“Görünüyordu Zelensky’nin Sanremo festivalindeki varlığının sonucu neredeyse Solomoniktir.. Artık Ukrayna halkının trajedisini seslendirecek bir video yok. Ancak şef Amadeus’a daha ihtiyatlı bir şekilde emanet edilen bir mektup. Bir şarkı söyleme etkinliğinde bile varlığını görev sayanları memnun edecek şekilde. Aynı zamanda savaş ve pop şarkılarını çok fazla karıştırmamayı önerenlere de.
diye düşünerek kendini teselli edebilir. orta yolların herkesi mutlu etme meziyeti vardır. Ama tamamen yanlış bir kanaat. Süleyman aslında bu durumda tam anlamıyla alt üst olmuştu. Sonunda herkesin memnun olmadığını beyan etmesi ve kamu hizmetimizin çok kötü bir izlenim bırakması anlamında – çok fazla kafiyesi veya nedeni yokmuş gibi görünen bir tartışmada günlerce oraya buraya sürüklendi.
Gerçek şu ki yıllardır, her zamankinden daha ayrıntılı ve kuralcı hale geldiğini iddia eden viale Mazzini’ye siyasi baskı uygulandı.. Yazar, açık olalım, uzak yıllarda partisi DC adına ve adına Rai’nin yönetim kurulunda görev yapmış olarak bundan daha masum olduğunu iddia edemez. Ama korkarım ki o zamandan beri işler daha da kötüye gitti ve belki de siyaset ve televizyon arasındaki ilişki üzerine daha az belirgin ve bariz bir düşünceye başlayabileceğimiz zaman geldi.
Aslında, Mükemmel ve neredeyse bilimsel altbölümlerin (telif hakkı Alberto Ronchey) olduğu o uzak yıllardan bu yana pek çok şey değişti. özellikle iki. Birincisi, televizyon türlerinin karıştırılarak ayırt edilemez bir jöle (ve ayrıca çoğu zaman sindirilemez) oluşturmasıdır. İkincisi, tarafların müdahaleciliği, ondan elde ettiğini iddia ettiği avantajların anlamını yitirecek kadar küçültülmüş olmasıdır. Böylece, bir yandan siyaset, en gösterişli ve yaratıcı yayınlardan kâr elde edeceğine inanarak orada burada genişledi. Ve başka bir şekilde, etkisi, kendi sürekli ve önlenemez çoğalmasıyla hantal ve ilgisiz hale getirilen binlerce ve binlerce kıymığa bölünmüştür.
Bir zamanlar ağın yöneticilerini ve manşetini taraflar seçiyordu. Ve sonra, ancak, bakımlarına güvendilerçoğu zaman memnun, bazen daha talepkar, hatta bazen hoşnutsuz. Siyasi mesaj yetersizdi ve resmi makamların sınırlarını kontrol etmeye özen gösteriyordu. Sonra yavaş yavaş bu sınırlar genişledi.. Ve eğlence makinesi, her zamankinden daha çeşitli ve daha stratejik kamusal konuları öğütmeye başladı. Ettore Bernabei’nin zamanında Kessler ikizlerinin bacakları söz konusuysa, sonraki yıllarda her türlü varyete, kurgu ve eğlence şovu bir tür gizli siyasi forum haline geldi. Liderler ve spin doktorları, etkilerinin yeni kanallardan gelmesinin daha iyi olduğunu fark ettiler. Tam olarak söylemek gerekirse, Sanremo festivaline kadar.
Bunlar, giderek yaratıcı hale gelen ve giderek daha az kanonik hale gelen modern politik iletişimin kodlarıdır. Kendisinden ve halkın kalbindeki yerleşiminden daha emin olmayan bir yönetici sınıfın her zamankinden daha girişimci bir rahatlıkla adım attığı devasa ve çeşitli bir aşama. Kişinin varlığının ve nüfuzunun sınırlarını daha da genişletmenin etkisiyle. Ancak beklenen popülerliğin geri dönüşü olmadan. Gerçek şu ki, seçmenlerinizin oturma odasında ne kadar az hoş karşılanırsanız, onları en çeşitli bahanelerle o kadar çok ararsınız. Ve hatta belki de en uygunsuz olanlarla. Ertesi gün belki de oyunun muma değmeyeceğini keşfetmek dışında.
Sanremo davasının arka planı bu. Bu, bugünlerde tüm tartışmaları hak etmezdi. Ama bu daha da belirgin hale getiriyor artık eski sınırlara saygı duymayan ve kutsal ile dünyevi olanı karıştırmakta ısrar eden bir politik iletişimden türemiştir. aramızdaki daha yaşlılara biraz uygunsuz gelen şekillerde. Evet, çünkü bugünlerde bu kadar meşgul olan ve oraya buraya yayılan ve kamuoyunda merak uyandırmak için her fırsatı değerlendiren tüm bu siyaset, sonunda ona rağmen ayakları çamurdan bir dev olarak kendini gösteriyor. Giderek daha heybetli ama aynı zamanda daha kırılgan”.
(İle ilgili Marco Follini)
diye düşünerek kendini teselli edebilir. orta yolların herkesi mutlu etme meziyeti vardır. Ama tamamen yanlış bir kanaat. Süleyman aslında bu durumda tam anlamıyla alt üst olmuştu. Sonunda herkesin memnun olmadığını beyan etmesi ve kamu hizmetimizin çok kötü bir izlenim bırakması anlamında – çok fazla kafiyesi veya nedeni yokmuş gibi görünen bir tartışmada günlerce oraya buraya sürüklendi.
Gerçek şu ki yıllardır, her zamankinden daha ayrıntılı ve kuralcı hale geldiğini iddia eden viale Mazzini’ye siyasi baskı uygulandı.. Yazar, açık olalım, uzak yıllarda partisi DC adına ve adına Rai’nin yönetim kurulunda görev yapmış olarak bundan daha masum olduğunu iddia edemez. Ama korkarım ki o zamandan beri işler daha da kötüye gitti ve belki de siyaset ve televizyon arasındaki ilişki üzerine daha az belirgin ve bariz bir düşünceye başlayabileceğimiz zaman geldi.
Aslında, Mükemmel ve neredeyse bilimsel altbölümlerin (telif hakkı Alberto Ronchey) olduğu o uzak yıllardan bu yana pek çok şey değişti. özellikle iki. Birincisi, televizyon türlerinin karıştırılarak ayırt edilemez bir jöle (ve ayrıca çoğu zaman sindirilemez) oluşturmasıdır. İkincisi, tarafların müdahaleciliği, ondan elde ettiğini iddia ettiği avantajların anlamını yitirecek kadar küçültülmüş olmasıdır. Böylece, bir yandan siyaset, en gösterişli ve yaratıcı yayınlardan kâr elde edeceğine inanarak orada burada genişledi. Ve başka bir şekilde, etkisi, kendi sürekli ve önlenemez çoğalmasıyla hantal ve ilgisiz hale getirilen binlerce ve binlerce kıymığa bölünmüştür.
Bir zamanlar ağın yöneticilerini ve manşetini taraflar seçiyordu. Ve sonra, ancak, bakımlarına güvendilerçoğu zaman memnun, bazen daha talepkar, hatta bazen hoşnutsuz. Siyasi mesaj yetersizdi ve resmi makamların sınırlarını kontrol etmeye özen gösteriyordu. Sonra yavaş yavaş bu sınırlar genişledi.. Ve eğlence makinesi, her zamankinden daha çeşitli ve daha stratejik kamusal konuları öğütmeye başladı. Ettore Bernabei’nin zamanında Kessler ikizlerinin bacakları söz konusuysa, sonraki yıllarda her türlü varyete, kurgu ve eğlence şovu bir tür gizli siyasi forum haline geldi. Liderler ve spin doktorları, etkilerinin yeni kanallardan gelmesinin daha iyi olduğunu fark ettiler. Tam olarak söylemek gerekirse, Sanremo festivaline kadar.
Bunlar, giderek yaratıcı hale gelen ve giderek daha az kanonik hale gelen modern politik iletişimin kodlarıdır. Kendisinden ve halkın kalbindeki yerleşiminden daha emin olmayan bir yönetici sınıfın her zamankinden daha girişimci bir rahatlıkla adım attığı devasa ve çeşitli bir aşama. Kişinin varlığının ve nüfuzunun sınırlarını daha da genişletmenin etkisiyle. Ancak beklenen popülerliğin geri dönüşü olmadan. Gerçek şu ki, seçmenlerinizin oturma odasında ne kadar az hoş karşılanırsanız, onları en çeşitli bahanelerle o kadar çok ararsınız. Ve hatta belki de en uygunsuz olanlarla. Ertesi gün belki de oyunun muma değmeyeceğini keşfetmek dışında.
Sanremo davasının arka planı bu. Bu, bugünlerde tüm tartışmaları hak etmezdi. Ama bu daha da belirgin hale getiriyor artık eski sınırlara saygı duymayan ve kutsal ile dünyevi olanı karıştırmakta ısrar eden bir politik iletişimden türemiştir. aramızdaki daha yaşlılara biraz uygunsuz gelen şekillerde. Evet, çünkü bugünlerde bu kadar meşgul olan ve oraya buraya yayılan ve kamuoyunda merak uyandırmak için her fırsatı değerlendiren tüm bu siyaset, sonunda ona rağmen ayakları çamurdan bir dev olarak kendini gösteriyor. Giderek daha heybetli ama aynı zamanda daha kırılgan”.
(İle ilgili Marco Follini)