Fehmi Koru*
Bir siyasi suikast daha sonrası nasıl bir tablo ortaya çıkar?
Osmanlı’dan başlayarak geçen haftaya kadar fazlaca sayıda siyasi suikastın yaşandığı bir ülkede bu biçimde bir soruyu gündeme taşımanın tuhaf olduğunun ben de farkındayım; fakat bir daha de bu soruyu sormakta ve karşılık aramakta ısrarlıyım.
niçin bu biçimde bir soru sorduğumun niçini üstteki paragrafta bilinmeyen aslına bakarsanız.
Siyasi suikast yahut politik motivasyonlu cinayet her ülkede olur, fakat pek az ülke bizde olduğu kadar fazlaca sayıda siyasi suikasta sahne olmuştur. Suikastlardan daha sonra yaşananlar bizde bu çeşit olayların tekerrür etmesini sağlıyor.
Her olay daha sonrasında bağırıp çağırıyoruz, olayda hayatını kaybeden kişi/ler için yanıp tutuşuyoruz, lakin her birinin akabinde sormamız gereken soruları heybemizde bekletiyoruz.
Onlar yerine, hiç bir mana taşımayan sorularla kamuoyunu meşgul ediyoruz.
Ülkü Ocakları’nda bir devir başkanlık yapmış, uzun yıllar bir siyasi partinin değerli bir koltuğunu işgal etmekte olan bir politiğin danışmanlığında bulunmuş Hacettepe Üniversitesi öğretim üyesi Sinan Ateş’in ömrünü kaybettiği suikast daha sonrasında en çok sorulan soru hangisi?
“MHP başkanı Devlet Bahçeli niye susuyor?” sorusu değil mi?
Buna ek olarak, iktidarın büyük ortağı AK Parti’nin önderinden, hükümetin bu çeşit hususların üzerine gitmesi beklenen içişleri ve adalet bakanlarından açıklama bekleyenler de çıkıyor.
Konuşsalar ne olacak?
Herbiçimde olayı kınamaları için konuşsunlar isteniyor.
İyi de, olayı kınasalar kime ne faydası dokunacak?
Konuşsunlar istenen siyasi kimlikli kişiselyetlerin bu yolla tenkitlere daha açık hale gelebilecekleri ve kitlelerinin gözünde bedel kaybedecekleri mi düşünülüyor?
Ne kadar saçma bir fikir.
Aslında, başta AK Parti başkanı de olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ve MHP önderi Devlet Bahçeli olmak üzere, siyasi kimliğe sahip yahut iktidar sorumluluğu taşıyanların en istemeyebilecekleri şey, rastgele bir sebeple suçlanabilecekleri bir suikastın kendi periyotları ve sorumluluk alanlarında işlenmiş olmasıdır.
Cinayetle ortalarına mümkün olduğu kadar uzun aralık koymak istemeleri doğal. bu biçimde olması misal olayların tekerrürünün önünü kesebileceği için yararlı da. Susarak bu biçimde yapmış oluyorlar.
Konuşmaları, ne kadar uzaklıklı konuşurlarsa konuşsunlar, beklenen tipten bir sonuca yaramayacaktır.
Geçmişte de o denli olmadı mı?
yaşamını suikastlarda kaybetmiş bir epeyce kıymetin akabinde ülke siyaseti üzerine çöken kuşku bulutu, o olayların işlendiği devrin iktidarlarının hanesine yazılmıştır.
İktidarlar siyasi cinayetlerden, suikastlardan hoşlanmazlar halbuki.
Doğru sorularla o havayı dağıtmak gerekir; aksi biçimde, cinayet yoluyla siyasi sonuç alma uğraşları sürecek ve ülkenin demokratik yeri aşınacaktır.
Nitekim geçmişte o denli de olmuştur.
Türkiye’de demokrasinin bir türlü istenilen olgunluğa ulaşamamasının bir niçini de, cinayetlerle de siyasi sonuç alma yolunun bir türlü kapatılamamasıdır.
Sinan Ateş’in ömrünü kaybettiği cinayetin failleri belirli. hadisede ismi geçenlerin bazısının birinci sözlerinde kendilerini cinayetten sorumlu tutulmaktan kurtaracak bir savunma sistemi geliştirmeleri beklenebilir bir davranış biçimi. Fakat ortaya dökülen birinci bilgiler bile, olaya yanlışsız teşhis koymak için kâfi.
Bu noktadan daha sonra sorumluluk yargının ihtimamına terk edilmesi gereken alanda.
Olaya karışmış bireylerin hepsi ya gözaltında ya da kısa mühlet içerisinde birebir akıbete uğrayabilecek durumda.
Tetikçinin hala teslim olmaması onun kendi ömrü için tehlikeli.
Suikastı planlayanlar ve icrası için şahısları bakılırsavlendirenler tetikçinin bedenini ortadan kaldırmayı da düşünebilirler zira.
Tetikçi ortada olmadığında öteki sorumluların kendilerini savunmaları daha kolaylaşır.
Suikast daha sonrasında yanlış yapmamak bu açıdan da kıymetli.
Necip Hablemitoğlu suikastında olayın ön hazırlığında vazife alan, keşif yapan, tetiği çekenler itirafta bulundukları biçimde, onları gorevlendiren kişinin, birebir vakitte yakalanmamak için firar etmiş bulunmasına karşın alakasını inkar etmeye çalışması herkese göz açıcı bir ihtardır.
Emniyet’in Sinan Ateş olayına yaklaşımı bu kere yanlışlığa müsaade verilmeyeceğinin işareti.
Gözaltılar ve tutuklamalar yargının da kendi bakılırsavini titizlikle yerine getirme niyetinde olduğunu gösteriyor.
Geriye ne kalıyor, sürecin fazla uzamadan sonuca bağlanmasından diğer?
Medya ortamı bulandırmaktan kaçınmalı. pek fazlaca bilgiyi gazeteciler yardımıyla öğrendi kamuoyu; yorumlarda da birebir sorumluluk anlayışı hakim olmalı.
Doğru yürütülen süreç, olayın çabucak hemen bilinmeyen bir hayli tarafını aydınlatacaktır.
Geçmişte yaşanan siyasi suikastlarda anlamsız sorular gündeme taşındı da ne oldu?
Son 40 küsur yılda ömrünü siyasi suikastlarda kaybetmiş kıymetlerin cinayetleri bütün taraflarıyla aydınlatılabildi mi?
Bu kere sonuç alınmak ve kanın yerde kalmaması sahiden isteniyorsa sadece işe yarayacak hakikat sorular sorulmalı.
[Sözgelimi, iki özel harekatçı polisin tetikçiye yol arkadaşlığı yapması bahsiyle işe başlanabilir.]
Eğer bu biçimde yapılabilirse, bir de bakmışsınız, Türkiye, siyasi suikastlarla sonuç alınabilinen bir ülke olmaktan çıkıvermiş…
Siyasi hayat sağlı-sollu bedellere kast edilerek ulaşılan muvaffakiyetler yerine sadece milletin özgür iradesinin hakim olduğu bir tabana kavuşuvermiş…
Hayalci miyim?
Evet, öyleyim.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Bir siyasi suikast daha sonrası nasıl bir tablo ortaya çıkar?
Osmanlı’dan başlayarak geçen haftaya kadar fazlaca sayıda siyasi suikastın yaşandığı bir ülkede bu biçimde bir soruyu gündeme taşımanın tuhaf olduğunun ben de farkındayım; fakat bir daha de bu soruyu sormakta ve karşılık aramakta ısrarlıyım.
niçin bu biçimde bir soru sorduğumun niçini üstteki paragrafta bilinmeyen aslına bakarsanız.
Siyasi suikast yahut politik motivasyonlu cinayet her ülkede olur, fakat pek az ülke bizde olduğu kadar fazlaca sayıda siyasi suikasta sahne olmuştur. Suikastlardan daha sonra yaşananlar bizde bu çeşit olayların tekerrür etmesini sağlıyor.
Her olay daha sonrasında bağırıp çağırıyoruz, olayda hayatını kaybeden kişi/ler için yanıp tutuşuyoruz, lakin her birinin akabinde sormamız gereken soruları heybemizde bekletiyoruz.
Onlar yerine, hiç bir mana taşımayan sorularla kamuoyunu meşgul ediyoruz.
Ülkü Ocakları’nda bir devir başkanlık yapmış, uzun yıllar bir siyasi partinin değerli bir koltuğunu işgal etmekte olan bir politiğin danışmanlığında bulunmuş Hacettepe Üniversitesi öğretim üyesi Sinan Ateş’in ömrünü kaybettiği suikast daha sonrasında en çok sorulan soru hangisi?
“MHP başkanı Devlet Bahçeli niye susuyor?” sorusu değil mi?
Buna ek olarak, iktidarın büyük ortağı AK Parti’nin önderinden, hükümetin bu çeşit hususların üzerine gitmesi beklenen içişleri ve adalet bakanlarından açıklama bekleyenler de çıkıyor.
Konuşsalar ne olacak?
Herbiçimde olayı kınamaları için konuşsunlar isteniyor.
İyi de, olayı kınasalar kime ne faydası dokunacak?
Konuşsunlar istenen siyasi kimlikli kişiselyetlerin bu yolla tenkitlere daha açık hale gelebilecekleri ve kitlelerinin gözünde bedel kaybedecekleri mi düşünülüyor?
Ne kadar saçma bir fikir.
Aslında, başta AK Parti başkanı de olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan ve MHP önderi Devlet Bahçeli olmak üzere, siyasi kimliğe sahip yahut iktidar sorumluluğu taşıyanların en istemeyebilecekleri şey, rastgele bir sebeple suçlanabilecekleri bir suikastın kendi periyotları ve sorumluluk alanlarında işlenmiş olmasıdır.
Cinayetle ortalarına mümkün olduğu kadar uzun aralık koymak istemeleri doğal. bu biçimde olması misal olayların tekerrürünün önünü kesebileceği için yararlı da. Susarak bu biçimde yapmış oluyorlar.
Konuşmaları, ne kadar uzaklıklı konuşurlarsa konuşsunlar, beklenen tipten bir sonuca yaramayacaktır.
Geçmişte de o denli olmadı mı?
yaşamını suikastlarda kaybetmiş bir epeyce kıymetin akabinde ülke siyaseti üzerine çöken kuşku bulutu, o olayların işlendiği devrin iktidarlarının hanesine yazılmıştır.
İktidarlar siyasi cinayetlerden, suikastlardan hoşlanmazlar halbuki.
Doğru sorularla o havayı dağıtmak gerekir; aksi biçimde, cinayet yoluyla siyasi sonuç alma uğraşları sürecek ve ülkenin demokratik yeri aşınacaktır.
Nitekim geçmişte o denli de olmuştur.
Türkiye’de demokrasinin bir türlü istenilen olgunluğa ulaşamamasının bir niçini de, cinayetlerle de siyasi sonuç alma yolunun bir türlü kapatılamamasıdır.
Sinan Ateş’in ömrünü kaybettiği cinayetin failleri belirli. hadisede ismi geçenlerin bazısının birinci sözlerinde kendilerini cinayetten sorumlu tutulmaktan kurtaracak bir savunma sistemi geliştirmeleri beklenebilir bir davranış biçimi. Fakat ortaya dökülen birinci bilgiler bile, olaya yanlışsız teşhis koymak için kâfi.
Bu noktadan daha sonra sorumluluk yargının ihtimamına terk edilmesi gereken alanda.
Olaya karışmış bireylerin hepsi ya gözaltında ya da kısa mühlet içerisinde birebir akıbete uğrayabilecek durumda.
Tetikçinin hala teslim olmaması onun kendi ömrü için tehlikeli.
Suikastı planlayanlar ve icrası için şahısları bakılırsavlendirenler tetikçinin bedenini ortadan kaldırmayı da düşünebilirler zira.
Tetikçi ortada olmadığında öteki sorumluların kendilerini savunmaları daha kolaylaşır.
Suikast daha sonrasında yanlış yapmamak bu açıdan da kıymetli.
Necip Hablemitoğlu suikastında olayın ön hazırlığında vazife alan, keşif yapan, tetiği çekenler itirafta bulundukları biçimde, onları gorevlendiren kişinin, birebir vakitte yakalanmamak için firar etmiş bulunmasına karşın alakasını inkar etmeye çalışması herkese göz açıcı bir ihtardır.
Emniyet’in Sinan Ateş olayına yaklaşımı bu kere yanlışlığa müsaade verilmeyeceğinin işareti.
Gözaltılar ve tutuklamalar yargının da kendi bakılırsavini titizlikle yerine getirme niyetinde olduğunu gösteriyor.
Geriye ne kalıyor, sürecin fazla uzamadan sonuca bağlanmasından diğer?
Medya ortamı bulandırmaktan kaçınmalı. pek fazlaca bilgiyi gazeteciler yardımıyla öğrendi kamuoyu; yorumlarda da birebir sorumluluk anlayışı hakim olmalı.
Doğru yürütülen süreç, olayın çabucak hemen bilinmeyen bir hayli tarafını aydınlatacaktır.
Geçmişte yaşanan siyasi suikastlarda anlamsız sorular gündeme taşındı da ne oldu?
Son 40 küsur yılda ömrünü siyasi suikastlarda kaybetmiş kıymetlerin cinayetleri bütün taraflarıyla aydınlatılabildi mi?
Bu kere sonuç alınmak ve kanın yerde kalmaması sahiden isteniyorsa sadece işe yarayacak hakikat sorular sorulmalı.
[Sözgelimi, iki özel harekatçı polisin tetikçiye yol arkadaşlığı yapması bahsiyle işe başlanabilir.]
Eğer bu biçimde yapılabilirse, bir de bakmışsınız, Türkiye, siyasi suikastlarla sonuç alınabilinen bir ülke olmaktan çıkıvermiş…
Siyasi hayat sağlı-sollu bedellere kast edilerek ulaşılan muvaffakiyetler yerine sadece milletin özgür iradesinin hakim olduğu bir tabana kavuşuvermiş…
Hayalci miyim?
Evet, öyleyim.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.