LONDRA – Rusya’nın Ukrayna’yı işgal etmesinden bu yana beş hafta içinde, Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği ve müttefikleri, Rusya’nın yüz milyarlarca dolarlık kendi parasına erişimini kesen bir ekonomik karşı saldırı başlattı. ve uluslararası ticaretinin büyük bir bölümünü durdurdu. Başkan Vladimir V. Putin’in yakın çevresinin üyeleri de dahil olmak üzere 1.000’den fazla şirket, kuruluş ve kişi yaptırımlara maruz kaldı ve finansal bir belirsizlik içine düştü.
Ancak Sayın Putin geçen hafta dünyaya biraz acı vermek veya saldırıları savuşturmak için kullanabileceği kendi ekonomik silahlarına sahip olduğunu hatırlattı.
Rus hükümeti ve merkez bankası tarafından alınan bir dizi agresif önlemle değerinin neredeyse yarısını kaybeden ruble, işgalden önceki yakınlarına geri döndü.
Ve sonra Rusya’dan Avrupa’ya gaz akışını durdurma tehdidi vardı – bu, Bay Putin’in 48 “dost olmayan ülkenin” kendi yaptırımlarını ihlal etmesi ve doğalgaz için ruble olarak tıslaması talebiyle yola çıktı. Almanya, İtalya ve diğer müttefik ülkelerin başkentlerine liderler gönderdi ve savaş başladığından bu yana ekonomilerini güçlendirmek için Rus enerjisine ne kadar ihtiyaç duyduklarını en görünür şekilde sergilediler.
Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’nın, savaşın başlangıcında Rusya’ya uyguladıkları katı yaptırımlardan akaryakıt alımlarını muaf tutmasına neden olan da bu bağımlılıktı. Avrupa Birliği gazının yüzde 40’ını ve petrolünün dörtte birini Rusya’dan alıyor. Almanya Şansölyesi Olaf Scholz geçen hafta, günden güne kesintinin “ülkemizi ve tüm Avrupa’yı resesyona sürükleyeceği” konusunda uyardı.
Başkan Vladimir V. Putin, Rusya ekonomisini yaptırımların etkisinden yalıtmak ve rubleyi desteklemek için adımlar attı. Kredi… Mikhail Klimentyev’in hazırladığı havuz fotoğrafı
Şu an için, yakın bir gaz durması ihtimalinin önlendiği görülüyor. Ancak Bay Putin’in ani ruble talebi, Almanya ve Avusturya’nın vatandaşlarını olabileceklere hazırlamasına yardımcı oldu. Berlin’in bir doğal gaz acil durumu planlamasının “erken uyarı” aşamasını başlatmasıyla birlikte karneye yönelik ilk resmi adımları attılar.
Başkan Biden, önümüzdeki altı ay içinde ABD rezerv arzından 180 milyon varil petrol çıkarmayı ve Avrupa’ya daha fazla sıvılaştırılmış doğal gaz yönlendirmeyi planladığını açıklamış olsa da, bu, Rusya’nın tüm petrollerinin yerini almaya yeterli olmayacaktı. gereçler. Rus petrol ihracatı normalde dünyanın tükettiği her 10 varilden birden fazlasını temsil ediyor.
Brüksel’deki bir ekonomi enstitüsü olan Bruegel’e göre, Avrupa’nın devam eden enerji alımları Rusya’nın kasasına her gün 850 milyon dolar gönderiyor. Bu para, Rusya’nın savaş çabalarını finanse etmesine yardımcı oluyor ve yaptırımların etkisini köreltiyor. Küresel bir danışmanlık firması olan Oxford Economics’in tahminine göre, yükselen enerji fiyatları nedeniyle Rus enerji devi Gazprom’un gaz ihracat gelirleri yalnızca Mart ayında ülke ekonomisine 9,3 milyar dolar enjekte etti.
“Batı için ders, finansal yaptırımların etkinliğinin ancak ticari yaptırımlar olmadan bir yere kadar gidebileceğidir” dedi firma bir araştırma brifinginde.
Bay Putin’in -geçen hafta bir noktada aynı açıklamada gaz dağıtımını durdurmaya ve sürdürmeye söz verdiği- şakaları ve pürüzleri de, onun stratejisini ve motivasyonlarını tahmin etmeye çalışırken Avrupalı liderlerin dengesini bozdu.
Savaş, demokrasileri Rus ihracatına bel bağlamaktan uzaklaşmaya sevk etti. Önümüzdeki kıştan önce doğalgaz dağıtımını üçte iki oranında azaltmayı ve 2027 yılına kadar tamamen bitirmeyi önerdiler. Uzmanlar, bu hedeflerin aşırı iddialı olabileceğini söylüyor.
Her durumda, diğer tedarikçilere ve nihayetinde daha yenilenebilir enerji kaynaklarına geçiş pahalı ve sancılı olacaktır. Genel olarak bakıldığında, Avrupalılar, enerji kıtlığının neden olduğu sarsıcı fiyatlar ve azalan ekonomik faaliyetler nedeniyle en azından birkaç yıl daha yoksul ve soğuk olabilir.
Ve Rusya’dan farklı olarak, bu ülkelerdeki hükümetler seçmenlere hesap vermek zorundadır.
Princeton Üniversitesi’nden tarihçi Meg Jacobs, “Putin, kazanmak için sivilleri – kendisinin ve Ukraynalıları – feda etmeye istekli olduğunu zaten gösterdi” dedi. Avrupa demokrasileri için termostatları kapatmak, hız sınırlarını azaltmak ve daha az araba kullanmak bir seçimdir, dedi. “Yalnızca kitlesel işbirliği ile çalışır.”
İtalya’da bir sıvılaştırılmış doğal gaz tesisi. Başkan Biden, Avrupa’ya daha fazla gaz yönlendirdi, ancak bu yine de Rusya’nın tedarik ettiği gazın yerini almaya yeterli olmayacak. Kredi… The New York Times için Clara Vannucci
Ancak kaldıraç, gaz gibi sınırlı bir kaynaktır. Ve Bay Putin’in onu şimdi kullanmaya istekli olması, gelecekte daha azına sahip olacağı anlamına geliyor. Rusya için de kolay bir geçiş olmayacak. Çoğu analist, Avrupa’nın Rus enerjisine olan bağımlılığını azaltmak için atacağı agresif adımların geniş kapsamlı sonuçları olacağına inanıyor.
Obama yönetiminde Dışişleri Bakanlığı enerji özel elçisi olarak görev yapan David L. Goldwyn, “Rus gazıyla işi bitti” dedi. . “Bence bu savaş bitse bile, Rusya’da yeni bir hükümet olsa bile, geri dönüşün olmadığını düşünüyorum.”
Avrupa Komisyonu başkanı Ursula von der Leyen geçen ay yeni enerji planını açıklarken aynı şeyi söyledi: “Bizi açıkça tehdit eden bir tedarikçiye güvenemeyiz.”
Güvenlik endişeleri, Rusya’nın uzun vadeli bir enerji tedarikçisi olarak konumunu zayıflatan tek gelişme değil. Ekonomistler, hukukçular ve politika yapıcılar için Putin’in ruble olarak ödenmesi talebiyle ilgili şaşırtıcı görünen şey, bunun müzakere edilen kutsal sözleşmeleri ihlal edeceği ve Rusya’nın güvenilmez bir iş ortağı olma isteğini ortaya çıkaracağıydı.
Bay Putin, enerji nüfuzunu dışarıda kullanmaya çalışırken, Rusya ekonomisini yaptırımların etkisinden yalıtmak ve rubleyi desteklemek için adımlar attı. Çok az şey bir ülkeyi aniden zayıflamış bir para birimi kadar sistematik olarak baltalayabilir.
Rusya-Ukrayna Savaşı ve Küresel Ekonomi
Kart 1 / 6
Yükselen endişeler. Rusya’nın Ukrayna’yı işgali, borsanın sıkıntılarını artırarak dünya çapında bir dalgalanma etkisi yarattı. Çatışma, enerji fiyatlarında şimdiden baş döndürücü artışlara neden oldu ve Avrupa’nın askeri harcamalarını artırmasına neden oldu.
Enerji maliyeti. Petrol fiyatları zaten 2014’ten bu yana en yüksek seviyeye ulaştı ve işgalden bu yana yükselmeye devam etti. Rusya üçüncü en büyük petrol üreticisidir, bu nedenle daha fazla fiyat artışı kaçınılmazdır.
Gaz kaynakları. Avrupa, doğal gazının yaklaşık yüzde 40’ını Rusya’dan alıyor ve muhtemelen daha yüksek ısıtma faturalarıyla boğulacak. Doğal gaz rezervleri azalıyor ve Avrupalı liderler, Moskova’nın bölgenin Ukrayna’ya verdiği desteğe tepki olarak gaz akışını kesebileceğinden endişe ediyor.
Gıda fiyatları. Rusya dünyanın en büyük buğday tedarikçisidir; birlikte, o ve Ukrayna toplam küresel ihracatın yaklaşık dörtte birini oluşturmaktadır. Büyük ölçüde Rus buğday ithalatına bağımlı olan Mısır gibi ülkeler şimdiden alternatif tedarikçiler arıyor.
Temel metal kıtlığı. Otomotiv egzoz sistemlerinde ve cep telefonlarında kullanılan paladyumun fiyatı, dünyanın en büyük metal ihracatçısı olan Rusya’nın küresel pazarlardan kesilebileceği korkusuyla hızla yükseliyor. Rusya’nın bir diğer önemli ihracatı olan nikelin fiyatı da yükseliyor.
Finansal kargaşa. Küresel bankaları, Rusya’nın yabancı sermayeye erişimini ve ticaret için çok önemli olan dolar, euro ve diğer para birimlerindeki ödemeleri işleme kabiliyetini sınırlandırmayı amaçlayan yaptırımların etkilerine hazırlanıyor. Bankalar ayrıca Rusya’nın misilleme amaçlı siber saldırılarına karşı da tetikte.
Müttefikler Rus merkez bankasının varlıklarını dondurup rubleyi aşağı yönlü bir sarmala gönderdiğinde, banka faiz oranını artırdı. Hükümet, talebi artırmak ve fiyatı yükseltmek için şirketlere kazandıkları dolar, euro ve diğer yabancı para birimlerinin yüzde 80’ini rubleye çevirmelerini zorunlu kılarken hükümet yüzde 20’ye çıkardı.
Rusya şimdiden derin bir resesyonla karşı karşıya ve birçok analist ekonominin bu yıl yüzde 20 kadar küçülebileceğini tahmin ediyor. Kredi… Anatoly Maltsev/EPA, Shutterstock
Bu, rublenin değerini canlandırdı, ancak birçok analistin işaret ettiği gibi, para biriminin yeni bulunan istikrarı, piyasanın birdenbire Rus ekonomisine güven duyması nedeniyle değil, olağanüstü hükümet müdahaleleri nedeniyle geldi.
Sayın Putin’in gaz alımlarının ruble olarak ödenmesi talebi de bu müdahalelerden biri gibi görünüyordu. Yine de ısrar şaşırtıcıydı. Rusya, yabancı hükümetler tarafından ödenen ve sürmekte olan euro ve dolar akışını kolayca alabilir ve onları rubleye çevirebilir.
Sayın Putin, elbette, Avrupa hükümetlerini rahatsız bir duruma sokmaktan veya gücünü esnetmekten keyif alabilir, ancak talepleri aynı zamanda ülke içindeki zorlukları da yansıtıyor olabilir.
Örneğin, doğal gaz üreticisi Gazprom da dahil olmak üzere şirketlerin kazandıkları dolar ve avroların yüzde 80’ini ülkelerine geri gönderme ve bunları Rus bankalarına satma yetkisine uymayı sağlayamayabilir.
Stanford Üniversitesi’ndeki Hoover Enstitüsü’nde araştırma görevlisi olan Michael S. Bernstam, sorunun “hükümetin bu kuralı uygulayamayacağı” olduğunu söyledi. “Şirketler hile yapıyor”.
“Rus hükümetinin güvenebileceği tek kişi, Rus doğalgazını ve diğer emtiaları satın alan Batılı şirketlerdir” diye ekledi.
Rusya, kur sıkıntılarının yanı sıra başka şekillerde de ekonomik olarak mücadele ediyor.
Ülke şimdiden derin bir resesyonla karşı karşıya ve birçok analist ekonominin bu yıl yüzde 20 kadar küçülebileceğini tahmin ediyor. S&P Küresel’in Rus imalat şirketlerindeki satın alma yöneticileriyle yaptığı bir anket, Mart ayında üretimde, istihdamda ve yeni siparişlerde ciddi düşüşlerin yanı sıra keskin fiyat artışları gösterdi.
Birkaç hafta içinde, Bay Putin Rusya ile Sovyetler Birliği’nin çöküşünden sonra on yıllar süren daha zengin ekonomiler arasındaki ticari ve ticari bağları baltaladı . Bir tahmine göre, yaklaşık 500 yabancı şirket Rusya’daki hisselerini geri çekti, operasyonları ve yatırımları azalttı ya da bunu yapma sözü verdi. Capital Economics tarafından yapılan bir araştırmaya göre,
“Rusya, aksi takdirde denizaşırı ülkelerden elde edeceği teknolojiyi yurt içinde tekrarlama kabiliyetine sahip değil”. Londra merkezli grup. Bu, savaştan önce bile Amerika Birleşik Devletleri’nin sadece yüzde 35 ila 40’ı olan üretkenliği artırmak için iyi bir işaret değil.
Sonuç, Ukrayna’daki savaş ne kadar biterse bitsin, Rusya ekonomik olarak on yıllardır olduğundan daha izole olacak ve küresel ekonomi ve kendi ekonomik beklentileri üzerindeki etkisi ne olursa olsun azalacak.
Ancak Sayın Putin geçen hafta dünyaya biraz acı vermek veya saldırıları savuşturmak için kullanabileceği kendi ekonomik silahlarına sahip olduğunu hatırlattı.
Rus hükümeti ve merkez bankası tarafından alınan bir dizi agresif önlemle değerinin neredeyse yarısını kaybeden ruble, işgalden önceki yakınlarına geri döndü.
Ve sonra Rusya’dan Avrupa’ya gaz akışını durdurma tehdidi vardı – bu, Bay Putin’in 48 “dost olmayan ülkenin” kendi yaptırımlarını ihlal etmesi ve doğalgaz için ruble olarak tıslaması talebiyle yola çıktı. Almanya, İtalya ve diğer müttefik ülkelerin başkentlerine liderler gönderdi ve savaş başladığından bu yana ekonomilerini güçlendirmek için Rus enerjisine ne kadar ihtiyaç duyduklarını en görünür şekilde sergilediler.
Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’nın, savaşın başlangıcında Rusya’ya uyguladıkları katı yaptırımlardan akaryakıt alımlarını muaf tutmasına neden olan da bu bağımlılıktı. Avrupa Birliği gazının yüzde 40’ını ve petrolünün dörtte birini Rusya’dan alıyor. Almanya Şansölyesi Olaf Scholz geçen hafta, günden güne kesintinin “ülkemizi ve tüm Avrupa’yı resesyona sürükleyeceği” konusunda uyardı.
Başkan Vladimir V. Putin, Rusya ekonomisini yaptırımların etkisinden yalıtmak ve rubleyi desteklemek için adımlar attı. Kredi… Mikhail Klimentyev’in hazırladığı havuz fotoğrafı
Şu an için, yakın bir gaz durması ihtimalinin önlendiği görülüyor. Ancak Bay Putin’in ani ruble talebi, Almanya ve Avusturya’nın vatandaşlarını olabileceklere hazırlamasına yardımcı oldu. Berlin’in bir doğal gaz acil durumu planlamasının “erken uyarı” aşamasını başlatmasıyla birlikte karneye yönelik ilk resmi adımları attılar.
Başkan Biden, önümüzdeki altı ay içinde ABD rezerv arzından 180 milyon varil petrol çıkarmayı ve Avrupa’ya daha fazla sıvılaştırılmış doğal gaz yönlendirmeyi planladığını açıklamış olsa da, bu, Rusya’nın tüm petrollerinin yerini almaya yeterli olmayacaktı. gereçler. Rus petrol ihracatı normalde dünyanın tükettiği her 10 varilden birden fazlasını temsil ediyor.
Brüksel’deki bir ekonomi enstitüsü olan Bruegel’e göre, Avrupa’nın devam eden enerji alımları Rusya’nın kasasına her gün 850 milyon dolar gönderiyor. Bu para, Rusya’nın savaş çabalarını finanse etmesine yardımcı oluyor ve yaptırımların etkisini köreltiyor. Küresel bir danışmanlık firması olan Oxford Economics’in tahminine göre, yükselen enerji fiyatları nedeniyle Rus enerji devi Gazprom’un gaz ihracat gelirleri yalnızca Mart ayında ülke ekonomisine 9,3 milyar dolar enjekte etti.
“Batı için ders, finansal yaptırımların etkinliğinin ancak ticari yaptırımlar olmadan bir yere kadar gidebileceğidir” dedi firma bir araştırma brifinginde.
Bay Putin’in -geçen hafta bir noktada aynı açıklamada gaz dağıtımını durdurmaya ve sürdürmeye söz verdiği- şakaları ve pürüzleri de, onun stratejisini ve motivasyonlarını tahmin etmeye çalışırken Avrupalı liderlerin dengesini bozdu.
Savaş, demokrasileri Rus ihracatına bel bağlamaktan uzaklaşmaya sevk etti. Önümüzdeki kıştan önce doğalgaz dağıtımını üçte iki oranında azaltmayı ve 2027 yılına kadar tamamen bitirmeyi önerdiler. Uzmanlar, bu hedeflerin aşırı iddialı olabileceğini söylüyor.
Her durumda, diğer tedarikçilere ve nihayetinde daha yenilenebilir enerji kaynaklarına geçiş pahalı ve sancılı olacaktır. Genel olarak bakıldığında, Avrupalılar, enerji kıtlığının neden olduğu sarsıcı fiyatlar ve azalan ekonomik faaliyetler nedeniyle en azından birkaç yıl daha yoksul ve soğuk olabilir.
Ve Rusya’dan farklı olarak, bu ülkelerdeki hükümetler seçmenlere hesap vermek zorundadır.
Princeton Üniversitesi’nden tarihçi Meg Jacobs, “Putin, kazanmak için sivilleri – kendisinin ve Ukraynalıları – feda etmeye istekli olduğunu zaten gösterdi” dedi. Avrupa demokrasileri için termostatları kapatmak, hız sınırlarını azaltmak ve daha az araba kullanmak bir seçimdir, dedi. “Yalnızca kitlesel işbirliği ile çalışır.”
İtalya’da bir sıvılaştırılmış doğal gaz tesisi. Başkan Biden, Avrupa’ya daha fazla gaz yönlendirdi, ancak bu yine de Rusya’nın tedarik ettiği gazın yerini almaya yeterli olmayacak. Kredi… The New York Times için Clara Vannucci
Ancak kaldıraç, gaz gibi sınırlı bir kaynaktır. Ve Bay Putin’in onu şimdi kullanmaya istekli olması, gelecekte daha azına sahip olacağı anlamına geliyor. Rusya için de kolay bir geçiş olmayacak. Çoğu analist, Avrupa’nın Rus enerjisine olan bağımlılığını azaltmak için atacağı agresif adımların geniş kapsamlı sonuçları olacağına inanıyor.
Obama yönetiminde Dışişleri Bakanlığı enerji özel elçisi olarak görev yapan David L. Goldwyn, “Rus gazıyla işi bitti” dedi. . “Bence bu savaş bitse bile, Rusya’da yeni bir hükümet olsa bile, geri dönüşün olmadığını düşünüyorum.”
Avrupa Komisyonu başkanı Ursula von der Leyen geçen ay yeni enerji planını açıklarken aynı şeyi söyledi: “Bizi açıkça tehdit eden bir tedarikçiye güvenemeyiz.”
Güvenlik endişeleri, Rusya’nın uzun vadeli bir enerji tedarikçisi olarak konumunu zayıflatan tek gelişme değil. Ekonomistler, hukukçular ve politika yapıcılar için Putin’in ruble olarak ödenmesi talebiyle ilgili şaşırtıcı görünen şey, bunun müzakere edilen kutsal sözleşmeleri ihlal edeceği ve Rusya’nın güvenilmez bir iş ortağı olma isteğini ortaya çıkaracağıydı.
Bay Putin, enerji nüfuzunu dışarıda kullanmaya çalışırken, Rusya ekonomisini yaptırımların etkisinden yalıtmak ve rubleyi desteklemek için adımlar attı. Çok az şey bir ülkeyi aniden zayıflamış bir para birimi kadar sistematik olarak baltalayabilir.
Rusya-Ukrayna Savaşı ve Küresel Ekonomi
Kart 1 / 6
Yükselen endişeler. Rusya’nın Ukrayna’yı işgali, borsanın sıkıntılarını artırarak dünya çapında bir dalgalanma etkisi yarattı. Çatışma, enerji fiyatlarında şimdiden baş döndürücü artışlara neden oldu ve Avrupa’nın askeri harcamalarını artırmasına neden oldu.
Enerji maliyeti. Petrol fiyatları zaten 2014’ten bu yana en yüksek seviyeye ulaştı ve işgalden bu yana yükselmeye devam etti. Rusya üçüncü en büyük petrol üreticisidir, bu nedenle daha fazla fiyat artışı kaçınılmazdır.
Gaz kaynakları. Avrupa, doğal gazının yaklaşık yüzde 40’ını Rusya’dan alıyor ve muhtemelen daha yüksek ısıtma faturalarıyla boğulacak. Doğal gaz rezervleri azalıyor ve Avrupalı liderler, Moskova’nın bölgenin Ukrayna’ya verdiği desteğe tepki olarak gaz akışını kesebileceğinden endişe ediyor.
Gıda fiyatları. Rusya dünyanın en büyük buğday tedarikçisidir; birlikte, o ve Ukrayna toplam küresel ihracatın yaklaşık dörtte birini oluşturmaktadır. Büyük ölçüde Rus buğday ithalatına bağımlı olan Mısır gibi ülkeler şimdiden alternatif tedarikçiler arıyor.
Temel metal kıtlığı. Otomotiv egzoz sistemlerinde ve cep telefonlarında kullanılan paladyumun fiyatı, dünyanın en büyük metal ihracatçısı olan Rusya’nın küresel pazarlardan kesilebileceği korkusuyla hızla yükseliyor. Rusya’nın bir diğer önemli ihracatı olan nikelin fiyatı da yükseliyor.
Finansal kargaşa. Küresel bankaları, Rusya’nın yabancı sermayeye erişimini ve ticaret için çok önemli olan dolar, euro ve diğer para birimlerindeki ödemeleri işleme kabiliyetini sınırlandırmayı amaçlayan yaptırımların etkilerine hazırlanıyor. Bankalar ayrıca Rusya’nın misilleme amaçlı siber saldırılarına karşı da tetikte.
Müttefikler Rus merkez bankasının varlıklarını dondurup rubleyi aşağı yönlü bir sarmala gönderdiğinde, banka faiz oranını artırdı. Hükümet, talebi artırmak ve fiyatı yükseltmek için şirketlere kazandıkları dolar, euro ve diğer yabancı para birimlerinin yüzde 80’ini rubleye çevirmelerini zorunlu kılarken hükümet yüzde 20’ye çıkardı.
Rusya şimdiden derin bir resesyonla karşı karşıya ve birçok analist ekonominin bu yıl yüzde 20 kadar küçülebileceğini tahmin ediyor. Kredi… Anatoly Maltsev/EPA, Shutterstock
Bu, rublenin değerini canlandırdı, ancak birçok analistin işaret ettiği gibi, para biriminin yeni bulunan istikrarı, piyasanın birdenbire Rus ekonomisine güven duyması nedeniyle değil, olağanüstü hükümet müdahaleleri nedeniyle geldi.
Sayın Putin’in gaz alımlarının ruble olarak ödenmesi talebi de bu müdahalelerden biri gibi görünüyordu. Yine de ısrar şaşırtıcıydı. Rusya, yabancı hükümetler tarafından ödenen ve sürmekte olan euro ve dolar akışını kolayca alabilir ve onları rubleye çevirebilir.
Sayın Putin, elbette, Avrupa hükümetlerini rahatsız bir duruma sokmaktan veya gücünü esnetmekten keyif alabilir, ancak talepleri aynı zamanda ülke içindeki zorlukları da yansıtıyor olabilir.
Örneğin, doğal gaz üreticisi Gazprom da dahil olmak üzere şirketlerin kazandıkları dolar ve avroların yüzde 80’ini ülkelerine geri gönderme ve bunları Rus bankalarına satma yetkisine uymayı sağlayamayabilir.
Stanford Üniversitesi’ndeki Hoover Enstitüsü’nde araştırma görevlisi olan Michael S. Bernstam, sorunun “hükümetin bu kuralı uygulayamayacağı” olduğunu söyledi. “Şirketler hile yapıyor”.
“Rus hükümetinin güvenebileceği tek kişi, Rus doğalgazını ve diğer emtiaları satın alan Batılı şirketlerdir” diye ekledi.
Rusya, kur sıkıntılarının yanı sıra başka şekillerde de ekonomik olarak mücadele ediyor.
Ülke şimdiden derin bir resesyonla karşı karşıya ve birçok analist ekonominin bu yıl yüzde 20 kadar küçülebileceğini tahmin ediyor. S&P Küresel’in Rus imalat şirketlerindeki satın alma yöneticileriyle yaptığı bir anket, Mart ayında üretimde, istihdamda ve yeni siparişlerde ciddi düşüşlerin yanı sıra keskin fiyat artışları gösterdi.
Birkaç hafta içinde, Bay Putin Rusya ile Sovyetler Birliği’nin çöküşünden sonra on yıllar süren daha zengin ekonomiler arasındaki ticari ve ticari bağları baltaladı . Bir tahmine göre, yaklaşık 500 yabancı şirket Rusya’daki hisselerini geri çekti, operasyonları ve yatırımları azalttı ya da bunu yapma sözü verdi. Capital Economics tarafından yapılan bir araştırmaya göre,
“Rusya, aksi takdirde denizaşırı ülkelerden elde edeceği teknolojiyi yurt içinde tekrarlama kabiliyetine sahip değil”. Londra merkezli grup. Bu, savaştan önce bile Amerika Birleşik Devletleri’nin sadece yüzde 35 ila 40’ı olan üretkenliği artırmak için iyi bir işaret değil.
Sonuç, Ukrayna’daki savaş ne kadar biterse bitsin, Rusya ekonomik olarak on yıllardır olduğundan daha izole olacak ve küresel ekonomi ve kendi ekonomik beklentileri üzerindeki etkisi ne olursa olsun azalacak.