Ameliyat için gittiği göz hastanesinde, alınan kan testi kazara HIV olumlu çıkan C.G. buhrana girdi. 4 farklı hastanede bir daha test yaptıran C.G.’nin AIDS’e yol açan HIV’i taşımadığı ortaya çıktı. C.G., göz hastanesine ve doktora tazminat davası açtı.
Hürriyet’in haberine göre; Anadolu Tüketici Mahkemesi’nde açılan tazminat talepli dava evrakına göre, estetiysen C.G. (28), göz kapağı ameliyatı için yaygın şube ağı olan bir özel hastaneyi tercih etti. Hastane tabibi L.A.’dan randevu alan C.G., yaptırmak istediği süreci doktora söylemiş oldu. Tabip L.A., Ameliyat süreci öncesi, enfeksiyon riskinin olup olmadığı ve anestezi için gerekli incelemelerin yapılması için kan örneği vermesi gerektiğini belirterek, C.G.’yi hastane bünyesindeki laboratuvara yönlendirdi. C.G. kan meselai verdikten daha sonra kararı beklemeye başladı. Laboratuvar nazaranvlisi C.G.’ye kararın çıktığını, hekimi ile görüşmesi gerektiğini belirterek diğer bir bilgi vermedi.
C.G., tabip L.A.’nın yanına gittiğinde HIV taşıdığını söylemiş oldu. C.G.’nin bu biçimde bir şeyin mümkün olmadığını söylemesi üzerine ikinci bir test daha yapıldı ve onun da kararı müspet çıktı.
Bu defa hekim L.A., C.G.’ye “Sen nasıl sağlıkçısın. Dikkat etmen gerekiyor. Fakat saklanacak bir şey de değil. Tedavi olman gerekir” dedi.
Test kararınu ailesinden kimselerle paylaşmayan C.G., buhrana girdi. Dava dilekçesine bakılırsa intihar etmeyi dahi düşünen C.G., yakın bir arkadaşına durumu anlattı. C.G., arkadaşının teklifiyle farklı bir hastanede test yaptırdı ve sonuç negatif çıktı. C.G. bu kere, biri devlet hastanesi olmak üzere 3 farklı yerde daha test yaptırdı. Tümünde çıkan sonuç da C.G.’nin HIV taşımadığını ortaya koydu.
C.G., HIV taşımadığından emin olduktan daha sonra dava açma yoluna gitti. Özel hastane ile hekim L.A.’nın, C.G.’ye 1000 TL maddi, 50 bin TL de manevi tazminat ödemesi talep edildi.
Hürriyet’in haberine göre; Anadolu Tüketici Mahkemesi’nde açılan tazminat talepli dava evrakına göre, estetiysen C.G. (28), göz kapağı ameliyatı için yaygın şube ağı olan bir özel hastaneyi tercih etti. Hastane tabibi L.A.’dan randevu alan C.G., yaptırmak istediği süreci doktora söylemiş oldu. Tabip L.A., Ameliyat süreci öncesi, enfeksiyon riskinin olup olmadığı ve anestezi için gerekli incelemelerin yapılması için kan örneği vermesi gerektiğini belirterek, C.G.’yi hastane bünyesindeki laboratuvara yönlendirdi. C.G. kan meselai verdikten daha sonra kararı beklemeye başladı. Laboratuvar nazaranvlisi C.G.’ye kararın çıktığını, hekimi ile görüşmesi gerektiğini belirterek diğer bir bilgi vermedi.
C.G., tabip L.A.’nın yanına gittiğinde HIV taşıdığını söylemiş oldu. C.G.’nin bu biçimde bir şeyin mümkün olmadığını söylemesi üzerine ikinci bir test daha yapıldı ve onun da kararı müspet çıktı.
Bu defa hekim L.A., C.G.’ye “Sen nasıl sağlıkçısın. Dikkat etmen gerekiyor. Fakat saklanacak bir şey de değil. Tedavi olman gerekir” dedi.
Test kararınu ailesinden kimselerle paylaşmayan C.G., buhrana girdi. Dava dilekçesine bakılırsa intihar etmeyi dahi düşünen C.G., yakın bir arkadaşına durumu anlattı. C.G., arkadaşının teklifiyle farklı bir hastanede test yaptırdı ve sonuç negatif çıktı. C.G. bu kere, biri devlet hastanesi olmak üzere 3 farklı yerde daha test yaptırdı. Tümünde çıkan sonuç da C.G.’nin HIV taşımadığını ortaya koydu.
C.G., HIV taşımadığından emin olduktan daha sonra dava açma yoluna gitti. Özel hastane ile hekim L.A.’nın, C.G.’ye 1000 TL maddi, 50 bin TL de manevi tazminat ödemesi talep edildi.