İyi Parti Genel Lideri Meral Akşener, partisinin küme toplantısında konuşuyor.
Akşener’in açıklamasından başlıklar şu biçimde:
“Bugün, bu Büyük Meclis’in çatısı altında buluşabiliyorsak; Bunu, 102 yıl evvel bir ortaya gelen, o kutlu iradeye borçluyuz. Bugün, bu cennet topraklarda yaşıyor, bu havayı soluyor, bu suyu içiyorsak; Bunu, 102 yıl evvel, kula kulluk etmeyi reddeden, cesurlara borçluyuz. Bugün, saraylarda oturup, milletin gerçeklerinden bihaber gezenlere, milletin hakkına girenlere, karşı çıkıyorsak; Bunu, 102 yıl evvel, Ankara Ulus’ta, yeryüzündeki tüm saraylardan daha görkemli olan, o mütevazi binada bir daha alevlenen, demokrasi hikayemize borçluyuz!
Bağımsızlığımızın temeli olan 23 Nisan’ı; içimizdeki tüm burukluklara karşın, çocuklarımızla bir arada bir daha kutladık. Sevincimizi çalanlar, cumhuriyet coşkumuza bir daha dokunamadı. Atatürk’ü kıskananlar, ona duyduğumuz sevgi karşısında, bir daha orta yerinden çatladı.
“Milli birliğimiz, Ak Parti iktidarı eliyle, gün be gün zayıflatılıyor”
Millet, Vatan ve Egemenlik! Bu üç öge bir ortaya gelmezse, ortada ulusal bir devlet de yoktur. Bu üç öge, millete ilişkin ve millete dair şayet olmazsa, orada bağımsızlık, refah ve ulusal gurur yoktur. Sırf, devlet aygıtını gasp etmiş çeteler vardır. Bugün ulusal birliğimiz, Ak Parti iktidarı eliyle, gün be gün zayıflatılıyor. İnsanlarımız gün be gün, ayrıştırılıyor, kutuplaştırılıyor.”
“İktidar, iktidarda kalabileceği her bir gün ismine, kapalı kapılar arkasında, Anadolu’yu rehin ediyor”
Sevginin yerine nefret, hürmetin yerini öfke ekiliyor. Sonları eleğe, memleketi de hendeğe çevirip, milletimizin kendi vatanında yabancı hissetmesi isteniyor. Üstelik tüm bunlar, bir tek adamın iktidarı sürebilsin diye, gözümüzün içine baka baka yapılıyor. Bugün vatan topraklarımız, türlü yağmanın ve peşkeşin ortasında, parsel parsel satılıyor. İktidar, iktidarda kalabileceği her bir gün ismine, kapalı kapılar gerisinde, Anadolu’yu rehin ediyor.
Ürününü, mahsulünü rehin ediyor. Madenini, toprağını rehin ediyor. Ağacını, suyunu rehin ediyor.
Nitekim; dünün duyun-u genele memurları, bugün artık, Varlık Fonu’nda, TOKİ’de, Merkez Bankası’nda ve Hazine’de geziyor. Bugün ulusal egemenliğimiz, saraydaki bir şen azınlık, varaklı koltuklarında oturmaya devam edebilsin diye, parçalanıyor, pazarlanıyor.Kime sevecen görünmek istiyorlarsa, ona yaranmak için, devletin yetkilerini açıkça, hiç bir ar duygusu göstermeksizin satıyorlar.
bazı kimi, Meclisimizden gasp ettikleri, kanun yapma yetkisini, kimi birtakım yönetim yetkisini, ve birtakım kimi da, en son meselai, Kaşıkçı davasında gördüğümüz, yargı yetkisini, müflis tüccarın, meskenini barkını satması üzere, nereden 3 kuruş alacaklarsa, ona satıyorlar.
Büyük Türk Milleti! Bugün büyük, derin ve kronikleşmiş bir devlet krizinin içerisindeyiz. Öfkemizi de, umutlarımızı da, beklentilerimizi de, kırgınlıklarımızı da, ulusal devletimizi, bir daha tesis etmek, hukuk ve adaleti, tek parola yapmak, demokrasiyi tam ve kâmil olarak sağlamak için, kullanmak mecburiyetindeyiz.
6’lı önderin buluşması
Dün, 1920’lerin tarihi eşiğinde, önümüzdeki imtihan buydu. Gerçekten bugün de, önümüzdeki imtihan budur. İşte 6 siyasi parti olarak, buluşmamızın ortak noktası da tam olarak budur. Siyasette durduğumuz yerler farklı. Vaatlerimiz farklı. Gündem karşısında aldığımız haller farklı. Hatta birçok vakit, telaffuzlarımız de farklı. Fakat tüm farklılıklarımıza karşın, Türkiye için ortak görüşlerimiz var.
örneğin; bu ucube sistemin, Türkiye’yi taşıyamaz olduğu konusunda, fikir birliğine sahibiz. örneğin; Güçlendirilmiş Parlamenter Sistem’in temelleri hakkında, fikir birliğine sahibiz. örneğin; rantı, yolsuzlukları, hırsızlıkları engellemek için, Siyasi Ahlak Yasası çıkarılması konusunda, fikir birliğine sahibiz.
örneğin; Merkez Bankası’nın bağımsızlığı konusunda, fikir birliğine sahibiz. örneğin; Siyasetteki nefret lisanının sonlandırılıp, istişare külçeşidinin tesis edilmesi konusunda, fikir birliğine sahibiz.
örneğin; demokrasinin işletilmesi, Türkiye’nin bir hukuk devleti olması, ve kuvvetler ayrılığının tesis edilmesi bahislerinde, fikir birliğine sahibiz. Bu vesileyle buradan, başta, mesken sahipliği yapan Sayın Gültekin Uysal olmak üzere, toplantıya katılan Sayın Genel Liderlere, huzurunuzda bir defa daha, teşekkür etmek istiyorum. Allah bizleri milletimize karşı utandırmasın.
Biz Uygun Parti olarak; And olsun ki; Egemenliğimize, bir daha sahip çıkacağız! Millet ile devlet içindeki bağı, bir daha güçlendireceğiz! Cumhuriyetimizin pahalarını, bir daha yaşatacağız! O büyük vizyonun, bayraktarları olan bizler, hâlâ buradayız. Bize Cumhuriyetimizi armağan eden kahramanlarımızın, ruhları şad, yerleri cennet olsun. Rabbim bize, güçlü, keyifli ve huzurlu bir Türkiye’de, kaç 23 Nisan’ları, sevinçle, coşkuyla ve gururla kutlamayı nasip etsin.
23 Nisan’ın “Çocuk Bayramı” olarak kutlanması, Atatürk’ün çocuklara verdiği pahadan kaynaklanır. Zira ulusal egemenlik amacı, lakin ve lakin, ulusal şuurun, kuşaktan nesile aktarılmasıyla mümkündür. Yani milletçe, çocuklarımıza paha vermemizle mümkündür. Pekala çocuk kimdir? Daima gülsün, memnun olsun istediğimiz, merak hissini ateşleyerek, öğrenmesine rehberlik ettiğimizdir.
Ezber ayrıntıları, zihnine sıkıştırmak yerine, bilgi üretmesine yardımcı olduğumuzdur. Zorlandığında kolayı gösterdiğimiz, üzerinden sorumluluklarını aldığımız değil, kendi ayakları üzerinde durabilmesi için, cesaretlendirdiğimizdir. Çocuk, ülkemizin geleceğidir…
İşte, Atatürk, daha o senelerda, çocuklarımızın, ne kadar değerli ve kıymetli olduğunu gördüğünden,tarihte birinci sefer, sırf çocuklara özel bir günü, Meclisimizin kuruluş günüyle özdeşleştirmiş, bayram olarak kutlanmasını istemiştir. Gerçekten Atatürk, bu vizyon doğrultusunda; “Çocuklar geleceğimizin garantisi, yaşama sevincimizdir. Bugünün çocuğunu, yarının büyüğü olarak yetiştirmek, hepimizin insanlık bakılırsavidir.” demiştir.“Çocuklar her türlü ihmal ve istismardan korunmalı,Onlar her şartta, yetişkinlerden daha özel ele alınmalıdır.” demiştir. “Çocuk sevgisi, insan sevgisi için bir gereksinimdir.” demiştir.
“Bugün, Gazi’nin, daha 1920’lerde ortaya koyduğu, o vizyonun neresindeyiz?”
Peki bugün, Gazi’nin, daha 1920’lerde ortaya koyduğu, o vizyonun neresindeyiz? TÜİK’in, “5’inci Çocuk İşgücü Araştırması” neticelerina nazaran, Türkiye’de bir ekonomik faaliyette çalışan, 5-17 yaş kümesindeki çocuklarımızın sayısı, 720 bin. Okulunu terk etmek zorunda kalan çocuklarımızın sayısı da, maalesef azımsanmayacak kadar fazla.
“Peki ya çocuk gelinler?”
Yüzde 78’i kayıt dışı çalışan, isimlerine “çırak” diyerek, sorumluluktan kaçtığımız, 2 milyona yakın çocuğumuz var. Bunun da yanında, okula devam ettiği biçimde, makul bir gelecek kurmaktan mahrum bırakılan, öğrenmesi ve gelişimi, ihmal edilmiş çocuklarımız var.
Peki ya çocuk gelinler? TÜİK’e bakılırsa, son 10 yılda, 381 bin 418 kız çocuğumuz evlendirildi. Mendil kapmaca oynamak yerine, mendil satan, oyuncak bebeği yerine, kendi bebeğiyle oynayan çocuklarımız var. Ve ne acıdır ki; cinsel, fizikî ve duygusal istismardan, koruyamadığımız çocuklarımızın sayısı, son 10 yılda, 700 kat artmış…
Bugün Cumhuriyetimizi kuran iradenin, çocuklarımıza dair koyduğu o vizyonun, işte bu kadar uzağındayız.1921 yılında, Çocuk Esirgeme Kurumu’nu kurarak,savaşta babasını, ailesini kaybetmiş, yetim çocuklarımıza, kol kanat geren, o kapsayıcı devlet anlayışının, işte bu kadar uzağındayız. Bugün maalesef, Atatürk’ümüzün çocuklarımıza verdiği pahanın, işte bu kadar uzağındayız!
“Ülkemiz, 4 süreci bile bilmeden, iktisat yöneten bir çapsızlığın vesayetinde, perişan oluyor”
Bay Kriz ve arkadaşlarının, ülkemizi içine düşürdüğü, ve her geçen gün, daha da derinleşen ekonomik kriz; milletimizi, 100 liralık bakkal çekine muhtaç ediyor. Poz meraklısı, liyakatsiz takımların elinde milletimiz, her gün zahmet çekiyor. Geometri kitabı yazmış, hatta geometri tabirlerini Türkçeleştirmiş, bir başöğretmenin kurduğu ülkemiz, 4 süreci bile bilmeden, iktisat yöneten bir çapsızlığın vesayetinde, perişan oluyor.
“Bay Kriz ve arkadaşları, saçmalama konusunda, birbirleriyle yarışır hale geldi”
Patolojik bir hadise hâline gelen, bu idare anlayışının; artık ne milletimize, ne de memleketimize verecek, hiç bir şeyi kalmadı. Hal bu biçimde olunca da; Bay Kriz ve arkadaşları, saçmalama konusunda, birbirleriyle yarışır hale geldi. örneğin; memleketin okumuş gençleri, her fırsatta iteklenip, akın akın, yurtdışına gitmek zorunda bırakılırken; Ulaştırma Bakanı çıkıp; “Bugün yurtdışına, mühendis ihraç eden bir pozisyona geldik.” diye övünüyor.”
“Beyin göçünü engellemek yerine, gençlerimiz memleketten gitsin diye, ellerinden geleni yapıyor”
Yani, misyonları gençlerimize iş fırsatları, girişimcilik imkanları oluşturmakla bakılırsavli olanlar; ülkesini terk etmek zorunda kalan, okumuş evlatlarımıza, zerre utanmadan “ihracat”diyor.Sorumlulukları, gençlerimize, hayallerini özgürce gerçekleştirecekleri bir ülke sunmak olanlar; beyin göçünü engellemek yerine, gençlerimiz memleketten gitsin diye, ellerinden geleni yapıyor.
Üstelik, bu kelamım ona ihracat patlamasıyla övünürken, bir yandan da, ithalatta rekora koşuyorlar. Ne mi ithal ediyorlar? Sığınmacı… Mühendis ihraç edip, çoban ithal ediyorlar. Tabip ihraç edip, maraba ithal ediyorlar. Kendi gençlerini yoksulluğa mahkûm edenler, kendi ülkelerini mülteci kampına dönüştürüyorlar.
Üstelik, bu kelamım ona ihracat patlamasıyla övünürken, bir yandan da, ithalatta rekora koşuyorlar. Ne mi ithal ediyorlar? Sığınmacı… Mühendis ihraç edip, çoban ithal ediyorlar. Tabip ihraç edip, maraba ithal ediyorlar. Kendi gençlerini yoksulluğa mahkûm edenler, kendi ülkelerini mülteci kampına dönüştürüyorlar.
Akşener’in açıklamasından başlıklar şu biçimde:
“Bugün, bu Büyük Meclis’in çatısı altında buluşabiliyorsak; Bunu, 102 yıl evvel bir ortaya gelen, o kutlu iradeye borçluyuz. Bugün, bu cennet topraklarda yaşıyor, bu havayı soluyor, bu suyu içiyorsak; Bunu, 102 yıl evvel, kula kulluk etmeyi reddeden, cesurlara borçluyuz. Bugün, saraylarda oturup, milletin gerçeklerinden bihaber gezenlere, milletin hakkına girenlere, karşı çıkıyorsak; Bunu, 102 yıl evvel, Ankara Ulus’ta, yeryüzündeki tüm saraylardan daha görkemli olan, o mütevazi binada bir daha alevlenen, demokrasi hikayemize borçluyuz!
Bağımsızlığımızın temeli olan 23 Nisan’ı; içimizdeki tüm burukluklara karşın, çocuklarımızla bir arada bir daha kutladık. Sevincimizi çalanlar, cumhuriyet coşkumuza bir daha dokunamadı. Atatürk’ü kıskananlar, ona duyduğumuz sevgi karşısında, bir daha orta yerinden çatladı.
“Milli birliğimiz, Ak Parti iktidarı eliyle, gün be gün zayıflatılıyor”
Millet, Vatan ve Egemenlik! Bu üç öge bir ortaya gelmezse, ortada ulusal bir devlet de yoktur. Bu üç öge, millete ilişkin ve millete dair şayet olmazsa, orada bağımsızlık, refah ve ulusal gurur yoktur. Sırf, devlet aygıtını gasp etmiş çeteler vardır. Bugün ulusal birliğimiz, Ak Parti iktidarı eliyle, gün be gün zayıflatılıyor. İnsanlarımız gün be gün, ayrıştırılıyor, kutuplaştırılıyor.”
“İktidar, iktidarda kalabileceği her bir gün ismine, kapalı kapılar arkasında, Anadolu’yu rehin ediyor”
Sevginin yerine nefret, hürmetin yerini öfke ekiliyor. Sonları eleğe, memleketi de hendeğe çevirip, milletimizin kendi vatanında yabancı hissetmesi isteniyor. Üstelik tüm bunlar, bir tek adamın iktidarı sürebilsin diye, gözümüzün içine baka baka yapılıyor. Bugün vatan topraklarımız, türlü yağmanın ve peşkeşin ortasında, parsel parsel satılıyor. İktidar, iktidarda kalabileceği her bir gün ismine, kapalı kapılar gerisinde, Anadolu’yu rehin ediyor.
Ürününü, mahsulünü rehin ediyor. Madenini, toprağını rehin ediyor. Ağacını, suyunu rehin ediyor.
Nitekim; dünün duyun-u genele memurları, bugün artık, Varlık Fonu’nda, TOKİ’de, Merkez Bankası’nda ve Hazine’de geziyor. Bugün ulusal egemenliğimiz, saraydaki bir şen azınlık, varaklı koltuklarında oturmaya devam edebilsin diye, parçalanıyor, pazarlanıyor.Kime sevecen görünmek istiyorlarsa, ona yaranmak için, devletin yetkilerini açıkça, hiç bir ar duygusu göstermeksizin satıyorlar.
bazı kimi, Meclisimizden gasp ettikleri, kanun yapma yetkisini, kimi birtakım yönetim yetkisini, ve birtakım kimi da, en son meselai, Kaşıkçı davasında gördüğümüz, yargı yetkisini, müflis tüccarın, meskenini barkını satması üzere, nereden 3 kuruş alacaklarsa, ona satıyorlar.
Büyük Türk Milleti! Bugün büyük, derin ve kronikleşmiş bir devlet krizinin içerisindeyiz. Öfkemizi de, umutlarımızı da, beklentilerimizi de, kırgınlıklarımızı da, ulusal devletimizi, bir daha tesis etmek, hukuk ve adaleti, tek parola yapmak, demokrasiyi tam ve kâmil olarak sağlamak için, kullanmak mecburiyetindeyiz.
6’lı önderin buluşması
Dün, 1920’lerin tarihi eşiğinde, önümüzdeki imtihan buydu. Gerçekten bugün de, önümüzdeki imtihan budur. İşte 6 siyasi parti olarak, buluşmamızın ortak noktası da tam olarak budur. Siyasette durduğumuz yerler farklı. Vaatlerimiz farklı. Gündem karşısında aldığımız haller farklı. Hatta birçok vakit, telaffuzlarımız de farklı. Fakat tüm farklılıklarımıza karşın, Türkiye için ortak görüşlerimiz var.
örneğin; bu ucube sistemin, Türkiye’yi taşıyamaz olduğu konusunda, fikir birliğine sahibiz. örneğin; Güçlendirilmiş Parlamenter Sistem’in temelleri hakkında, fikir birliğine sahibiz. örneğin; rantı, yolsuzlukları, hırsızlıkları engellemek için, Siyasi Ahlak Yasası çıkarılması konusunda, fikir birliğine sahibiz.
örneğin; Merkez Bankası’nın bağımsızlığı konusunda, fikir birliğine sahibiz. örneğin; Siyasetteki nefret lisanının sonlandırılıp, istişare külçeşidinin tesis edilmesi konusunda, fikir birliğine sahibiz.
örneğin; demokrasinin işletilmesi, Türkiye’nin bir hukuk devleti olması, ve kuvvetler ayrılığının tesis edilmesi bahislerinde, fikir birliğine sahibiz. Bu vesileyle buradan, başta, mesken sahipliği yapan Sayın Gültekin Uysal olmak üzere, toplantıya katılan Sayın Genel Liderlere, huzurunuzda bir defa daha, teşekkür etmek istiyorum. Allah bizleri milletimize karşı utandırmasın.
Biz Uygun Parti olarak; And olsun ki; Egemenliğimize, bir daha sahip çıkacağız! Millet ile devlet içindeki bağı, bir daha güçlendireceğiz! Cumhuriyetimizin pahalarını, bir daha yaşatacağız! O büyük vizyonun, bayraktarları olan bizler, hâlâ buradayız. Bize Cumhuriyetimizi armağan eden kahramanlarımızın, ruhları şad, yerleri cennet olsun. Rabbim bize, güçlü, keyifli ve huzurlu bir Türkiye’de, kaç 23 Nisan’ları, sevinçle, coşkuyla ve gururla kutlamayı nasip etsin.
23 Nisan’ın “Çocuk Bayramı” olarak kutlanması, Atatürk’ün çocuklara verdiği pahadan kaynaklanır. Zira ulusal egemenlik amacı, lakin ve lakin, ulusal şuurun, kuşaktan nesile aktarılmasıyla mümkündür. Yani milletçe, çocuklarımıza paha vermemizle mümkündür. Pekala çocuk kimdir? Daima gülsün, memnun olsun istediğimiz, merak hissini ateşleyerek, öğrenmesine rehberlik ettiğimizdir.
Ezber ayrıntıları, zihnine sıkıştırmak yerine, bilgi üretmesine yardımcı olduğumuzdur. Zorlandığında kolayı gösterdiğimiz, üzerinden sorumluluklarını aldığımız değil, kendi ayakları üzerinde durabilmesi için, cesaretlendirdiğimizdir. Çocuk, ülkemizin geleceğidir…
İşte, Atatürk, daha o senelerda, çocuklarımızın, ne kadar değerli ve kıymetli olduğunu gördüğünden,tarihte birinci sefer, sırf çocuklara özel bir günü, Meclisimizin kuruluş günüyle özdeşleştirmiş, bayram olarak kutlanmasını istemiştir. Gerçekten Atatürk, bu vizyon doğrultusunda; “Çocuklar geleceğimizin garantisi, yaşama sevincimizdir. Bugünün çocuğunu, yarının büyüğü olarak yetiştirmek, hepimizin insanlık bakılırsavidir.” demiştir.“Çocuklar her türlü ihmal ve istismardan korunmalı,Onlar her şartta, yetişkinlerden daha özel ele alınmalıdır.” demiştir. “Çocuk sevgisi, insan sevgisi için bir gereksinimdir.” demiştir.
“Bugün, Gazi’nin, daha 1920’lerde ortaya koyduğu, o vizyonun neresindeyiz?”
Peki bugün, Gazi’nin, daha 1920’lerde ortaya koyduğu, o vizyonun neresindeyiz? TÜİK’in, “5’inci Çocuk İşgücü Araştırması” neticelerina nazaran, Türkiye’de bir ekonomik faaliyette çalışan, 5-17 yaş kümesindeki çocuklarımızın sayısı, 720 bin. Okulunu terk etmek zorunda kalan çocuklarımızın sayısı da, maalesef azımsanmayacak kadar fazla.
“Peki ya çocuk gelinler?”
Yüzde 78’i kayıt dışı çalışan, isimlerine “çırak” diyerek, sorumluluktan kaçtığımız, 2 milyona yakın çocuğumuz var. Bunun da yanında, okula devam ettiği biçimde, makul bir gelecek kurmaktan mahrum bırakılan, öğrenmesi ve gelişimi, ihmal edilmiş çocuklarımız var.
Peki ya çocuk gelinler? TÜİK’e bakılırsa, son 10 yılda, 381 bin 418 kız çocuğumuz evlendirildi. Mendil kapmaca oynamak yerine, mendil satan, oyuncak bebeği yerine, kendi bebeğiyle oynayan çocuklarımız var. Ve ne acıdır ki; cinsel, fizikî ve duygusal istismardan, koruyamadığımız çocuklarımızın sayısı, son 10 yılda, 700 kat artmış…
Bugün Cumhuriyetimizi kuran iradenin, çocuklarımıza dair koyduğu o vizyonun, işte bu kadar uzağındayız.1921 yılında, Çocuk Esirgeme Kurumu’nu kurarak,savaşta babasını, ailesini kaybetmiş, yetim çocuklarımıza, kol kanat geren, o kapsayıcı devlet anlayışının, işte bu kadar uzağındayız. Bugün maalesef, Atatürk’ümüzün çocuklarımıza verdiği pahanın, işte bu kadar uzağındayız!
“Ülkemiz, 4 süreci bile bilmeden, iktisat yöneten bir çapsızlığın vesayetinde, perişan oluyor”
Bay Kriz ve arkadaşlarının, ülkemizi içine düşürdüğü, ve her geçen gün, daha da derinleşen ekonomik kriz; milletimizi, 100 liralık bakkal çekine muhtaç ediyor. Poz meraklısı, liyakatsiz takımların elinde milletimiz, her gün zahmet çekiyor. Geometri kitabı yazmış, hatta geometri tabirlerini Türkçeleştirmiş, bir başöğretmenin kurduğu ülkemiz, 4 süreci bile bilmeden, iktisat yöneten bir çapsızlığın vesayetinde, perişan oluyor.
“Bay Kriz ve arkadaşları, saçmalama konusunda, birbirleriyle yarışır hale geldi”
Patolojik bir hadise hâline gelen, bu idare anlayışının; artık ne milletimize, ne de memleketimize verecek, hiç bir şeyi kalmadı. Hal bu biçimde olunca da; Bay Kriz ve arkadaşları, saçmalama konusunda, birbirleriyle yarışır hale geldi. örneğin; memleketin okumuş gençleri, her fırsatta iteklenip, akın akın, yurtdışına gitmek zorunda bırakılırken; Ulaştırma Bakanı çıkıp; “Bugün yurtdışına, mühendis ihraç eden bir pozisyona geldik.” diye övünüyor.”
“Beyin göçünü engellemek yerine, gençlerimiz memleketten gitsin diye, ellerinden geleni yapıyor”
Yani, misyonları gençlerimize iş fırsatları, girişimcilik imkanları oluşturmakla bakılırsavli olanlar; ülkesini terk etmek zorunda kalan, okumuş evlatlarımıza, zerre utanmadan “ihracat”diyor.Sorumlulukları, gençlerimize, hayallerini özgürce gerçekleştirecekleri bir ülke sunmak olanlar; beyin göçünü engellemek yerine, gençlerimiz memleketten gitsin diye, ellerinden geleni yapıyor.
Üstelik, bu kelamım ona ihracat patlamasıyla övünürken, bir yandan da, ithalatta rekora koşuyorlar. Ne mi ithal ediyorlar? Sığınmacı… Mühendis ihraç edip, çoban ithal ediyorlar. Tabip ihraç edip, maraba ithal ediyorlar. Kendi gençlerini yoksulluğa mahkûm edenler, kendi ülkelerini mülteci kampına dönüştürüyorlar.
Üstelik, bu kelamım ona ihracat patlamasıyla övünürken, bir yandan da, ithalatta rekora koşuyorlar. Ne mi ithal ediyorlar? Sığınmacı… Mühendis ihraç edip, çoban ithal ediyorlar. Tabip ihraç edip, maraba ithal ediyorlar. Kendi gençlerini yoksulluğa mahkûm edenler, kendi ülkelerini mülteci kampına dönüştürüyorlar.