Hürriyet yazarı Sedat Ergin, bugünkü yazısında, “Hava alanının askeri uçuşlara kapanması Rusya açısından fiili olarak ne üzere aksilikler yaratıyor? Uygulama, bu ülkenin Suriye’deki askeri faaliyetlerini ne ölçüde sekteye uğratabilir? Ankara’nın Moskova’da rahatsızlığa yol açması kaçınılmaz olan bu hamleyi yapmasının ardında hangi siyasi mülahazalar yatıyor?” sorularını irdeledi.
“Ankara’nın bu tedbiri Rusya açısından külfet yaratacaktır” diyen Ergin, şunları kaydetti:
“NATO ve AB ülkelerinin uyguladıkları hava ambargosu niçiniyle Avrupa üzerinden Akdeniz’e çıkış yapabilme imkânı kalmayan Rusya’nın, Türk hava alanı da kapanınca, askeri uçuşlarda Suriye’ye ulaşabilmek için doğudan hayli daha uzun bir güzergâhı kullanımı gerekecektir. Suriye’ye hava temasını Azerbaycan, İran ve Irak üzerinden yürütmek zorunda kalacaktır.
Bu durum, Rus uçakları için daha uzun vadeli uçuşlar manasına geliyor. Fakat savaş gemilerine Boğazlar’ın tümüyle kapalı bulunmasına kıyasla, havadan erişimde yaşanan düşünce Rusya açısından bir daha de üstesinden gelinebilir niteliktedir. bu biçimde de olsa, sonucun Rusya üzerinde ek bir basınç yarattığını, siyasi olarak rahatsızlığa yol açtığını varsayım etmek güç değildir.
Türkiye niye bu adımı attı? Türk yetkililerce bu mevzuda kamuoyuna rastgele bir münasebet açıklanmış değil. Bu sonucu, Batı’nın Rusya’ya ambargosuna katılmayan Türkiye’nin, ayrıyeten hava alanını Rusya’nın uçuşlarına açık tutarak bu ülkenin dünyaya hava irtibatında yaşamsal bir çıkış kapısı haline geldiği olgusu ve bunun yarattığı manzara üzerinden yorumlamak gerekiyor.
Muhtemeldir ki, Ankara aldığı kararla, ortaya çıkan bu manzarayı Batı karşısında aşikâr ölçülerde dengelemeye çalışıyor. Batı dünyasına, Rusya karşısında kayıtsız kalmadığı, pekâlâ bu ülkeye sınırlayıcı tedbirler uyguladığı yolunda bir ileti vermiş oluyor. Bir manada, ekonomik ambargoyla askeri hususları birbirinden ayırdığını göstermiş oluyor. Bu istikametiyle, sonucun Batı’dan ambargoya katılma tarafında gelebilecek mümkün telkinlere set çekmeyi de hedeflediği düşünülebilir.
Aslında, bir açıdan Boğazların Rus savaş gemilerinin geçişlerine kapatılması atılımını hava alanında tamamlayan, tıpkı mantığı izleyen bir adım olarak da kıymetlendirilebilir bu karar.
Türkiye ile Rusya içinde beliren bu dertli mevzunun, iki ülke içinde Suriye’ye ait askeri mutabakatların alanda uygulanmasını en azından şu ana kadar önemli bir biçimde etkilemediği gözleniyor. Türkiye ile Rusya içinde Fırat’ın doğusunda ‘Barış Pınarı’ bölgesinin batı ve doğusunda hudut çizgisine paralel koridordaki ortak askeri devriyeler Ukrayna savaşından etkilenmeden sürmektedir. Örneğin, en son ortak devriye evvelki gün icra edilmiştir.
Bunu, Türkiye ile Rusya içinde çatışma ve işbirliğinin bir ortada var olduğu kendi has ilgi yapısının bir diğer paradoksu olarak bakılırsabiliriz.”
Yazının tamamını okumak için .
“Ankara’nın bu tedbiri Rusya açısından külfet yaratacaktır” diyen Ergin, şunları kaydetti:
“NATO ve AB ülkelerinin uyguladıkları hava ambargosu niçiniyle Avrupa üzerinden Akdeniz’e çıkış yapabilme imkânı kalmayan Rusya’nın, Türk hava alanı da kapanınca, askeri uçuşlarda Suriye’ye ulaşabilmek için doğudan hayli daha uzun bir güzergâhı kullanımı gerekecektir. Suriye’ye hava temasını Azerbaycan, İran ve Irak üzerinden yürütmek zorunda kalacaktır.
Bu durum, Rus uçakları için daha uzun vadeli uçuşlar manasına geliyor. Fakat savaş gemilerine Boğazlar’ın tümüyle kapalı bulunmasına kıyasla, havadan erişimde yaşanan düşünce Rusya açısından bir daha de üstesinden gelinebilir niteliktedir. bu biçimde de olsa, sonucun Rusya üzerinde ek bir basınç yarattığını, siyasi olarak rahatsızlığa yol açtığını varsayım etmek güç değildir.
Türkiye niye bu adımı attı? Türk yetkililerce bu mevzuda kamuoyuna rastgele bir münasebet açıklanmış değil. Bu sonucu, Batı’nın Rusya’ya ambargosuna katılmayan Türkiye’nin, ayrıyeten hava alanını Rusya’nın uçuşlarına açık tutarak bu ülkenin dünyaya hava irtibatında yaşamsal bir çıkış kapısı haline geldiği olgusu ve bunun yarattığı manzara üzerinden yorumlamak gerekiyor.
Muhtemeldir ki, Ankara aldığı kararla, ortaya çıkan bu manzarayı Batı karşısında aşikâr ölçülerde dengelemeye çalışıyor. Batı dünyasına, Rusya karşısında kayıtsız kalmadığı, pekâlâ bu ülkeye sınırlayıcı tedbirler uyguladığı yolunda bir ileti vermiş oluyor. Bir manada, ekonomik ambargoyla askeri hususları birbirinden ayırdığını göstermiş oluyor. Bu istikametiyle, sonucun Batı’dan ambargoya katılma tarafında gelebilecek mümkün telkinlere set çekmeyi de hedeflediği düşünülebilir.
Aslında, bir açıdan Boğazların Rus savaş gemilerinin geçişlerine kapatılması atılımını hava alanında tamamlayan, tıpkı mantığı izleyen bir adım olarak da kıymetlendirilebilir bu karar.
Türkiye ile Rusya içinde beliren bu dertli mevzunun, iki ülke içinde Suriye’ye ait askeri mutabakatların alanda uygulanmasını en azından şu ana kadar önemli bir biçimde etkilemediği gözleniyor. Türkiye ile Rusya içinde Fırat’ın doğusunda ‘Barış Pınarı’ bölgesinin batı ve doğusunda hudut çizgisine paralel koridordaki ortak askeri devriyeler Ukrayna savaşından etkilenmeden sürmektedir. Örneğin, en son ortak devriye evvelki gün icra edilmiştir.
Bunu, Türkiye ile Rusya içinde çatışma ve işbirliğinin bir ortada var olduğu kendi has ilgi yapısının bir diğer paradoksu olarak bakılırsabiliriz.”
Yazının tamamını okumak için .