İngiltere liginde –Premier League– dün bir ekip –Liverpool– rakibini –Bournemouth– tam dokuz golle yendi.
Yenilen kadronun teknik yöneticisi her golden daha sonra kesinlikle tırnaklarını yemiştir.
Peki ya yenen ekibin antrenörünün ruh hali nasıldır?
Jurgen Klopp maçtan daha sonra, “Saygısızlık olur diye duramazdık” diyerek o soruya kendileri açısından yanıt vermiş oldu.
Manuel Pellegrini’nin, yıllar evvel, Manchester City direktörüyken, bir daha bu biçimde bol gollü bir maçta, gerisi arkasına dört gol atan kadronun golcüsü Sergio Agüero’yu, maçın bitmesine sıradan bir süre varken, kenara çektiğini hatırlıyorum.
Rakibi fazla hırpalamamak gerektiği düşüncesiyle…
Bol gollü maçı, dün, ismi ne vakit geçse hep ’suç örgütü lideri’ olduğu hatırlatılan Sedat Peker’in son ileti yağmurunu aklımda tutarak izledim.
Anladığım kadarıyla, dur durak bilmiyor Sedat Peker; aslına bakarsanız kendisi de kızgınlığının sınırsız olduğunu saklamıyor. Yalnız kendisinin değil, ailesinin küçüklü-büyüklü bütün fertlerinin hayatlarını bu savaşta feda edebileceğini yazmış.
Evinin müsadere edilmesine kızgın, kızgınlığı açıklamalarını perdelemek için müzikçi Gülşen’in dört ay evvel bir konserde sarf ettiği kelamların gündeme taşınmasıyla daha da artmış…
O kızgınlıkla, siyasi hayatın içerisinden, bürokrasiden, iş dünyasından isimlerin karıştığı birçok maddelere bakılırsa ‘suç’ teşkil eden işleri faş etmekle meşgul.
Sosyal medyayı bu gayeyle kullanıyor ve bildirilerine kendince deliller eklemeyi de ihmal etmiyor.
Her iletisini, sonraki gün yapacağı yeni açıklamalar için merakları doruğa çıkartacak üslupta cümlelerle bitiriyor.
[‘Cliffhanger’ deniliyor buna dizi-senaryo alanında. Dizinin bir daha sonraki kısmını de izletmek için o kısmın meraklı bir halde bitirilmesi formülü. Evvelden, Murat Sertoğlu Tercüman gazetesinde dizi halinde pehlivan öyküleri müellif ve dizinin her kısmını andığım sistemle bitirirdi. Meraklarını yenemeyip dizinin yeni kısmını herkestilk evvel okuyabilmek için, sonraki gün bayilerde satışa sunulacak gazeteyi erkenden alma gayretine giren okurlar, geceleri Tercüman matbaası önünde kuyruklar oluştururdu.]
Aslında gazetecilik mesleği tam da bu hedef için var. Doğruları söylemek yanında, yanlışları sergilemek de gazetecilerin nazaranvi.
O misyon daima yerine getirilmiştir.
Yanlış işler yapanlar haklarında yayınlar başladığında feleklerini şaşırırlardı.
Bazıları müellife ulaşmak için aracı arayışına çıkar, olayı kendi açısından anlatma eforuna girerdi.
Çok değil, beş-on yıl öncesine kadar yaşanırdı bu çeşit olaylar.
Haklarında çıkan haberler yahut yazılar kararı istifa etmek zorunda kalmış ve siyasi ömrü bu yüzden kararmış bizde de diğer ülkelerde de bir epey siyasetçi vardır.
Bir vakit içinder ‘araştırmacı gazetecilik’ diye bir mesleksel ilgi alanı vardı ve bu alanın isimleri özel ilgi görürdü.
Vaktiyle gazetelerin yanlışlıkları bulup ortaya çıkartmaları için istihdam ettiği gazetecilerden oluşan haber üniteleri vardı; o ünitelerde çalışan gazeteciler gündem belirleyecek haberi gerçek boyutlarıyla birinci kendilerinin ortaya çıkarabilmesi için birbirleriyle rekabet içerisinde bulunurlardı.
Yerli-yabancı istihbarat örgütlerinin sağladıkları bilgi ve evrakları haberleştiren yahut sütunlarında kullanan bireyler bilinir ve onlara fazla prestij edilmezdi.
İstihbarat örgütlerinin gazete ve gazetecileri yanıltabilecekleri düşünülürdü de ondan…
[Nitekim, vaktiyle Hürriyet’in magazin gazetesi ‘Hafta Sonu’nu yönetmiş ve orada kimi yanlış alışkanlıklar kazanmış bir meslektaş, ana gazetenin başına getirildiğinde, istihbarat örgütü tarafınca sağlanmış bir fotoğrafı dokuz sütuna manşet vermiş, yeni üzere sunulan fotoğrafın çok eski, fotoğraftakilerin bir kısmının de ölmüş olduğu daha sonradan ortaya çıktığında mahçup olmuştu. Gazete direktörü, bunun üzerine, istihbarat örgütlerinin ‘büyük kardeşe büyük, küçük kardeşe küçük pay’ yoluyla çalıştığını açık eden bir yazıyla özür dilemek zorunda kalmıştı.]
Mağdur edilen yahut mağdur edildiğine inanan her meslekten şahıslar, kendilerine güveniyorlarsa, haklarını savunacak gazetecilerin peşine düşerlerdi.
Farkındasınız, cümlelerim ‘dili geçmiş zaman’ kipinde.
Günümüzde o işi mesleği gazetecilik olmayan biri/leri üstlenmiş görünüyor.
Son bir yıldır, gündemi meşgul eden mevzuların büyük kısmı, gazeteci kimliği bulunmayan/ların yapıtı. ‘Muhalif medya’ diye anılan gazeteler ve TV kanallarında çalışanlar, meslek dışı kişi/lerin ele aldığı yahut tanıklık ettiğini söylemiş olduği olayları toplumsal medyadan öğrenip haber olarak yahut yazıya dökerek gazetelerinde kullanıyor, ekranlarda işliyorlar. Olaylar daima geriden takip ediliyor.
‘Merkez medya’ diye anılan gazeteler ve TV kanalları o kadarını da yapmıyor. Onlarda gazetecilik ismine bir hayat yapıtı nazaranbiliyor musunuz?
Bazı gazeteler ve TV kanalları ortaya atılan ve toplumun merakını çeken gündem bahislerinden uzak durma uğraşı içerisindeler.
İddiaları sizin-benim üzere yakından takip ediyor, kendi ortalarında kesinlikle konuşuyorlar, lakin sıra her insanın merak ettiği aktüel konularda kalem oynatmaya yahut laf üretmeye gelince, kalemleri yazmıyor, lisanları tutuluyor.
Arka geriye goller bu biçimde yeniyor.
Bir gol, bir gol daha… Yedikleri her golden daha sonra, açıklama yağmurunun dinmesini beklemekten öteki bir şey yapmıyorlar.
Pellegrini takımının golcüsünü oyundan alarak gollerin önünü kesmeyi yeğlemişti; Klopp ise gol yağmurunu durdurmanın rakip kadroya karşı saygısızlık olacağını düşünerek oyuncularını hür bıraktı.
Bir orta bizde de bildiriler kesilmişti, daha sonra bir daha başladı.
Sedat Peker, son bildirisinde, “Gülşen’i tutuklatarak açıklamalarımı perdelemek istediler, Pazartesi günü onu özgür bıraktırarak dikkatleri çabucak sonrasındaki açıklamalarımdan uzaklaştırmaya çalışacaklar” iddiasını ortaya attı.
Pazartesi, yani yarın.
O bunu söylemiş oldu diye Gülşen serbest bırakılmayabilir mi?
Nasıl bir ülke olduk yahu?
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Yenilen kadronun teknik yöneticisi her golden daha sonra kesinlikle tırnaklarını yemiştir.
Peki ya yenen ekibin antrenörünün ruh hali nasıldır?
Jurgen Klopp maçtan daha sonra, “Saygısızlık olur diye duramazdık” diyerek o soruya kendileri açısından yanıt vermiş oldu.
Manuel Pellegrini’nin, yıllar evvel, Manchester City direktörüyken, bir daha bu biçimde bol gollü bir maçta, gerisi arkasına dört gol atan kadronun golcüsü Sergio Agüero’yu, maçın bitmesine sıradan bir süre varken, kenara çektiğini hatırlıyorum.
Rakibi fazla hırpalamamak gerektiği düşüncesiyle…
Bol gollü maçı, dün, ismi ne vakit geçse hep ’suç örgütü lideri’ olduğu hatırlatılan Sedat Peker’in son ileti yağmurunu aklımda tutarak izledim.
Anladığım kadarıyla, dur durak bilmiyor Sedat Peker; aslına bakarsanız kendisi de kızgınlığının sınırsız olduğunu saklamıyor. Yalnız kendisinin değil, ailesinin küçüklü-büyüklü bütün fertlerinin hayatlarını bu savaşta feda edebileceğini yazmış.
Evinin müsadere edilmesine kızgın, kızgınlığı açıklamalarını perdelemek için müzikçi Gülşen’in dört ay evvel bir konserde sarf ettiği kelamların gündeme taşınmasıyla daha da artmış…
O kızgınlıkla, siyasi hayatın içerisinden, bürokrasiden, iş dünyasından isimlerin karıştığı birçok maddelere bakılırsa ‘suç’ teşkil eden işleri faş etmekle meşgul.
Sosyal medyayı bu gayeyle kullanıyor ve bildirilerine kendince deliller eklemeyi de ihmal etmiyor.
Her iletisini, sonraki gün yapacağı yeni açıklamalar için merakları doruğa çıkartacak üslupta cümlelerle bitiriyor.
[‘Cliffhanger’ deniliyor buna dizi-senaryo alanında. Dizinin bir daha sonraki kısmını de izletmek için o kısmın meraklı bir halde bitirilmesi formülü. Evvelden, Murat Sertoğlu Tercüman gazetesinde dizi halinde pehlivan öyküleri müellif ve dizinin her kısmını andığım sistemle bitirirdi. Meraklarını yenemeyip dizinin yeni kısmını herkestilk evvel okuyabilmek için, sonraki gün bayilerde satışa sunulacak gazeteyi erkenden alma gayretine giren okurlar, geceleri Tercüman matbaası önünde kuyruklar oluştururdu.]
Aslında gazetecilik mesleği tam da bu hedef için var. Doğruları söylemek yanında, yanlışları sergilemek de gazetecilerin nazaranvi.
O misyon daima yerine getirilmiştir.
Yanlış işler yapanlar haklarında yayınlar başladığında feleklerini şaşırırlardı.
Bazıları müellife ulaşmak için aracı arayışına çıkar, olayı kendi açısından anlatma eforuna girerdi.
Çok değil, beş-on yıl öncesine kadar yaşanırdı bu çeşit olaylar.
Haklarında çıkan haberler yahut yazılar kararı istifa etmek zorunda kalmış ve siyasi ömrü bu yüzden kararmış bizde de diğer ülkelerde de bir epey siyasetçi vardır.
Bir vakit içinder ‘araştırmacı gazetecilik’ diye bir mesleksel ilgi alanı vardı ve bu alanın isimleri özel ilgi görürdü.
Vaktiyle gazetelerin yanlışlıkları bulup ortaya çıkartmaları için istihdam ettiği gazetecilerden oluşan haber üniteleri vardı; o ünitelerde çalışan gazeteciler gündem belirleyecek haberi gerçek boyutlarıyla birinci kendilerinin ortaya çıkarabilmesi için birbirleriyle rekabet içerisinde bulunurlardı.
Yerli-yabancı istihbarat örgütlerinin sağladıkları bilgi ve evrakları haberleştiren yahut sütunlarında kullanan bireyler bilinir ve onlara fazla prestij edilmezdi.
İstihbarat örgütlerinin gazete ve gazetecileri yanıltabilecekleri düşünülürdü de ondan…
[Nitekim, vaktiyle Hürriyet’in magazin gazetesi ‘Hafta Sonu’nu yönetmiş ve orada kimi yanlış alışkanlıklar kazanmış bir meslektaş, ana gazetenin başına getirildiğinde, istihbarat örgütü tarafınca sağlanmış bir fotoğrafı dokuz sütuna manşet vermiş, yeni üzere sunulan fotoğrafın çok eski, fotoğraftakilerin bir kısmının de ölmüş olduğu daha sonradan ortaya çıktığında mahçup olmuştu. Gazete direktörü, bunun üzerine, istihbarat örgütlerinin ‘büyük kardeşe büyük, küçük kardeşe küçük pay’ yoluyla çalıştığını açık eden bir yazıyla özür dilemek zorunda kalmıştı.]
Mağdur edilen yahut mağdur edildiğine inanan her meslekten şahıslar, kendilerine güveniyorlarsa, haklarını savunacak gazetecilerin peşine düşerlerdi.
Farkındasınız, cümlelerim ‘dili geçmiş zaman’ kipinde.
Günümüzde o işi mesleği gazetecilik olmayan biri/leri üstlenmiş görünüyor.
Son bir yıldır, gündemi meşgul eden mevzuların büyük kısmı, gazeteci kimliği bulunmayan/ların yapıtı. ‘Muhalif medya’ diye anılan gazeteler ve TV kanallarında çalışanlar, meslek dışı kişi/lerin ele aldığı yahut tanıklık ettiğini söylemiş olduği olayları toplumsal medyadan öğrenip haber olarak yahut yazıya dökerek gazetelerinde kullanıyor, ekranlarda işliyorlar. Olaylar daima geriden takip ediliyor.
‘Merkez medya’ diye anılan gazeteler ve TV kanalları o kadarını da yapmıyor. Onlarda gazetecilik ismine bir hayat yapıtı nazaranbiliyor musunuz?
Bazı gazeteler ve TV kanalları ortaya atılan ve toplumun merakını çeken gündem bahislerinden uzak durma uğraşı içerisindeler.
İddiaları sizin-benim üzere yakından takip ediyor, kendi ortalarında kesinlikle konuşuyorlar, lakin sıra her insanın merak ettiği aktüel konularda kalem oynatmaya yahut laf üretmeye gelince, kalemleri yazmıyor, lisanları tutuluyor.
Arka geriye goller bu biçimde yeniyor.
Bir gol, bir gol daha… Yedikleri her golden daha sonra, açıklama yağmurunun dinmesini beklemekten öteki bir şey yapmıyorlar.
Pellegrini takımının golcüsünü oyundan alarak gollerin önünü kesmeyi yeğlemişti; Klopp ise gol yağmurunu durdurmanın rakip kadroya karşı saygısızlık olacağını düşünerek oyuncularını hür bıraktı.
Bir orta bizde de bildiriler kesilmişti, daha sonra bir daha başladı.
Sedat Peker, son bildirisinde, “Gülşen’i tutuklatarak açıklamalarımı perdelemek istediler, Pazartesi günü onu özgür bıraktırarak dikkatleri çabucak sonrasındaki açıklamalarımdan uzaklaştırmaya çalışacaklar” iddiasını ortaya attı.
Pazartesi, yani yarın.
O bunu söylemiş oldu diye Gülşen serbest bırakılmayabilir mi?
Nasıl bir ülke olduk yahu?
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.