Gardırobunuza bakıp ne giyeceğinizi seçmeye saatlerinizi harcadığınız biçimde bir daha de “Giyecek hiç bir şeyim yok!” mu diyorsunuz?
Toz alırken tek tek tüm bibloları kaldırıp indirmekten gına mı geliyor?
Yazlıkları, kışlıkları, battaniye ve pikeleri konutun neresine sokacağınızı şaşırıyor musunuz?
Sürekli yapmanız gereken şeyleri düşünüp lakin yapmayıp kendinize mi sinirleniyorsunuz?
Gün ortasında nereye koşacağınızı, kaça bölüneceğinizi şaşırıyor ve “niçin gün 24 saat ki!” diye sonlanıyor musunuz?
Sosyal medya profillerinizden gün ortasında bir sürü mesaj, e-posta mı alıyorsunuz?
O toplumsal medya kanallarından aslında epeyce da umurunuzda olmayan ya da sizi üzen insanların tatilde çektiği ayak fotoğraflarından sıkıldınız mı?
Ormanları, doğayı seviyorsunuz fakat tükettiklerinizi düşününce vicdan azabı mı çekiyorsunuz?
1. Şu mottoyu bir yere yazın: “Daha az eşya, daha epeyce anı!”
Ne kadar epey eşyanız olursa, o kadar hayli onların bakımına, paklığına, düzenlenmesine, saklanmasına vakit ve para ayırmanız gerekir. Bir düşünün; en epey gitmek istediğiniz ülkeye bir seyahat yapabilmeyi ve bir ömür hatırlayacağınız anılar biriktirmeyi mi tercih edersiniz yoksa bir süre daha sonra eskitip atacağınız yeni bir eşya satın almayı mı?
2. Stilinizi ve gereksinimlerinizi belirleyin.
Bu epeyce kolay bir adım değil. Vakte gereksiniminiz var. Ömür üslubunuzu düşünün; otobüsle işe gidip geliyorsanız onca topuklu ayakkabı niçin? Ya da Ankara’da yaşıyorsanız niye dolabınız mayo dolu olsun? Sevmediğiniz ya da kırk yılın başı giyeceğiniz şeyleri yalnızca moda diye bakıyorsunuz. Göbeği açık bluz satın almayı bırakın. En sevdiğiniz renkleri belirleyin ve onların dışına çıkmayın. Bu bahiste nötr renklere itimadın; siyah, beyaz, bej, gri üzere nötr renkler ve dümdüz, desensiz giysiler ebediyen kurtarıcıdır. Sizin için kullanışlı olacağını düşündüğünüz giysilerin bir listesini yapın. Bakın, Audrey Hepburn yalnızca simsiyah bir kıyafetle ne kadar da şık şu fotoğrafta. Niçin? Zira o Audrey Hepburn. Latife şaka, epey yalın olduğu için şık diye örnek verdik.
3. Bütün dolabınızı indirip tek tek eleyin.
Evet. Üşenmeyin. İndirin o dolabı. Alıp da son 1 yıldır hiç dokunmadığınız şeyler, bir niçinle sizin işinizi görmüyor, keyifli etmiyordur. Birinci başta biraz güç gelebilir lakin acımayın; son bir yıldır giymediyseniz, muhtemelen önümüzdeki yıl da giymeyeceksinizdir. Yeterli durumda olanları yıkayın, ütüleyin, onarın ve sizden daha fazla muhtaçlığı olan birilerine verin. Verdiğiniz giysilerin nesini sevmediğinizi de bir yere not edin: tam olmuyordu, kumaşı rahatsız geldi, desenini sevmedim vs. diye. çabucak sonrasında bu listeye de gereksiniminiz olacak.
4. Listesiz alışverişe çıkmayın.
Daha evvel yazdığınız o iki liste var ya? Hah, alışverişe giderken işte onu yanınıza alın. bu biçimdece hakikaten işinize yarayacak olanları satın almış olacaksınız. Yalnızca işe yarayan şeyleri satın aldıktan daha sonra, başkalarına aslında o kadar da muhtaçlık duymadığınızı fark edeceksiniz. Kendinize hakim olun! Fuşya rengi moda olabilir ancak listenizde yoksa seneye çöp olacak demektir.
5. Daha az satın alın, fakat daha güzelini alın.
bu biçimdece vakit içinde daha az satın almaya başlayacaksınız; daha az satın almak demek, daha fazla para biriktirebilmek ve daha az borca girmek demektir. Karın tokluğuna çalıştırılan zavallı Çinli çalışanlar tarafınca üretilmiş ve ucuza satın aldığınız 10 tane polyester bluzunuz olacağına, 2 tane daha kıymetli lakin daha etik kurallarda üretilmiş ve doğal materyalden yapılmış bluzunuz olsun.
6. Son 4 maddeyi, konutunuzun öteki alanları için de uygulayın.
Mutfak dolabını açınca üzerinize yığılan yüzlerce saklama kabı, cici bulup aldığınız lakin kullanmadığınız on farklı kek kalıbı, armağan gelen lakin desenini sevmediğiniz o bardak seti, artık dinlemediğiniz CD’ler, bitirdiğiniz ve tekrar okumayacağınız kitaplar, bir orta heves edip aldığınız ve depoda tozlanan boks eldivenleri… Hepsini bir köşeye ayırın. Atılacakları da atın (pilleri ve elektronikleri olağan çöpe atamazsınız, aman dikkat!).
7. “Armağan Ekonomisi” ile tanışın.
Emin olun, ayırdığınız bu eşyaların hepsine sizden daha fazla gereksinim duyan birileri vardır. Bunları verebileceğiniz yerleri araştırın. İnternetten, “Armağan Ekonomisi”, “Hediye Çemberi”, “Takas Pazarı” üzere tabirleri inceleyin ve oluşumlara katılın. Kıymetli eserler ise, ikinci el dükkanlarına satabilirsiniz ya da internetten satıp kâra geçebilirsiniz!
8. Eşyalara uyguladığınız bu adımları, artık de hayatınızın başka yanlarına uygulayın.
Aynen bu türlü bir taşın üstüne oturup (taş soğuk olmasın) düşünün. Nelere vakit ayırıyorsunuz? Hangi ilgi alanlarına ya da hobilere sahipsiniz? Facebook’taki insanların kaçıyla görüşmekten nitekim keyif alıyorsunuz? Meslek planlarınız ne? Kendinize gün ortasında boş vakitler yaratın ve bu hususları uygunca bir düşünün. Sanki yüzlerce oyuncak ayı satın almanızın altına yatan temel muhtaçlık, birilerinden şefkat görmek miydi?
9. Düzgünce düşündünüz mü? Hoş. Artık kullanmadığınız tüm toplumsal medya hesaplarını kapatın.
Üşenmeyin, hepsinden bir bir çıkın. Yalnızca en çok kullandığınız 1-2 tanesi dursun. Onlarca blog açtıysanız onları da kapatın. Aklınız kalmasın oralarda. Hem her gün gelen güncelleme mailleri yüzünden gelen kutunuz da dolmaz.
10. Toplumsal medyada “arkadaş detoxu” yapın.
“Kalsın” söylemiş olduğiniz hesapların ortasından, “arkadaş detoxu” yaparak aslında epeyce da görüşmek istemediğiniz insanları silin. Oh… Güç oldu ancak yaptınız. Artık Maldivler’e gidip ayak fotoğraflarını gönderen ancak aslında sizi hiç arayıp sormayan o gıcık tipten kurtuldunuz. Listenizde yalnızca, nitekim önemsediğiniz ve sık sık görüştüğünüz beşerler var. Bir gün size gelip de “niçin sildin?” diye soracaklarını sanıp korkmayın. Sormayacaklar. esasen umurlarında değildiniz.
11. E-postanızı, SMS’lerinizi, telefon rehberinizi de temizleyin.
İlgilenmediğiniz yerlerden gelen onca reklam, onca bildiri, rehberinizi işgal eden onca şey… Ne gerek var? Bunların hepsi zihnizi siz farkında olmadan epeyce yoran ve dikkatinizi dağıtan şeylerdir. Silin yahut abonelikten çıkın.
12. Bütün sorumlulukları üzerinize almak zorunda değilsiniz.
Her yere yetişmek zorunda değilsiniz. Kusursuz olmak zorunda değilsiniz. Konutunuzu bal dök yala yapmak, her akşam okuldan çocuğu kendiniz almak, üniversitede çift kısım yapmak zorunda değilsiniz. Ana gereksinimlerinizi ve nitekim ne yapmak istediğinizi belirleyin ve zarurî olanlar için size yardımcı olacak birilerini bulun. Tüm sorumlulukları üzerinize alırsanız, beşerler size yardımcı olmaları gerektiğini anlamayabilirler.
13. Toplumun sizden beklediği her şeyi, ülkü biçimde yapmak zorunda değilsiniz.
Herkes size “artık evlen” diyor fakat siz tahminen de dünyayı gezmek istiyorsunuz. “Çocuk yap” diyor ancak siz hazır hissetmiyorsunuz. “Daha müdür olamadın mı” diye soruyor lakin siz değişik bir meslek istiyorsunuz. Tüm bunlar içinde gidip gelip kendinizi sorguluyorsunuz. Bırakın insanların düşüncelerini… Bu hayat sizin ömrünüz. Onu hiç kimsenin isteklerine bakılırsa yaşamayın.
14. Hobileriniz için hırs yapmayın.
Hem harika bir müzisyen, hem dayanılmaz bir aşçı hem acayip bir buz pateni atleti olmak zorunda mısınız? Yahut olmak için kendinizi ne cins bir gerilime sokuyorsunuz? halbuki hayli sıradan şeyler bile insanı keyifli edebilir. Tabiatta yürümek, arkadaşlarınızla vakit geçirmek, müzik dinlemek…İlgilendiğiniz hobileri sahiden zevk aldığınız için mi yapıyorsunuz yoksa kendinizi o hobiyi “mükemmel” biçimde yaparak muvaffakiyete ulaşmak için zorluyor musunuz? Bunu ayırt etmek Birinci olarak güç olabilir. Lakin bu soruyu kendinize hakikaten çok içten bir biçimde sorun. Geriye, yalnızca sizi memnun eden aktiviteler kalsın. Kendinize karşı samimi olun.
15. Sıra geldi, dilinizdeki çer-çöpe…
Sürekli şikayet ediyoruz, diğerlerini suçluyoruz, dedikodu yapıyoruz, trafikte bağırıp çağırıyoruz, laf olsun torba dolsun diye konuşuyoruz, tabirleri olur olmaz her yerde kullanıyoruz, insanları kırıyoruz, tersliyoruz, kendimizi yanlış söz ediyoruz… Tahminen de bu kadar fazlaca olumsuz konuşma, kanılarımızı de kirletiyor olabilir. Aslında orada olmayan şeyleri abartarak kendimizi yoruyor olabiliriz. 1 gün boyunca hiç şikayet etmemeyi deneyin. Hatta buna “şikayet orucu” deyin. Bakalım günün sonunda nasıl hissedeceksiniz!
16. Daha etik yaşayın, gece başınızı yastığa huzurla koyun.
“Çinli personeller tarafınca üretilmiş polyester bluz” tabirimizi hatırlayın. ömrünüzde bunun üzere dikkatsizce yaptığımız o kadar fazlaca yanlış seçim var ki… Örneğin ülkemizde hala çöp ayrıştırma problemi hakikat düzgün uygulanamıyor. meğer daha az tüketmek kadar, tükettiklerimizin gittiği yeri takip etmek de kıymetlidir. niye kendi mahallenizde her insanın işine yarayacak bir akım başlatmayı denemiyorsunuz? Birinci ipucunu verelim: Depolarda çürümeye terk edilen bebek otomobilleri için bir sistem bulabilirsiniz. (Hepsi fazlaca kıymetli şeyler, biliyorsunuz değil mi?)
17. “Eyvah! Mideme girenler konusunda minimalist olamıyorum!”
yaşamımızın her alanını kıvır zıvırdan arındırdık. Pekala ya midelerimize giren abur cuburlar? Kıyafetlerde nasıl “az sayıda lakin kaliteli” prensibini benimsediysek, bu bahiste da birebirini yapmamız gerekiyor. Almış olmak için almak, konuşmuş olmak için konuşmak, yapmış olmak için yapmak nasıl berbatsa, yemiş olmak için yemek de makus. Bunu kabul etmeliyiz… Daha kaliteli lakin az ölçüde yemek yedikçe, yediğiniz yemeklerden hayli daha fazla keyif aldığınızı keşfedeceksiniz. İşin ucunda sıhhat var!
18. Vaktinizi nasıl harcadığınızı fark edin.
Yukarıdakilerin hepsini yapıp da, hala “hiç bir şeye yetişemiyorum!” diyorsanız, vaktinizi aktif kullanmıyor olabilirsiniz. Tahminen de internetin başında gereğinden çok kalıyorsunuzdur? Tahminen de televizyona takılıp tüm geceyi boşa geçiriyorsunuzdur? Bir gün ortasında nelere vakit ayırdığınıza dikkatinizi verip bulgularınızı bir kenara yazın. Aslında ne kadar epeyce şeye vakit kaldığını görüp şaşıracaksınız.
19. Birebir anda birden çok iş yapmayın.
Kimse kusura bakmasın, bunun ismi “becerikli” olmak değildir. Otomobil kullanırken telefonla konuşmazsanız ve indiğinizde arayan kişiyi geri ararsanız, emin olun öbür taraftaki kişi kalp kırıklığından ölmez. Lakin o telefonu cevaplamaya çalışırken siz ve otomobildeki öbürleri kaza yapıp ölebilirsiniz. Yaptığınız işe dikkatinizi vermek için, öteki işleri yapmayı bırakın.
20. Sessizliğin tadını çıkarın.
Kendinize ortada sırada kaçabileceğiniz sessiz bir vakit dilimi yaratın. Yalnızca yarım saat ya da bir saati kendinize ayırın. İster dua, ister meditasyon… hiç bir iş yapmadan, öylece aklınızla baş başa kalın. Başınızın ortasındaki dalgaların durulduğunu, vakit içinde daha sakin bir insan olduğunuzu fark edeceksiniz.
21. Son olarak: Sahip olduğunuz şeyler için minnettar olun.
Cicero ne demiş: “Bir kütüphane ve bir bahçeniz var ise, gereksiniminiz olan her şeye sahipsiniz demektir.” Alışılmış her insanın muhtaçlıkları değişebilir. Lakin siz de hakikaten sizi en keyifli eden şeyleri düşünün ve bunlara sahip olduğunuz için şükredin. Ve unutmayın, minimalizm bir hayat üslubu ve bir müddetçtir. O denli pat diye olmasını beklemeyin. vakit içinde azaltın ve azaltmanın sizi ne kadar özgürleştirdiğini fark edin…