Yürütme, bütçe kanununda değişiklik yaparak artık sadece bir meclisi değil, her iki meclisi de ‘susturmadı mı? Roma Tre Üniversitesi Anayasa Hukuku profesörü Alfonso Celotto, Adnkronos’a yanıt olarak “Tek meclislilik başarısız olmadı. Yaşasın (kusurlu) tek meclislilik” diye kışkırtıyor. “Değişikliklerin sayısının bir önemi yok. Eğer özenli bir iş yapsaydık benzer vakalarla karşılaşırdık. Gerçek şu ki, son 40 yılda yasa üretme biçimi derinden değişti: 1970’lerin ortalarından bu yana kanun hükmünde kararnameler çıkarıldı. Parlamento tarafından 60 gün içinde incelenme zorunluluğunun büyük avantajı göz önüne alındığında, tasarıya alternatif olarak tüm hükümetler tarafından önemli girişimler için kullanılan güçlendirilmiş bir yasama girişimi haline geldi.”
Celotto dönüşüm sürecini yeniden yapılandırıyor: “Son 20 yılda güven sorunu, yani tüm hükümetlerin (sol, sağ, popülistler, teknisyenler…) önemli tedbirlere ilişkin parlamento oylamasını kilitlemek için kullandığı mekanizma pekişti. mesela bütçe, tüm değişiklikleri bırakıyor ve son 5 yılda alternatif tek meclisliliğe geçtik, yani bütçe kanunu gibi en önemli hükümlerin, değişiklikleri ve metni gören tek bir Meclis tarafından inceleniyor ve bunları onaylıyor, diğer meclis ise güvenin onaylanmasıyla sınırlı. Açıkçası tüm bunlarda hükümetin rolü güçlendirildi ve Parlamentonun rolü zayıfladı. Ancak, parlamentonun merkeziyet krizinden bir süredir söz ediliyor. En az 50 yıl. Ve endişe verici. Bu nedenle, Anayasacı, Bakan Casellati’nin eski kabine başkanı, ciddi ve ortak kurumsal reformların gerekli olacağı sonucuna varıyor.”
(Roberta Lanzara tarafından)
Celotto dönüşüm sürecini yeniden yapılandırıyor: “Son 20 yılda güven sorunu, yani tüm hükümetlerin (sol, sağ, popülistler, teknisyenler…) önemli tedbirlere ilişkin parlamento oylamasını kilitlemek için kullandığı mekanizma pekişti. mesela bütçe, tüm değişiklikleri bırakıyor ve son 5 yılda alternatif tek meclisliliğe geçtik, yani bütçe kanunu gibi en önemli hükümlerin, değişiklikleri ve metni gören tek bir Meclis tarafından inceleniyor ve bunları onaylıyor, diğer meclis ise güvenin onaylanmasıyla sınırlı. Açıkçası tüm bunlarda hükümetin rolü güçlendirildi ve Parlamentonun rolü zayıfladı. Ancak, parlamentonun merkeziyet krizinden bir süredir söz ediliyor. En az 50 yıl. Ve endişe verici. Bu nedenle, Anayasacı, Bakan Casellati’nin eski kabine başkanı, ciddi ve ortak kurumsal reformların gerekli olacağı sonucuna varıyor.”
(Roberta Lanzara tarafından)