Knoxville, Tenn’de bir Starbucks barista olan Maggie Carter, müşteriler için “ellerinden geleni yapmaya” hevesli olduğunu söyleyen sıcak ve güven verici bir varlıktır.
Starbucks yöneticileri için de bir kabus olabilir.
Buffalo’da başlayan ve şirketin yalnızca iki sendikalı ABD mağazasının diğer şehirlere yayılmasına neden olan bir sendikal örgütlenme kampanyası, Bayan Carter gibi genç, iyi eğitimli, politik olarak liberal işçiler tarafından yürütülüyor.
Geçen ay Buffalo seçimlerinin sonuçlarının açıklanmasından kısa bir süre sonra sendika kartlarını dükkânında dolaştırmaya başlayan Bayan Carter, Tennessee Üniversitesi’nde gazetecilik yayın çalışmaları yaptı. İklim değişikliği, ırkçılıkla mücadele ve işçi hakları konusunda tutkulu. Ve siyasi kahramanı, Vermont’tan bağımsız Senatör Bernie Sanders.
Bayan Carter, “Bernie Sanders benim her şeyim” dedi. “Onu her şeyden çok seviyorum. ”
Belki de Starbucks için sendika kampanyasını sınırlamaya çalıştığı için daha endişe verici bir şekilde, Bayan Carter, şirketin ilerici markalaşmasını güçlendirmek için yıllar içinde işe aldığı türden insanları temsil ediyor gibi görünüyor.
İşçi uzmanları, bu tür çalışanları ararken Starbucks’ın sendikalaşmaya ve Buffalo kampanyasından güç almaya daha yatkın bir iş gücü oluşturmuş olabileceğini söylüyor.
San Francisco Eyalet Üniversitesi’nde emek çalışmaları profesörü John Logan, “Sahip oldukları çalışanları düşünürseniz, orada çalışan insanların klişesi doğru gibi görünüyor – birçok genç insan, Bernie destekçisi, DSA tipi” dedi. , Amerika Demokratik Sosyalistlerine atıfta bulunarak. “Bunlar, bunu alıp onunla koşabilecek türden insanlar. Knoxville ve Arizona’da San Francisco ve Manhattan’da olduğu kadar kolay olabilir. ”
Starbucks sözcüsü Reggie Borges, şirketin sendika karşıtı olmadığını, çalışanlara atıfta bulunduğu şekliyle “ortak yanlısı” olduğunu ve tarihsel olarak işçilerden gelen girdilere yanıt olarak sendikayı gereksiz hale getirerek değişiklikler yaptığını söyledi.
Ülke genelinde yaklaşık 9.000 şirket tarafından işletilen mağazada 230.000’den fazla çalışanı olan Starbucks, çok sayıda yaşlı işçi, muhafazakar eğilimli işçi ve lise diploması veya daha azı olanlar istihdam ediyor. Buffalo kampanyasına yoğun şekilde dahil olanlardan bazıları hiç üniversiteye gitmemişti.
Ancak en azından diğer gıda ve perakende kuruluşlarıyla karşılaştırıldığında, Starbucks müşterileri liberal ve iyi eğitimli olma eğilimindedir ve şirketin işe alımı bu demografiyi yansıtıyor gibi görünmektedir. Şirketin yıllık raporu, çalışanlarını “amaca öncülük eden küresel bir marka olarak başarımıza önemli katkıda bulunanlar” olarak gösteriyor. ”
Starbucks, sağlık sigortası elde etmek için haftada en az 20 saat çalışan çalışanların çoğu rakipten daha cömert olmasına izin veriyor ve bu yaza kadar saatlik çalışanların ortalama ücretini saat başına yaklaşık 17$’a çıkaracağını söyledi, bu da endüstri normunun oldukça üzerinde. . Şirket ayrıca Arizona Eyalet Üniversitesi’nde çevrimiçi bir lisans derecesi almak için kabul edilen çalışanların öğrenim ücretini ödemeyi teklif ederek, üniversite özlemi olan işçileri çekmesine yardımcı oluyor.
ABD İşlerinin Durumu
Buffalo’da sendikalar örgütlemek isteyen birkaç Starbucks işçisi; Boston; Chicago; Seattle; Knoxville, Tenn.; Tallahassee, Florida ; ve Denver bölgesi, Bay Sanders’ın ve diğer ilerici politikacıların güçlü destekçileri olduklarını, üniversiteye gittiklerini ya da her ikisini de söyleyerek bu profile uyuyor gibi görünüyordu. Çoğu 30 yaşın altındaydı.
Chicago’daki bir Starbucks’ta bir sendika kampanyasının lideri olan Brick Zurek, “Bernie Sanders kampanyası olan siyasi örgütlenmeye katıldım” dedi. “Bu bana çok fazla beceri kazandırdı. maks. Cinsiyet ayrımı gözetmeyen nezaket unvanları ve zamirleri kullanan Zurek, lisans diplomasına sahip olduklarını da söyledi.
Denver yakınlarındaki bir Starbucks’ta bir kampanyanın yönetilmesine yardımcı olan Len Harris, Bay Sanders ve New York Demokrat Temsilcisi Alexandria Ocasio-Cortez gibi politikacıların “ilericiliğine ve topluluk duygusuna hayranım” dedi. Üniversiteden mezun olduğunu ve yüksek lisans için kabul kararlarını beklediğini söyledi.
Ve sendika destekçilerinin çoğu Buffalo’daki meslektaşlarından ilham aldı. Seattle’da bir Starbucks’ın düzenlenmesine yardım eden Sydney Durkin ve Rachel Ybarra, mağazalarındaki işçilerin Buffalo kampanyası ortaya çıktıkça neredeyse her gün tartıştıklarını ve Ulusal Çalışma İlişkileri Kurulu’nun ilk sonuçlarını açıklamasından sonra sendikaya ulaşıldığını söyledi. Aralık ayında Bufalo seçimleri. (Sendika’nın ikinci zaferi, Pazartesi günü, çalışma kurulu oylama sorunlarını çözdükten sonra ilan edildi.)
Bayan Ybarra, zaferin işçilere şirketin muhalefetine rağmen sendikalaşmanın mümkün olduğunu gösterdiğini söyledi. “Buffalo halkı süper kahraman oldu” dedi. “Birçoğumuz misilleme yapmaktan korkarak çok fazla zaman harcadık – hiçbirimiz işimizi kaybetmeyi, saatlerimizi kesmeyi göze alamazdık. ”
Ağustos ayı sonlarında Buffalo bölgesindeki üç mağaza sendika seçimleri için başvuruda bulunduğundan, işçiler ülke çapında en az 15 Starbucks mağazasında seçimler için başvuruda bulundu. Başvuruların en az 10’u Buffalo’daki sendika zaferinden sonra geldi. Bayan Harris, “Buffalo’nun sendika kazandıklarını açıkladığı gün, ‘dükkanımı sendikalaştırmaya çalışacağım’ dedim” dedi.
10 ilde 15’ten fazla mağaza sendika seçimleri için başvuruda bulundu. Kredi. . . The New York Times için Audra Melton
Sn. Emek çalışmaları profesörü Logan, bu kalıbın emek örgütlenmesi konusundaki geleneksel bilgeliği tersine çevirebileceğini söyledi. Sendikalar, geleneksel olarak, nispeten az sayıda büyük işyerine sahip şirketleri hedeflemeyi tercih ettiler, çünkü bu siteleri sendikalaştırmak ekonomik bir kaldıraç sağlıyor: Bir düzine büyük fabrikadan birine grev yapmak, bir şirketin faaliyetlerini aksatabilirken, 9.000 mağazadan birine grev yapmak için hiçbir fark yaratmaz. bir şirketin alt satırında.
Ancak son birkaç on yılda, büyük, yüksek profilli iş sahalarında zaferler daha az yaygın hale geldi – sendikalar Boeing, Nissan, Volkswagen ve Amazon tesislerinde seçimleri kaybetti, ancak çalışma kurulu daha sonra Amazon sonucunu bozdu ve yeni bir seçim çağrısında bulundu. Starbucks kampanyası, yüksek profilli bir şirkette küçük işyerlerine odaklanmanın daha etkili olabileceğini gösteriyor çünkü bir zafer ülke çapında ivme kazanabilir.
Bay Logan, “Sendikalar için bir an yaratmak açısından, 100 mağaza organize etseydiniz, 50 yılda gerçekleşen en büyük şey olurdu” dedi. Starbucks üzerindeki doğrudan ekonomik etki küçük olsa bile, medyanın ilgisi ve şirket üzerindeki siyasi baskı çok büyük olabilir.
Starbucks’ın çalışanlarını temsil eden sendika için örgütlenmesini yöneten Richard Bensinger, bir röportajda, kampanyanın amacının ulusal düzeyde işçiler arasında destek oluşturmak, kamuoyunu harekete geçirmek ve nihayetinde şirkete tarafsız kalması için baskı yapmak olduğunu söyledi. çalışanları sendika isteyen herhangi bir mağaza kolayca bir tane alabilirdi.
Bay Bensinger, “Asıl soru, ülkenin Goliath’ı değil, David’i savunmasını sağlamaktır” dedi. “Her gün daha fazla insan alıyoruz – daha da güçleniyor. ”
Sendikaya daha fazla fayda sağlayan ekonomi, işçileri sendikalaşmamaya ikna etmenin ekonomisine karşı işçileri örgütlemenin ekonomisidir. Başka bir mağazada seçim aramanın maliyetleri – sendika avukatlarının argümanlarını zaten rafine ettiği yasal başvurular gibi – nispeten mütevazı. Starbucks işçilerinin kendileri yerdeki botlardır.
Buna karşılık, şirket Buffalo yaklaşımını tekrarlayacak olsaydı, bu, aylar boyunca 10 veya daha fazla şehir dışından memur getirmek anlamına gelebilirdi.
Starbucks, Buffalo’nun ötesinde, çalışma kurulunun bir seçim tarihi belirlediği tek şehir olan Ariz, Mesa’daki bir mağazaya şehir dışından birkaç yetkili ve bölge yöneticisi gönderdi. Şirket, oradaki bazı yetkililerin operasyonel sorunları ele aldığını ve diğerlerinin, Buffalo’da olduğu gibi sendikalaşmanın neleri gerektireceği konusunda çalışanları eğittiğini söyledi. Her iki şehirde de bazı işçiler, bu yetkililerin varlığını korkutucu bulduklarını söyledi.
Len Harris, Denver bölgesindeki bir Starbucks’ta bir kampanyanın yönetilmesine yardımcı oldu. Kredi. . . The New York Times için Benjamin Rasmussen
Starbucks’ın sendikalaşmaya direnmek için oynayacak kart sıkıntısı yok. Şirketler, N. L. R. B. sertifikalı sendikalarla iyi niyetle pazarlık yapmak zorunda olsa da, bir sözleşmeyi kabul etmeleri gerekmez ve müzakereler yıllarca sürebilir. Şirket ayrıca sendika örgütlenmesini caydırmak için büyük meblağlar harcayabilir.
Ancak imaj bilincine sahip şirket, sonunda sendika karşıtı bir itibarı riske atmanın daha uzlaşmacı bir duruştan daha maliyetli olduğuna karar verebilir. Epstein Becker & Green’de yönetim tarafında avukat olan Steven M. Swirsky, “Müşteri tabanınızı kızdırmak istemezsiniz” dedi. “Etrafında belirli gizemleri olan bir marka yarattılar. Bunu nasıl sürdüreceğiniz konusunda hassas olmalısınız, onu baltalamamalısınız. ”
Starbucks ayrıca sendikalara karşı harcadığının iyi harcanan para olmadığı sonucuna varabilir. Brian, “Bir noktada bir kaynak taahhüdü yaptığınızda, bunun olmasının bir nedeni olduğunu anlamanız gerekir ve bu, bir fark yaratacak kadar yakında düzeltebilmenizin bir nedeni olmayabilir,” dedi. West Easley, Jones Day’de yönetim tarafında çalışan bir avukat.
Zorluğu karmaşıklaştıran şey, örgütlenmeye dahil olan işçilerin, işte daha fazla girdiye sahip olmaktansa, personel ve ücret gibi belirli sorunları ele almakla -bunlar kesinlikle endişe kaynağı olsa da- daha az ilgileniyor görünmesidir. Barnes & Thornburg’da yönetim tarafında avukat olan David Pryzbylski, yürüttüğü 100’den fazla kampanyada, örgütlenmeyi yönlendiren belirli bir ekonomik sorun olduğunda sendikanın tipik olarak oylamaya bile hak kazanamadığını, ancak çok daha ileri gitme eğiliminde olduğunu söyledi. “çalışanlar kendilerinin bir seslerinin olduğunu hissetmediğinde. ”
Birkaç Starbucks çalışanı, sendikalaşmanın yalnızca çalışma hayatlarını iyileştirmek için bir araç olmadığını, başlı başına bir amaç olduğunu ve sendikayı ilke olarak desteklediklerini söyledi.
Seattle’dan Bayan Ybarra, “Bir sendikaya sahip olmak istediğimiz ana şeylerden biri, sendika kurma hakkını tesis etmektir – bu biraz genelge” dedi. “İnsanları herhangi bir toplumsal örgüt kurmaktan caydırmaya çalışıyorlar. ”
Starbucks yöneticileri için de bir kabus olabilir.
Buffalo’da başlayan ve şirketin yalnızca iki sendikalı ABD mağazasının diğer şehirlere yayılmasına neden olan bir sendikal örgütlenme kampanyası, Bayan Carter gibi genç, iyi eğitimli, politik olarak liberal işçiler tarafından yürütülüyor.
Geçen ay Buffalo seçimlerinin sonuçlarının açıklanmasından kısa bir süre sonra sendika kartlarını dükkânında dolaştırmaya başlayan Bayan Carter, Tennessee Üniversitesi’nde gazetecilik yayın çalışmaları yaptı. İklim değişikliği, ırkçılıkla mücadele ve işçi hakları konusunda tutkulu. Ve siyasi kahramanı, Vermont’tan bağımsız Senatör Bernie Sanders.
Bayan Carter, “Bernie Sanders benim her şeyim” dedi. “Onu her şeyden çok seviyorum. ”
Belki de Starbucks için sendika kampanyasını sınırlamaya çalıştığı için daha endişe verici bir şekilde, Bayan Carter, şirketin ilerici markalaşmasını güçlendirmek için yıllar içinde işe aldığı türden insanları temsil ediyor gibi görünüyor.
İşçi uzmanları, bu tür çalışanları ararken Starbucks’ın sendikalaşmaya ve Buffalo kampanyasından güç almaya daha yatkın bir iş gücü oluşturmuş olabileceğini söylüyor.
San Francisco Eyalet Üniversitesi’nde emek çalışmaları profesörü John Logan, “Sahip oldukları çalışanları düşünürseniz, orada çalışan insanların klişesi doğru gibi görünüyor – birçok genç insan, Bernie destekçisi, DSA tipi” dedi. , Amerika Demokratik Sosyalistlerine atıfta bulunarak. “Bunlar, bunu alıp onunla koşabilecek türden insanlar. Knoxville ve Arizona’da San Francisco ve Manhattan’da olduğu kadar kolay olabilir. ”
Starbucks sözcüsü Reggie Borges, şirketin sendika karşıtı olmadığını, çalışanlara atıfta bulunduğu şekliyle “ortak yanlısı” olduğunu ve tarihsel olarak işçilerden gelen girdilere yanıt olarak sendikayı gereksiz hale getirerek değişiklikler yaptığını söyledi.
Ülke genelinde yaklaşık 9.000 şirket tarafından işletilen mağazada 230.000’den fazla çalışanı olan Starbucks, çok sayıda yaşlı işçi, muhafazakar eğilimli işçi ve lise diploması veya daha azı olanlar istihdam ediyor. Buffalo kampanyasına yoğun şekilde dahil olanlardan bazıları hiç üniversiteye gitmemişti.
Ancak en azından diğer gıda ve perakende kuruluşlarıyla karşılaştırıldığında, Starbucks müşterileri liberal ve iyi eğitimli olma eğilimindedir ve şirketin işe alımı bu demografiyi yansıtıyor gibi görünmektedir. Şirketin yıllık raporu, çalışanlarını “amaca öncülük eden küresel bir marka olarak başarımıza önemli katkıda bulunanlar” olarak gösteriyor. ”
Starbucks, sağlık sigortası elde etmek için haftada en az 20 saat çalışan çalışanların çoğu rakipten daha cömert olmasına izin veriyor ve bu yaza kadar saatlik çalışanların ortalama ücretini saat başına yaklaşık 17$’a çıkaracağını söyledi, bu da endüstri normunun oldukça üzerinde. . Şirket ayrıca Arizona Eyalet Üniversitesi’nde çevrimiçi bir lisans derecesi almak için kabul edilen çalışanların öğrenim ücretini ödemeyi teklif ederek, üniversite özlemi olan işçileri çekmesine yardımcı oluyor.
ABD İşlerinin Durumu
- Her zamankinden daha fazla işçi işten ayrıldı: Rekor sayıda Amerikalı – 4,5 milyondan fazla insan – Kasım ayında işlerini gönüllü olarak bıraktı.
- İş Raporu: Amerikan ekonomisi, önceki aya göre yavaşlayarak Kasım ayında 210.000 iş ekledi.
- Analiz:Kasım ayında eklenen yeni iş sayısı beklentilerin altında kaldı, ancak rapor ekonominin doğru yolda olduğunu gösteriyor.
- İşsizlik Talepleri Dalışı: 20 Kasım’da sona eren hafta için ilk işsizlik başvuruları, 1969’dan bu yana en düşük noktası olan 199.000’e düştü.
Buffalo’da sendikalar örgütlemek isteyen birkaç Starbucks işçisi; Boston; Chicago; Seattle; Knoxville, Tenn.; Tallahassee, Florida ; ve Denver bölgesi, Bay Sanders’ın ve diğer ilerici politikacıların güçlü destekçileri olduklarını, üniversiteye gittiklerini ya da her ikisini de söyleyerek bu profile uyuyor gibi görünüyordu. Çoğu 30 yaşın altındaydı.
Chicago’daki bir Starbucks’ta bir sendika kampanyasının lideri olan Brick Zurek, “Bernie Sanders kampanyası olan siyasi örgütlenmeye katıldım” dedi. “Bu bana çok fazla beceri kazandırdı. maks. Cinsiyet ayrımı gözetmeyen nezaket unvanları ve zamirleri kullanan Zurek, lisans diplomasına sahip olduklarını da söyledi.
Denver yakınlarındaki bir Starbucks’ta bir kampanyanın yönetilmesine yardımcı olan Len Harris, Bay Sanders ve New York Demokrat Temsilcisi Alexandria Ocasio-Cortez gibi politikacıların “ilericiliğine ve topluluk duygusuna hayranım” dedi. Üniversiteden mezun olduğunu ve yüksek lisans için kabul kararlarını beklediğini söyledi.
Ve sendika destekçilerinin çoğu Buffalo’daki meslektaşlarından ilham aldı. Seattle’da bir Starbucks’ın düzenlenmesine yardım eden Sydney Durkin ve Rachel Ybarra, mağazalarındaki işçilerin Buffalo kampanyası ortaya çıktıkça neredeyse her gün tartıştıklarını ve Ulusal Çalışma İlişkileri Kurulu’nun ilk sonuçlarını açıklamasından sonra sendikaya ulaşıldığını söyledi. Aralık ayında Bufalo seçimleri. (Sendika’nın ikinci zaferi, Pazartesi günü, çalışma kurulu oylama sorunlarını çözdükten sonra ilan edildi.)
Bayan Ybarra, zaferin işçilere şirketin muhalefetine rağmen sendikalaşmanın mümkün olduğunu gösterdiğini söyledi. “Buffalo halkı süper kahraman oldu” dedi. “Birçoğumuz misilleme yapmaktan korkarak çok fazla zaman harcadık – hiçbirimiz işimizi kaybetmeyi, saatlerimizi kesmeyi göze alamazdık. ”
Ağustos ayı sonlarında Buffalo bölgesindeki üç mağaza sendika seçimleri için başvuruda bulunduğundan, işçiler ülke çapında en az 15 Starbucks mağazasında seçimler için başvuruda bulundu. Başvuruların en az 10’u Buffalo’daki sendika zaferinden sonra geldi. Bayan Harris, “Buffalo’nun sendika kazandıklarını açıkladığı gün, ‘dükkanımı sendikalaştırmaya çalışacağım’ dedim” dedi.
10 ilde 15’ten fazla mağaza sendika seçimleri için başvuruda bulundu. Kredi. . . The New York Times için Audra Melton
Sn. Emek çalışmaları profesörü Logan, bu kalıbın emek örgütlenmesi konusundaki geleneksel bilgeliği tersine çevirebileceğini söyledi. Sendikalar, geleneksel olarak, nispeten az sayıda büyük işyerine sahip şirketleri hedeflemeyi tercih ettiler, çünkü bu siteleri sendikalaştırmak ekonomik bir kaldıraç sağlıyor: Bir düzine büyük fabrikadan birine grev yapmak, bir şirketin faaliyetlerini aksatabilirken, 9.000 mağazadan birine grev yapmak için hiçbir fark yaratmaz. bir şirketin alt satırında.
Ancak son birkaç on yılda, büyük, yüksek profilli iş sahalarında zaferler daha az yaygın hale geldi – sendikalar Boeing, Nissan, Volkswagen ve Amazon tesislerinde seçimleri kaybetti, ancak çalışma kurulu daha sonra Amazon sonucunu bozdu ve yeni bir seçim çağrısında bulundu. Starbucks kampanyası, yüksek profilli bir şirkette küçük işyerlerine odaklanmanın daha etkili olabileceğini gösteriyor çünkü bir zafer ülke çapında ivme kazanabilir.
Bay Logan, “Sendikalar için bir an yaratmak açısından, 100 mağaza organize etseydiniz, 50 yılda gerçekleşen en büyük şey olurdu” dedi. Starbucks üzerindeki doğrudan ekonomik etki küçük olsa bile, medyanın ilgisi ve şirket üzerindeki siyasi baskı çok büyük olabilir.
Starbucks’ın çalışanlarını temsil eden sendika için örgütlenmesini yöneten Richard Bensinger, bir röportajda, kampanyanın amacının ulusal düzeyde işçiler arasında destek oluşturmak, kamuoyunu harekete geçirmek ve nihayetinde şirkete tarafsız kalması için baskı yapmak olduğunu söyledi. çalışanları sendika isteyen herhangi bir mağaza kolayca bir tane alabilirdi.
Bay Bensinger, “Asıl soru, ülkenin Goliath’ı değil, David’i savunmasını sağlamaktır” dedi. “Her gün daha fazla insan alıyoruz – daha da güçleniyor. ”
Sendikaya daha fazla fayda sağlayan ekonomi, işçileri sendikalaşmamaya ikna etmenin ekonomisine karşı işçileri örgütlemenin ekonomisidir. Başka bir mağazada seçim aramanın maliyetleri – sendika avukatlarının argümanlarını zaten rafine ettiği yasal başvurular gibi – nispeten mütevazı. Starbucks işçilerinin kendileri yerdeki botlardır.
Buna karşılık, şirket Buffalo yaklaşımını tekrarlayacak olsaydı, bu, aylar boyunca 10 veya daha fazla şehir dışından memur getirmek anlamına gelebilirdi.
Starbucks, Buffalo’nun ötesinde, çalışma kurulunun bir seçim tarihi belirlediği tek şehir olan Ariz, Mesa’daki bir mağazaya şehir dışından birkaç yetkili ve bölge yöneticisi gönderdi. Şirket, oradaki bazı yetkililerin operasyonel sorunları ele aldığını ve diğerlerinin, Buffalo’da olduğu gibi sendikalaşmanın neleri gerektireceği konusunda çalışanları eğittiğini söyledi. Her iki şehirde de bazı işçiler, bu yetkililerin varlığını korkutucu bulduklarını söyledi.
Len Harris, Denver bölgesindeki bir Starbucks’ta bir kampanyanın yönetilmesine yardımcı oldu. Kredi. . . The New York Times için Benjamin Rasmussen
Starbucks’ın sendikalaşmaya direnmek için oynayacak kart sıkıntısı yok. Şirketler, N. L. R. B. sertifikalı sendikalarla iyi niyetle pazarlık yapmak zorunda olsa da, bir sözleşmeyi kabul etmeleri gerekmez ve müzakereler yıllarca sürebilir. Şirket ayrıca sendika örgütlenmesini caydırmak için büyük meblağlar harcayabilir.
Ancak imaj bilincine sahip şirket, sonunda sendika karşıtı bir itibarı riske atmanın daha uzlaşmacı bir duruştan daha maliyetli olduğuna karar verebilir. Epstein Becker & Green’de yönetim tarafında avukat olan Steven M. Swirsky, “Müşteri tabanınızı kızdırmak istemezsiniz” dedi. “Etrafında belirli gizemleri olan bir marka yarattılar. Bunu nasıl sürdüreceğiniz konusunda hassas olmalısınız, onu baltalamamalısınız. ”
Starbucks ayrıca sendikalara karşı harcadığının iyi harcanan para olmadığı sonucuna varabilir. Brian, “Bir noktada bir kaynak taahhüdü yaptığınızda, bunun olmasının bir nedeni olduğunu anlamanız gerekir ve bu, bir fark yaratacak kadar yakında düzeltebilmenizin bir nedeni olmayabilir,” dedi. West Easley, Jones Day’de yönetim tarafında çalışan bir avukat.
Zorluğu karmaşıklaştıran şey, örgütlenmeye dahil olan işçilerin, işte daha fazla girdiye sahip olmaktansa, personel ve ücret gibi belirli sorunları ele almakla -bunlar kesinlikle endişe kaynağı olsa da- daha az ilgileniyor görünmesidir. Barnes & Thornburg’da yönetim tarafında avukat olan David Pryzbylski, yürüttüğü 100’den fazla kampanyada, örgütlenmeyi yönlendiren belirli bir ekonomik sorun olduğunda sendikanın tipik olarak oylamaya bile hak kazanamadığını, ancak çok daha ileri gitme eğiliminde olduğunu söyledi. “çalışanlar kendilerinin bir seslerinin olduğunu hissetmediğinde. ”
Birkaç Starbucks çalışanı, sendikalaşmanın yalnızca çalışma hayatlarını iyileştirmek için bir araç olmadığını, başlı başına bir amaç olduğunu ve sendikayı ilke olarak desteklediklerini söyledi.
Seattle’dan Bayan Ybarra, “Bir sendikaya sahip olmak istediğimiz ana şeylerden biri, sendika kurma hakkını tesis etmektir – bu biraz genelge” dedi. “İnsanları herhangi bir toplumsal örgüt kurmaktan caydırmaya çalışıyorlar. ”