Fehmi Koru*
“Saadet Partisi başkanı Temel Karamollaoğlu, DEVA Partisi önderi Ali Babacan ve Gelecek Partisi önderi Ahmet Davutoğlu ile parti binalarına giderek görüştü” haberini işittiğinde, bir hayli kişinin, benim içimden geçen hislere emsal bir ferahlama hissine kapıldığına eminim.
İYİ Parti başkanı Meral Akşener ve Demokrat Parti başkanı Gültekin Uysal ile görüşmesini de beklerim Saadet önderinin.
Hepsinden daha sonra da CHP başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’na uğrarsa hiç şaşırmam.
Gerekirse tekrar, sonuç alamazsa bir kere daha görüşmeli.
Temel Beyefendi, bundan evvelki seçimin (2018) öncesinde de, evvelce ‘mekik diplomasisi’ diye isimlendirilen cinsten ziyaretlerde bulunarak, bu biçimdeın vahim yanlışını önlemeye çalışmıştı.
Bu defaki ziyaretler de emsal bir misyonla ilgili olabilir.
İktidarı-muhalefeti fark etmiyor, siyasete yakın duran herkes, takvimden düşen her yaprakla biraz daha yakına gelen seçimin, ülkemiz açısından en hayati tercihi yansıtacağını biliyor. Halk da durumun farkında ve siyaset erbabının bu kere da geçen seçimde olduğu üzere vahim sonuçlar doğurabilecek bir yanılgı yapması istenmiyor.
Türkiye’nin ve muhalefetin artık yanılgıya tahammülü yok.
Önümüzdeki seçimin tarihi ehemmiyette olduğunu ve bu sefer ‘sıfır hata’ ile imtihanın verilmesinin kural olduğunu düşüyorsak -ki ben o denli düşünenlerdenim- bu mevzuda en büyük vebalin başta Millet İttifakı çatısı altında bulunanlar olmak üzere muhalefet partilerine düştüğünün de kabul edilmesi gerekir.
Bilhassa CHP’ye.
Vebal ötürüsıyla yükümlülükleri ağır.
Muhalefet sözcüleri ne vakit ağızlarını açsalar bir daha sonraki cumhurbaşkanının kendilerinin çıkaracağı aday olacağını yinelıyorlar.
Olabilir mi?
normal olarak olabilir. Lakin kaideleri var. En baş kaide da, aday olarak üzerinde uzlaşacakları ismin, halkın çoğunluğunun rahatlıkla oy verebileceği biri olmasıdır.
“Seçilebilecek biri” ile kast edilen bu olmalı.
Her seçime her parti kendilerinin sandıktan muvaffakiyetle çıkacağına inanarak girer, lakin kimi partilerin bu argümanı sandık tarafınca onaylanır, başka partilerde hayal kırıklığı yaşanır.
Halkın oy kullandığı son iki cumhurbaşkanı seçiminde de iddialıydı muhalefet; lakin beklenen sonuç ikisinde de alınamadı.
“Adam kazandı.”
Bu kez farklı bir sonuç alınması mevcut kurallar göz önünde bulundurulduğunda epey mümkün.
Yeter ki ‘kazanabilecek’ bir isim üzerinde uzlaşılabilsin.
Öyle bir isimle gidilecek seçimde muhalefetin cumhurbaşkanı adayına hiç zorlanmadan oy verecek seçmenlerin, o adayın seçildikten daha sonra rahat çalışmasını sağlamak için milletvekili seçiminde de muhalefetin adaylarını Meclis’e göndermek üzere oy kullanacaklarını partilerin hesap etmekte olduğunu umarım.
Muhalefet gelecek periyodun cumhurbaşkanı olarak seçilebilecek birini belirlemekle, vaat ettikleri esaslı değişiklikleri kısa yoldan gerçekleştirebilecekleri sayıda bir Meclis çoğunluğunu da elde edebilir.
Cumhurbaşkanı seçimini hangi tarafın adayı kazanırsa Meclis çoğunluğunun da o tarafta olma ihtimali çok yüksek.
Görünüşe nazaran, CHP’liler, aday olması durumunda kendi başkanlarının seçilebileceğine kendilerini şartlamış durumda.
Daha da değerlisi, başlarda hiç düşünmediği biçimde, Kemal Kılıçdaroğlu da kendisini adaylığa ziyadesiyle ısındırmış görünüyor.
Aday o olduğu takdirde seçilebilir mi CHP önderi Kılıçdaroğlu?
Bu soruya güçlü bir halde, “Tabii, şüphesiz, mutlaka” tipi bir yanıt vermeye hazır olanlar sadece CHP’liler. Hatta onlar ortasında de, hesaplarını daima yanlış yaptığı ve partilerine her seçimde mağlubiyet yaşattığı bilinen bir küme kesin kararlı.
Kılıçdaroğlu liderliğinde girdiği 10 seçimin hepsinde hayal kırıklığı yaşadı CHP. Aday olur ve kaybederse bu Kılıçdaroğlu için 11. hezimet olacak.
Yanlış hesap bir defa daha hayal kırıklığı yaşatabilecek.
İktidarın hesabı bir defa daha tutmuş olacak.
Seçim tarihi olarak 14 Mayıs’ı ve “Yeter kelam milletindir” üzere daha birinci bakışta bile yanlış bir strateji imgesi veren sloganın benimsenmesini iktidarın bu hesabıyla açıklamak mümkün.
O tarihin ve sloganın sembolik kıymet açısından kullanılabilirliği, karşılarındaki rakibin CHP’nin genel lideri olmasıyla bir mana taşır.
Eğer aday beklendiği üzere Kemal Kılıçdaroğlu olursa, iktidar cephesi, sanıldığı üzere onun ‘Alevi’ kimliği üzerinden bir kampanya yürütmeyecek, hatta Alevi kısmı kazanabilmek için daha evvel kaçındığı teşebbüslere bile başvurabilecektir.
Kampanyada kullanılacak temel propaganda ögesi, muhalefetin adayının -tabii Kılıçdaroğlu’nun adaylığında karar kılınırsa- ‘CHP lideri’ kimliği olacaktır.
Niyetin bu olduğu, AK Parti genel lideri da olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın dün küme toplantısında yaptığı konuşmada kendisini muhakkak etti.
Temel Karamollaoğlu’nun görüşme trafiğini başlatmasının Erdoğan’ın küme konuşmasını çözümledikten daha sonra gerçekleşmesi herbiçimde tesadüf değil.
CHP’ye karşı verilecek bir seçim çabasının sandıkta nasıl sonuç doğuracağını anlamak için son cumhurbaşkanlığı seçimine bakmak kâfi.
O seçimde gerçek formulü Saadet Partisi başkanı Temel Karamollaoğlu savunuyordu, yanlış UYGUN Parti başkanı Meral Akşener’in adaylıkta ısrarıyla yapıldı. [Akşener bu kere yanlış yapmayacağı taahhüdünde bulundu.]
Karamollaoğlu bir daha bugünün kurallarına uygun hakikat formulü isimlendirebilir ve bu sefer CHP’nin yanlışa düşmesini engellemek üzere sonuna kadar gayret gösterebilir.
Göstermelidir de.
Yanlış hesap her vakit hezimetle sonuçlanır.
Seçim konusunun latifeye gelir tarafı yok.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
“Saadet Partisi başkanı Temel Karamollaoğlu, DEVA Partisi önderi Ali Babacan ve Gelecek Partisi önderi Ahmet Davutoğlu ile parti binalarına giderek görüştü” haberini işittiğinde, bir hayli kişinin, benim içimden geçen hislere emsal bir ferahlama hissine kapıldığına eminim.
İYİ Parti başkanı Meral Akşener ve Demokrat Parti başkanı Gültekin Uysal ile görüşmesini de beklerim Saadet önderinin.
Hepsinden daha sonra da CHP başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’na uğrarsa hiç şaşırmam.
Gerekirse tekrar, sonuç alamazsa bir kere daha görüşmeli.
Temel Beyefendi, bundan evvelki seçimin (2018) öncesinde de, evvelce ‘mekik diplomasisi’ diye isimlendirilen cinsten ziyaretlerde bulunarak, bu biçimdeın vahim yanlışını önlemeye çalışmıştı.
Bu defaki ziyaretler de emsal bir misyonla ilgili olabilir.
İktidarı-muhalefeti fark etmiyor, siyasete yakın duran herkes, takvimden düşen her yaprakla biraz daha yakına gelen seçimin, ülkemiz açısından en hayati tercihi yansıtacağını biliyor. Halk da durumun farkında ve siyaset erbabının bu kere da geçen seçimde olduğu üzere vahim sonuçlar doğurabilecek bir yanılgı yapması istenmiyor.
Türkiye’nin ve muhalefetin artık yanılgıya tahammülü yok.
Önümüzdeki seçimin tarihi ehemmiyette olduğunu ve bu sefer ‘sıfır hata’ ile imtihanın verilmesinin kural olduğunu düşüyorsak -ki ben o denli düşünenlerdenim- bu mevzuda en büyük vebalin başta Millet İttifakı çatısı altında bulunanlar olmak üzere muhalefet partilerine düştüğünün de kabul edilmesi gerekir.
Bilhassa CHP’ye.
Vebal ötürüsıyla yükümlülükleri ağır.
Muhalefet sözcüleri ne vakit ağızlarını açsalar bir daha sonraki cumhurbaşkanının kendilerinin çıkaracağı aday olacağını yinelıyorlar.
Olabilir mi?
normal olarak olabilir. Lakin kaideleri var. En baş kaide da, aday olarak üzerinde uzlaşacakları ismin, halkın çoğunluğunun rahatlıkla oy verebileceği biri olmasıdır.
“Seçilebilecek biri” ile kast edilen bu olmalı.
Her seçime her parti kendilerinin sandıktan muvaffakiyetle çıkacağına inanarak girer, lakin kimi partilerin bu argümanı sandık tarafınca onaylanır, başka partilerde hayal kırıklığı yaşanır.
Halkın oy kullandığı son iki cumhurbaşkanı seçiminde de iddialıydı muhalefet; lakin beklenen sonuç ikisinde de alınamadı.
“Adam kazandı.”
Bu kez farklı bir sonuç alınması mevcut kurallar göz önünde bulundurulduğunda epey mümkün.
Yeter ki ‘kazanabilecek’ bir isim üzerinde uzlaşılabilsin.
Öyle bir isimle gidilecek seçimde muhalefetin cumhurbaşkanı adayına hiç zorlanmadan oy verecek seçmenlerin, o adayın seçildikten daha sonra rahat çalışmasını sağlamak için milletvekili seçiminde de muhalefetin adaylarını Meclis’e göndermek üzere oy kullanacaklarını partilerin hesap etmekte olduğunu umarım.
Muhalefet gelecek periyodun cumhurbaşkanı olarak seçilebilecek birini belirlemekle, vaat ettikleri esaslı değişiklikleri kısa yoldan gerçekleştirebilecekleri sayıda bir Meclis çoğunluğunu da elde edebilir.
Cumhurbaşkanı seçimini hangi tarafın adayı kazanırsa Meclis çoğunluğunun da o tarafta olma ihtimali çok yüksek.
Görünüşe nazaran, CHP’liler, aday olması durumunda kendi başkanlarının seçilebileceğine kendilerini şartlamış durumda.
Daha da değerlisi, başlarda hiç düşünmediği biçimde, Kemal Kılıçdaroğlu da kendisini adaylığa ziyadesiyle ısındırmış görünüyor.
Aday o olduğu takdirde seçilebilir mi CHP önderi Kılıçdaroğlu?
Bu soruya güçlü bir halde, “Tabii, şüphesiz, mutlaka” tipi bir yanıt vermeye hazır olanlar sadece CHP’liler. Hatta onlar ortasında de, hesaplarını daima yanlış yaptığı ve partilerine her seçimde mağlubiyet yaşattığı bilinen bir küme kesin kararlı.
Kılıçdaroğlu liderliğinde girdiği 10 seçimin hepsinde hayal kırıklığı yaşadı CHP. Aday olur ve kaybederse bu Kılıçdaroğlu için 11. hezimet olacak.
Yanlış hesap bir defa daha hayal kırıklığı yaşatabilecek.
İktidarın hesabı bir defa daha tutmuş olacak.
Seçim tarihi olarak 14 Mayıs’ı ve “Yeter kelam milletindir” üzere daha birinci bakışta bile yanlış bir strateji imgesi veren sloganın benimsenmesini iktidarın bu hesabıyla açıklamak mümkün.
O tarihin ve sloganın sembolik kıymet açısından kullanılabilirliği, karşılarındaki rakibin CHP’nin genel lideri olmasıyla bir mana taşır.
Eğer aday beklendiği üzere Kemal Kılıçdaroğlu olursa, iktidar cephesi, sanıldığı üzere onun ‘Alevi’ kimliği üzerinden bir kampanya yürütmeyecek, hatta Alevi kısmı kazanabilmek için daha evvel kaçındığı teşebbüslere bile başvurabilecektir.
Kampanyada kullanılacak temel propaganda ögesi, muhalefetin adayının -tabii Kılıçdaroğlu’nun adaylığında karar kılınırsa- ‘CHP lideri’ kimliği olacaktır.
Niyetin bu olduğu, AK Parti genel lideri da olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın dün küme toplantısında yaptığı konuşmada kendisini muhakkak etti.
Temel Karamollaoğlu’nun görüşme trafiğini başlatmasının Erdoğan’ın küme konuşmasını çözümledikten daha sonra gerçekleşmesi herbiçimde tesadüf değil.
CHP’ye karşı verilecek bir seçim çabasının sandıkta nasıl sonuç doğuracağını anlamak için son cumhurbaşkanlığı seçimine bakmak kâfi.
O seçimde gerçek formulü Saadet Partisi başkanı Temel Karamollaoğlu savunuyordu, yanlış UYGUN Parti başkanı Meral Akşener’in adaylıkta ısrarıyla yapıldı. [Akşener bu kere yanlış yapmayacağı taahhüdünde bulundu.]
Karamollaoğlu bir daha bugünün kurallarına uygun hakikat formulü isimlendirebilir ve bu sefer CHP’nin yanlışa düşmesini engellemek üzere sonuna kadar gayret gösterebilir.
Göstermelidir de.
Yanlış hesap her vakit hezimetle sonuçlanır.
Seçim konusunun latifeye gelir tarafı yok.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.