Fehmi Koru*
Türkiye’de hiç değişmeyen bir kısır döngü siyasete ve toplum hayatına hakimdir.
Uzun yıllar evvelden günümüze daima tıpkı şablon muktedirler tarafınca uygulanmıştır: Evvel ortalığı sarsacak çapta bir kumpas sahneye temalır ve akabinde o çeşit gelişmelerin önlenmesinin fakat kanunla gerçekleşebileceği yolunda bir tartışma başlatılır; bu ortada ortalığa gerisinde istihbarat raporları bulunduğu anlaşılan birden fazla düzmece dokümanlar yansır. O sırada iktidarda bulunan ekseriyetle sağ parti/ler içerisinden birileri bahse sahip çıkar ve nerede hazırlandığı belirli olmayan bir yasa metni TBMM gündemine alınır…
Bazısı maddeleşmiş bazısının yasalaşması önlenmiş yahut değiştirilmesi sağlanmış Takrir-i Sükun, TCK 141, 142 ve 163, yakın vakit içinderda TCK 312. hususlar, Atatürk’ü Müdafaa Kanunu, Anayasa Nizamını Muhafaza Kanunu daima bu biçimde gündeme gelmiştir.
Gazetecilik ömrümün kıymetli bir kısmı, kendi hayat akışım içerisinde, siyasi iktidarların hak ve özgürlükleri daraltma gayeli yasal düzenleme teşebbüslerine reaksiyon vermek ve gerçekleşmelerini engellemek için kalemimden geleni yapmakla geçti.
Meclis’ten dün geçirilen ‘dezenformasyon yasası’ için bu kez bir kumpas bile gerekmedi. Ortağı MHP ile bir arada AK Parti sundu teklifi, Meclis’i geceli-gündüzlü çalıştırarak ülkeye ışık topu üzere bir sansür yasası kazandırdı.
Muhalefetin muhalefetliğini yaptığı, CHP ile YETERLİ Partili milletvekillerinin ellerinde pankartlar ile maddeyi engellemek için gayret gösterdikleri manzarası var.
Görüntü lakin.
Farklı düşünüyorum; bana sorarsanız, iktidarın hazırladığı teklif metni, muhalefetin karşı çıkıyormuş imajlı zayıf itirazlarıyla, yasa halini aldı.
Reklam
Ben bu tezimi, ne vakit, nerede lisana getirsem itirazlarla karşılaşıyorum.
Gerekçemi burada açıklıyorum.
Ülkemiz süratle seçime gidiyor. İster erkene alınsın ister vaktinde yapılsın seçim ufukta göründü.
Muhalefet cephesi sandığın iktidar değişikliğine yol açacağı itimadı içerisinde, seçim daha sonrasını da şimdiden dizayn etme çabasında.
İktidar yer değiştirdiğinde, yeni muktedirlerin, medyayı bir daha düzenlemek için işte bu biçimde bir yasaya gereksinimleri olacak.
Ağır bir tez ve itham bu, farkındayım.
Eğer yanılıyorsam -ki olağan olarak yanılabilirim- birilerinin bana son gün Meclis’te meydana gelen AK Parti ile CHP sözcüleri içindeki atışmayı açıklaması gerekecek.
Son vakit içinderda TV tartışmalarında da sıkça yer aldığı fark edilen bir AK Parti milletvekili, muhalefetin itirazları üzerine, kürsüye çıkarak, yasalaştırmak istedikleri teklifi bir yabancı ülkenin temsilcileriyle konuştuklarını deklare etti.
ABD büyükelçiliğinin hukuk başmüşaviri ve milletlerarası siyasetler şefi olduğunu söylemiş olduği birileri ile…
dediğine nazaran, Amerikalılar, maddedeki mahpus cezasını içeren 29. unsur için, “Bizim dezenformasyon maddemizle sizin maddeniz birebir örtüşüyor” demişler.
Venedik Komitesi da mevzuya dahil olmuş; AK Parti sözcüsüyle görüşen komite üyeleri metinle ilgili bir tek “Aceleye getirildi” itirazında bulunmuşlar…
Şaşırtıcı ifşaatlar bunlar…
CHP sözcüsü ise, bu açıklamaya, “Hiç şaşırtmadınız; sizin için fazlaca üzgünüm, bir Amerikan yasasının kopyasının altına imza atmak zorunda kalmışsınız” mukabelesinde bulunmakla yetinmiş.
Akıl alacak üzere değil, fakat hepsi bu kadar…
İktidar ismine kürsüye çıkan AK Parti sözcüsünün ABD’de var olduğunu söylemiş olduği yasa ile AK Parti-MHP ortak teklifinin birebir birebiri olduğuna ve Venedik Komisyonu’nun yasa teklifinin metnine temel istikametinden itiraz etmediğine dair tezlerine muhalefetten karşı çıkan olmamış…
Her iki tez da yanlışsız değil halbuki…
ABD’de bizdekine emsal bir dezenformasyon yasası yok. Mukayese edilebilecek 2016 tarihindeki bir yasa var, lakin o isminden da başlayarak farklı bir emele yönelik. Yasanın ismi ‘Countering Foreign Propaganda and Disinformation Act’ (Yabancı propagandalara karşı çıkma ve dezenformasyon yasası). Maksadı kendi halkını yahut Amerikan medyasını kısıtlamak değil, Rusya’nın ABD seçimlerini etkilemeye yönelik siber faaliyetlerini engellemek olan bir yasa bu ve büsbütün o bahisle ilgili unsurlar içeriyor.
Venedik Komisyonu’nun dün Meclis’ten geçen yasa metniyle ilgili korkusunu, Taha Akyol (Karar) bugünkü yazısında şöyleki özetliyor:
“Avrupa’nın en yüksek hukuksal müşavere kurumu olan Venedik Komitesi, yaptığı açıklamada, Avrupa ülkelerinde toplumsal medyaya ırkçılık, nefret kabahati ve çocuk istismarı üzere alanlar için yaptırım getirildiğini, Türkiye’deki ‘sansür yasası’nın ise ‘özellikle de Haziran 2023’te gerçekleşecek seçim öncesinde yol açabileceği otosansür ve endişe iklimi üzere muhtemel sonuçlardan dolayı kaygı’ verici olduğunu deklare etti.”
Dün çıkan bizdeki ‘dezenformasyon karşıtı’ görünümlü sansür yasasının benzerlerinin bulunduğu ülkeler öteki coğrafyalara ilişkin: Rusya, Burkino Faso, Kamboçya ve Burma (Myanmar) üzere ülkeler onlar…
Türkiye yeni maddeyle bundan bu biçimde ismini verdiğim bu ülkeler ile birebir ligde yer alacak…
Konu neredeyse bir aydır kamuoyunun gündeminde. Herbiçimde muhalefeti oluşturan TBMM’deki partilerin sözcülerinin çıkartılmak istenen yasanın metni ile tıpkı ligde olmak isteyeceğimiz öbür ülkelerdeki yasalar hakkında bilgi sahibi olmaları gerekir.
O bilgiyle de, “Bizdeki 29. unsurun birebiri bir hususu bulunan bir yasa Amerika’da da var” denildiğinde, gerekli olduğuna dair serdedilen ispatlar içinde Venedik Komisyonu’nun ismi da zikredildiğinde bu tezlere itiraz etmeleri beklenmez mi?
İyi de, niye savları çabucak kabullenivermişler?
niçin yanlışsız olması imkansız savlar ortaya atıldığında gerçekleri sav sahibinin yüzüne vurmamış olabilirler?
Tezim işte bu sorulara dayanıyor.
Muhalefet, seçim daha sonrasında iktidar değişikliği gerçekleştiğinde ellerinde bu biçimde bir yasa bulunmasını istek etmişe benziyor.
‘Anayasa nizamını koruma’ savlı maddeyi çıkarmak istediğinde (1969), devrin başbakanı Süleyman Demirel, karşısında CHP’yi değil, partisini destekleyen sivil muhalefeti bulmuştu.
Demirel’in teşebbüsü o sayede durdurulmuştu.
Maalesef bugün AK Parti-MHP paydaşlığı destekçileri içinde o tıp bir çıkışı yapıp sonuç alacak bir iç-sivil muhalefet yok.
Benim umudum, maddelerin onay makamı olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın, ileride destekçisi medya aleyhinde kullanılabileceğini fark edip bu kanunla Türkiye’nin Burkina Faso üzere ülkelerle birebir ligde görünmesine müsaade vermeyeceğinde.
Dostlarım beni fazla saf buluyorlar, ne yapayım öyleyim.
*Bu yazı Fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Türkiye’de hiç değişmeyen bir kısır döngü siyasete ve toplum hayatına hakimdir.
Uzun yıllar evvelden günümüze daima tıpkı şablon muktedirler tarafınca uygulanmıştır: Evvel ortalığı sarsacak çapta bir kumpas sahneye temalır ve akabinde o çeşit gelişmelerin önlenmesinin fakat kanunla gerçekleşebileceği yolunda bir tartışma başlatılır; bu ortada ortalığa gerisinde istihbarat raporları bulunduğu anlaşılan birden fazla düzmece dokümanlar yansır. O sırada iktidarda bulunan ekseriyetle sağ parti/ler içerisinden birileri bahse sahip çıkar ve nerede hazırlandığı belirli olmayan bir yasa metni TBMM gündemine alınır…
Bazısı maddeleşmiş bazısının yasalaşması önlenmiş yahut değiştirilmesi sağlanmış Takrir-i Sükun, TCK 141, 142 ve 163, yakın vakit içinderda TCK 312. hususlar, Atatürk’ü Müdafaa Kanunu, Anayasa Nizamını Muhafaza Kanunu daima bu biçimde gündeme gelmiştir.
Gazetecilik ömrümün kıymetli bir kısmı, kendi hayat akışım içerisinde, siyasi iktidarların hak ve özgürlükleri daraltma gayeli yasal düzenleme teşebbüslerine reaksiyon vermek ve gerçekleşmelerini engellemek için kalemimden geleni yapmakla geçti.
Meclis’ten dün geçirilen ‘dezenformasyon yasası’ için bu kez bir kumpas bile gerekmedi. Ortağı MHP ile bir arada AK Parti sundu teklifi, Meclis’i geceli-gündüzlü çalıştırarak ülkeye ışık topu üzere bir sansür yasası kazandırdı.
Muhalefetin muhalefetliğini yaptığı, CHP ile YETERLİ Partili milletvekillerinin ellerinde pankartlar ile maddeyi engellemek için gayret gösterdikleri manzarası var.
Görüntü lakin.
Farklı düşünüyorum; bana sorarsanız, iktidarın hazırladığı teklif metni, muhalefetin karşı çıkıyormuş imajlı zayıf itirazlarıyla, yasa halini aldı.
Reklam
Ben bu tezimi, ne vakit, nerede lisana getirsem itirazlarla karşılaşıyorum.
Gerekçemi burada açıklıyorum.
Ülkemiz süratle seçime gidiyor. İster erkene alınsın ister vaktinde yapılsın seçim ufukta göründü.
Muhalefet cephesi sandığın iktidar değişikliğine yol açacağı itimadı içerisinde, seçim daha sonrasını da şimdiden dizayn etme çabasında.
İktidar yer değiştirdiğinde, yeni muktedirlerin, medyayı bir daha düzenlemek için işte bu biçimde bir yasaya gereksinimleri olacak.
Ağır bir tez ve itham bu, farkındayım.
Eğer yanılıyorsam -ki olağan olarak yanılabilirim- birilerinin bana son gün Meclis’te meydana gelen AK Parti ile CHP sözcüleri içindeki atışmayı açıklaması gerekecek.
Son vakit içinderda TV tartışmalarında da sıkça yer aldığı fark edilen bir AK Parti milletvekili, muhalefetin itirazları üzerine, kürsüye çıkarak, yasalaştırmak istedikleri teklifi bir yabancı ülkenin temsilcileriyle konuştuklarını deklare etti.
ABD büyükelçiliğinin hukuk başmüşaviri ve milletlerarası siyasetler şefi olduğunu söylemiş olduği birileri ile…
dediğine nazaran, Amerikalılar, maddedeki mahpus cezasını içeren 29. unsur için, “Bizim dezenformasyon maddemizle sizin maddeniz birebir örtüşüyor” demişler.
Venedik Komitesi da mevzuya dahil olmuş; AK Parti sözcüsüyle görüşen komite üyeleri metinle ilgili bir tek “Aceleye getirildi” itirazında bulunmuşlar…
Şaşırtıcı ifşaatlar bunlar…
CHP sözcüsü ise, bu açıklamaya, “Hiç şaşırtmadınız; sizin için fazlaca üzgünüm, bir Amerikan yasasının kopyasının altına imza atmak zorunda kalmışsınız” mukabelesinde bulunmakla yetinmiş.
Akıl alacak üzere değil, fakat hepsi bu kadar…
İktidar ismine kürsüye çıkan AK Parti sözcüsünün ABD’de var olduğunu söylemiş olduği yasa ile AK Parti-MHP ortak teklifinin birebir birebiri olduğuna ve Venedik Komisyonu’nun yasa teklifinin metnine temel istikametinden itiraz etmediğine dair tezlerine muhalefetten karşı çıkan olmamış…
Her iki tez da yanlışsız değil halbuki…
ABD’de bizdekine emsal bir dezenformasyon yasası yok. Mukayese edilebilecek 2016 tarihindeki bir yasa var, lakin o isminden da başlayarak farklı bir emele yönelik. Yasanın ismi ‘Countering Foreign Propaganda and Disinformation Act’ (Yabancı propagandalara karşı çıkma ve dezenformasyon yasası). Maksadı kendi halkını yahut Amerikan medyasını kısıtlamak değil, Rusya’nın ABD seçimlerini etkilemeye yönelik siber faaliyetlerini engellemek olan bir yasa bu ve büsbütün o bahisle ilgili unsurlar içeriyor.
Venedik Komisyonu’nun dün Meclis’ten geçen yasa metniyle ilgili korkusunu, Taha Akyol (Karar) bugünkü yazısında şöyleki özetliyor:
“Avrupa’nın en yüksek hukuksal müşavere kurumu olan Venedik Komitesi, yaptığı açıklamada, Avrupa ülkelerinde toplumsal medyaya ırkçılık, nefret kabahati ve çocuk istismarı üzere alanlar için yaptırım getirildiğini, Türkiye’deki ‘sansür yasası’nın ise ‘özellikle de Haziran 2023’te gerçekleşecek seçim öncesinde yol açabileceği otosansür ve endişe iklimi üzere muhtemel sonuçlardan dolayı kaygı’ verici olduğunu deklare etti.”
Dün çıkan bizdeki ‘dezenformasyon karşıtı’ görünümlü sansür yasasının benzerlerinin bulunduğu ülkeler öteki coğrafyalara ilişkin: Rusya, Burkino Faso, Kamboçya ve Burma (Myanmar) üzere ülkeler onlar…
Türkiye yeni maddeyle bundan bu biçimde ismini verdiğim bu ülkeler ile birebir ligde yer alacak…
Konu neredeyse bir aydır kamuoyunun gündeminde. Herbiçimde muhalefeti oluşturan TBMM’deki partilerin sözcülerinin çıkartılmak istenen yasanın metni ile tıpkı ligde olmak isteyeceğimiz öbür ülkelerdeki yasalar hakkında bilgi sahibi olmaları gerekir.
O bilgiyle de, “Bizdeki 29. unsurun birebiri bir hususu bulunan bir yasa Amerika’da da var” denildiğinde, gerekli olduğuna dair serdedilen ispatlar içinde Venedik Komisyonu’nun ismi da zikredildiğinde bu tezlere itiraz etmeleri beklenmez mi?
İyi de, niye savları çabucak kabullenivermişler?
niçin yanlışsız olması imkansız savlar ortaya atıldığında gerçekleri sav sahibinin yüzüne vurmamış olabilirler?
Tezim işte bu sorulara dayanıyor.
Muhalefet, seçim daha sonrasında iktidar değişikliği gerçekleştiğinde ellerinde bu biçimde bir yasa bulunmasını istek etmişe benziyor.
‘Anayasa nizamını koruma’ savlı maddeyi çıkarmak istediğinde (1969), devrin başbakanı Süleyman Demirel, karşısında CHP’yi değil, partisini destekleyen sivil muhalefeti bulmuştu.
Demirel’in teşebbüsü o sayede durdurulmuştu.
Maalesef bugün AK Parti-MHP paydaşlığı destekçileri içinde o tıp bir çıkışı yapıp sonuç alacak bir iç-sivil muhalefet yok.
Benim umudum, maddelerin onay makamı olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın, ileride destekçisi medya aleyhinde kullanılabileceğini fark edip bu kanunla Türkiye’nin Burkina Faso üzere ülkelerle birebir ligde görünmesine müsaade vermeyeceğinde.
Dostlarım beni fazla saf buluyorlar, ne yapayım öyleyim.
*Bu yazı Fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.