Geçen yaz kendini tanımladığı şekliyle “maraton koşucusu” olarak bir yıl boyunca kendisinden ve ülkeyi yöneten ilk kadın olan Palazzo Chigi’de yaşadığı maceradan bahsetti. Başbakan Giorgia Meloni 10 yıl içinde inatçı bir ‘zayıf’ konumdan, bir yıl önce 25 Eylül 2022’de oyların %2’sinden %26’ya çıkarak önemli bir dönüm noktası oluşturuyor. Bu da onu köklü ama bir o kadar da sorunlu bir koalisyondan doğan bir hükümetin başına getirdi. Doğumuna yol açan gebelik çok şey anlatıyor. Aslında hükümetin kurulması bir aydan kısa bir sürede, rekor bir sürede gerçekleşiyor ama bu, işi daha az zorlaştırmıyor.
Ayrıca okuyun
Yokuş yukarı başlangıç
‘Koltukların’ dağıtımı konusunda çoğunluk güçleri arasındaki olağan çekişme, Silvio Berlusconi’nin Forza Italia gruplarıyla yaptığı toplantı sırasında ‘çalınmış’ bir ses ile sarsıldı: uluslararası krizin İtalyan liderinin okuması ve hikayesi – Vladimir Putin ile Ukrayna Devlet Başkanı hakkındaki karardan Moskova ile Kiev arasındaki çatışmanın kökenlerinin analizine kadar uzanan yakınlaşma, hükümetin embriyonik aşamasını, onun doğuşunu riske atacak kadar baltalıyor. Meloni soğukkanlılığını koruyor ve ya/veya’yı başlatıyor: “Atlantisti ya da yönetici ışığı göremeyecek”, bunu açıkça belirtiyor. Bu ilk yılında tereddüt etmeden ve hata yapmadan sadık kalacağı bir çizgi.
Ukrayna’ya destek ve AB ile iyi ilişkiler
Aslına bakılırsa Meloni’nin izlediği yol, Ukrayna’ya ikna olmuş bir destekten, Joe Biden’la gizli bir ilişkiye ve Ursula Von der Leyen’le sağlam bir ilişkiye geçiyor.Çünkü yurtdışındaki ilk misyonu için sürpriz olmayan bir şekilde Brüksel’i seçen başbakanın ilk hedefi, hükümeti Avrupa karşıtlığıyla suçlayanlara yönelik açık bir güvence mesajı olarak, bir görev imajından uzaklaşarak yurtdışında güvenilirlik kazanmaktır. -Faşist liderin yanı sıra Avrupa’ya karşı olanların da.
Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron’la ilişki ise daha karmaşık. Göçmenlerle ilgili acil durum konusunda bir çatışma rotasında olan, seçim kampanyasının beygir gücü olan ve şimdi de hükümet açısından bir baş belası olan Başbakan, bir röportajda “Sonuçlar görmeyi umduğumuz gibi değil” diye itiraf etti. Dün Tg1’de “ikinci aşama”yı duyurdu ve hâlâ kendinden emin olduğunu söylüyordu: “Bu işin özüne ineceğiz”. Ayrıca Meloni, hükümetiyle yasama meclisinin sonuna ulaşmayı hedeflediği için: “Denge bende mi? Sadece 5 yıl içinde”, Palazzo Chigi’deki yarışın “sprinterlerin mücadelesi değil, bir maraton” olduğunu hatırlayarak tekrarlamayı seviyor. .
Bilinmeyen manevralar ve sınırlı kaynaklar
Göçmen acil durumu Meloni için çok çetin bir oyun; aynı zamanda Birleşmiş Milletler Genel Kurulu masasında da oynanıyor ve burada BM’yi “başka yöne bakmamaya” davet ediyor, bunu “küresel savaşa ve insan haklarına indirim yapılmaksızın” çağırıyor. tacirler”. New York’taki Glass Palace’ın görkemli altın ve mavi salonunda yaptığı konuşmada Başbakan, Afrika için Mattei Planı ile “örnek oluşturan” bir İtalya rolünü üstlendi. yanında kızı Ginevra ile birlikte dünyanın güneyiyle ilişkilerini güçlendiriyor, işbirlikçi ve “yırtıcı olmayan” bir yaklaşımla göç olgusunu durdurmaya çalışıyor.
Ana müttefiki Matteo Salvini’nin partisi, Birlik liderinin İçişleri Bakanlığı’ndaki zamanını hatırlayarak ve Fdi seçmenlerine göz kırparak bu konuya sert bir şekilde yaklaşırken, zaman ve sabır gerektiren bir strateji.
Ancak sınırlı kaynaklara ve seçmenlerden beklenen tepkilere dayanan bir manevrayla boğuşan başbakanın geleceğine yük olan tek bilinmeyen bu değil. Financial Times “piyasalar ve kavunlar arasındaki balayı bitti” diye yazıyor, Palazzo Chigi’yi harekete geçiren korkuları körüklüyor. En endişe verici hatanın belki de Berlusconi’nin ölümüyle bağlantılı olduğu ve Forza Italia’nın orta-uzun vadede hayatta kalmasıyla ilgili tüm korkuların olduğu karmaşık bir yılı geride bıraktık.
İpek Yolu’ndan zorlu çıkış
Ulusal ve uluslararası satranç tahtasında Meloni, İpek Yolu’nda kendisini bekleyen hamleden başlayarak, henüz resmileşmemiş ancak bir süredir havada olan Memorandum’a veda ederek piyonları son derece dikkatli hareket ettirmek zorunda kalacak. ve zaten sıcak olan iklimi kaynatma riski taşıyan Avrupa maçı.
Başbakan’ın, kendisini başlangıç çizgisinde kaybeden olarak görenlere meydan okuyarak, tahminleri tersine çevirmesine, seçmenleri kazanmasına ve bitiş çizgisini geçmesine olanak tanıyan mazlum imajına sadık kalması giderek daha karmaşık hale geliyor. Palazzo Chigi’de geçirdiği bir yılın ardından onu bekleyen en büyük mücadelenin bu olduğu açıktır.
Ayrıca okuyun
Yokuş yukarı başlangıç
‘Koltukların’ dağıtımı konusunda çoğunluk güçleri arasındaki olağan çekişme, Silvio Berlusconi’nin Forza Italia gruplarıyla yaptığı toplantı sırasında ‘çalınmış’ bir ses ile sarsıldı: uluslararası krizin İtalyan liderinin okuması ve hikayesi – Vladimir Putin ile Ukrayna Devlet Başkanı hakkındaki karardan Moskova ile Kiev arasındaki çatışmanın kökenlerinin analizine kadar uzanan yakınlaşma, hükümetin embriyonik aşamasını, onun doğuşunu riske atacak kadar baltalıyor. Meloni soğukkanlılığını koruyor ve ya/veya’yı başlatıyor: “Atlantisti ya da yönetici ışığı göremeyecek”, bunu açıkça belirtiyor. Bu ilk yılında tereddüt etmeden ve hata yapmadan sadık kalacağı bir çizgi.
Ukrayna’ya destek ve AB ile iyi ilişkiler
Aslına bakılırsa Meloni’nin izlediği yol, Ukrayna’ya ikna olmuş bir destekten, Joe Biden’la gizli bir ilişkiye ve Ursula Von der Leyen’le sağlam bir ilişkiye geçiyor.Çünkü yurtdışındaki ilk misyonu için sürpriz olmayan bir şekilde Brüksel’i seçen başbakanın ilk hedefi, hükümeti Avrupa karşıtlığıyla suçlayanlara yönelik açık bir güvence mesajı olarak, bir görev imajından uzaklaşarak yurtdışında güvenilirlik kazanmaktır. -Faşist liderin yanı sıra Avrupa’ya karşı olanların da.
Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron’la ilişki ise daha karmaşık. Göçmenlerle ilgili acil durum konusunda bir çatışma rotasında olan, seçim kampanyasının beygir gücü olan ve şimdi de hükümet açısından bir baş belası olan Başbakan, bir röportajda “Sonuçlar görmeyi umduğumuz gibi değil” diye itiraf etti. Dün Tg1’de “ikinci aşama”yı duyurdu ve hâlâ kendinden emin olduğunu söylüyordu: “Bu işin özüne ineceğiz”. Ayrıca Meloni, hükümetiyle yasama meclisinin sonuna ulaşmayı hedeflediği için: “Denge bende mi? Sadece 5 yıl içinde”, Palazzo Chigi’deki yarışın “sprinterlerin mücadelesi değil, bir maraton” olduğunu hatırlayarak tekrarlamayı seviyor. .
Bilinmeyen manevralar ve sınırlı kaynaklar
Göçmen acil durumu Meloni için çok çetin bir oyun; aynı zamanda Birleşmiş Milletler Genel Kurulu masasında da oynanıyor ve burada BM’yi “başka yöne bakmamaya” davet ediyor, bunu “küresel savaşa ve insan haklarına indirim yapılmaksızın” çağırıyor. tacirler”. New York’taki Glass Palace’ın görkemli altın ve mavi salonunda yaptığı konuşmada Başbakan, Afrika için Mattei Planı ile “örnek oluşturan” bir İtalya rolünü üstlendi. yanında kızı Ginevra ile birlikte dünyanın güneyiyle ilişkilerini güçlendiriyor, işbirlikçi ve “yırtıcı olmayan” bir yaklaşımla göç olgusunu durdurmaya çalışıyor.
Ana müttefiki Matteo Salvini’nin partisi, Birlik liderinin İçişleri Bakanlığı’ndaki zamanını hatırlayarak ve Fdi seçmenlerine göz kırparak bu konuya sert bir şekilde yaklaşırken, zaman ve sabır gerektiren bir strateji.
Ancak sınırlı kaynaklara ve seçmenlerden beklenen tepkilere dayanan bir manevrayla boğuşan başbakanın geleceğine yük olan tek bilinmeyen bu değil. Financial Times “piyasalar ve kavunlar arasındaki balayı bitti” diye yazıyor, Palazzo Chigi’yi harekete geçiren korkuları körüklüyor. En endişe verici hatanın belki de Berlusconi’nin ölümüyle bağlantılı olduğu ve Forza Italia’nın orta-uzun vadede hayatta kalmasıyla ilgili tüm korkuların olduğu karmaşık bir yılı geride bıraktık.
İpek Yolu’ndan zorlu çıkış
Ulusal ve uluslararası satranç tahtasında Meloni, İpek Yolu’nda kendisini bekleyen hamleden başlayarak, henüz resmileşmemiş ancak bir süredir havada olan Memorandum’a veda ederek piyonları son derece dikkatli hareket ettirmek zorunda kalacak. ve zaten sıcak olan iklimi kaynatma riski taşıyan Avrupa maçı.
Başbakan’ın, kendisini başlangıç çizgisinde kaybeden olarak görenlere meydan okuyarak, tahminleri tersine çevirmesine, seçmenleri kazanmasına ve bitiş çizgisini geçmesine olanak tanıyan mazlum imajına sadık kalması giderek daha karmaşık hale geliyor. Palazzo Chigi’de geçirdiği bir yılın ardından onu bekleyen en büyük mücadelenin bu olduğu açıktır.