Karar yazarı Yıldıray Oğur,
Oğur, “7 Haziran-1 Kasım komplosu” diye nitelendirdiği yorumlar üzerine şunları kaydetti:
“Evet, 7 Haziran’dan 1 Kasım’a beş ayda AK Parti’nin oyunu artıran iki faktörden biri muhalefetin anlaşıp koalisyon kuramaması ise başkası terör taarruzlarıyla artan güvenlik tasası ve bayrak altında toplanma refleksiydi.
Ama sonuçtan sebebe varmak, ‘AK Parti iktidarına yaradı, demek ki onlar yaptı’ demek fazlaca sıradan bir akıl yürütme şekli. Herbiçimde o yüzden de anlaşılması ve popülerleşmesi kolay. Ona karşı çıkmak ise sıkıntı.
Ama bir iktidarın iktidarını korumak için kendi vatandaşlarını öldürebileceğine inanabilenlerin daha sonra Erdoğan’ın karşısında seçimlerde kim en epey oy alabilir üzere rutin siyasi tartışmalara dönebilmesi saflık değilse lakin şizofrenik bir hal olabilir.
Ama 7 Haziran-1 Kasım komplo teorisine olan bu imanın niçini şizofreniden epey bir kaçış.
Çünkü bunun alternatifi ‘Biz nerede yanlış yaptık’ sorusuna karşılık vermeyi gerektiren bir siyasi yüzleşme ve çetin bir muhasebe. Bu muhasebeden kaçınca berbat muhalefet de kaçınılmaz oluyor.
oysa bu biçimde bir terör saldırısı daha sonrası iktidarları eleştirebilecek daha rasyonel, daha mantıklı niçinler var. örneğin son akında şüphelenilecek fazlaca nokta, sorulacak epey soru var.
Yüzü makyajlı, kolunda dövmeler, üzerinde mor bir New York yazılı sweatshirtle yakalanırken büyük bir şaşkınlık yaşayan bu terörist, birinci sorgusunda PKK tarafınca Suriye’de eğitilmiş bir militan olduğunu niye çabucak itiraf etti?
İçişleri Bakanı teröristin İstanbul’da yakalanmasa Yunanistan’a geçmeye hazırlandığını anında nasıl tespit edip, atak yüzünden ABD’yi suçladı?
daha sonra da PKK niye hücumla ilgisi olmadığını deklare etti?
Ama bütün bu soruları sormak yerine ‘7 Haziran-1 Kasım içindeki üzere devlet yaptı’ deyince kaotik bir atmosfer yaratmak isteyen bir dış istihbarat operasyonundan, Türkiye’ye verilmiş bir bildiriye ya da PKK’nın Türkiye’deki seçim sürecini ve siyasetin güçlenmesini baltalama isteğine kadar ihtimaller de devre dışı kalmış oluyor. Tahminen de terörün emeli da tam olarak budur…”
Oğur, “7 Haziran-1 Kasım komplosu” diye nitelendirdiği yorumlar üzerine şunları kaydetti:
“Evet, 7 Haziran’dan 1 Kasım’a beş ayda AK Parti’nin oyunu artıran iki faktörden biri muhalefetin anlaşıp koalisyon kuramaması ise başkası terör taarruzlarıyla artan güvenlik tasası ve bayrak altında toplanma refleksiydi.
Ama sonuçtan sebebe varmak, ‘AK Parti iktidarına yaradı, demek ki onlar yaptı’ demek fazlaca sıradan bir akıl yürütme şekli. Herbiçimde o yüzden de anlaşılması ve popülerleşmesi kolay. Ona karşı çıkmak ise sıkıntı.
Ama bir iktidarın iktidarını korumak için kendi vatandaşlarını öldürebileceğine inanabilenlerin daha sonra Erdoğan’ın karşısında seçimlerde kim en epey oy alabilir üzere rutin siyasi tartışmalara dönebilmesi saflık değilse lakin şizofrenik bir hal olabilir.
Ama 7 Haziran-1 Kasım komplo teorisine olan bu imanın niçini şizofreniden epey bir kaçış.
Çünkü bunun alternatifi ‘Biz nerede yanlış yaptık’ sorusuna karşılık vermeyi gerektiren bir siyasi yüzleşme ve çetin bir muhasebe. Bu muhasebeden kaçınca berbat muhalefet de kaçınılmaz oluyor.
oysa bu biçimde bir terör saldırısı daha sonrası iktidarları eleştirebilecek daha rasyonel, daha mantıklı niçinler var. örneğin son akında şüphelenilecek fazlaca nokta, sorulacak epey soru var.
Yüzü makyajlı, kolunda dövmeler, üzerinde mor bir New York yazılı sweatshirtle yakalanırken büyük bir şaşkınlık yaşayan bu terörist, birinci sorgusunda PKK tarafınca Suriye’de eğitilmiş bir militan olduğunu niye çabucak itiraf etti?
İçişleri Bakanı teröristin İstanbul’da yakalanmasa Yunanistan’a geçmeye hazırlandığını anında nasıl tespit edip, atak yüzünden ABD’yi suçladı?
daha sonra da PKK niye hücumla ilgisi olmadığını deklare etti?
Ama bütün bu soruları sormak yerine ‘7 Haziran-1 Kasım içindeki üzere devlet yaptı’ deyince kaotik bir atmosfer yaratmak isteyen bir dış istihbarat operasyonundan, Türkiye’ye verilmiş bir bildiriye ya da PKK’nın Türkiye’deki seçim sürecini ve siyasetin güçlenmesini baltalama isteğine kadar ihtimaller de devre dışı kalmış oluyor. Tahminen de terörün emeli da tam olarak budur…”