Milletvekilleri Odası, Orta ve Kuzey Amerika bölgesinde seçilen Andrea di Giuseppe (DYY) tarafından tarihi tanımlayan bir pasaj olan İtalyan vatandaşlığı reformu hakkındaki kararnameyi onayladı. Bu reform, çeşitli önlemler arasında, yıllar boyunca kişisel seçim yoluyla değil, zorunluluk veya yükümlülük için vatandaşlıklarını kaybeden birçok İtalyan için önemli bir dönüm noktasıdır. 1992'den önce aslında, başka bir ülkenin vatandaşı olanlar İtalyan pasaportundan vazgeçmek zorunda kaldılar.
Ancak bu kararname ile, İtalya'da doğan veya en az iki yıl boyunca orada yaşadıkları, 1 Temmuz 2025'ten 31 Aralık 2027'ye kadar vatandaşlığı yeniden kazanma olasılığı yeniden açıldı.
Sınıfta müdahale eden Andrea di Giuseppe, parlamento meslektaşlarının önünde tam olarak okuduğu bir mektup aracılığıyla Vascello Attilio Mario Russo'nun teğmeninin tarihini hatırlayarak reformun sembolik ve ahlaki öneminin altını çizmek istedi:
“Ben Daytona Beach – Florida'da ikamet eden Vascello Attilio Mario Russo'nun teğmeniyim, 2 Eylül 1937'den 10 Haziran 1946'ya kadar denizaltılara başladım. Daha sonra Gümüş Madalya dahil 14 onur verildim.
Mütareke'den sonra denizaltı gelgitine, 1945'e kadar Florida'daki Key West Üssü'nden Amerikan Donanması ile faaliyet gösteren ABD'deki bir göreve komuta ettim.
1950'de beni işten çıkarıyorum, karım Margareth ile yaşadığım Florida'ya ulaştım.
İtalyan Konsolosluk Otoritesi tarafından çifte vatandaşlık yasasının tamamen reklamı eksikliği için, başvurmak için zamanım yoktu ve şimdi, bence, Donanmanın onurunu yüksek tutarak savaştığım anavatanın vatandaşlığını yeniden kazanma hakkım reddedildi.
Neredeyse 88 yaşındayım ve sağlıklı olmasına rağmen, kendimi uzun yıllar yaşamak için kandıramam, sorunumdan ve başkalarını kendi koşullarımda sorumlu olan birini beklemek.
Bir yandan, İtalyan hükümeti bana madalyalarım için bir emekli maaşı verdi, diğer yandan kendimi başlık ve haksız herhangi bir yabancı olarak eşitleyerek vatandaşlığı reddetti.
Bir İtalyan ve Donanmanın subayı olarak ölmek istiyorum, hayatımın 13 yılı gururla hizmet ettiğim bayrağımla, aynı şey için büyük zorluk ve tehlike anlarında “.
Joseph'in milletvekili, ayrıcalık değil, adalet talebi olan bu mektubun uzun zamandır göz ardı edildiğini hatırlattı ve durumu bugün yeni onaylanmış yasa sayesinde kesin olarak kapatan bir “utanç” olarak tanımladı.
“Attilio maalesef hayalini yerine getiremedi – sonuçlandı Di Giuseppe – ama bugün, bu hükümet sayesinde, onun gibi diğerleri nihayet hiçbir kararnamenin onu reddetmesi gerektiğini kabul eden bir haysiyet görebilecek”.
Ancak bu kararname ile, İtalya'da doğan veya en az iki yıl boyunca orada yaşadıkları, 1 Temmuz 2025'ten 31 Aralık 2027'ye kadar vatandaşlığı yeniden kazanma olasılığı yeniden açıldı.
Sınıfta müdahale eden Andrea di Giuseppe, parlamento meslektaşlarının önünde tam olarak okuduğu bir mektup aracılığıyla Vascello Attilio Mario Russo'nun teğmeninin tarihini hatırlayarak reformun sembolik ve ahlaki öneminin altını çizmek istedi:
“Ben Daytona Beach – Florida'da ikamet eden Vascello Attilio Mario Russo'nun teğmeniyim, 2 Eylül 1937'den 10 Haziran 1946'ya kadar denizaltılara başladım. Daha sonra Gümüş Madalya dahil 14 onur verildim.
Mütareke'den sonra denizaltı gelgitine, 1945'e kadar Florida'daki Key West Üssü'nden Amerikan Donanması ile faaliyet gösteren ABD'deki bir göreve komuta ettim.
1950'de beni işten çıkarıyorum, karım Margareth ile yaşadığım Florida'ya ulaştım.
İtalyan Konsolosluk Otoritesi tarafından çifte vatandaşlık yasasının tamamen reklamı eksikliği için, başvurmak için zamanım yoktu ve şimdi, bence, Donanmanın onurunu yüksek tutarak savaştığım anavatanın vatandaşlığını yeniden kazanma hakkım reddedildi.
Neredeyse 88 yaşındayım ve sağlıklı olmasına rağmen, kendimi uzun yıllar yaşamak için kandıramam, sorunumdan ve başkalarını kendi koşullarımda sorumlu olan birini beklemek.
Bir yandan, İtalyan hükümeti bana madalyalarım için bir emekli maaşı verdi, diğer yandan kendimi başlık ve haksız herhangi bir yabancı olarak eşitleyerek vatandaşlığı reddetti.
Bir İtalyan ve Donanmanın subayı olarak ölmek istiyorum, hayatımın 13 yılı gururla hizmet ettiğim bayrağımla, aynı şey için büyük zorluk ve tehlike anlarında “.
Joseph'in milletvekili, ayrıcalık değil, adalet talebi olan bu mektubun uzun zamandır göz ardı edildiğini hatırlattı ve durumu bugün yeni onaylanmış yasa sayesinde kesin olarak kapatan bir “utanç” olarak tanımladı.
“Attilio maalesef hayalini yerine getiremedi – sonuçlandı Di Giuseppe – ama bugün, bu hükümet sayesinde, onun gibi diğerleri nihayet hiçbir kararnamenin onu reddetmesi gerektiğini kabul eden bir haysiyet görebilecek”.