Fehmi Koru*
Gazetecilik kolay bir meslek değildir de, en sıkıntı iş, bir partiyle organik bağ içerisinde bulunan bir gazeteyi yönetmektir.
Başımdan geçtiği için bu gerçeği birinci elden bilirim.
Uzun yıllar evvel bir partinin yayın organı olarak bilinen bir gazetede yayın direktörlüğü yapmıştım. 12 Eylül (1980) askeri darbesi daha sonrası, askerler, öbür parti başkanlarıyla bir arada yönettiğim gazetenin ilgi duyduğu partinin yöneticilerini de siyasi yasaklı hale getirmişlerdi.
Süleyman Demirel’den ismiyle değil de lakin “Bir bilen” diye kelam edilebilen o devirde beni bakılırsave getiren başkandan de ismiyle kelam etmek yasal açıdan mümkün değildi. Darbe daha sonrasında kapatılan partiden de…
Gazetenin başında kaldığım o birkaç ay boyunca çektiğim ezayı hiç unutmadım.
bir fazlaca gazetenin yöneticisi benim uzun yıllar evvel başıma gelenleri günümüzde yaşıyor.
Okuma listemin hala birinci sırasında niye durduğunu anlamakta zorlandığım gazete kelam gelimi. Bugün öne çıkarttığı haberler daima iktidar cephesinin büyük ortağı partiye ve bakanlara ilişkin.
En besbelli yerde şu haber yer alıyor: “Tarım Kredi Kooperatifi’nden açıklama, 30’un üzerinde eserde indirim başlıyor.”
Müjdeli bir haber.
İkinci değerli haber, bir bakanın muhalefet cephesinin büyük partisinin başkanıyla ilgili göndermesine dair: “Bakan Nebati’den Kılıçdaroğlu’na ÖTV karşılığı: Piyasaları manipüle etme uğraşınızı şaşkınlıkla karşılıyorum.”
Gazetenin okurları bakanın CHP önderinin hangi açıklamasına bu karşılığı verdiğinden haberdar mıdırlar? Bilmiyorum. İktidarı destekleyen gazeteler çoklukla muhalefet sözcülerinin iktidarı amaç alan açıklamalarına sayfalarında yer vermiyorlar da…
Hemen yanında bir daha bir öteki bakana ilişkin müjdeli haber var: “Sosyal Konut Projesi tesirini gösterdi’ dedi ve ekledi: KİRA FİYATLARI DÜŞTÜ DAHA DA DÜŞECEK.” [Büyük harfler gazeteden motamot aktarıldı.]
Bitti mi? Hayır. Bu haberleri, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın 3 bin bireye hizmet vereceğini iftiharla duyurduğu ülkemizin en büyük kütüphanesinin açılacağı muştusu ve içişleri bakanının CHP’li belediyeleri soruşturmak için bakanlığında özel bir ünite kurulduğu tezine verdiği yanıtla ilgili haberler izliyor.
Sonuncu haberi okurken açıklamaya kıymet bulunan iddiayı daha evvel birebir gazetede okuyup okumadığımı düşündüm.
Vaktiyle yönetimime verilmiş bir partiyi destekleyen gazetede benim yapamadığım bir işi, bir vakit içinder “Medyanın amiral gemisi” olarak tanımlanmış gazeteyi yönetenler başarmış bulunuyorlar.
Takdiri hak eden değerli bir muvaffakiyet bu.
Muhalefetin de artık kendi medyası var. Gazeteleri… Televizyon kanalları…
Onlar da başarıyı hak etmiyorlar mı?
Bir tarafıyla ediyorlar. Onlar da ekseriyetle tuttukları tarafın haberlerine öncelik sağlıyorlar. İktidar cephesinden gelen ithamlara karşılıkları sayfalarına ve ekranlarına yansıtıyorlar. Tuttukları partiyi ve başkan takımını keyifli edecek haberlerle onlar da dolu. Kadro fiyat üzere parti tutma ve tuttukları partiyi sonuna kadar savunma onlarda da takdiri hak ediyor.
Ancak…
İktidar cephesini tutan medyadan farklı olarak, muhalefetin yayın organları, tuttukları cepheyi savunurken, sandığın ortaya gelmesinin yakınlaştığı günümüzde, tuttukları partilere iktidarın seçmen tabanından çekilmesi beklenen oyların sahiplerini tereddüde düşüren bir tutum sergiliyorlar.
Aylardan beri kamuoyu yoklamalarında daha evvel oy verdikleri partilerden koptukları fakat yapılacak seçimde hangi partiye oy vereceklerini söylemekte zorlandıkları görülen ‘kararsız seçmen’ kümesinde rastgele bir çözülme yok.
Tersine, o küme her ay biraz daha kalabalıklaşıyor.
Muhalefet cephesinde oyları artar görünen parti var ise, ona oylar bir daha bir öteki muhalefet partisi seçmeninin cephe içi tercih değiştirmesinden geliyor…
CHP’li medya Kemal Kılıçdaroğlu’nu muhalefetin cumhurbaşkanı adayı olarak tanıtma konusunda harcadığı çabada başarılı oldu ve CHP önderi, çabucak hemen adaylığı ‘6’lı masa’ onayından geçmemiş olsa da, artık aday üzere konuşuyor ve aday üzere davranıyor.
Peki, önderi cumhurbaşkanı adayı olacak CHP’nin oyları ne durumda?
Anketler bu soruya pek iç açıcı bir yanıt veremiyor.
Daha da değerlisi, muhalefet partilerini destekleyen medyanın çok taraflı yayınları, mütereddit seçmen kitlesini ürkütüyor.
[CHP milletvekili İlhan Kesici’nin bir dini kişiselyetin cenazesine katılması daha sonrasında ve en kendilerinin ‘simge’ haline dönüştürdükleri genç bir siyasetçinin AK Parti’ye geçeceği işitilince yapılan yayınlar hakikaten ürkütücüydü.]
Bir ortada olduğum bir kümede, daha evvel iktidarla ortasına ara koymuş kıdemli AK Parti seçmeni olarak bildiğim birinin, bu husus açıldığında, “Korkmaya başladım” söylemiş olduğini kulaklarımla işittim.
Kılıçdaroğlu’nun mülayim tutumu bile, kendisini adaylığa ısındırdıktan daha sonra, CHP’yi destekleyen medyanın lisanına dönüşmeye başladı.
Hırçın lisanın politik alanda bugüne kadar bilinen sahibi, biraz da onu destekleyen medyanın taraflı tavrının da etrafa verdiği izlenim yüzünden, AK Partili’lerdi; o alanda sahip değişikliği kendini aşikâr etmeye başladı.
Muhalefet cephesinin CHP haricindeki partilerinin önder ve sözcüleri bir süre daha sonra bulundukları yerin kendi tabanları tarafınca sorgulanmasına maruz kalabilir, pozisyonlarını savunmakta zorlanabilirler.
Zorlandıkları işareti şimdiden alınabiliyor.
Muhalefet iktidarın birinci seçimde kendilerine geçeceğinden ve Kılıçdaroğlu‘nu cumhurbaşkanı seçtireceğinden epey emin, seçimi çantada keklik görme muhalefet saflarında giderek yaygınlaşıyor.
Uyarılara karşın yaygınlaşıyor.
Yanıltıcı bir algıya dönüşebilir bu.
12 Eylül (1980) askeri darbesi öncesinde, birkaç defa koalisyonlarda iktidarı paylaşmasını getirecek bir oy kitlesine sahip olmuş ve benim bir orta onu tutan gazeteyi yönettiğim parti, darbeden daha sonra siyasi hayata geçildiğinde yapılan birinci seçimde beklenenin epeyce altında bir muvaffakiyet gösterebilmişti.
O partiyi ondan sonrasındaları sandıkta birinci parti yapan, ortasından çıkan AK Parti’yi tek başına iktidara taşıyan ise, kendisini her kesitin yakınlık kurabileceği bir hale dönüştürmesi ve partiyi tutan az sayıdaki gazete ve TV kanalının kapsayıcı ve kucaklayıcı yayın çizgisiydi.
İktidar gücünü ve iktidarını kaybedecekse, bu, medyası yüzünden olacak; muhalefet beklendiği biçimde iktidar olamayacak ve adayını cumhurbaşkanı seçtiremeyecekse, bunun niçinini de kendisini tutan medyada araması gerekecek.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Gazetecilik kolay bir meslek değildir de, en sıkıntı iş, bir partiyle organik bağ içerisinde bulunan bir gazeteyi yönetmektir.
Başımdan geçtiği için bu gerçeği birinci elden bilirim.
Uzun yıllar evvel bir partinin yayın organı olarak bilinen bir gazetede yayın direktörlüğü yapmıştım. 12 Eylül (1980) askeri darbesi daha sonrası, askerler, öbür parti başkanlarıyla bir arada yönettiğim gazetenin ilgi duyduğu partinin yöneticilerini de siyasi yasaklı hale getirmişlerdi.
Süleyman Demirel’den ismiyle değil de lakin “Bir bilen” diye kelam edilebilen o devirde beni bakılırsave getiren başkandan de ismiyle kelam etmek yasal açıdan mümkün değildi. Darbe daha sonrasında kapatılan partiden de…
Gazetenin başında kaldığım o birkaç ay boyunca çektiğim ezayı hiç unutmadım.
bir fazlaca gazetenin yöneticisi benim uzun yıllar evvel başıma gelenleri günümüzde yaşıyor.
Okuma listemin hala birinci sırasında niye durduğunu anlamakta zorlandığım gazete kelam gelimi. Bugün öne çıkarttığı haberler daima iktidar cephesinin büyük ortağı partiye ve bakanlara ilişkin.
En besbelli yerde şu haber yer alıyor: “Tarım Kredi Kooperatifi’nden açıklama, 30’un üzerinde eserde indirim başlıyor.”
Müjdeli bir haber.
İkinci değerli haber, bir bakanın muhalefet cephesinin büyük partisinin başkanıyla ilgili göndermesine dair: “Bakan Nebati’den Kılıçdaroğlu’na ÖTV karşılığı: Piyasaları manipüle etme uğraşınızı şaşkınlıkla karşılıyorum.”
Gazetenin okurları bakanın CHP önderinin hangi açıklamasına bu karşılığı verdiğinden haberdar mıdırlar? Bilmiyorum. İktidarı destekleyen gazeteler çoklukla muhalefet sözcülerinin iktidarı amaç alan açıklamalarına sayfalarında yer vermiyorlar da…
Hemen yanında bir daha bir öteki bakana ilişkin müjdeli haber var: “Sosyal Konut Projesi tesirini gösterdi’ dedi ve ekledi: KİRA FİYATLARI DÜŞTÜ DAHA DA DÜŞECEK.” [Büyük harfler gazeteden motamot aktarıldı.]
Bitti mi? Hayır. Bu haberleri, Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın 3 bin bireye hizmet vereceğini iftiharla duyurduğu ülkemizin en büyük kütüphanesinin açılacağı muştusu ve içişleri bakanının CHP’li belediyeleri soruşturmak için bakanlığında özel bir ünite kurulduğu tezine verdiği yanıtla ilgili haberler izliyor.
Sonuncu haberi okurken açıklamaya kıymet bulunan iddiayı daha evvel birebir gazetede okuyup okumadığımı düşündüm.
Vaktiyle yönetimime verilmiş bir partiyi destekleyen gazetede benim yapamadığım bir işi, bir vakit içinder “Medyanın amiral gemisi” olarak tanımlanmış gazeteyi yönetenler başarmış bulunuyorlar.
Takdiri hak eden değerli bir muvaffakiyet bu.
Muhalefetin de artık kendi medyası var. Gazeteleri… Televizyon kanalları…
Onlar da başarıyı hak etmiyorlar mı?
Bir tarafıyla ediyorlar. Onlar da ekseriyetle tuttukları tarafın haberlerine öncelik sağlıyorlar. İktidar cephesinden gelen ithamlara karşılıkları sayfalarına ve ekranlarına yansıtıyorlar. Tuttukları partiyi ve başkan takımını keyifli edecek haberlerle onlar da dolu. Kadro fiyat üzere parti tutma ve tuttukları partiyi sonuna kadar savunma onlarda da takdiri hak ediyor.
Ancak…
İktidar cephesini tutan medyadan farklı olarak, muhalefetin yayın organları, tuttukları cepheyi savunurken, sandığın ortaya gelmesinin yakınlaştığı günümüzde, tuttukları partilere iktidarın seçmen tabanından çekilmesi beklenen oyların sahiplerini tereddüde düşüren bir tutum sergiliyorlar.
Aylardan beri kamuoyu yoklamalarında daha evvel oy verdikleri partilerden koptukları fakat yapılacak seçimde hangi partiye oy vereceklerini söylemekte zorlandıkları görülen ‘kararsız seçmen’ kümesinde rastgele bir çözülme yok.
Tersine, o küme her ay biraz daha kalabalıklaşıyor.
Muhalefet cephesinde oyları artar görünen parti var ise, ona oylar bir daha bir öteki muhalefet partisi seçmeninin cephe içi tercih değiştirmesinden geliyor…
CHP’li medya Kemal Kılıçdaroğlu’nu muhalefetin cumhurbaşkanı adayı olarak tanıtma konusunda harcadığı çabada başarılı oldu ve CHP önderi, çabucak hemen adaylığı ‘6’lı masa’ onayından geçmemiş olsa da, artık aday üzere konuşuyor ve aday üzere davranıyor.
Peki, önderi cumhurbaşkanı adayı olacak CHP’nin oyları ne durumda?
Anketler bu soruya pek iç açıcı bir yanıt veremiyor.
Daha da değerlisi, muhalefet partilerini destekleyen medyanın çok taraflı yayınları, mütereddit seçmen kitlesini ürkütüyor.
[CHP milletvekili İlhan Kesici’nin bir dini kişiselyetin cenazesine katılması daha sonrasında ve en kendilerinin ‘simge’ haline dönüştürdükleri genç bir siyasetçinin AK Parti’ye geçeceği işitilince yapılan yayınlar hakikaten ürkütücüydü.]
Bir ortada olduğum bir kümede, daha evvel iktidarla ortasına ara koymuş kıdemli AK Parti seçmeni olarak bildiğim birinin, bu husus açıldığında, “Korkmaya başladım” söylemiş olduğini kulaklarımla işittim.
Kılıçdaroğlu’nun mülayim tutumu bile, kendisini adaylığa ısındırdıktan daha sonra, CHP’yi destekleyen medyanın lisanına dönüşmeye başladı.
Hırçın lisanın politik alanda bugüne kadar bilinen sahibi, biraz da onu destekleyen medyanın taraflı tavrının da etrafa verdiği izlenim yüzünden, AK Partili’lerdi; o alanda sahip değişikliği kendini aşikâr etmeye başladı.
Muhalefet cephesinin CHP haricindeki partilerinin önder ve sözcüleri bir süre daha sonra bulundukları yerin kendi tabanları tarafınca sorgulanmasına maruz kalabilir, pozisyonlarını savunmakta zorlanabilirler.
Zorlandıkları işareti şimdiden alınabiliyor.
Muhalefet iktidarın birinci seçimde kendilerine geçeceğinden ve Kılıçdaroğlu‘nu cumhurbaşkanı seçtireceğinden epey emin, seçimi çantada keklik görme muhalefet saflarında giderek yaygınlaşıyor.
Uyarılara karşın yaygınlaşıyor.
Yanıltıcı bir algıya dönüşebilir bu.
12 Eylül (1980) askeri darbesi öncesinde, birkaç defa koalisyonlarda iktidarı paylaşmasını getirecek bir oy kitlesine sahip olmuş ve benim bir orta onu tutan gazeteyi yönettiğim parti, darbeden daha sonra siyasi hayata geçildiğinde yapılan birinci seçimde beklenenin epeyce altında bir muvaffakiyet gösterebilmişti.
O partiyi ondan sonrasındaları sandıkta birinci parti yapan, ortasından çıkan AK Parti’yi tek başına iktidara taşıyan ise, kendisini her kesitin yakınlık kurabileceği bir hale dönüştürmesi ve partiyi tutan az sayıdaki gazete ve TV kanalının kapsayıcı ve kucaklayıcı yayın çizgisiydi.
İktidar gücünü ve iktidarını kaybedecekse, bu, medyası yüzünden olacak; muhalefet beklendiği biçimde iktidar olamayacak ve adayını cumhurbaşkanı seçtiremeyecekse, bunun niçinini de kendisini tutan medyada araması gerekecek.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.