“Şekil alan yeni ve şiddetli dünyada, mesafeler, ani değişebilirlikleri ile fark yaratır. Çok düzensiz ve ani yollarla kısalan ve uzanan mesafeler, neredeyse her gün bir suçlama adımında ilerleyen değişikliklerin etkisi altında çözünen bir kesinlik sistemi, hiperpotatlar yaklaşıyor, iki ataklıklar, iki atgörü, iki atak boyutlarında, tarihlerine göre güçlü ve neredeyse endişelendiklerini unutuyorlar.
Bu iki bankanın hareketi, şimdiye kadar puddly gizlenmiş olmalarına rağmen aslında derin eğilimleri yansıtmaktadır. Ve bir süre öncesine kadar, iyi duygular ve daha az iyi yanlış anlamalarla beslenen bir retorik battaniyesinin altında saklanmayı düşünebileceğine dair karşılıklı yanlış anlama hissini serbest bıraktı. Dönüm noktasının okyanusun ötesine geldiği anlaşılıyor.
Trump'ın zaferi, görünüşte zıt iki ruh haline ses veriyor. Bir yandan, müttefikleriniz için ödemeniz gereken ve kısıtlamalar olmadan başını yapmaya eğilimli olan herhangi bir borcun hoşgörüsüzünü yenilenmiş bir emperyal meslek. Öte yandan, o zamanlar, neredeyse bir asır önce Roosevelt'in çok fazla çaba ve azim ile evcilleştirmeyi başardığı bu tecritçilik biçimlerine benzeri görülmemiş bir dönüş. Bu noktada bir tür “il imparatorluğu” özetlenir. Komuta iddialarıyla dolu, ancak orada eşlik etmesi gereken tüm sorumluluk varsayımlarında fakir.
Avrupa'nın bu sürüklenmenin ilk kurbanı olacağı açıktır. Ve aslında en göze çarpan mesafe, neredeyse bir çatlak, bu günlerde Avrupacılığın zıt akımlarını yeni küresel bağlamın öncelikleri ve ihtiyaçları üzerinde ayıran şeydir. Yarım asırdan fazla bir süre sonra ilk görev süresinin erdemlerini bulabilen yeni bir topluluk ruhu, hatta stratejik bile bahis oynayanlar var. Amerika Birleşik Devletleri'ni kovalamayı düşünen herkes, Atlantizmin (çok imkansız) bir devredesine güveniyor. Kendilerini neredeyse dağınık bir sırayla yeni dengeler tarafından verilen ikilemlerle yüzleşebilmeleri için kendilerini kandıranlar. Ve daha iyi zamanları uman ve bekleyenler, belki de Trumpian Amerika'nın şeytanının bu ilk günlerde ortaya çıktığından daha az rahatsız edici olduğuna güvenenler.
Cennet uğruna anlaşılabilir beklentiler ve meşru umutlar. Ama gerçeklik ilkesine çok bağlı değil. Aslında, Trump'ın sonrasındaki yerleşiminin çalışmalarında gördüğümüz yeni Amerika, daha sonra eski geleneklere yol açan doğaçlama olanlardan biri gibi görünmüyor. Aksine, uzun süre koşullandırmayı amaçlayan stratejik yeniliklerden birine benziyor ve çok derin küresel dengeler. Yani, kimsenin birincinin senaryosunu okumasına izin vermeyen dönüşlerden biri. Kısacası, Avrupa'nın önünde geçmesi kolay olmayacak bir kavşak. Mümkün olduğunca, Batı'nın diğer yarısı ile daha fazla ilişkiyi radikalleştirmek gerekecektir.
Ancak bu günlerin kırığının stratejik sonuçlar, sorumluluk varsayımları ve yalnızlık anları içermediğini kandırmak mümkün olmayacaktır. Yani, geçmişteki rahat alışkanlıklarına göre bir sıçrama yapmayı gerektiren tüm koşullar. Bu, bugüne kadar denizaşırı müttefiklerimizin omuzlarında uygun bir şekilde desteklenen bir savunma stratejisine ilk kişiye ihtiyaç duyulması da dahil olmak üzere, bu günlerin tartışmasının arka planıdır. Gerçekliğin gündeme yerleşmeye özen gösterdiği ve von Dar Leyen'in bireysel ülkelerin rızasıyla nasıl yazabileceğini aradığı teması.
Başka bir deyişle, Avrupa daha fazla katılmak zorunda kalacak ve daha fazlasını yapmanız gerekecek. Bazı ulusal egoizmlerden ve çok ireniik yanılsamalarından kurtulmak zorunda kalacak. Savaşı hareket ettirmek için açık. Ancak, kendinizi mümkün olduğunca çok avantaj çizmeye çalışan başkalarının tüm zayıf yönlerini koklayan bir dünyanın çok az dost baskınları karşısında kendinizi çok kolay bir hedef olarak maruz bırakmaktan kaçınmak için. Ne yazık ki şimdi bir salon girdik ve sadece diğer patronların iyi niyetleri hakkındaki iyimserliğimizin silahlı karşılaştırmalarında dolaşmak uygun olmayacaktır “.Marco Follini tarafından)
Bu iki bankanın hareketi, şimdiye kadar puddly gizlenmiş olmalarına rağmen aslında derin eğilimleri yansıtmaktadır. Ve bir süre öncesine kadar, iyi duygular ve daha az iyi yanlış anlamalarla beslenen bir retorik battaniyesinin altında saklanmayı düşünebileceğine dair karşılıklı yanlış anlama hissini serbest bıraktı. Dönüm noktasının okyanusun ötesine geldiği anlaşılıyor.
Trump'ın zaferi, görünüşte zıt iki ruh haline ses veriyor. Bir yandan, müttefikleriniz için ödemeniz gereken ve kısıtlamalar olmadan başını yapmaya eğilimli olan herhangi bir borcun hoşgörüsüzünü yenilenmiş bir emperyal meslek. Öte yandan, o zamanlar, neredeyse bir asır önce Roosevelt'in çok fazla çaba ve azim ile evcilleştirmeyi başardığı bu tecritçilik biçimlerine benzeri görülmemiş bir dönüş. Bu noktada bir tür “il imparatorluğu” özetlenir. Komuta iddialarıyla dolu, ancak orada eşlik etmesi gereken tüm sorumluluk varsayımlarında fakir.
Avrupa'nın bu sürüklenmenin ilk kurbanı olacağı açıktır. Ve aslında en göze çarpan mesafe, neredeyse bir çatlak, bu günlerde Avrupacılığın zıt akımlarını yeni küresel bağlamın öncelikleri ve ihtiyaçları üzerinde ayıran şeydir. Yarım asırdan fazla bir süre sonra ilk görev süresinin erdemlerini bulabilen yeni bir topluluk ruhu, hatta stratejik bile bahis oynayanlar var. Amerika Birleşik Devletleri'ni kovalamayı düşünen herkes, Atlantizmin (çok imkansız) bir devredesine güveniyor. Kendilerini neredeyse dağınık bir sırayla yeni dengeler tarafından verilen ikilemlerle yüzleşebilmeleri için kendilerini kandıranlar. Ve daha iyi zamanları uman ve bekleyenler, belki de Trumpian Amerika'nın şeytanının bu ilk günlerde ortaya çıktığından daha az rahatsız edici olduğuna güvenenler.
Cennet uğruna anlaşılabilir beklentiler ve meşru umutlar. Ama gerçeklik ilkesine çok bağlı değil. Aslında, Trump'ın sonrasındaki yerleşiminin çalışmalarında gördüğümüz yeni Amerika, daha sonra eski geleneklere yol açan doğaçlama olanlardan biri gibi görünmüyor. Aksine, uzun süre koşullandırmayı amaçlayan stratejik yeniliklerden birine benziyor ve çok derin küresel dengeler. Yani, kimsenin birincinin senaryosunu okumasına izin vermeyen dönüşlerden biri. Kısacası, Avrupa'nın önünde geçmesi kolay olmayacak bir kavşak. Mümkün olduğunca, Batı'nın diğer yarısı ile daha fazla ilişkiyi radikalleştirmek gerekecektir.
Ancak bu günlerin kırığının stratejik sonuçlar, sorumluluk varsayımları ve yalnızlık anları içermediğini kandırmak mümkün olmayacaktır. Yani, geçmişteki rahat alışkanlıklarına göre bir sıçrama yapmayı gerektiren tüm koşullar. Bu, bugüne kadar denizaşırı müttefiklerimizin omuzlarında uygun bir şekilde desteklenen bir savunma stratejisine ilk kişiye ihtiyaç duyulması da dahil olmak üzere, bu günlerin tartışmasının arka planıdır. Gerçekliğin gündeme yerleşmeye özen gösterdiği ve von Dar Leyen'in bireysel ülkelerin rızasıyla nasıl yazabileceğini aradığı teması.
Başka bir deyişle, Avrupa daha fazla katılmak zorunda kalacak ve daha fazlasını yapmanız gerekecek. Bazı ulusal egoizmlerden ve çok ireniik yanılsamalarından kurtulmak zorunda kalacak. Savaşı hareket ettirmek için açık. Ancak, kendinizi mümkün olduğunca çok avantaj çizmeye çalışan başkalarının tüm zayıf yönlerini koklayan bir dünyanın çok az dost baskınları karşısında kendinizi çok kolay bir hedef olarak maruz bırakmaktan kaçınmak için. Ne yazık ki şimdi bir salon girdik ve sadece diğer patronların iyi niyetleri hakkındaki iyimserliğimizin silahlı karşılaştırmalarında dolaşmak uygun olmayacaktır “.Marco Follini tarafından)