“Wellington Dükü, Napolyon'u yendikten sonra, hüzünlü bir bilgelikle, insanın kazanılan savaşların ardından hissettiği duygudan daha üzücü bir duygu olmadığını söyledi. Kaybedilen savaşların ardından duyulan duygu dışında elbette, diye ekledi. .
Avrupa seçimleri cephesinde verilen mücadelenin kahramanlarının ruhlarında hangi siyasi duyguların saklı olduğu henüz belli değil. Kazananlar ve kaybedenler aslında açık delillerle oradadır. Ancak tüm bu zaferlerin ve yenilgilerin sonuçları henüz ortaya çıkmadı. Ve oyların baş karakterlere ve yardımcı oyunculara getirdiği bazı ikilemlerin temeline inmemiz oldukça muhtemel.
Özellikle Giorgia olarak bilinen Meloni, daha önce hiç bu kadar olumlu olmayan sayıları kutlayabilir. Ve onun siyasi yaklaşımını eleştirenler bile (aralarında aşağıda imzası bulunanlar) onun bu ilk aylarda elde ettiği fikir birliğinin boyutunu gözden kaçıramazlar. Elbette ekonomik zorluklar da gelecektir ve bunlar ne az ne de önemsiz olacaktır. Rakamların birliği yöneten koalisyonda bir değişiklik olduğunu göstermediği, ancak Fransız-Alman liderliğinin yenilgisinin bazı sonuçlar doğurması kaçınılmaz olan Avrupa labirentini çözmek de kolay olmayacak.
Bu nedenle, İtalyan hükümetinin ilk kez zorlu bir sınavla karşı karşıya kalması bekleniyor. Kendini izole etmek için hiçbir nedeni olmayan biri. Ancak Avrupa'nın kaderini belirleyen büyük koalisyonu -ne mutlu ki diyebiliriz ki- tamamen altüst etmeye bile gücü yetmeyecek. Meloni şu ana kadar sağ kanattaki ittifaklarını ve popüler Von dar Leyen'le olan işbirliğini bir arada tutarak idare edecek öngörüde bulundu. Belki daha gerekli olmasına rağmen artık daha zor hale gelen bir görev.
Her zaman olduğu gibi mesele doğru uyumu bulmak olacak. Aslında Meloni'nin tarihi ittifaklarına mümkün olduğu kadar sadık kalmak isteyeceği de öngörülebilir. Ancak onun asıl önceliği her şeyden önce yalnız kalmamak olacaktır. Ve bu önceliğin sunağı üzerinde kaçınılmaz olarak bazı fedakarlıkların yapılması gerekecektir. Uzaktan bakıldığında bu bir bulmaca gibi görünüyor. Çözülebilir elbette. Ancak yeni Avrupa yönetiminin 'düğme odasına' girmek için biraz daha fazla ödemeniz şartıyla.
Ve hemen ardından, daha az zorlu olmayan başka bir test daha yapılacak. Bu da Meloni'nin şu ana kadar İtalyan kaderini riske atmaya meyilli göründüğü reform planının (ilk gösterimi artı bölgesel özerklik) nasıl ilerletileceğine karar vermektir. Artık başbakan da Avrupa oylamasının, eleştirilere ve tuzaklara kayıtsız kalarak bu şekilde ilerlemek için bir geçiş olduğunu düşünebilir. Ama yanılıyor olurdu. Artık kazandığınıza ve rüzgarı arkanıza aldığınıza göre, bu fırsatı değerlendirerek bu iki hedef etrafında biriken en güçlü gerilimleri gidermeye çalışmalısınız.
Elbette başbakan seçimi de tartışılabilir. Ancak seçim yasasını ele almadan ve bu reformu eski siyasi düzenin koruyucuları için bile sindirilebilir kılacak denge ağırlıklarını dikkatli bir şekilde incelemeden, onu olduğu gibi geçirmeye çalışmak tedbirsiz görünüyor. Daha da fazlası, oy kullanmama eğrisi ilk defa mutlak çoğunluğu aşmışken. Seçmenlerin yüzde 51'inin evde kalması daha önce hiç yaşanmamıştı. İki ucu keskin bir argüman olduğu söylenebilir. Bu, reform savunucuları tarafından daha hızlı ilerlemek ve eleştirmenler tarafından frene basmak için kullanılabilir. Ama en azından herkesi muhalefet siperlerinden mümkün olduğu kadar uzak durmanın yararlılığı konusunda ikna etmelidir.
Farklılaştırılmış özerkliğe gelince, Güney'deki oylama hükümeti ve Melonian partisini bu konuda bazı endişelerin yayıldığı konusunda uyarmış gibi görünüyor. Ancak bir farkla. Bu durumda, meseleye önem veren kuzey ile bu meselenin tehdit altında olduğunu hisseden güney arasında bir daire çizmek neredeyse imkansız görünüyor. Son günlerdeki parlamento 'çatışmasının' şiddeti, aynı zamanda, (özellikle) sağın bazı kesimlerinin nezaketsizliğini ve meselenin neredeyse patlayıcı karakterini de doğruluyor.
Kısacası tüm bu düğümleri çözmek için çok fazla sabır gerekecek. Kurumsal siyasi takvim herkese yeni bir sezonun açılması gerektiğinin sinyalini veriyor. Ve belki de Meloni'ye az önce kazandığı övgülerden en ihtiyatlı ve dikkatli şekilde faydalanmasını tavsiye ediyor. Bu sefer gücünün ölçüsü, dürtüsünden çok bilgeliğiyle ölçülecek.” (kaydeden Marco Follini)
Avrupa seçimleri cephesinde verilen mücadelenin kahramanlarının ruhlarında hangi siyasi duyguların saklı olduğu henüz belli değil. Kazananlar ve kaybedenler aslında açık delillerle oradadır. Ancak tüm bu zaferlerin ve yenilgilerin sonuçları henüz ortaya çıkmadı. Ve oyların baş karakterlere ve yardımcı oyunculara getirdiği bazı ikilemlerin temeline inmemiz oldukça muhtemel.
Özellikle Giorgia olarak bilinen Meloni, daha önce hiç bu kadar olumlu olmayan sayıları kutlayabilir. Ve onun siyasi yaklaşımını eleştirenler bile (aralarında aşağıda imzası bulunanlar) onun bu ilk aylarda elde ettiği fikir birliğinin boyutunu gözden kaçıramazlar. Elbette ekonomik zorluklar da gelecektir ve bunlar ne az ne de önemsiz olacaktır. Rakamların birliği yöneten koalisyonda bir değişiklik olduğunu göstermediği, ancak Fransız-Alman liderliğinin yenilgisinin bazı sonuçlar doğurması kaçınılmaz olan Avrupa labirentini çözmek de kolay olmayacak.
Bu nedenle, İtalyan hükümetinin ilk kez zorlu bir sınavla karşı karşıya kalması bekleniyor. Kendini izole etmek için hiçbir nedeni olmayan biri. Ancak Avrupa'nın kaderini belirleyen büyük koalisyonu -ne mutlu ki diyebiliriz ki- tamamen altüst etmeye bile gücü yetmeyecek. Meloni şu ana kadar sağ kanattaki ittifaklarını ve popüler Von dar Leyen'le olan işbirliğini bir arada tutarak idare edecek öngörüde bulundu. Belki daha gerekli olmasına rağmen artık daha zor hale gelen bir görev.
Her zaman olduğu gibi mesele doğru uyumu bulmak olacak. Aslında Meloni'nin tarihi ittifaklarına mümkün olduğu kadar sadık kalmak isteyeceği de öngörülebilir. Ancak onun asıl önceliği her şeyden önce yalnız kalmamak olacaktır. Ve bu önceliğin sunağı üzerinde kaçınılmaz olarak bazı fedakarlıkların yapılması gerekecektir. Uzaktan bakıldığında bu bir bulmaca gibi görünüyor. Çözülebilir elbette. Ancak yeni Avrupa yönetiminin 'düğme odasına' girmek için biraz daha fazla ödemeniz şartıyla.
Ve hemen ardından, daha az zorlu olmayan başka bir test daha yapılacak. Bu da Meloni'nin şu ana kadar İtalyan kaderini riske atmaya meyilli göründüğü reform planının (ilk gösterimi artı bölgesel özerklik) nasıl ilerletileceğine karar vermektir. Artık başbakan da Avrupa oylamasının, eleştirilere ve tuzaklara kayıtsız kalarak bu şekilde ilerlemek için bir geçiş olduğunu düşünebilir. Ama yanılıyor olurdu. Artık kazandığınıza ve rüzgarı arkanıza aldığınıza göre, bu fırsatı değerlendirerek bu iki hedef etrafında biriken en güçlü gerilimleri gidermeye çalışmalısınız.
Elbette başbakan seçimi de tartışılabilir. Ancak seçim yasasını ele almadan ve bu reformu eski siyasi düzenin koruyucuları için bile sindirilebilir kılacak denge ağırlıklarını dikkatli bir şekilde incelemeden, onu olduğu gibi geçirmeye çalışmak tedbirsiz görünüyor. Daha da fazlası, oy kullanmama eğrisi ilk defa mutlak çoğunluğu aşmışken. Seçmenlerin yüzde 51'inin evde kalması daha önce hiç yaşanmamıştı. İki ucu keskin bir argüman olduğu söylenebilir. Bu, reform savunucuları tarafından daha hızlı ilerlemek ve eleştirmenler tarafından frene basmak için kullanılabilir. Ama en azından herkesi muhalefet siperlerinden mümkün olduğu kadar uzak durmanın yararlılığı konusunda ikna etmelidir.
Farklılaştırılmış özerkliğe gelince, Güney'deki oylama hükümeti ve Melonian partisini bu konuda bazı endişelerin yayıldığı konusunda uyarmış gibi görünüyor. Ancak bir farkla. Bu durumda, meseleye önem veren kuzey ile bu meselenin tehdit altında olduğunu hisseden güney arasında bir daire çizmek neredeyse imkansız görünüyor. Son günlerdeki parlamento 'çatışmasının' şiddeti, aynı zamanda, (özellikle) sağın bazı kesimlerinin nezaketsizliğini ve meselenin neredeyse patlayıcı karakterini de doğruluyor.
Kısacası tüm bu düğümleri çözmek için çok fazla sabır gerekecek. Kurumsal siyasi takvim herkese yeni bir sezonun açılması gerektiğinin sinyalini veriyor. Ve belki de Meloni'ye az önce kazandığı övgülerden en ihtiyatlı ve dikkatli şekilde faydalanmasını tavsiye ediyor. Bu sefer gücünün ölçüsü, dürtüsünden çok bilgeliğiyle ölçülecek.” (kaydeden Marco Follini)