Cumhurbaşkanlığı Yüksek İstişare Heyeti Üyesi Cemil Çiçek, “Siyasetin, iktisadın, hukukun, bürokrasinin can damarı ahlaki istikrar” değerlendirmesini yaptı.
Karar gazetesi müellifi Ahmet Taşgetiren, Çiçek ile görüşmesinden notları bugünkü köşesinden paylaştı. Taşgetiren yazısında şunları kaydetti:
“Devlet çekapı” başlıklı yazım üzerine bir daha arandım. Ülkenin istikrarı bağlamında koalisyonların ve tek başına iktidarların bedeli üzerine fikirlerini söz etti. Değerlendirmelerini şu biçimde özetleyebilirim:
-Türkiye’de koalisyon şikâyeti ve istikrarın “tek başına iktidar”a bağlanması niyeti, muhafazakâr ve milliyetçi kısımlarla Adalet Partisi ortasına ara girmeye başlamasından daha sonraki siyaset söylemidir. Adalet Partisi’nden kurucu takımlar tasfiye edilmiş, milliyetçiler başka parti kurmuşlar, muhafazakârlar Erbakan’ın başlatmış olduğu harekete ilgi duymaya başlamışlar ve Demokratik Parti bölünmesi gerçekleşmiş. Demirel, bir daha kitleleri toparlayabilmek için “istikrar”ı “tek başına iktidar”a bağlamayı bir tıp oy manipülasyonu için devreye sokmuştur. Demirel “En büyük kusurum Demokratik Parti’nin ayrılmasına pürüz olamamaktır” demiştir. Demek ki, tek başına iktidar olabilecek yeri korumak da öteki kaideleri gerekli kılıyor.
-İstikrarlı devirlerin iktisat için de, ülkenin kalkınması için de yararlı olduğu, koalisyonların sıhhatli işlemediği de bir gerçektir.
-Ancak dünya örneklerine bakıldığında, 30 yıl, 40 yıl tek başına iktidar olanların yönettiği ülkeler, genelde İslam ülkeleri, Esed’lerin Suriye’si, Saddam’ın Irak’ı, Mübarek’in Mısır’ı ortaya bir muvaffakiyet örneği koyamadılar.
-Buna karşılık 2. Dünya Savaşı’ndan daha sonra Avrupa’da nerede ise bütün ülkeler koalisyonlarla yönetildiler. Hala de çetin koalisyon süreçlerine karşın Avrupa’da istikrar darmadağın olmuyor.
Bunlar Cemil Bey’in yaptığı genel değerlendirmeler. daha sonra “İstikrarın beş şartı”ndan bahsetti ve onları şöyleki sıraladı:
1.Siyasi istikrar.
2.Hukuki istikrar.
3.Ekonomik istikrar
4.Bürokratik istikrar.
5.Ahlaki istikrar.
Bunlar, siyaset, iktisat, hukuk, bürokrasi ve ahlak alanında bir standarda ulaşmayı tabir ediyor.
Siyasi istikrar muhakkak ki, iktidar yahut muhalefet, sağlıklı siyaset takımlarının ortak uğraşı ortasında gerçekleşir. İçleri sancılı siyasi yapılarla siyasi istikrar sağlanamayacağı üzere, kanlı – bıçaklı iktidar muhalefet bağlantısı ile de siyasi istikrar sağlanamaz.
Cemil Beyefendi, yüzde 47 oy almış bulunan Ak Parti için kapatma davası açılabilmesini, tüzel istikrarsızlığın örneği olarak zikrediyor. Doğal ki eski Adalet Bakanı olarak hukuk üzerine söyleyeceği epeyce kelam var.
Sürekli Merkez Bankası Lideri değiştiriliyor olmasını ekonomik istikrarsızlığın göstergesi sayıyor. Bilmem kaç kez ihale kanunu değiştirilmesi de sanırım “ekonomide öngörülebilirlik” diye de tabir edilebilecek olan istikrarla alakalıdır.
Bürokrasinin devlet hiyerarşisi ortasında sağlıklı bir statü çerçevesinde hareket edebilmesi, siyaseti gütmemesi ya da siyaset tarafınca hukuk dışılığa sürüklenmemesi bürokratik istikrar ile alakalıdır.
Ve ahlaki istikrar. Cemil Bey’e nazaran siyasetin de, hukukun da, iktisadın de bürokrasinin de can damarı o. O olmadı mı, hiç bir istikrar beklentisinin karşılığı oluşamaz. Her yanlışa kılıf bulan bir yaklaşımın hiç bir alanda istikrardan kelam etmesi beklenemez.”
Karar gazetesi müellifi Ahmet Taşgetiren, Çiçek ile görüşmesinden notları bugünkü köşesinden paylaştı. Taşgetiren yazısında şunları kaydetti:
“Devlet çekapı” başlıklı yazım üzerine bir daha arandım. Ülkenin istikrarı bağlamında koalisyonların ve tek başına iktidarların bedeli üzerine fikirlerini söz etti. Değerlendirmelerini şu biçimde özetleyebilirim:
-Türkiye’de koalisyon şikâyeti ve istikrarın “tek başına iktidar”a bağlanması niyeti, muhafazakâr ve milliyetçi kısımlarla Adalet Partisi ortasına ara girmeye başlamasından daha sonraki siyaset söylemidir. Adalet Partisi’nden kurucu takımlar tasfiye edilmiş, milliyetçiler başka parti kurmuşlar, muhafazakârlar Erbakan’ın başlatmış olduğu harekete ilgi duymaya başlamışlar ve Demokratik Parti bölünmesi gerçekleşmiş. Demirel, bir daha kitleleri toparlayabilmek için “istikrar”ı “tek başına iktidar”a bağlamayı bir tıp oy manipülasyonu için devreye sokmuştur. Demirel “En büyük kusurum Demokratik Parti’nin ayrılmasına pürüz olamamaktır” demiştir. Demek ki, tek başına iktidar olabilecek yeri korumak da öteki kaideleri gerekli kılıyor.
-İstikrarlı devirlerin iktisat için de, ülkenin kalkınması için de yararlı olduğu, koalisyonların sıhhatli işlemediği de bir gerçektir.
-Ancak dünya örneklerine bakıldığında, 30 yıl, 40 yıl tek başına iktidar olanların yönettiği ülkeler, genelde İslam ülkeleri, Esed’lerin Suriye’si, Saddam’ın Irak’ı, Mübarek’in Mısır’ı ortaya bir muvaffakiyet örneği koyamadılar.
-Buna karşılık 2. Dünya Savaşı’ndan daha sonra Avrupa’da nerede ise bütün ülkeler koalisyonlarla yönetildiler. Hala de çetin koalisyon süreçlerine karşın Avrupa’da istikrar darmadağın olmuyor.
Bunlar Cemil Bey’in yaptığı genel değerlendirmeler. daha sonra “İstikrarın beş şartı”ndan bahsetti ve onları şöyleki sıraladı:
1.Siyasi istikrar.
2.Hukuki istikrar.
3.Ekonomik istikrar
4.Bürokratik istikrar.
5.Ahlaki istikrar.
Bunlar, siyaset, iktisat, hukuk, bürokrasi ve ahlak alanında bir standarda ulaşmayı tabir ediyor.
Siyasi istikrar muhakkak ki, iktidar yahut muhalefet, sağlıklı siyaset takımlarının ortak uğraşı ortasında gerçekleşir. İçleri sancılı siyasi yapılarla siyasi istikrar sağlanamayacağı üzere, kanlı – bıçaklı iktidar muhalefet bağlantısı ile de siyasi istikrar sağlanamaz.
Cemil Beyefendi, yüzde 47 oy almış bulunan Ak Parti için kapatma davası açılabilmesini, tüzel istikrarsızlığın örneği olarak zikrediyor. Doğal ki eski Adalet Bakanı olarak hukuk üzerine söyleyeceği epeyce kelam var.
Sürekli Merkez Bankası Lideri değiştiriliyor olmasını ekonomik istikrarsızlığın göstergesi sayıyor. Bilmem kaç kez ihale kanunu değiştirilmesi de sanırım “ekonomide öngörülebilirlik” diye de tabir edilebilecek olan istikrarla alakalıdır.
Bürokrasinin devlet hiyerarşisi ortasında sağlıklı bir statü çerçevesinde hareket edebilmesi, siyaseti gütmemesi ya da siyaset tarafınca hukuk dışılığa sürüklenmemesi bürokratik istikrar ile alakalıdır.
Ve ahlaki istikrar. Cemil Bey’e nazaran siyasetin de, hukukun da, iktisadın de bürokrasinin de can damarı o. O olmadı mı, hiç bir istikrar beklentisinin karşılığı oluşamaz. Her yanlışa kılıf bulan bir yaklaşımın hiç bir alanda istikrardan kelam etmesi beklenemez.”