhalif güçler içinde uzlaşma arayışından kelam ederek iki ülke içindeki donmuş bağlantıların canlandırılma ihtimalinin gündeme gelmesi…
Aylardır her keresinde o hususta rastgele bir değişiklik yapılmazken, Merkez Bankası Para Siyaseti Kurulu’nun apansız faiz indirimine gitmesi…
Hangisi daha şaşırtan?
Soruya karşılık aramak üzere üç bahse farklı ayrı yaklaşayım.
İsrail’le bağlantıların üst seviyeye çıkarılması
Dıştan nasıl görünüyor olursa olsun, Türkiye’nin İsrail’le ilgileri muhakkak alanlarda hiç kesintiye uğramadı. bir müddetdir iki ülke başşehirlerinde büyükelçi bulunmuyor, lakin işler onlar olmaksızın da alışıldık yerinde devam ediyor. Ekonomik bağlantılar her zamankinden daha verimli. İstihbarat alışverişinin işbirliği seviyesinde olduğu ortak operasyonlarda görüldü. İsrail cumhurbaşkanı Isaac Herzog Türkiye’yi ziyaret etti, Ankara’da en üst seviyede karşılandı. Dışişleri bakanı Çavuşoğlu İsrail’e gitti, AK Parti’nin prestij ettiği medya bunu ‘tarihi ziyaret’ olarak duyurdu.
Ne eksik kaldı? Büyükelçiler mi? SETA’da dış siyaset araştırmaları yöneticisi misyonunun sahibiyken Dışişleri Bakanlığı’na stratejik araştırmalar merkezi müdürü olarak geçişi sağlanmış Birol Ulutaş’ın Tel Aviv’e büyükelçi gönderileceği iki yıl üst üste -2020 ve 2021’de- haber konusu olmuştu.
Tek sorun, İsrail’in ülkenin başşehri olarak Kudüs’ün tanınmasını ve büyükelçiliğin de oraya taşınmasını istemesiydi. O sorunun da Herzog’un Ankara ziyareti sırasında çözüldüğü anlaşılıyor.
İktidarın destekçileri içinden bu yeni gelişmeden çeşitli münasebetlerle rahatsızlık duyacaklar çıksa bile, mevzunun iki yıl evvel isim de verilerek gündeme gelmiş olması, onları da bu gelişmeye fikren alıştırmıştır.
Lafı fazla uzatmayayım, İsrail’le bağlantıların bir daha büyükelçilik düzebir daha yükseltilmesinde fazla şaşılacak bir istikamet bulunmuyor.
Şam rejimiyle ortayı iyileştirme
Suriye konusu biraz daha farklı. Şam idaresiyle alakaların bir daha tesisi, hatta bunun öncesinde Beşşar Esad ile onu devirmeye and içtiği bilinen silahlı muhalifler içinde arabuluculuk bakılırsavinin üstlenilmesi niyeti çok ileri adımlar.
Türkiye’nin son 11 yıl boyunca izlediği Suriye siyasetinin, sayılarının 4 milyona yaklaştığı söylenen ve yüz binlercesinin Türkiye vatandaşı haline dönüştüğü göçmenler boyutu doğurması yanında, Türkiye’nin hududun karşı tarafında silahlı güçlerinin bulunması üzere bir boyutu daha var.
Komşu ülkenin birtakım kısımları Türkiye’den gönderilen yöneticilere sahip. Kimi yerlerde TL kullanılıyor.
Şam’la alaka kurulacağı haberinin duyulmasının bile, uzun yıllar boyunca Türkiye tarafınca müttefik olarak desteklenmiş güçlerin Türk askerlerine karşı hasmane tavırlar sergilemesine yol açtığı anlaşılıyor.
Buna karşılık, Rusya ve başkanı Vladimir Putin’le ileri derecede yakınlığın Türkiye’nin Suriye siyasetini etkilememesi imkansızdı. Rusya’nın Suriye’de birden çok askeri üssü var ve Türkiye’nin desteklediği lokal güçler sadece Esad ordusuyla değil Rusya’nın askeri varlığıyla da karşı karşıya. Türkiye’nin belirlediği askeri amaçları gerçekleştirememesinin en değerli niçini, Rusya’nın çizdiği hudutlar.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın son Rusya ziyareti dönüşünde gazetecilere Putin’in Şam’la yakınlaşma tavsiyesinde bulunduğuna dair kelamları, işin bu noktaya varacağının işaret fişeğiydi.
Esad nasıl Esed olduysa Esed bir daha Esad haline dönüşebilir.
Birleşik Arap Emirlikleri ile alakalar buzdolabından çıkartılmadı mı?
Mısır’la ve başkanı Abdülfettah el-Sisi ile ortayı düzeltme teşebbüsü çabucak hemen sonuç vermediyse, bu, Ankara’nın isteksizliğinden değil Kahire’nin gönlünün alınamamasından…
Dokuz ay evvel iki ülke dışişleri bakanlarının bıraktığı yerden Cumhurbaşkanı Erdoğan ile Suriye Cumhurbaşkanı Beşşar Esad’ın direkt görüşmeleri, yakınlaşmayı hızlandırabilir. [İktidarla yakınlığı bulunan Doğu Perinçek ve Ethem Sancak liderliğindeki Vatan Partisi takımının Şam’a gitmesini bu yolda bir öngörüşme arayışı sayabiliriz.]
Moskova ile ittifak alakasının bedeli bu olacaksa, Ankara’nın Şam’la yakınlaşmaktan uzak durması beklenemez.
Türk dış siyasetini yakından gözleyenler için Suriye’ye verilen sıcak iletilerde fazla şaşılacak bir istikamet yok.
Faiz indirimi
Benim açımdan temel şaşılası gelişme Merkez Bankası’nın aldığı faizi indirme sonucudır.
Kendimi vaktinde yapılacak bir seçimden çok tarihi erkene birebir vakitte fazlaca erkene alınacak bir seçime –baskın seçim– daha yakın hissettiğim için, bu karara da şaşırmamam gerekirdi.
bu biçimde bir yola gidilmesi, beklenebilecek ekonomik neticelerindan hayli, AK Parti’nin kendi seçmenine dönük bir jesti olduğunu düşündürüyor ve bu tarafıyla de ‘baskın seçim’ tezini güçlendiriyor.
Ancak, AK Parti’nin kendisinden gönül bağını çözmüş eski seçmenlerini bir daha ana gövdeye dönmeye sevk edecek bir jest midir bu?
Sanmıyorum.
Peki, AK Parti’nin kendisinden hiç bir sebeple kopmayacağı uygunca belirli olmuş çekirdek seçmeninin bu biçimde bir jeste muhtaçlığı var mıydı? Faizin %14 değil de %13 olması onu ‘nass’ın ‘haram’ damgasından kurtarmaz herbiçimde; bilhassa de bankaların uyguladığı kredi faizi %13’ü birkaç defa katlamış, kur muhafazalı mevduat (KKM) ile o oran %81’e ulaşmış iken?
Onu da sanmıyorum.
aslına bakarsanız olumsuz ekonomik göstergeleri daha da bozacak bu karara şaşırmamak elde değil.
AK Parti iktidarının her yaptığının, yönetici takımın aldığı her sonucun ‘yanlış’ olduğuna ve bundan daha sonra alınacak kararlar ve tutulacak yolun da muhakkak ‘yanlış’ olacağına dair tezim ile aksi düşme kıymetine şaşırdım tıpkı vakitte.
Kim bilir seçime kadar daha ne şaşılacak gelişmeler yaşanacak.
Her türlü gelişmeye hazır olmak gerekiyor.
Bu yazı fehmikoru.com sitesinden alınmıştır…
İsrail ile bağlantıların bir daha tazelenmesi ve iki ülkenin diplomatik temsilinin büyükelçi düzebir daha yükseltilmesi…
Dışişleri bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’nun, daha evvel sırf istihbarat üniteleri içinde var olduğu bilinen temaslara ek olarak, kendisinin dokuz ay evvel Suriyeli mevkidaşıyla görüştüğünü açıklaması ve Şam ile muhalif güçler içinde uzlaşma arayışından kelam ederek iki ülke içindeki donmuş bağlantıların canlandırılma ihtimalinin gündeme gelmesi…
Aylardır her keresinde o hususta rastgele bir değişiklik yapılmazken, Merkez Bankası Para Siyaseti Kurulu’nun apansız faiz indirimine gitmesi…
Hangisi daha şaşırtan?
Soruya karşılık aramak üzere üç bahse farklı ayrı yaklaşayım.
İsrail’le bağlantıların üst seviyeye çıkarılması
Dıştan nasıl görünüyor olursa olsun, Türkiye’nin İsrail’le ilgileri muhakkak alanlarda hiç kesintiye uğramadı. bir müddetdir iki ülke başşehirlerinde büyükelçi bulunmuyor, lakin işler onlar olmaksızın da alışıldık yerinde devam ediyor. Ekonomik bağlantılar her zamankinden daha verimli. İstihbarat alışverişinin işbirliği seviyesinde olduğu ortak operasyonlarda görüldü. İsrail cumhurbaşkanı Isaac Herzog Türkiye’yi ziyaret etti, Ankara’da en üst seviyede karşılandı. Dışişleri bakanı Çavuşoğlu İsrail’e gitti, AK Parti’nin prestij ettiği medya bunu ‘tarihi ziyaret’ olarak duyurdu.
Ne eksik kaldı? Büyükelçiler mi? SETA’da dış siyaset araştırmaları yöneticisi misyonunun sahibiyken Dışişleri Bakanlığı’na stratejik araştırmalar merkezi müdürü olarak geçişi sağlanmış Birol Ulutaş’ın Tel Aviv’e büyükelçi gönderileceği iki yıl üst üste -2020 ve 2021’de- haber konusu olmuştu.
Tek sorun, İsrail’in ülkenin başşehri olarak Kudüs’ün tanınmasını ve büyükelçiliğin de oraya taşınmasını istemesiydi. O sorunun da Herzog’un Ankara ziyareti sırasında çözüldüğü anlaşılıyor.
İktidarın destekçileri içinden bu yeni gelişmeden çeşitli münasebetlerle rahatsızlık duyacaklar çıksa bile, mevzunun iki yıl evvel isim de verilerek gündeme gelmiş olması, onları da bu gelişmeye fikren alıştırmıştır.
Lafı fazla uzatmayayım, İsrail’le bağlantıların bir daha büyükelçilik düzebir daha yükseltilmesinde fazla şaşılacak bir istikamet bulunmuyor.
Şam rejimiyle ortayı iyileştirme
Suriye konusu biraz daha farklı. Şam idaresiyle alakaların bir daha tesisi, hatta bunun öncesinde Beşşar Esad ile onu devirmeye and içtiği bilinen silahlı muhalifler içinde arabuluculuk bakılırsavinin üstlenilmesi niyeti çok ileri adımlar.
Türkiye’nin son 11 yıl boyunca izlediği Suriye siyasetinin, sayılarının 4 milyona yaklaştığı söylenen ve yüz binlercesinin Türkiye vatandaşı haline dönüştüğü göçmenler boyutu doğurması yanında, Türkiye’nin hududun karşı tarafında silahlı güçlerinin bulunması üzere bir boyutu daha var.
Komşu ülkenin birtakım kısımları Türkiye’den gönderilen yöneticilere sahip. Kimi yerlerde TL kullanılıyor.
Şam’la alaka kurulacağı haberinin duyulmasının bile, uzun yıllar boyunca Türkiye tarafınca müttefik olarak desteklenmiş güçlerin Türk askerlerine karşı hasmane tavırlar sergilemesine yol açtığı anlaşılıyor.
Buna karşılık, Rusya ve başkanı Vladimir Putin’le ileri derecede yakınlığın Türkiye’nin Suriye siyasetini etkilememesi imkansızdı. Rusya’nın Suriye’de birden çok askeri üssü var ve Türkiye’nin desteklediği lokal güçler sadece Esad ordusuyla değil Rusya’nın askeri varlığıyla da karşı karşıya. Türkiye’nin belirlediği askeri amaçları gerçekleştirememesinin en değerli niçini, Rusya’nın çizdiği hudutlar.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın son Rusya ziyareti dönüşünde gazetecilere Putin’in Şam’la yakınlaşma tavsiyesinde bulunduğuna dair kelamları, işin bu noktaya varacağının işaret fişeğiydi.
Esad nasıl Esed olduysa Esed bir daha Esad haline dönüşebilir.
Birleşik Arap Emirlikleri ile alakalar buzdolabından çıkartılmadı mı?
Mısır’la ve başkanı Abdülfettah el-Sisi ile ortayı düzeltme teşebbüsü çabucak hemen sonuç vermediyse, bu, Ankara’nın isteksizliğinden değil Kahire’nin gönlünün alınamamasından…
Dokuz ay evvel iki ülke dışişleri bakanlarının bıraktığı yerden Cumhurbaşkanı Erdoğan ile Suriye Cumhurbaşkanı Beşşar Esad’ın direkt görüşmeleri, yakınlaşmayı hızlandırabilir. [İktidarla yakınlığı bulunan Doğu Perinçek ve Ethem Sancak liderliğindeki Vatan Partisi takımının Şam’a gitmesini bu yolda bir öngörüşme arayışı sayabiliriz.]
Moskova ile ittifak alakasının bedeli bu olacaksa, Ankara’nın Şam’la yakınlaşmaktan uzak durması beklenemez.
Türk dış siyasetini yakından gözleyenler için Suriye’ye verilen sıcak iletilerde fazla şaşılacak bir istikamet yok.
Faiz indirimi
Benim açımdan temel şaşılası gelişme Merkez Bankası’nın aldığı faizi indirme sonucudır.
Kendimi vaktinde yapılacak bir seçimden çok tarihi erkene birebir vakitte fazlaca erkene alınacak bir seçime –baskın seçim– daha yakın hissettiğim için, bu karara da şaşırmamam gerekirdi.
bu biçimde bir yola gidilmesi, beklenebilecek ekonomik neticelerindan hayli, AK Parti’nin kendi seçmenine dönük bir jesti olduğunu düşündürüyor ve bu tarafıyla de ‘baskın seçim’ tezini güçlendiriyor.
Ancak, AK Parti’nin kendisinden gönül bağını çözmüş eski seçmenlerini bir daha ana gövdeye dönmeye sevk edecek bir jest midir bu?
Sanmıyorum.
Peki, AK Parti’nin kendisinden hiç bir sebeple kopmayacağı uygunca belirli olmuş çekirdek seçmeninin bu biçimde bir jeste muhtaçlığı var mıydı? Faizin %14 değil de %13 olması onu ‘nass’ın ‘haram’ damgasından kurtarmaz herbiçimde; bilhassa de bankaların uyguladığı kredi faizi %13’ü birkaç defa katlamış, kur muhafazalı mevduat (KKM) ile o oran %81’e ulaşmış iken?
Onu da sanmıyorum.
aslına bakarsanız olumsuz ekonomik göstergeleri daha da bozacak bu karara şaşırmamak elde değil.
AK Parti iktidarının her yaptığının, yönetici takımın aldığı her sonucun ‘yanlış’ olduğuna ve bundan daha sonra alınacak kararlar ve tutulacak yolun da muhakkak ‘yanlış’ olacağına dair tezim ile aksi düşme kıymetine şaşırdım tıpkı vakitte.
Kim bilir seçime kadar daha ne şaşılacak gelişmeler yaşanacak.
Her türlü gelişmeye hazır olmak gerekiyor.
Bu yazı fehmikoru.com sitesinden alınmıştır…