Ötenazi bu sabah Anayasa Mahkemesi sınavına indi. Raportör yargıç Stefano Petitti, kamu duruşmasında sanatın meşruiyetini tartıştı. 579 Ceza Kanunu'nun 579'u, rızanın öldürülme suçunu işleyenleri, yani Palazzo Della Consulta'da tartışılan davada serbest fantezi adı ile lakap olarak, fiziksel imkansızlık ve intikamdan onları engelleyen uygun tanımları yokken, hastalığın intiharla ilerleme isteğini uygulayanları cezalandıran bir kural.
“Libera tarafından öz -belirleme küresinin iddiası, üçüncü tarafın fedakarlığı iddiasından geçer, bunun sonucunda, ikincisinin davranışına ilişkin bir anayasal meşruiyet kararını teşvik etmek mümkün olacak cezai karar vesilesiyle olacaktır”. “Tüm bunların ne kadar kabul edilemez olduğunu damgalamak için başka bir kelimeye gerek yoktur. Bu nedenle, sadece bu durumda değerlendirme eyleminin kullanılması sayesinde açık bir gölge alanının varlığının gözlemlenmesi”. Avukat Filomena Gallo, Ceza Kanunu'nun 579. Maddesinin “sadece yaşam ve sağlığı korumakla kalmayıp her bir bireylerin statüel eşitliğini tanıyan” Madde 2-3-13-32 maddesinin anayasal meşruiyeti sorununun uygunluğunu, geçerliliğini, aciliyetini ve temelliğini destekleyerek Libera'ya müdahale etti.
Gallo, “Anayasal içtihatınızdan ve yazılarınızdan Anayasanın kişinin kalkanı olduğu açıktır. Bu onun kafesi değildir. Anayasa meşruiyet sorunu doğrudan sistemin iç tutarlılığına yatırım yapar.” Dedi. “Anayasayı yorumlarken, kendinizi bu kadar gölgeli alanlarla yüzleşmeye kıyasla sık sık bulursunuz, ancak mahkeme tarafından dikkatli bir analiz sayesinde ve önleyici bir değerlendirme eylemi sayesinde, şimdi gölgeli alanları aydınlatan hakları koruyan içtihatınız var”.
Argüman, duruşmada tanımlanan “gölge alanlarını” aydınlatma ihtiyacını kabul ederken, ancak “ölme hakkı yok” dan bir anayasallık sorunu ortaya çıkararak yasa koyucunun müdahalesi yoluyla itiraz edilir. “Kişinin intihar niyetinden bir seçim yapmak ve yaşam anlamında bir seçim yapmak için son anı tanımak mümkün değildir. Bu nedenle, liyakat hakiminin anayasa sorunu üzerinde telaffuz edilmesi istendiği eylemlerin geleceği olarak düşünülemez ve varsayımsal olarak, avukatın Gianna Maria de Sourio aracılığıyla başlar.
Diyerek şöyle devam etti: “Sivil hakimin telaffuzu, ceza hakimi salvo için herhangi bir bağlayıcı karaktere sahip olamazdı ve bu temel nokta, önerilen değerlendirme eyleminin eklenebilecek ve eklenebilen anayasaya aykırı bir telaffuza gelmiyoruz – ancak daha sonra, tüm bu noktalardan çok açık bir şekilde, tüm bu noktalardan çok açık bir şekilde, Mahkemenin daha önce desteklenmediği hiçbir şey, tespit edilen hiçbir şey, tespit edilen hiçbir şey, tespit edilen hiçbir şey olduğunu vurgulamış gibi görünmüyor.
Avukata göre, “yasa koyucu tarafından müdahale ihtiyacı kaçınılmaz görünmektedir, çünkü aslında bu mahkemenin kararı için bir parametre oluşturabilecek bir uluslarüstü ve anayasal kısıtlamalar yoktur. AİHS, bunun iki yönetmelikte bu mahkemenin sadece ölme hakkının dışlanmasına izin vermediğini, sadece ölüme izin vermiştir. Bu nedenle, “anayasallık sorununu benimsemek için bir parametre olmadığı bu çerçevede, ilk vurgulanan gölgenin bu alanlarını doldurabilen tek kişinin yasa koyucu olduğu görülmektedir”.
“Libera tarafından öz -belirleme küresinin iddiası, üçüncü tarafın fedakarlığı iddiasından geçer, bunun sonucunda, ikincisinin davranışına ilişkin bir anayasal meşruiyet kararını teşvik etmek mümkün olacak cezai karar vesilesiyle olacaktır”. “Tüm bunların ne kadar kabul edilemez olduğunu damgalamak için başka bir kelimeye gerek yoktur. Bu nedenle, sadece bu durumda değerlendirme eyleminin kullanılması sayesinde açık bir gölge alanının varlığının gözlemlenmesi”. Avukat Filomena Gallo, Ceza Kanunu'nun 579. Maddesinin “sadece yaşam ve sağlığı korumakla kalmayıp her bir bireylerin statüel eşitliğini tanıyan” Madde 2-3-13-32 maddesinin anayasal meşruiyeti sorununun uygunluğunu, geçerliliğini, aciliyetini ve temelliğini destekleyerek Libera'ya müdahale etti.
Gallo, “Anayasal içtihatınızdan ve yazılarınızdan Anayasanın kişinin kalkanı olduğu açıktır. Bu onun kafesi değildir. Anayasa meşruiyet sorunu doğrudan sistemin iç tutarlılığına yatırım yapar.” Dedi. “Anayasayı yorumlarken, kendinizi bu kadar gölgeli alanlarla yüzleşmeye kıyasla sık sık bulursunuz, ancak mahkeme tarafından dikkatli bir analiz sayesinde ve önleyici bir değerlendirme eylemi sayesinde, şimdi gölgeli alanları aydınlatan hakları koruyan içtihatınız var”.
Argüman, duruşmada tanımlanan “gölge alanlarını” aydınlatma ihtiyacını kabul ederken, ancak “ölme hakkı yok” dan bir anayasallık sorunu ortaya çıkararak yasa koyucunun müdahalesi yoluyla itiraz edilir. “Kişinin intihar niyetinden bir seçim yapmak ve yaşam anlamında bir seçim yapmak için son anı tanımak mümkün değildir. Bu nedenle, liyakat hakiminin anayasa sorunu üzerinde telaffuz edilmesi istendiği eylemlerin geleceği olarak düşünülemez ve varsayımsal olarak, avukatın Gianna Maria de Sourio aracılığıyla başlar.
Diyerek şöyle devam etti: “Sivil hakimin telaffuzu, ceza hakimi salvo için herhangi bir bağlayıcı karaktere sahip olamazdı ve bu temel nokta, önerilen değerlendirme eyleminin eklenebilecek ve eklenebilen anayasaya aykırı bir telaffuza gelmiyoruz – ancak daha sonra, tüm bu noktalardan çok açık bir şekilde, tüm bu noktalardan çok açık bir şekilde, Mahkemenin daha önce desteklenmediği hiçbir şey, tespit edilen hiçbir şey, tespit edilen hiçbir şey, tespit edilen hiçbir şey olduğunu vurgulamış gibi görünmüyor.
Avukata göre, “yasa koyucu tarafından müdahale ihtiyacı kaçınılmaz görünmektedir, çünkü aslında bu mahkemenin kararı için bir parametre oluşturabilecek bir uluslarüstü ve anayasal kısıtlamalar yoktur. AİHS, bunun iki yönetmelikte bu mahkemenin sadece ölme hakkının dışlanmasına izin vermediğini, sadece ölüme izin vermiştir. Bu nedenle, “anayasallık sorununu benimsemek için bir parametre olmadığı bu çerçevede, ilk vurgulanan gölgenin bu alanlarını doldurabilen tek kişinin yasa koyucu olduğu görülmektedir”.