Fehmi Koru*
Gazeteci Uğur Mumcu suikastı üzerinden tam 30 yıl geçmiş. Öldürüldüğünde 52 yaşında olduğuna göre, yaşasaydı şu sıralarda 82 yaşını sürdürüyor olacak ve eminim, ağzı olanın konuştuğu, çabucak her insanın 140 harfle görüş açıklayan birer muharrire dönüştüğü günümüzde, tartışma yerine olumlu katkılar sunacaktı.
Dün gazetelere baktım, 30. yıl vesilesiyle suikast hatırlanmış, fakat meydana geldiğinde Türkiye’yi derinden sarsmış, kendisine yakın siyasi çizgide sapmalara yol açmış bu suikastın içyüzü konusu yazılarda niçinse es geçilmiş…
Türk basınının kıymetli isimlerinden Uğur Mumcu’nun siyasi bir suikasta uğradıktan 30 yıl daha sonra bile suikast faillerinin hala meçhul kalması, Türk basını için hiç de övünülecek bir durum değildir.
Suikasttan daha sonrasında ivedilikle yapıştırılan yafta haydi her neyse, fakat ortadan geçen bu denli vakit ve ortada bilgimiz dahiline giren kaç olaya karşın, o cinayeti hala ‘faili meçhul’ saymak büyük bir ayıp.
Suikastın maksadı ortada
Askeri periyotta başka partilerle birlikte kapatılmış olan Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) bir daha açılmasından ve başına Deniz Baykal’ın gelmesinden kısa müddet daha sonra öldürüldü Uğur Mumcu.
CHP’nin bir daha siyasi hayata başlaması (9 Eylül 1992) ile Mumcu’nun katledilmesi (24 Ocak 1993) içinde, Deniz Baykal, son birkaç yıl içerisinde Kemal Kılıçdaroğlu’nun partisini daha geniş kitlelere sempatik hale getirmek için başlatmış olduğuna emsal bir açılım uğraşı içerisine girmişti.
O günlerde kendisiyle görüşmelerimden de bunu biliyorum.
Mumcu suikastı her şeydilk evvel o teşebbüsü baltaladı. CHP’ye ve Türkiye’ye 25 yıldan fazla müddet kaybettirerek…
Cinayeti planlayanlar bir epey taraftan emellerine ulaştılar.
Suikastla hiç ilgisi bulunmayan kısımlar suçlandılar ve toplum hadiseden daha sonra önemli bir bölünmeye uğradı.
Failleri ismen olmasa da aşikardı halbuki. Akabinde başgösteren esaslı tansiyona bakılarak faillerin nerede aranması gerektiği fark edilebilirdi. Bunu yapması kendilerinden beklenecek eli kalem tutanlar ve onların hakim olduğu basın topluluğu, kör değneğini bellediği üzere yaklaştılar olaya. Kendi önyargılarının eseri olan ‘olağan şüphelileri’ suçlamakla yetindiler.
Katiller ‘Ortaçağ karanlığı’ diye isimlendirilen bir gölgede arandı ve bulundu da.
Tabii gerçek failler değildi bulunanlar…
Gerçek failleri aramak Mumcu Ailesi’ne kaldı.
Onların bulgularını bile hakikat dürüst paylaşmadılar.
Güldal Mumcu katillerin peşinde
yaşamı bir suikastla yarım kalmış olan meslektaşımızın eşi Güldal Mumcu canilerin peşinde yaşadıklarını ‘İçimden geçen zaman’ ismini verdiği kitapta anlatıyor.
Bir periyot Güneydoğu’da işlenmiş ve failleri meçhul kalmış bir dizi cinayetin tetikçisi olarak bilinen ‘Yeşil’ kod isimli Mahmut Yıldırım’ın 1996 yılı kurban bayramında ellerinden tuttuğu iki çocukla meskenlerine kadar gelmesi vakasını…
Yeşil, hala kayıplarının yasını tutmakta olan Güldal Hanım’a “Olayın failini bulsak sizin için kâfi olur mu?” sorusunu yöneltmiş.
“Ben gerçeği istiyorum” yanıtını alınca şu soru gelmiş Yeşil’den: “Olayı yapanı bulsak, daha sonra etrafından da birkaç kişi bulunsa sizin için kâfi olur mu? Siz ne isterseniz olacak.”
Güldal Hanım bir sefer daha “Ben gerçeği istiyorum” mukabelesinde bulununca Yeşil’den şu reaksiyon gelmiş: “Ha, siz hepsini istiyorsunuz. bu biçimde üç tane gül alacağım, birini başbakanlığa, birini Çeçenistan’a, birini de Uğur Bey’in öldürüldüğü yere bırakacağım.”
Ne demek artık bu?
Savcı “Devlet yaptı” diyor
Uğur Mumcu suikastını araştırıp faillerini bulmakla misyonlu birinci cumhuriyet savcısının ismi Dava Coşkun.
Savcı beyefendi suikasttan üç hafta daha sonra, 18 Şubat günü, Mumcu Ailesi’nin konutuna gelir. Ailenin avukatı Emin Kıymet ile Uğur Mumcu’nun ablası Beyhan Gürson da o sırada evdedir. Güldal Mumcu ortadan geçen üç haftalık müddette niye sonuca ulaşılmadığını sorguladığında, savcı İdeal Coşkun’dan beklemediği bir karşılık alır.
“Güldal Hanım üstüme gelmeyin. ‘Namus borcu’ dediler ancak bugüne kadar hükümetin hiç bir üyesi evrakın ne olduğunu bana sormadı. Bu işi devlet yapmıştır. Siyasi iktidar isterse çözer.”
“Bu işi devlet yapmıştır” diyen devletin mevzuyu araştırmakla nazaranvlendirdiği savcıdır.
Acılı eş, “Nasıl yani, hani Amerikan sinemalarında izlediğimiz üzere mi? Temizlikçilerini de yolladılar mı?” deyince, savcı İdeal Coşkun, “Evet, ancak bu söylemiş olduklerimi basına açıklarsanız yalanlarım” yansısını verir.
Dört kişinin işittiği kelamlarını daha sonradan palavralar da.
Tıpkı sonrasındasında Mehmet Ağar’ın da bir daha Güldal Mumcu’ya sarf ettiği ortasında ‘tuğla’ geçen cümlesini yalanlayacağı gibi…
Adalet bakanı “Tuğla çekilince duvar yıkılır” diyor
Mehmet Ağar o sırada adalet bakanıdır. Polisin yakaladığı bir küme ‘olağan şüpheli’nin suikast günü tutuklu oldukları resmi dokümanlardan anlaşılmış, bahis dallanıp budaklanınca, adalet bakanı Ağar, “Bu sehven yapılmış bir hata” açıklamasında bulunmuştu.
Güldal Mumcu yanına avukatları Emin Değer’i de alıp bakana sarfiyat. ‘Sehven’ konusunu konuşurlarken, Güldal Hanım, “Karşımıza daima pürüzler çıkıyor; bir duvar örülüyor sanki” deyince bakan, Mülkiye’den mektep arkadaşına, “Evet Güldal, bir duvar örülüyor” mukabelesinde bulunur.
Bunu duyan Güldal Hanım, “bu biçimde bir tuğla çekin, duvar yıkılsın” der bakana.
Cevap, “Çekemem” olur.
“Tuğlayı çekin, kenara çekilin” der Güldal Hanım.
Ağar, “Onu da yapamam” der.
Ülkü Coşkun’un “Bu işi devlet yapmıştır, siyasi iktidar isterse çözülür” kelamı hatırlatılınca, Ağar “Aptal bunlar, bu biçimde şeyler söylenir mi?” karşılığını verir.
Kendisine “bu biçimde öbürleri çeker, altında kalırsınız” denildiğinde de, müstehzi bir sözle, gülümseyerek, “Ona kimsenin gücü yetmez” yansısında bulunur Ağar.
Daha ne istenir ki…
Yeşil…
daha sonradan Uğur Mumcu suikastı konusu elinden alınan savcı Dava Coşkun…
Dönemin adalet bakanı Mehmet Ağar…
Hadi bunlar zihinleri kapalı önyargılılara bir şeyler söz etmedi, şu son birkaç ay içerisinde Necip Hablemitoğlu suikastı hakkında öğrenilenler de mi zihinleri açmaya yetmedi?
Okuduğum mevzuya ait yazılar bana bu soruyu sordurdu işte.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Gazeteci Uğur Mumcu suikastı üzerinden tam 30 yıl geçmiş. Öldürüldüğünde 52 yaşında olduğuna göre, yaşasaydı şu sıralarda 82 yaşını sürdürüyor olacak ve eminim, ağzı olanın konuştuğu, çabucak her insanın 140 harfle görüş açıklayan birer muharrire dönüştüğü günümüzde, tartışma yerine olumlu katkılar sunacaktı.
Dün gazetelere baktım, 30. yıl vesilesiyle suikast hatırlanmış, fakat meydana geldiğinde Türkiye’yi derinden sarsmış, kendisine yakın siyasi çizgide sapmalara yol açmış bu suikastın içyüzü konusu yazılarda niçinse es geçilmiş…
Türk basınının kıymetli isimlerinden Uğur Mumcu’nun siyasi bir suikasta uğradıktan 30 yıl daha sonra bile suikast faillerinin hala meçhul kalması, Türk basını için hiç de övünülecek bir durum değildir.
Suikasttan daha sonrasında ivedilikle yapıştırılan yafta haydi her neyse, fakat ortadan geçen bu denli vakit ve ortada bilgimiz dahiline giren kaç olaya karşın, o cinayeti hala ‘faili meçhul’ saymak büyük bir ayıp.
Suikastın maksadı ortada
Askeri periyotta başka partilerle birlikte kapatılmış olan Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) bir daha açılmasından ve başına Deniz Baykal’ın gelmesinden kısa müddet daha sonra öldürüldü Uğur Mumcu.
CHP’nin bir daha siyasi hayata başlaması (9 Eylül 1992) ile Mumcu’nun katledilmesi (24 Ocak 1993) içinde, Deniz Baykal, son birkaç yıl içerisinde Kemal Kılıçdaroğlu’nun partisini daha geniş kitlelere sempatik hale getirmek için başlatmış olduğuna emsal bir açılım uğraşı içerisine girmişti.
O günlerde kendisiyle görüşmelerimden de bunu biliyorum.
Mumcu suikastı her şeydilk evvel o teşebbüsü baltaladı. CHP’ye ve Türkiye’ye 25 yıldan fazla müddet kaybettirerek…
Cinayeti planlayanlar bir epey taraftan emellerine ulaştılar.
Suikastla hiç ilgisi bulunmayan kısımlar suçlandılar ve toplum hadiseden daha sonra önemli bir bölünmeye uğradı.
Failleri ismen olmasa da aşikardı halbuki. Akabinde başgösteren esaslı tansiyona bakılarak faillerin nerede aranması gerektiği fark edilebilirdi. Bunu yapması kendilerinden beklenecek eli kalem tutanlar ve onların hakim olduğu basın topluluğu, kör değneğini bellediği üzere yaklaştılar olaya. Kendi önyargılarının eseri olan ‘olağan şüphelileri’ suçlamakla yetindiler.
Katiller ‘Ortaçağ karanlığı’ diye isimlendirilen bir gölgede arandı ve bulundu da.
Tabii gerçek failler değildi bulunanlar…
Gerçek failleri aramak Mumcu Ailesi’ne kaldı.
Onların bulgularını bile hakikat dürüst paylaşmadılar.
Güldal Mumcu katillerin peşinde
yaşamı bir suikastla yarım kalmış olan meslektaşımızın eşi Güldal Mumcu canilerin peşinde yaşadıklarını ‘İçimden geçen zaman’ ismini verdiği kitapta anlatıyor.
Bir periyot Güneydoğu’da işlenmiş ve failleri meçhul kalmış bir dizi cinayetin tetikçisi olarak bilinen ‘Yeşil’ kod isimli Mahmut Yıldırım’ın 1996 yılı kurban bayramında ellerinden tuttuğu iki çocukla meskenlerine kadar gelmesi vakasını…
Yeşil, hala kayıplarının yasını tutmakta olan Güldal Hanım’a “Olayın failini bulsak sizin için kâfi olur mu?” sorusunu yöneltmiş.
“Ben gerçeği istiyorum” yanıtını alınca şu soru gelmiş Yeşil’den: “Olayı yapanı bulsak, daha sonra etrafından da birkaç kişi bulunsa sizin için kâfi olur mu? Siz ne isterseniz olacak.”
Güldal Hanım bir sefer daha “Ben gerçeği istiyorum” mukabelesinde bulununca Yeşil’den şu reaksiyon gelmiş: “Ha, siz hepsini istiyorsunuz. bu biçimde üç tane gül alacağım, birini başbakanlığa, birini Çeçenistan’a, birini de Uğur Bey’in öldürüldüğü yere bırakacağım.”
Ne demek artık bu?
Savcı “Devlet yaptı” diyor
Uğur Mumcu suikastını araştırıp faillerini bulmakla misyonlu birinci cumhuriyet savcısının ismi Dava Coşkun.
Savcı beyefendi suikasttan üç hafta daha sonra, 18 Şubat günü, Mumcu Ailesi’nin konutuna gelir. Ailenin avukatı Emin Kıymet ile Uğur Mumcu’nun ablası Beyhan Gürson da o sırada evdedir. Güldal Mumcu ortadan geçen üç haftalık müddette niye sonuca ulaşılmadığını sorguladığında, savcı İdeal Coşkun’dan beklemediği bir karşılık alır.
“Güldal Hanım üstüme gelmeyin. ‘Namus borcu’ dediler ancak bugüne kadar hükümetin hiç bir üyesi evrakın ne olduğunu bana sormadı. Bu işi devlet yapmıştır. Siyasi iktidar isterse çözer.”
“Bu işi devlet yapmıştır” diyen devletin mevzuyu araştırmakla nazaranvlendirdiği savcıdır.
Acılı eş, “Nasıl yani, hani Amerikan sinemalarında izlediğimiz üzere mi? Temizlikçilerini de yolladılar mı?” deyince, savcı İdeal Coşkun, “Evet, ancak bu söylemiş olduklerimi basına açıklarsanız yalanlarım” yansısını verir.
Dört kişinin işittiği kelamlarını daha sonradan palavralar da.
Tıpkı sonrasındasında Mehmet Ağar’ın da bir daha Güldal Mumcu’ya sarf ettiği ortasında ‘tuğla’ geçen cümlesini yalanlayacağı gibi…
Adalet bakanı “Tuğla çekilince duvar yıkılır” diyor
Mehmet Ağar o sırada adalet bakanıdır. Polisin yakaladığı bir küme ‘olağan şüpheli’nin suikast günü tutuklu oldukları resmi dokümanlardan anlaşılmış, bahis dallanıp budaklanınca, adalet bakanı Ağar, “Bu sehven yapılmış bir hata” açıklamasında bulunmuştu.
Güldal Mumcu yanına avukatları Emin Değer’i de alıp bakana sarfiyat. ‘Sehven’ konusunu konuşurlarken, Güldal Hanım, “Karşımıza daima pürüzler çıkıyor; bir duvar örülüyor sanki” deyince bakan, Mülkiye’den mektep arkadaşına, “Evet Güldal, bir duvar örülüyor” mukabelesinde bulunur.
Bunu duyan Güldal Hanım, “bu biçimde bir tuğla çekin, duvar yıkılsın” der bakana.
Cevap, “Çekemem” olur.
“Tuğlayı çekin, kenara çekilin” der Güldal Hanım.
Ağar, “Onu da yapamam” der.
Ülkü Coşkun’un “Bu işi devlet yapmıştır, siyasi iktidar isterse çözülür” kelamı hatırlatılınca, Ağar “Aptal bunlar, bu biçimde şeyler söylenir mi?” karşılığını verir.
Kendisine “bu biçimde öbürleri çeker, altında kalırsınız” denildiğinde de, müstehzi bir sözle, gülümseyerek, “Ona kimsenin gücü yetmez” yansısında bulunur Ağar.
Daha ne istenir ki…
Yeşil…
daha sonradan Uğur Mumcu suikastı konusu elinden alınan savcı Dava Coşkun…
Dönemin adalet bakanı Mehmet Ağar…
Hadi bunlar zihinleri kapalı önyargılılara bir şeyler söz etmedi, şu son birkaç ay içerisinde Necip Hablemitoğlu suikastı hakkında öğrenilenler de mi zihinleri açmaya yetmedi?
Okuduğum mevzuya ait yazılar bana bu soruyu sordurdu işte.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.