Fehmi Koru*
Arjantin’i yenen Suudi Arabistan grubu..
Pek çoğumuz şu sıralar dünya kupasına takılmış durumda. Şimdilerde günde üç maç var; yakında sayı ikiye, ondan sonrasında da teğe düşecek ve nihayet 32 ülkeden birinin kadrosu kupayı kazanacak…
Katar’da olunca kimseler ilgi göstermez sanılıyordu, tribünler aksini söylüyor.
“Maçlar başlasın, itirazların sona ereceğini nazaranceksiniz” diyenler haklı çıktı.
Futbol beraberinde farklı bir bölümü de besliyor: Kumar sektörü… Dün yapılan bir maçta kuvvetli bir grubun kazanacağı üzerine teze girenler büyük kaybettiler…
Suudi Arabistan grubu, turnuvanın şampiyon namzedi Arjantin’i yendi.
Messi’li Arjantin’in takımında yer alan oyuncuların hepsi, mahallî alanlarda hünerlerini ispat ettikleri için Avrupalı kadroların ilgisini çekip yüksek transfer fiyatları alarak ülkeleri haricinde top koşturmaktalar. Hepsinin piyasa kıymetini alt alta topladığımızda dolar cinsinden milyarlar ediyor.
Buna karşılık, Suud takımı, ülkenin tek bir ekibi üzerine şurası ve oyuncuların hiç birinin dünyada piyasa bedeli yok.
Davut ve Calut olayı gibi. Güçsüzler ekibi, devleri yendi.
Maçları izlerken zihnim ülkemiz siyasetinde olduğu için, yenileceğine her insanın argümana girdiği bir kadronun bütün argümanların üzerine oynandığı rakibini ağır bir mağlubiyete uğratmasını da zihnimde bizdeki siyasete uyarlamadan edemedim.
Turnuva bir Arap ülkesinde -Katar’da- oynanıyor; bu sebeple etraf ülkelerden gelen futbolseverler tribünlerde kalabalığı teşkil ediyorlar. Suudi Arabistan ekibi da bu sayede Arjantin karşısında izleyici takviyesine sahipti. Oyunculara manevi takviye için avuçlarını parçalayana, sesleri çıkmayana kadar tezahürat yapan izleyilerden Arap olanlar -büyük ihtimalle Arap olmayan Müslümanlar da- Messi sevgisine karşın Arjantin’i değil, hiç birini tanımadıkları Suudlu oyuncuları teşvik ettiler maç boyunca…
Bu kıymetli.
Maçın yarısında, formaları ve takımındaki tanınmış yüzleri bilmeyen izleyici, hangi ekibin kuvvetli Arjantin, hangisinin yenilmesi mukadder sayılan Suudi Arabistan olduğunu karıştırabilirdi.
İlk yarıda kuvvetli kadrosu daima ofsayta düşürerek atılan golleri geçersiz saydırabildi Suudlular; ikinci yarının başlarında art geriye iki sayı kaydedip daha sonrasında kalelerini gole kapatmayı başardılar.
Arjantin grubunun beyhude çırpınışlarına tanıklık ettik.
Tamam da, siyaset bunun neresinde?
Maçı seçim süreci, tribünlerdeki seyircileri seçmen, kadroları sandıktan en epey oyu alarak çıkmak isteyen partiler olarak düşünelim.
İki kadro yerine bizde kendisini iktidar görmek isteyen iki ittifak var.
Futbol maçı galip gelmek için, seçimin emeli da iktidar olmak…
Tribünlerde oturup maçı izleyenler üzere, siyasi takımların haricinde kalan bizler de, partilerin seçim öncesi kampanyalarını izlemekteyiz.
Her ne kadar muhalefetin seyircilere-seçmenlere verdiği bildiri bu seçimi kendilerinin kazanacağı tezi olsa da, bizdeki siyaset denkleminde kuvvetli olan taraf, iktidar.
Kolay değil, 20 yıldır bu seçime hazırlanıyor iktidar cephesi. Elinde cepheye sürebileceği gereç hayli fazla. Bir değil tam on seçimi -siyasi maçı- kazanarak bugüne geldi iktidarın büyük partisi; ortağı olan parti de ülkede en uzun mühletle varlığını sürdüren bir siyasi çizginin temsilcisi.
Muhalefet cephesi ise, önderleri kimi birtakım bir masada buluşan altı parti ile onların ortaya uzaklık koydukları birkaç öteki partiden oluşuyor.
Altı partinin altısı da farklı niyet ve maksatlara sahip.
Vaatler her iki cephe tarafınca birbiri gerisine sıralanıyor; lakin iktidarın geçmişe dayalı bir gücü var, muhalefetin vaatleri ise ispatlanmak için seçimden muzaffer çıkmayı gerektiriyor.
İktidar cephesi, bana göre, bir hayli istikametten Arjantin ulusal grubu gibi…
Messi’si bile var: Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan…
Suudi Arabistan ulusal kadrosunu andıran muhalefet ise…
Karşılaştırmanın burasında benim zihnimde oynattığım sinema kopuyor.
Arjantin – Suudi Arabistan ulusal maçında zayıf görülen ekibi kuvvetli rakibi karşısında muzaffer yapan özellikler, bunun niçini.
Teknik yöneticinin uygulamaları için oyuncularına çizdiği ve provasını idmanlarda yaptırdığı stratejiye uygun taktikler, seyirci takviyesini de gerisine almış Suudi Arabistan’ı Arjantin karşısında başarılı sonuca taşıdı.
Gazetelerin hafta sonu eklerinin bulmaca sayfalarında, birbirinin birebiri üzere duran, fakat üzerinde oynanarak birkaç noktası farklılaştırılmış iki fotoğraf sunulur ve okurlardan iki fotoğraf içindeki fazlaca ince farkları bulması istenir.
Şimdi sıra, futbol ile bizim siyaset ortamı içinde kurduğum görünür benzerliklere karşın aslında varlığı hissedilen farkları bulmakta.
Bizdeki siyasi ortamda muhalefette eksik olanlar fazlaca bariz.
Ortak bir strateji yok, yalnızca savlar ve vaatler var. Taktikler ise sırf iktidar cenahında kendisini belirli ediyor.
Seyirciler -seçmenler- biraz umut aşılanabilse takviyelerini verebilecek durumda; lakin yenilecek tarafı tutmak da istemiyorlar. Suud kadrosunun stratejiye bağlı taktikleri, Katar’da, seyirci kitlesini “Bu grup kazanır” noktasına ve oradan da motivasyonu artırmaya götürdü.
Umut verici motivasyon eksikliğini çabucak hemen giderebilmiş değil muhalafet cephesi.
“Yaparız, ederiz” ile olmayacağı aşikâr; daha fazlası için her şeydilk evvel eksiğin ne olduğunu görmek kural.
Eksik ne?
Belki bir diğer maçı izlerken o da aklıma gelir.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Arjantin’i yenen Suudi Arabistan grubu..
Pek çoğumuz şu sıralar dünya kupasına takılmış durumda. Şimdilerde günde üç maç var; yakında sayı ikiye, ondan sonrasında da teğe düşecek ve nihayet 32 ülkeden birinin kadrosu kupayı kazanacak…
Katar’da olunca kimseler ilgi göstermez sanılıyordu, tribünler aksini söylüyor.
“Maçlar başlasın, itirazların sona ereceğini nazaranceksiniz” diyenler haklı çıktı.
Futbol beraberinde farklı bir bölümü de besliyor: Kumar sektörü… Dün yapılan bir maçta kuvvetli bir grubun kazanacağı üzerine teze girenler büyük kaybettiler…
Suudi Arabistan grubu, turnuvanın şampiyon namzedi Arjantin’i yendi.
Messi’li Arjantin’in takımında yer alan oyuncuların hepsi, mahallî alanlarda hünerlerini ispat ettikleri için Avrupalı kadroların ilgisini çekip yüksek transfer fiyatları alarak ülkeleri haricinde top koşturmaktalar. Hepsinin piyasa kıymetini alt alta topladığımızda dolar cinsinden milyarlar ediyor.
Buna karşılık, Suud takımı, ülkenin tek bir ekibi üzerine şurası ve oyuncuların hiç birinin dünyada piyasa bedeli yok.
Davut ve Calut olayı gibi. Güçsüzler ekibi, devleri yendi.
Maçları izlerken zihnim ülkemiz siyasetinde olduğu için, yenileceğine her insanın argümana girdiği bir kadronun bütün argümanların üzerine oynandığı rakibini ağır bir mağlubiyete uğratmasını da zihnimde bizdeki siyasete uyarlamadan edemedim.
Turnuva bir Arap ülkesinde -Katar’da- oynanıyor; bu sebeple etraf ülkelerden gelen futbolseverler tribünlerde kalabalığı teşkil ediyorlar. Suudi Arabistan ekibi da bu sayede Arjantin karşısında izleyici takviyesine sahipti. Oyunculara manevi takviye için avuçlarını parçalayana, sesleri çıkmayana kadar tezahürat yapan izleyilerden Arap olanlar -büyük ihtimalle Arap olmayan Müslümanlar da- Messi sevgisine karşın Arjantin’i değil, hiç birini tanımadıkları Suudlu oyuncuları teşvik ettiler maç boyunca…
Bu kıymetli.
Maçın yarısında, formaları ve takımındaki tanınmış yüzleri bilmeyen izleyici, hangi ekibin kuvvetli Arjantin, hangisinin yenilmesi mukadder sayılan Suudi Arabistan olduğunu karıştırabilirdi.
İlk yarıda kuvvetli kadrosu daima ofsayta düşürerek atılan golleri geçersiz saydırabildi Suudlular; ikinci yarının başlarında art geriye iki sayı kaydedip daha sonrasında kalelerini gole kapatmayı başardılar.
Arjantin grubunun beyhude çırpınışlarına tanıklık ettik.
Tamam da, siyaset bunun neresinde?
Maçı seçim süreci, tribünlerdeki seyircileri seçmen, kadroları sandıktan en epey oyu alarak çıkmak isteyen partiler olarak düşünelim.
İki kadro yerine bizde kendisini iktidar görmek isteyen iki ittifak var.
Futbol maçı galip gelmek için, seçimin emeli da iktidar olmak…
Tribünlerde oturup maçı izleyenler üzere, siyasi takımların haricinde kalan bizler de, partilerin seçim öncesi kampanyalarını izlemekteyiz.
Her ne kadar muhalefetin seyircilere-seçmenlere verdiği bildiri bu seçimi kendilerinin kazanacağı tezi olsa da, bizdeki siyaset denkleminde kuvvetli olan taraf, iktidar.
Kolay değil, 20 yıldır bu seçime hazırlanıyor iktidar cephesi. Elinde cepheye sürebileceği gereç hayli fazla. Bir değil tam on seçimi -siyasi maçı- kazanarak bugüne geldi iktidarın büyük partisi; ortağı olan parti de ülkede en uzun mühletle varlığını sürdüren bir siyasi çizginin temsilcisi.
Muhalefet cephesi ise, önderleri kimi birtakım bir masada buluşan altı parti ile onların ortaya uzaklık koydukları birkaç öteki partiden oluşuyor.
Altı partinin altısı da farklı niyet ve maksatlara sahip.
Vaatler her iki cephe tarafınca birbiri gerisine sıralanıyor; lakin iktidarın geçmişe dayalı bir gücü var, muhalefetin vaatleri ise ispatlanmak için seçimden muzaffer çıkmayı gerektiriyor.
İktidar cephesi, bana göre, bir hayli istikametten Arjantin ulusal grubu gibi…
Messi’si bile var: Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan…
Suudi Arabistan ulusal kadrosunu andıran muhalefet ise…
Karşılaştırmanın burasında benim zihnimde oynattığım sinema kopuyor.
Arjantin – Suudi Arabistan ulusal maçında zayıf görülen ekibi kuvvetli rakibi karşısında muzaffer yapan özellikler, bunun niçini.
Teknik yöneticinin uygulamaları için oyuncularına çizdiği ve provasını idmanlarda yaptırdığı stratejiye uygun taktikler, seyirci takviyesini de gerisine almış Suudi Arabistan’ı Arjantin karşısında başarılı sonuca taşıdı.
Gazetelerin hafta sonu eklerinin bulmaca sayfalarında, birbirinin birebiri üzere duran, fakat üzerinde oynanarak birkaç noktası farklılaştırılmış iki fotoğraf sunulur ve okurlardan iki fotoğraf içindeki fazlaca ince farkları bulması istenir.
Şimdi sıra, futbol ile bizim siyaset ortamı içinde kurduğum görünür benzerliklere karşın aslında varlığı hissedilen farkları bulmakta.
Bizdeki siyasi ortamda muhalefette eksik olanlar fazlaca bariz.
Ortak bir strateji yok, yalnızca savlar ve vaatler var. Taktikler ise sırf iktidar cenahında kendisini belirli ediyor.
Seyirciler -seçmenler- biraz umut aşılanabilse takviyelerini verebilecek durumda; lakin yenilecek tarafı tutmak da istemiyorlar. Suud kadrosunun stratejiye bağlı taktikleri, Katar’da, seyirci kitlesini “Bu grup kazanır” noktasına ve oradan da motivasyonu artırmaya götürdü.
Umut verici motivasyon eksikliğini çabucak hemen giderebilmiş değil muhalafet cephesi.
“Yaparız, ederiz” ile olmayacağı aşikâr; daha fazlası için her şeydilk evvel eksiğin ne olduğunu görmek kural.
Eksik ne?
Belki bir diğer maçı izlerken o da aklıma gelir.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.