Mantikli
New member
“Vefa Gelmez Ne Demek?” — Bir Hikâyenin İçinden
Selam dostlar,
Bu gece biraz içimi dökmek, belki de içimizden birinin hikâyesini anlatmak istiyorum. Hani bazen bir söz çakar ya kalbin ortasına, “vefa gelmez” dersin, ama ne tam anlatabilirsin ne de unutabilirsin. İşte o hâlimdeyim. “Vefa gelmez” ne demek, bunu bir hikâyenin içinden anlatmak istiyorum size… Çünkü bazı şeyler açıklamayla değil, yaşanmışlıkla anlaşılır.
---
Bir Zamanlar: Ali ve Elif
Ali, hayatı hesaplarla yaşayan bir adamdı. Mühendis kafası derler ya, her şeyin bir planı, bir çözümü, bir mantığı olmalıydı onun dünyasında.
Elif ise tam tersiydi. Gözleriyle konuşan, kalbiyle dinleyen, sessizliğin bile duygusunu hissedebilen bir kadındı.
İkisi bir tesadüfün içinde tanıştılar. Aslında tesadüf değildi, kaderin küçük bir cilvesiydi. Ali bir projenin sunumuna yetişmeye çalışırken, yağmurun altında arabası bozulmuştu. Elif, o sırada oradan geçerken şemsiyesini onunla paylaşmıştı. Küçük bir teşekkürle başlayan o an, uzun sohbetlere, derin bağlara dönüştü.
Ama ne kadar farklı olsalar da, bir yerlerde birbirlerini tamamlıyorlardı. Elif, Ali’nin sertliğine yumuşaklık katıyor; Ali ise Elif’in duygularını güvenle sarıyordu. Birlikte güçtüler, ama hayat her zaman hikâyeleri mutlu sonla bitirmiyordu.
---
Bir Gün Sessizlik Başladı
Ali’nin kariyeri hızla yükseliyordu. Projeler, toplantılar, hedefler…
Elif ise o arada giderek görünmez bir hâle geliyordu.
“Yorgunum,” diyordu Ali, “şimdi konuşmayalım.”
“Anlıyorum,” diyordu Elif, “ama ben seninle konuşmamayı değil, seninle olmamayı yorgunluk sanmıyorum.”
Zamanla kelimeler azaldı, göz temasları koptu.
Elif’in içi dolarken, Ali’nin aklı hep “çözümde”ydi.
Bir gün Elif sadece bir not bıraktı masanın üstüne:
> “Vefa gelmezse, sevgi tutunamaz Ali. Ben bekledim, ama sen çözüm ararken ben kayboldum.”
---
Vefa Gelmez Ne Demek Biliyor musunuz?
Vefa gelmez, birinin içten içe seni anlamasını beklediğinde ama o kişinin “ben elimden geleni yaptım” dediği o andır.
Vefa gelmez, duyguların değil görevlerin önceliklendirildiği ilişkide yaşanır.
Vefa gelmez, seni kaybettikten sonra aramaya çalışan birinin “keşke”lerinde gizlidir.
Ali o notu bulduğunda, ilk defa çözüm üretemedi.
İlk defa elinde hiçbir veri, hiçbir formül yoktu.
Sadece bir boşluk…
Ve içinde yankılanan bir cümle: “Vefa gelmez…”
O gün anladı ki, vefa bir stratejiyle değil, bir yürekle yaşanır.
Bir daha Elif’i görmedi.
Ama her sabah kahvesine bakarken, kendi kendine aynı soruyu sordu:
“Ben hep doğru çözümler buldum, peki neden doğru kalamadım?”
---
Bir Erkek, Bir Kadın, İki Gerçek
Erkekler çoğu zaman çözüm arar. Sorun mu var? Düzeltelim. Tartışma mı çıktı? Konuyu kapatalım.
Ama kadınlar… Onlar anlamak ister.
Bir “neden” duymak isterler, bir “önemlisin” bakışı.
Bir erkek “konuşarak çözemeyiz” dediğinde, bir kadın “beni artık dinlemeye bile değmez buluyor” diye hisseder.
Ali bunu çok geç anladı.
Çünkü Elif gitmişti, sadece hatırası kalmıştı.
Bir kadın gitmeden önce defalarca sinyal verir.
Ama erkekler genellikle o sinyalleri “gereksiz duygusallık” sanır.
Ta ki sessizlik bir duvar örüp, vefa gelmez hâle gelene kadar.
---
Vefa, Uğruna Sustuklarımızdır
Vefa, bazen “haklıyım” dememektir.
Bazen “özür dile” demeden, gönülden affetmektir.
Ama eğer karşılık bulmazsa, bir süre sonra kalp yorulur.
Elif’in hikâyesi, aslında hepimizin bir dönem yaşadığı şeydi.
Bir taraf “daha az konuşarak” çözmeye çalışırken,
diğer taraf “daha çok hissederek” yanıyordu.
İlişkiler bazen böyle biter: konuşulmayan cümlelerde, görülmeyen ayrıntılarda, duyulmayan kalp atışlarında…
Ve sonra biri çıkar, forumlarda yazar:
“Vefa gelmez ne demek biliyor musunuz?
Ben birine kalbimi açtım, ama o sadece anahtarı istedi.”
---
Dostlar, Şimdi Sıra Sizde
Bu hikâyeyi yazarken fark ettim ki, “vefa gelmez” sadece bir cümle değil; bir dönüm noktası.
Kimimiz Ali gibi sonradan fark ederiz, kimimiz Elif gibi erken vazgeçeriz.
Ama her birimizin içinde, biraz “beklenen” biraz “geciken” bir vefa vardır.
Siz hiç “vefa gelmez” dediniz mi?
Birini bekleyip, artık bekleyemediğiniz oldu mu?
Ya da sizden vefa bekleyen biri vardı da siz mi geç kaldınız?
Yorumlarınızı merak ediyorum dostlar.
Belki birinizin hikâyesi, bir diğerimizin yarasına merhem olur.
Çünkü bazen vefa, bir forum satırında yeniden doğar…
---
“Vefa gelmez” sadece bir sitem değil, bir hatırlatmadır: Kalbin sessizliğini kimse duymuyorsa, orada vefa çoktan gitmiştir.
Selam dostlar,
Bu gece biraz içimi dökmek, belki de içimizden birinin hikâyesini anlatmak istiyorum. Hani bazen bir söz çakar ya kalbin ortasına, “vefa gelmez” dersin, ama ne tam anlatabilirsin ne de unutabilirsin. İşte o hâlimdeyim. “Vefa gelmez” ne demek, bunu bir hikâyenin içinden anlatmak istiyorum size… Çünkü bazı şeyler açıklamayla değil, yaşanmışlıkla anlaşılır.
---
Bir Zamanlar: Ali ve Elif
Ali, hayatı hesaplarla yaşayan bir adamdı. Mühendis kafası derler ya, her şeyin bir planı, bir çözümü, bir mantığı olmalıydı onun dünyasında.
Elif ise tam tersiydi. Gözleriyle konuşan, kalbiyle dinleyen, sessizliğin bile duygusunu hissedebilen bir kadındı.
İkisi bir tesadüfün içinde tanıştılar. Aslında tesadüf değildi, kaderin küçük bir cilvesiydi. Ali bir projenin sunumuna yetişmeye çalışırken, yağmurun altında arabası bozulmuştu. Elif, o sırada oradan geçerken şemsiyesini onunla paylaşmıştı. Küçük bir teşekkürle başlayan o an, uzun sohbetlere, derin bağlara dönüştü.
Ama ne kadar farklı olsalar da, bir yerlerde birbirlerini tamamlıyorlardı. Elif, Ali’nin sertliğine yumuşaklık katıyor; Ali ise Elif’in duygularını güvenle sarıyordu. Birlikte güçtüler, ama hayat her zaman hikâyeleri mutlu sonla bitirmiyordu.
---
Bir Gün Sessizlik Başladı
Ali’nin kariyeri hızla yükseliyordu. Projeler, toplantılar, hedefler…
Elif ise o arada giderek görünmez bir hâle geliyordu.
“Yorgunum,” diyordu Ali, “şimdi konuşmayalım.”
“Anlıyorum,” diyordu Elif, “ama ben seninle konuşmamayı değil, seninle olmamayı yorgunluk sanmıyorum.”
Zamanla kelimeler azaldı, göz temasları koptu.
Elif’in içi dolarken, Ali’nin aklı hep “çözümde”ydi.
Bir gün Elif sadece bir not bıraktı masanın üstüne:
> “Vefa gelmezse, sevgi tutunamaz Ali. Ben bekledim, ama sen çözüm ararken ben kayboldum.”
---
Vefa Gelmez Ne Demek Biliyor musunuz?
Vefa gelmez, birinin içten içe seni anlamasını beklediğinde ama o kişinin “ben elimden geleni yaptım” dediği o andır.
Vefa gelmez, duyguların değil görevlerin önceliklendirildiği ilişkide yaşanır.
Vefa gelmez, seni kaybettikten sonra aramaya çalışan birinin “keşke”lerinde gizlidir.
Ali o notu bulduğunda, ilk defa çözüm üretemedi.
İlk defa elinde hiçbir veri, hiçbir formül yoktu.
Sadece bir boşluk…
Ve içinde yankılanan bir cümle: “Vefa gelmez…”
O gün anladı ki, vefa bir stratejiyle değil, bir yürekle yaşanır.
Bir daha Elif’i görmedi.
Ama her sabah kahvesine bakarken, kendi kendine aynı soruyu sordu:
“Ben hep doğru çözümler buldum, peki neden doğru kalamadım?”
---
Bir Erkek, Bir Kadın, İki Gerçek
Erkekler çoğu zaman çözüm arar. Sorun mu var? Düzeltelim. Tartışma mı çıktı? Konuyu kapatalım.
Ama kadınlar… Onlar anlamak ister.
Bir “neden” duymak isterler, bir “önemlisin” bakışı.
Bir erkek “konuşarak çözemeyiz” dediğinde, bir kadın “beni artık dinlemeye bile değmez buluyor” diye hisseder.
Ali bunu çok geç anladı.
Çünkü Elif gitmişti, sadece hatırası kalmıştı.
Bir kadın gitmeden önce defalarca sinyal verir.
Ama erkekler genellikle o sinyalleri “gereksiz duygusallık” sanır.
Ta ki sessizlik bir duvar örüp, vefa gelmez hâle gelene kadar.
---
Vefa, Uğruna Sustuklarımızdır
Vefa, bazen “haklıyım” dememektir.
Bazen “özür dile” demeden, gönülden affetmektir.
Ama eğer karşılık bulmazsa, bir süre sonra kalp yorulur.
Elif’in hikâyesi, aslında hepimizin bir dönem yaşadığı şeydi.
Bir taraf “daha az konuşarak” çözmeye çalışırken,
diğer taraf “daha çok hissederek” yanıyordu.
İlişkiler bazen böyle biter: konuşulmayan cümlelerde, görülmeyen ayrıntılarda, duyulmayan kalp atışlarında…
Ve sonra biri çıkar, forumlarda yazar:
“Vefa gelmez ne demek biliyor musunuz?
Ben birine kalbimi açtım, ama o sadece anahtarı istedi.”
---
Dostlar, Şimdi Sıra Sizde
Bu hikâyeyi yazarken fark ettim ki, “vefa gelmez” sadece bir cümle değil; bir dönüm noktası.
Kimimiz Ali gibi sonradan fark ederiz, kimimiz Elif gibi erken vazgeçeriz.
Ama her birimizin içinde, biraz “beklenen” biraz “geciken” bir vefa vardır.
Siz hiç “vefa gelmez” dediniz mi?
Birini bekleyip, artık bekleyemediğiniz oldu mu?
Ya da sizden vefa bekleyen biri vardı da siz mi geç kaldınız?
Yorumlarınızı merak ediyorum dostlar.
Belki birinizin hikâyesi, bir diğerimizin yarasına merhem olur.
Çünkü bazen vefa, bir forum satırında yeniden doğar…
---
“Vefa gelmez” sadece bir sitem değil, bir hatırlatmadır: Kalbin sessizliğini kimse duymuyorsa, orada vefa çoktan gitmiştir.