Fehmi Koru*
Emniyet bu sefer işi sıkı tutuyor galiba.
Sinan Ateş’in uğradığı suikast daha sonrasında birinci bakışta göze çarpan birtakım kusurlu haller sergilenmedi değil; lakin isimli soruşturma hakikat istikamete evrildiği izlenimi vermeye başladı.
Cuma namazı daha sonrası Sinan Ateş’in mescitten çıkmasını bekleyen motosikletli infaz timinin iki üyesi de gözaltında. Bir milletvekiliyle tıpkı konutta yakalandıktan daha sonra Emniyet’te özgür bırakılması sağlanan zanlı bir daha gözaltına alınmış. Timi yollayan kişinin de yakalandığını biraz evvel öğrendim.
Savcılık da tıpkı hassasiyeti gösterirse günün teknolojik imkanlarıyla gerçekler ortaya çıkabilecektir.
Gelişmeler bu beklenti istikametinde olursa evvelki siyasi suikastlarda yaşanan gevşekliklerden farklı bir tabloyla karşılaşabiliriz.
Bir dostum suikastla ilgili birinci bilgilerden hareketle “Bu kere farklı” yorumu yapmıştı bana.
Ona göre, aksiyonun cinayetle sonuçlanması vazifesi üstüne alan bireylerin ummadığı tipten bir dirençle müsabakasının kararı olabilirdi. Bu aksiyon de son birkaç yıl içerisinde meydana gelen dövme yahut ayağa kurşun sıkma olaylarından biri olarak muhtemelen planlanmış, lakin Sinan Ateş çetin ceviz çıkınca hareket vefatla sonuçlanmış olmalıydı.
En son haberler dostumun kestirimi istikametinde. Dövmek yahut ayağa sıkmakla gorevlendirilmiş tipler kurbanın silahına davrandığını görür görmez kaçmak yahut ölmek seçeneklerinden birine uğrayacaklarını anlamış ve ölmektense öldürmeyi tercih etmiş gibiler…
İdeolojik bir hesap sorma, ideolojiyle ilgisi bulunmayan birilerine ihale edilmişe benziyor.
Nitekim, motosikletli tiplerin Ankara/Mamak merkezli bir uyuşturucu çetesinin mensupları olduğu anlaşılıyor.
Tuhaf geldiyse gelmesin.
Son bir-iki yıl içerisinde meydana gelen dövme yahut ayağa kurşun sıkma olaylarının faillerinin çoklukla gölgede kalmasının niçini de bu olabilir. Hareketi yaptığı için derdest edilen tiplerin ideolojik kimlikten mahrum, ismi hatalardan mahkumiyetleri bulunan şahıslar olduğu görülünce, Emniyet ve savcılık ne yapsın, olayı bayağı bir hesaplaşma olarak değerlendirmişlerdir.
Dostumun öngörüsü bu yolda.
Yabana atılmayacak bir tez bu.
Eylem bu kez mevtle sonuçlandığı için, hem Sinan Ateş suikastında tıpkı vakitte daha evvelki hareketlerde varlığı fark edilen baş karıştırıcı ögeleri anlamak da kolaylaşıyor.
İhale hareketler bunlar…
Bu da bana uzun yıllar öncesine ilişkin memleketler arası bir hareketi hatırlatmakta.
Mehmet Ali Ağca’nın 1981 yılında Roma’da Papa 2. John Paul’u öldürme teşebbüsü eylemini…
O aksiyon, gayesinde Papa olduğu için, memleketler arası ilgi görmüştü. İtalyan polisine uzman diğerleri da katıldı ve hepsi birden gerçeği ortaya çıkarmaya çabaladılar.
Çabaladılar da ne oldu?
En anlaşılmayan taraf, Türkiye’de gazeteci Abdi İpekçi’yi öldürmekten yargılanırken askeri cezaevinden firar etmeyi başarmış, çok sağcı görüşlere sahip bir militanın, niye Papa’yı amaç seçtiği muammasıydı.
İlişki kurulamıyordu. Yargı sürecinde de o münasebet kurulamadı. [Muhtemelen Ağca da bu bakılırsavin kendisine niye verildiğinden haberdar değildi.]
Vatikan da kendi paralel soruşturmasını yürütüyordu ve bununla bakılırsavlendirilen zekası olağanın üstünde genç bir rahip bulgularını Papa’ya sunmuştu. O genç, rahiplik yemini etmedilk evvel CIA’de çalıştığı için, oradan da yardım alabilecek bir tanesiydi. Soruşturması sonunda ortaya çıkardığı tabloya bakılırsa, hareket Vatikan-içi bir çatışmayla ilgiliydi ve Papa’yı suikastla öldürtmeyi bir Fransız Başpiskopos planlamış, fakat infaz Avrupa’da da dernekleri bulunan bir Türk örgütüne ihale edilmişti.
Hıristiyan aleminin temsilcisi Vatikan, Papa’yı öldürme teşebbüsüyle ilgili raporu CIA ilişkisi sebebiyle açıklayamıyor, lakin gerçeği bildiğini de duyurmak istiyordu.
Çare, kendisi de Katolik olan, daha evvel Papa John Paul’ün hayat kıssasını kitaplaştırmış, ek iş olarak romanlar yazan Polonya asıllı Amerikalı gazeteci Tad Szluc’u devreye sokmaktı.
Tad Szluc ‘Papa’yı Öldürmek’ isimli (To Kill the Pope) romanıyla bunu yaptı.
En uygunu bu hususta yazdığım 2000 tarihindeki eski yazılarımdan birinin bir kısmını buraya aktarayım:
Eski bir yazımdan:
“Romanlarda anlatılanları gerçek sanan saflardan değilim olağan olarak; edebiyat yapıtları bildiğimiz gerçeği değil müellifin zihninde canlandırdığı gerçeği anlatırlar… Lakin, Szulc, romanını okuyanları sonunda uyarıyor: ‘Okuduğunuz bu kitap bir roman. Fakat, gerçek olaylara, bulgulara ve şahıslara dayanıyor… 13 Mayıs 1981 günü Papa John Paul’e suikast teşebbüsü daha sonrası Vatikan’ın ricası üzerine başlatılan saklı komplo soruşturmasının bulgularını yansıtıyor. Soruşturma, İtalyan hükümeti ile milletlerarası istihbarat ve güvenlik güçlerinin, karmaşık sebeplerle, mevzuyu daha fazla kurcalamama sonucu almalarından daha sonra başlatıldı.’
Szulc, ‘niçin olayı soruşturma raporunda olduğu üzere düz anlatımla aktarmadın?’ sorusuna karşılık olarak, ‘Gizli kalmak üzere girişilen bir soruşturmaydı, Papa’nın biyografisi üzerinde çalışırken bulguları ele geçirdim, lakin kaynaklarıma ziyan vermemek için olanı roman biçimine soktum’ diyor… Vatikan’ın yalnızca düz bir tetikçi olduğu ortaya çıkan Ağca’yı ölünceye kadar cezaevinde tutmaktan vazgeçip affı gündeme getirmesini de soruşturmaya bağlıyor Szulc…
Malatyalı Ağca’yı Roma’daki St. Peter Meydanı’na götüren serüven aslında sıradan ve Vatikan içi güç hengamesine dayanıyor… Romanda Başpiskopos Leduc ismi verilen bir Fransız rahip ve müritleri, Papa’nın kimi temel görüşlerini beğenmiyor ve onun Vatikan’da kalmasının Katolik inançlarını soysuzlaştıracağını düşünüyorlar. Yoldan çıkmış papa için buldukları devayı iddia edebilirsiniz: Bedenini ortadan kaldırmak… Fakat, suikastın kendilerine kadar izlenmesini istemedikleri için patika yola sapıyorlar… Müellifin tabirleriyle, ‘Köktendinci Katolikler’, Fransa’nın güneyinde yaşayan ‘köktendinci Müslüman’ bir kümeyle temas kurup ‘din düşmanı’ birini ortadan kaldırmak üzere bir ‘ödünç tetikçi’ aradıklarını söylüyorlar… Periyot 1980 öncesidir, unutmayalım… Ağca, üyesi olduğu örgütün sağa sola ödünç verilebilen tetikçisidir yalnızca…
Romandaki pek hayli karakter gerçek hayattan alınma. Papa’ya karşı suikast yapılacağını öğrenip Vatikan’a bildiren Fransız istihbarat örgütü şefi Alexandre de Marenches, gerçekte de bunu yapmış ve daha sonra karanlık bir halde ömrünü kaybetmiş… Vatikan ismine olayı soruşturan, eski CIA casusu Cizvit rahip (romandaki ismiyle Timothy Savage), bir orta Ankara İlâhiyat’ta dersler veren, Vatikan’ın Dinlerarası Diyalog Kurulu eski lideri Amerikalı Cizvit rahip Thomas Michel’i andırıyorsa da, Szulc, bu benzerliğe ‘Tamamen tesadüfi’ demekte… Papa’nın öldürülme buyruğunu veren Başpiskopos Leduc karakteri de, Vatikan’la önemli ihtilâfları olan 90 küsur yaşında ölmüş ‘Abbé Pierre’ miydi sanki?”
Papa’yı öldürme ihalesi bir Türk örgüte ve Ağca’ya kalmış…
Sinan Ateş’i cezalandırma aksiyonu de bir uyuşturucu çetesine ihale edilmiş…
Ağca Papa’yı öldüremedi, buna karşılık uyuşturucu çetesi ayağına sıkmakla yetinecekleri maksadı öldürdü.
Yazdığım bir senaryo mu?
Size o denli gelebilir.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Emniyet bu sefer işi sıkı tutuyor galiba.
Sinan Ateş’in uğradığı suikast daha sonrasında birinci bakışta göze çarpan birtakım kusurlu haller sergilenmedi değil; lakin isimli soruşturma hakikat istikamete evrildiği izlenimi vermeye başladı.
Cuma namazı daha sonrası Sinan Ateş’in mescitten çıkmasını bekleyen motosikletli infaz timinin iki üyesi de gözaltında. Bir milletvekiliyle tıpkı konutta yakalandıktan daha sonra Emniyet’te özgür bırakılması sağlanan zanlı bir daha gözaltına alınmış. Timi yollayan kişinin de yakalandığını biraz evvel öğrendim.
Savcılık da tıpkı hassasiyeti gösterirse günün teknolojik imkanlarıyla gerçekler ortaya çıkabilecektir.
Gelişmeler bu beklenti istikametinde olursa evvelki siyasi suikastlarda yaşanan gevşekliklerden farklı bir tabloyla karşılaşabiliriz.
Bir dostum suikastla ilgili birinci bilgilerden hareketle “Bu kere farklı” yorumu yapmıştı bana.
Ona göre, aksiyonun cinayetle sonuçlanması vazifesi üstüne alan bireylerin ummadığı tipten bir dirençle müsabakasının kararı olabilirdi. Bu aksiyon de son birkaç yıl içerisinde meydana gelen dövme yahut ayağa kurşun sıkma olaylarından biri olarak muhtemelen planlanmış, lakin Sinan Ateş çetin ceviz çıkınca hareket vefatla sonuçlanmış olmalıydı.
En son haberler dostumun kestirimi istikametinde. Dövmek yahut ayağa sıkmakla gorevlendirilmiş tipler kurbanın silahına davrandığını görür görmez kaçmak yahut ölmek seçeneklerinden birine uğrayacaklarını anlamış ve ölmektense öldürmeyi tercih etmiş gibiler…
İdeolojik bir hesap sorma, ideolojiyle ilgisi bulunmayan birilerine ihale edilmişe benziyor.
Nitekim, motosikletli tiplerin Ankara/Mamak merkezli bir uyuşturucu çetesinin mensupları olduğu anlaşılıyor.
Tuhaf geldiyse gelmesin.
Son bir-iki yıl içerisinde meydana gelen dövme yahut ayağa kurşun sıkma olaylarının faillerinin çoklukla gölgede kalmasının niçini de bu olabilir. Hareketi yaptığı için derdest edilen tiplerin ideolojik kimlikten mahrum, ismi hatalardan mahkumiyetleri bulunan şahıslar olduğu görülünce, Emniyet ve savcılık ne yapsın, olayı bayağı bir hesaplaşma olarak değerlendirmişlerdir.
Dostumun öngörüsü bu yolda.
Yabana atılmayacak bir tez bu.
Eylem bu kez mevtle sonuçlandığı için, hem Sinan Ateş suikastında tıpkı vakitte daha evvelki hareketlerde varlığı fark edilen baş karıştırıcı ögeleri anlamak da kolaylaşıyor.
İhale hareketler bunlar…
Bu da bana uzun yıllar öncesine ilişkin memleketler arası bir hareketi hatırlatmakta.
Mehmet Ali Ağca’nın 1981 yılında Roma’da Papa 2. John Paul’u öldürme teşebbüsü eylemini…
O aksiyon, gayesinde Papa olduğu için, memleketler arası ilgi görmüştü. İtalyan polisine uzman diğerleri da katıldı ve hepsi birden gerçeği ortaya çıkarmaya çabaladılar.
Çabaladılar da ne oldu?
En anlaşılmayan taraf, Türkiye’de gazeteci Abdi İpekçi’yi öldürmekten yargılanırken askeri cezaevinden firar etmeyi başarmış, çok sağcı görüşlere sahip bir militanın, niye Papa’yı amaç seçtiği muammasıydı.
İlişki kurulamıyordu. Yargı sürecinde de o münasebet kurulamadı. [Muhtemelen Ağca da bu bakılırsavin kendisine niye verildiğinden haberdar değildi.]
Vatikan da kendi paralel soruşturmasını yürütüyordu ve bununla bakılırsavlendirilen zekası olağanın üstünde genç bir rahip bulgularını Papa’ya sunmuştu. O genç, rahiplik yemini etmedilk evvel CIA’de çalıştığı için, oradan da yardım alabilecek bir tanesiydi. Soruşturması sonunda ortaya çıkardığı tabloya bakılırsa, hareket Vatikan-içi bir çatışmayla ilgiliydi ve Papa’yı suikastla öldürtmeyi bir Fransız Başpiskopos planlamış, fakat infaz Avrupa’da da dernekleri bulunan bir Türk örgütüne ihale edilmişti.
Hıristiyan aleminin temsilcisi Vatikan, Papa’yı öldürme teşebbüsüyle ilgili raporu CIA ilişkisi sebebiyle açıklayamıyor, lakin gerçeği bildiğini de duyurmak istiyordu.
Çare, kendisi de Katolik olan, daha evvel Papa John Paul’ün hayat kıssasını kitaplaştırmış, ek iş olarak romanlar yazan Polonya asıllı Amerikalı gazeteci Tad Szluc’u devreye sokmaktı.
Tad Szluc ‘Papa’yı Öldürmek’ isimli (To Kill the Pope) romanıyla bunu yaptı.
En uygunu bu hususta yazdığım 2000 tarihindeki eski yazılarımdan birinin bir kısmını buraya aktarayım:
Eski bir yazımdan:
“Romanlarda anlatılanları gerçek sanan saflardan değilim olağan olarak; edebiyat yapıtları bildiğimiz gerçeği değil müellifin zihninde canlandırdığı gerçeği anlatırlar… Lakin, Szulc, romanını okuyanları sonunda uyarıyor: ‘Okuduğunuz bu kitap bir roman. Fakat, gerçek olaylara, bulgulara ve şahıslara dayanıyor… 13 Mayıs 1981 günü Papa John Paul’e suikast teşebbüsü daha sonrası Vatikan’ın ricası üzerine başlatılan saklı komplo soruşturmasının bulgularını yansıtıyor. Soruşturma, İtalyan hükümeti ile milletlerarası istihbarat ve güvenlik güçlerinin, karmaşık sebeplerle, mevzuyu daha fazla kurcalamama sonucu almalarından daha sonra başlatıldı.’
Szulc, ‘niçin olayı soruşturma raporunda olduğu üzere düz anlatımla aktarmadın?’ sorusuna karşılık olarak, ‘Gizli kalmak üzere girişilen bir soruşturmaydı, Papa’nın biyografisi üzerinde çalışırken bulguları ele geçirdim, lakin kaynaklarıma ziyan vermemek için olanı roman biçimine soktum’ diyor… Vatikan’ın yalnızca düz bir tetikçi olduğu ortaya çıkan Ağca’yı ölünceye kadar cezaevinde tutmaktan vazgeçip affı gündeme getirmesini de soruşturmaya bağlıyor Szulc…
Malatyalı Ağca’yı Roma’daki St. Peter Meydanı’na götüren serüven aslında sıradan ve Vatikan içi güç hengamesine dayanıyor… Romanda Başpiskopos Leduc ismi verilen bir Fransız rahip ve müritleri, Papa’nın kimi temel görüşlerini beğenmiyor ve onun Vatikan’da kalmasının Katolik inançlarını soysuzlaştıracağını düşünüyorlar. Yoldan çıkmış papa için buldukları devayı iddia edebilirsiniz: Bedenini ortadan kaldırmak… Fakat, suikastın kendilerine kadar izlenmesini istemedikleri için patika yola sapıyorlar… Müellifin tabirleriyle, ‘Köktendinci Katolikler’, Fransa’nın güneyinde yaşayan ‘köktendinci Müslüman’ bir kümeyle temas kurup ‘din düşmanı’ birini ortadan kaldırmak üzere bir ‘ödünç tetikçi’ aradıklarını söylüyorlar… Periyot 1980 öncesidir, unutmayalım… Ağca, üyesi olduğu örgütün sağa sola ödünç verilebilen tetikçisidir yalnızca…
Romandaki pek hayli karakter gerçek hayattan alınma. Papa’ya karşı suikast yapılacağını öğrenip Vatikan’a bildiren Fransız istihbarat örgütü şefi Alexandre de Marenches, gerçekte de bunu yapmış ve daha sonra karanlık bir halde ömrünü kaybetmiş… Vatikan ismine olayı soruşturan, eski CIA casusu Cizvit rahip (romandaki ismiyle Timothy Savage), bir orta Ankara İlâhiyat’ta dersler veren, Vatikan’ın Dinlerarası Diyalog Kurulu eski lideri Amerikalı Cizvit rahip Thomas Michel’i andırıyorsa da, Szulc, bu benzerliğe ‘Tamamen tesadüfi’ demekte… Papa’nın öldürülme buyruğunu veren Başpiskopos Leduc karakteri de, Vatikan’la önemli ihtilâfları olan 90 küsur yaşında ölmüş ‘Abbé Pierre’ miydi sanki?”
Papa’yı öldürme ihalesi bir Türk örgüte ve Ağca’ya kalmış…
Sinan Ateş’i cezalandırma aksiyonu de bir uyuşturucu çetesine ihale edilmiş…
Ağca Papa’yı öldüremedi, buna karşılık uyuşturucu çetesi ayağına sıkmakla yetinecekleri maksadı öldürdü.
Yazdığım bir senaryo mu?
Size o denli gelebilir.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.