Korkusuz muharriri Can Ataklı, “Taşımalı eğitimle köyler, tarikat ve cemaatlerin eline bırakıldı” başlıklı yazısında ismini vermediği bir köyden bir fotoğraf paylaştı. Ataklı’nın “görür görmez evvel güldüm, daha sonra canım sıkıldı” dediği fotoğrafta birbirine hayli yakın inşa edilmiş üç cami görünüyor.
“Küçücük bir köyde neredeyse duvarları birbirine değecek yakınlıkta üç cami birden yapmak sanki kimin aklıydı?” sorusunu soran Ataklı şunları kaydetti:
“Bilenlere sorduğumda aldığım karşılık da şaşırtıcıydı. ‘Köylerde birbiriyle hasımlık ortasında olan aileler ellerine biraz geçince çabucak bir cami yaptırıp üste çıkmaya çalışır’ dediler. ‘Biri de okul yapsa olmaz mı?’ diye sorduğumda ise alaycı halde ‘Okul yapınca işe yaramaz ki, cami olacak ki dindar olduğunu gösterip kuvvetli olasın’ yanıtını veriyorlar.”
Ataklı yazısının devamında ise eğitimci Turgut Ünlü’nün kendisine gönderdiği “Taşımalı eğitim garabeti” başlıklı yazıyı şöyleki aktardı:
Gazi M. Kemal Atatürk’ün genç yaşta ve vakitsiz mevti, 2’inci Emperyalist Paylaşım Savaşı’nın çıkışı, savaşa girmediğimiz biçimde, savaşın olumsuzluklarından büyük etkileniş, bilhassa köylümüzü sarsmaya başlamıştı.
Aydınlanma gayretlerinin getirdiği uyanış ne yazık ki, emperyalizme bağımlılık başlangıçlarından itibaren finans kapital ve tefeci bezirgan hacıağalarca, onların iktidarlarınca engellenmeye başlandı. Sonuçlar malum.
Ağır değil montaj sanayi anlayışı, köy ve köylülerin şuurlu ihmal edilişi, örgütlendirilmemeleri, tarıma takviyelerle süratle gelişen teknolojinin sokulmaması, ithalci, üretici değil, ihracatçı, tüketici bağımlı siyasetler köylerden ağır göçleri getirdi.
Şehirler köy-kent garabetine büründü. Köyler tefeci bezirganların sarmalına terkedildi. Köylerinde kalabilenler bir daha de son vakit içindera kadar üretimlerini sürdürdüler.
Ancak, bilhassa son 20 yıldır uygulan “dincileştirme” anlayışının siyasetleri, köyleri boşalttı. Yerini cami imam, vaizlerine, tarikat-cemaatlere terk etti.
Köy aydınlanmasının meşaleleri okulların büyük kısmı kapatıldı, büyükşehir yapılan vilayetlerin köyleri mahalle statüsüne çevrildi. Kapatılan okulların öğrencileri de “taşımalı eğitim” kapsamına alındı.
Türkiye’de 34 bin 434 olan köy sayısı; 12 Kasım 2012 tarihi prestiji ile 30 büyükşehirdeki 16 bin 220 köy, mahalleye dönüştürülünce 18 bin 214’e düştü. (1053 beldede mahalleye dönüştürülmüştü)
2002 yılında 25 bin 87 köy okulumuz vardı. Günümüzde bu okulların 20 bin 243’ü kapatıldı. Öğrenci sayısı da 3 milyon 275 bin 458’den 622 bin 795’e düştü.
“Öğrenci sayısının azlığı” niçiniyle okulları kapatılan bu köylerimizde şu an; 49 bin 813 cami, 60 bin 808 imam ve 12 bin 28 müezzin bulunmaktadır.
Okulları kapatılan köylerdeki çocukların yüklü olduğu TAŞIMALI EĞİTİM ile 1 milyon 152 bin öğrenci köylerinden 973 ilçeye taşınmakta, taşıma ve yemek masrafları olarak da devlet TAŞIMALI EĞİTİME her yıl milyarlarca lira ödeme yapmaktadır. (Geçen yıl 12.5 milyar TL)
SONUÇ:
En yeterli okul, öğrenciye en yakın okuldur. Bu yok edilmiştir.
Okul ve öğretmenin çıkarıldığı köyler, karanlığa, tarikat ve cemaatlere terk edilmiştir.
Köylerin daha da terk edilmesine niye olunmuştur.
Tarımın, üretimin azalmasına, tarım topraklarının elden çıkarılmasına yol açmıştır.
Halkın büyük zahmetlere katlanarak ödediği vergiler, plansızca taşımalı eğitime harcanır olmuştur.
Taşıma ve yemek ihalelerinin daima tıpkı bireylere, siyasi niçinlerle ilçe ulusal eğitim müdürlüklerince verilir olması oldukcaça söylenir olmuştur.
“Cumhuriyetin Kaleleri” olarak görülen okullar çürümeye terk edilmiş, büyük ziyanlar oluşmuştur.
ÇÖZÜM
“Mevcut iktidar bu uygulamadan çabucak vazgeçmelidir” dersek boşuna söylemiş olur isek; bu biçimde önümüzdeki seçimlerde iktidara geleceklere kelamımız,
Taşımalı eğitim uygulamasından çabucak vazgeçiniz
Zorunlu 8 yıllık ilköğretim uygulaması olacak biçimde okul ve öğretmen planlamasını yapıp, çabuk yaşama geçiriniz.
Türkiye’nin tarıma, bilimsel ziraî üretime geçme zorunluluğunun mutlak olacağı önümüzdeki süreçte, köy okullarımızla bir daha buluşalım.
“Küçücük bir köyde neredeyse duvarları birbirine değecek yakınlıkta üç cami birden yapmak sanki kimin aklıydı?” sorusunu soran Ataklı şunları kaydetti:
“Bilenlere sorduğumda aldığım karşılık da şaşırtıcıydı. ‘Köylerde birbiriyle hasımlık ortasında olan aileler ellerine biraz geçince çabucak bir cami yaptırıp üste çıkmaya çalışır’ dediler. ‘Biri de okul yapsa olmaz mı?’ diye sorduğumda ise alaycı halde ‘Okul yapınca işe yaramaz ki, cami olacak ki dindar olduğunu gösterip kuvvetli olasın’ yanıtını veriyorlar.”
Ataklı yazısının devamında ise eğitimci Turgut Ünlü’nün kendisine gönderdiği “Taşımalı eğitim garabeti” başlıklı yazıyı şöyleki aktardı:
Gazi M. Kemal Atatürk’ün genç yaşta ve vakitsiz mevti, 2’inci Emperyalist Paylaşım Savaşı’nın çıkışı, savaşa girmediğimiz biçimde, savaşın olumsuzluklarından büyük etkileniş, bilhassa köylümüzü sarsmaya başlamıştı.
Aydınlanma gayretlerinin getirdiği uyanış ne yazık ki, emperyalizme bağımlılık başlangıçlarından itibaren finans kapital ve tefeci bezirgan hacıağalarca, onların iktidarlarınca engellenmeye başlandı. Sonuçlar malum.
Ağır değil montaj sanayi anlayışı, köy ve köylülerin şuurlu ihmal edilişi, örgütlendirilmemeleri, tarıma takviyelerle süratle gelişen teknolojinin sokulmaması, ithalci, üretici değil, ihracatçı, tüketici bağımlı siyasetler köylerden ağır göçleri getirdi.
Şehirler köy-kent garabetine büründü. Köyler tefeci bezirganların sarmalına terkedildi. Köylerinde kalabilenler bir daha de son vakit içindera kadar üretimlerini sürdürdüler.
Ancak, bilhassa son 20 yıldır uygulan “dincileştirme” anlayışının siyasetleri, köyleri boşalttı. Yerini cami imam, vaizlerine, tarikat-cemaatlere terk etti.
Köy aydınlanmasının meşaleleri okulların büyük kısmı kapatıldı, büyükşehir yapılan vilayetlerin köyleri mahalle statüsüne çevrildi. Kapatılan okulların öğrencileri de “taşımalı eğitim” kapsamına alındı.
Türkiye’de 34 bin 434 olan köy sayısı; 12 Kasım 2012 tarihi prestiji ile 30 büyükşehirdeki 16 bin 220 köy, mahalleye dönüştürülünce 18 bin 214’e düştü. (1053 beldede mahalleye dönüştürülmüştü)
2002 yılında 25 bin 87 köy okulumuz vardı. Günümüzde bu okulların 20 bin 243’ü kapatıldı. Öğrenci sayısı da 3 milyon 275 bin 458’den 622 bin 795’e düştü.
“Öğrenci sayısının azlığı” niçiniyle okulları kapatılan bu köylerimizde şu an; 49 bin 813 cami, 60 bin 808 imam ve 12 bin 28 müezzin bulunmaktadır.
Okulları kapatılan köylerdeki çocukların yüklü olduğu TAŞIMALI EĞİTİM ile 1 milyon 152 bin öğrenci köylerinden 973 ilçeye taşınmakta, taşıma ve yemek masrafları olarak da devlet TAŞIMALI EĞİTİME her yıl milyarlarca lira ödeme yapmaktadır. (Geçen yıl 12.5 milyar TL)
SONUÇ:
En yeterli okul, öğrenciye en yakın okuldur. Bu yok edilmiştir.
Okul ve öğretmenin çıkarıldığı köyler, karanlığa, tarikat ve cemaatlere terk edilmiştir.
Köylerin daha da terk edilmesine niye olunmuştur.
Tarımın, üretimin azalmasına, tarım topraklarının elden çıkarılmasına yol açmıştır.
Halkın büyük zahmetlere katlanarak ödediği vergiler, plansızca taşımalı eğitime harcanır olmuştur.
Taşıma ve yemek ihalelerinin daima tıpkı bireylere, siyasi niçinlerle ilçe ulusal eğitim müdürlüklerince verilir olması oldukcaça söylenir olmuştur.
“Cumhuriyetin Kaleleri” olarak görülen okullar çürümeye terk edilmiş, büyük ziyanlar oluşmuştur.
ÇÖZÜM
“Mevcut iktidar bu uygulamadan çabucak vazgeçmelidir” dersek boşuna söylemiş olur isek; bu biçimde önümüzdeki seçimlerde iktidara geleceklere kelamımız,
Taşımalı eğitim uygulamasından çabucak vazgeçiniz
Zorunlu 8 yıllık ilköğretim uygulaması olacak biçimde okul ve öğretmen planlamasını yapıp, çabuk yaşama geçiriniz.
Türkiye’nin tarıma, bilimsel ziraî üretime geçme zorunluluğunun mutlak olacağı önümüzdeki süreçte, köy okullarımızla bir daha buluşalım.