Fehmi Koru*
AK Parti’nin takviye tabanında azalmalar olduğu hayli besbelli; lakin onun saflarından ayrılmaya karar verenler -hiç değilse kıymetli bir bölümü- hangi partilere gidecekleri konusunda çabucak hemen kararlı görünmüyor.
İlk elde bir ölçüsü YETERLİ Parti’ye, DEVA ve Gelecek partilerine gitti; lakin bir daha de kendilerini “Kararsızım” yahut “Protesto oyu kullanacağım” diye tanımlayan %25 oranında bir seçmen kitlesi var.
Oyunu AK Parti’ye vermede kararlı görünen %25 civarındaki seçmen içerisinde de, sağlam bir kapı buldukları takdirde ayrılmayı düşünecekler olduğunu iddia etmek hiç güç olmasa gerek.
Ülkenin çabucak her alandaki koşulları iktidarı gözden düşüyor.
Ekonominin hali perişan. İktidarın her meskende çekilen ıstırapları hafifçee alması ve gerçekleşmeleri mümkün olmadığını her insanın gorebildiği boş vaatlerle kamuoyunu meşgul etmesi en sıkı AK Parti taraftarını bile düşünmeye sevk ediyor.
Dış siyasette çizilen zigzagların farkında olmamak mümkün mü?
İş insanı Osman Kavala’ya üçüncü yargıcın karşı oy yazısında açıkça açıklandıği üzere delilsiz ve mesnetsiz argümanlarla ağırlaştırılmış müebbet cezası verilmesi, değişik mesleklerden saygın yedi aydının uzun mahpus cezalarına çarptırılmasının vahameti de ortada.
Ağırlaştırılmış müebbet, maddelerden idam kaldırıldığı için onun yerine verilen ceza.
Yassıada’da başbakan Adnan Menderes ve iki bakanına verilen cezayı bildiri eden mahkemenin yargıcının, bir itiraz üzerine, kendilerini savunacak bir münasebet bulamayınca, “Sizi buraya tıkan kudret bu biçimde istiyor” yanıtını verdiği meşhurdur.
Osman Kavala ve birlikte yargılandığı sanıklara bildiri edilen ceza biraz o karşılığı hatırlatıyor.
[Demokrat Partilileri ve on yıllık DP iktidarını yargılamayı uygun nazarann 27 Mayıs (1960) darbecileri, bunu olağanüstü yetkilere sahip kıldıkları bir mahkeme eliyle yapmışlardı. Hukuk sistemi içerisindeki olağan mahkemeleri işin içine karıştırmayarak ve bu biçimdece yargı kurumuna gölge düşürmemeye çalışarak…]
Her şeye karşın AK Parti’ye oy vermeye kararlı görünen kitlelerin bu karar üzerine bağlılıklarını bir daha düşünmeye başlamış olmaları beni şaşırtmaz.
Bu son gelişme o kadar sarsıcı zira.
İyi de güvenebilecekleri yeni bir adres arayanlar nereye gidecek, kendilerini ‘kararsız’ olarak tanımlayan %25 ile onlara katılabilecek öbür seçmenler ne yapacak?
Bazıları “İşte GÜZEL Parti var, o şayet olmazsa Ahmet Davutoğlu’nun, Ali Babacan’ın partileri var” diyebiliyor.
Öyle lakin, ayrılanlardan bir kısmı bu üç partiyi benimsemiş görünüyor, hatta İstanbul’da yaşayanlardan kimileri yinelanan son büyükşehir belediye başkanlığı seçiminde CHP’nin adayına oy verdiler de; fakat işte bir daha de kamuoyu yoklamaları hala geniş bir ‘kararsız’ kitlenin varlığını gösteriyor.
niçinse çabucak hemen aradıkları adresi bulamamış üzere kararsızlar kitlesi…
Açmaz durumu kelam konusu.
Edward de Bono’dan daha evvel de kelam etmiştim. Türkçede ‘yanal düşünce’ diye karşılanan ‘lateral thinking’ yolunu ısrarla savunan sayısız kitaba imza atmış de Bono geçen yıl 89 yaşında hayata veda etti.
Onun fikir sisteminde, diğer hiç bir formülün çözemediği meselelere basitçe akla gelmeyen radikal yaklaşımlar bulmanın yolları aranır. Bulunur da.
‘Millet ittifakı’ çatısı altında buluşan muhalefet partilerinin kararsızları kendilerinden yana çözmek diye bir kaygıları var ise, bunu ‘yanal düşünce’ formlarıyla çözme yoluna gitmeleri tavsiye edilebilir.
Tabii, bu biçimde bir kaygıları nitekim var ise…
Bu husus üzerinde baş yorarken, dün, Karar gazetesinin iktisat konusunda uzmanlaşmış muharriri Mehmet Ali Verçin’in Abdullah Gül’ün ismini başlığa aldığı yazısıyla karşılaştım.
Abdullah Gül’ü pek az kişinin itiraz edebileceği özellikleriyle şöyleki tanımlıyor müellif:
“Sayın Gül, milletvekilliği, Dışişleri Bakanlığı, Başbakanlık ve Cumhurbaşkanlığı yapmış bir kişiselyettir. Bir faninin bu ülkede gelebileceği bütün üst seviye makamlara gelmiştir. / Bu makamları hazmetmiş ‘gözü tok’ bir kişiselyetin makam ve menfaat peşinde koşmayacağı da, toplumun ortak kanaatidir. / Öte yandan Sayın Gül, idealist bir insandır. Fikirlerini ve ülkülerini kendi üslubuyla savunmaktan da hiç vazgeçmemiştir.”
Tanımda sayılan özellikler kıymetli.
Önemi akabinde yapacağı teklifi manalı kılıyor da ondan.
Teklifinin temelinde bir kitleyle ilgili tespiti yatıyor. Kendisinin “Geçmişte AK Parti’ye oy vermiş lakin bugün parlamenter sistemi tercih etmesine karşın, siyaseten karar vermekte zorlanan seçmenler” diye tanımladığı kitleyle…
AK Parti’den kopan büyük bir kitlenin DEVA ve Gelecek partilerine gitmemelerinin niçini bilinmiyor. Lakin hangi sebeple olursa olsun gitmiyorlar. Onları teşvik edici bir gelişme gerekiyor.
Verçin’in teklifini kendi sözcükleriyle okuyalım:
“Küskün ve mütereddit’ Ak Partili seçmenlerin Sayın Gül’den beklediği birinci yardım, bu iki partiyi tek bir çatı altında birleştirmeye çalışmasıdır. / Hatta Sayın Gül’den, bu birleşik partiye liderlik etmesini bekleyenler de var.”
Zor bir iş teklif ettiği; lakin ‘yanal düşünce’ eseri formüller ekseriyetle zorun başarılmasıyla işe fayda hale gelebiliyor.
DEVA ve Gelecek birer başkan partisi. Önderleri de şahsi özellikleri ağır basan beşerler. bu biçimde bir teklife açık olacaklarını zannetmiyorum.
Ancak bir daha de ülkenin ortasında bulunduğu ortamda Abdullah Gül’ün siyasi hayatta kazandığı tecrübesi, memleketler arası yerde tanınırlık ve güvenilirliğini, kendisini daha fazla görünür hale getirerek iç ve dış kamuoylarıyla paylaşmasında fayda bulunduğu da açık.
Partilerin birleşmesi yeterli olabilir; birleşirlerse, o partinin başına onun geçmesinin de kıymet-i harbiyesi olacağına kuşku yok; lakin daha düzgünü, Gül’ün, çabucak her kıymetli mevzuda görüşlerini serbestçe söz edebileceği bir yere sahip olmasıdır.
Partiler başka kalsa, önderleri liderliklerini sürdürseler de, Gül’e bu tabanı sağlayacak bir formül, istenirse bir daha bulunabilir.
Osman Kavala’ya mahkumiyet sonucuna verdiği sert reaksiyon bunu herkese hatırlatmış olmalı.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
AK Parti’nin takviye tabanında azalmalar olduğu hayli besbelli; lakin onun saflarından ayrılmaya karar verenler -hiç değilse kıymetli bir bölümü- hangi partilere gidecekleri konusunda çabucak hemen kararlı görünmüyor.
İlk elde bir ölçüsü YETERLİ Parti’ye, DEVA ve Gelecek partilerine gitti; lakin bir daha de kendilerini “Kararsızım” yahut “Protesto oyu kullanacağım” diye tanımlayan %25 oranında bir seçmen kitlesi var.
Oyunu AK Parti’ye vermede kararlı görünen %25 civarındaki seçmen içerisinde de, sağlam bir kapı buldukları takdirde ayrılmayı düşünecekler olduğunu iddia etmek hiç güç olmasa gerek.
Ülkenin çabucak her alandaki koşulları iktidarı gözden düşüyor.
Ekonominin hali perişan. İktidarın her meskende çekilen ıstırapları hafifçee alması ve gerçekleşmeleri mümkün olmadığını her insanın gorebildiği boş vaatlerle kamuoyunu meşgul etmesi en sıkı AK Parti taraftarını bile düşünmeye sevk ediyor.
Dış siyasette çizilen zigzagların farkında olmamak mümkün mü?
İş insanı Osman Kavala’ya üçüncü yargıcın karşı oy yazısında açıkça açıklandıği üzere delilsiz ve mesnetsiz argümanlarla ağırlaştırılmış müebbet cezası verilmesi, değişik mesleklerden saygın yedi aydının uzun mahpus cezalarına çarptırılmasının vahameti de ortada.
Ağırlaştırılmış müebbet, maddelerden idam kaldırıldığı için onun yerine verilen ceza.
Yassıada’da başbakan Adnan Menderes ve iki bakanına verilen cezayı bildiri eden mahkemenin yargıcının, bir itiraz üzerine, kendilerini savunacak bir münasebet bulamayınca, “Sizi buraya tıkan kudret bu biçimde istiyor” yanıtını verdiği meşhurdur.
Osman Kavala ve birlikte yargılandığı sanıklara bildiri edilen ceza biraz o karşılığı hatırlatıyor.
[Demokrat Partilileri ve on yıllık DP iktidarını yargılamayı uygun nazarann 27 Mayıs (1960) darbecileri, bunu olağanüstü yetkilere sahip kıldıkları bir mahkeme eliyle yapmışlardı. Hukuk sistemi içerisindeki olağan mahkemeleri işin içine karıştırmayarak ve bu biçimdece yargı kurumuna gölge düşürmemeye çalışarak…]
Her şeye karşın AK Parti’ye oy vermeye kararlı görünen kitlelerin bu karar üzerine bağlılıklarını bir daha düşünmeye başlamış olmaları beni şaşırtmaz.
Bu son gelişme o kadar sarsıcı zira.
İyi de güvenebilecekleri yeni bir adres arayanlar nereye gidecek, kendilerini ‘kararsız’ olarak tanımlayan %25 ile onlara katılabilecek öbür seçmenler ne yapacak?
Bazıları “İşte GÜZEL Parti var, o şayet olmazsa Ahmet Davutoğlu’nun, Ali Babacan’ın partileri var” diyebiliyor.
Öyle lakin, ayrılanlardan bir kısmı bu üç partiyi benimsemiş görünüyor, hatta İstanbul’da yaşayanlardan kimileri yinelanan son büyükşehir belediye başkanlığı seçiminde CHP’nin adayına oy verdiler de; fakat işte bir daha de kamuoyu yoklamaları hala geniş bir ‘kararsız’ kitlenin varlığını gösteriyor.
niçinse çabucak hemen aradıkları adresi bulamamış üzere kararsızlar kitlesi…
Açmaz durumu kelam konusu.
Edward de Bono’dan daha evvel de kelam etmiştim. Türkçede ‘yanal düşünce’ diye karşılanan ‘lateral thinking’ yolunu ısrarla savunan sayısız kitaba imza atmış de Bono geçen yıl 89 yaşında hayata veda etti.
Onun fikir sisteminde, diğer hiç bir formülün çözemediği meselelere basitçe akla gelmeyen radikal yaklaşımlar bulmanın yolları aranır. Bulunur da.
‘Millet ittifakı’ çatısı altında buluşan muhalefet partilerinin kararsızları kendilerinden yana çözmek diye bir kaygıları var ise, bunu ‘yanal düşünce’ formlarıyla çözme yoluna gitmeleri tavsiye edilebilir.
Tabii, bu biçimde bir kaygıları nitekim var ise…
Bu husus üzerinde baş yorarken, dün, Karar gazetesinin iktisat konusunda uzmanlaşmış muharriri Mehmet Ali Verçin’in Abdullah Gül’ün ismini başlığa aldığı yazısıyla karşılaştım.
Abdullah Gül’ü pek az kişinin itiraz edebileceği özellikleriyle şöyleki tanımlıyor müellif:
“Sayın Gül, milletvekilliği, Dışişleri Bakanlığı, Başbakanlık ve Cumhurbaşkanlığı yapmış bir kişiselyettir. Bir faninin bu ülkede gelebileceği bütün üst seviye makamlara gelmiştir. / Bu makamları hazmetmiş ‘gözü tok’ bir kişiselyetin makam ve menfaat peşinde koşmayacağı da, toplumun ortak kanaatidir. / Öte yandan Sayın Gül, idealist bir insandır. Fikirlerini ve ülkülerini kendi üslubuyla savunmaktan da hiç vazgeçmemiştir.”
Tanımda sayılan özellikler kıymetli.
Önemi akabinde yapacağı teklifi manalı kılıyor da ondan.
Teklifinin temelinde bir kitleyle ilgili tespiti yatıyor. Kendisinin “Geçmişte AK Parti’ye oy vermiş lakin bugün parlamenter sistemi tercih etmesine karşın, siyaseten karar vermekte zorlanan seçmenler” diye tanımladığı kitleyle…
AK Parti’den kopan büyük bir kitlenin DEVA ve Gelecek partilerine gitmemelerinin niçini bilinmiyor. Lakin hangi sebeple olursa olsun gitmiyorlar. Onları teşvik edici bir gelişme gerekiyor.
Verçin’in teklifini kendi sözcükleriyle okuyalım:
“Küskün ve mütereddit’ Ak Partili seçmenlerin Sayın Gül’den beklediği birinci yardım, bu iki partiyi tek bir çatı altında birleştirmeye çalışmasıdır. / Hatta Sayın Gül’den, bu birleşik partiye liderlik etmesini bekleyenler de var.”
Zor bir iş teklif ettiği; lakin ‘yanal düşünce’ eseri formüller ekseriyetle zorun başarılmasıyla işe fayda hale gelebiliyor.
DEVA ve Gelecek birer başkan partisi. Önderleri de şahsi özellikleri ağır basan beşerler. bu biçimde bir teklife açık olacaklarını zannetmiyorum.
Ancak bir daha de ülkenin ortasında bulunduğu ortamda Abdullah Gül’ün siyasi hayatta kazandığı tecrübesi, memleketler arası yerde tanınırlık ve güvenilirliğini, kendisini daha fazla görünür hale getirerek iç ve dış kamuoylarıyla paylaşmasında fayda bulunduğu da açık.
Partilerin birleşmesi yeterli olabilir; birleşirlerse, o partinin başına onun geçmesinin de kıymet-i harbiyesi olacağına kuşku yok; lakin daha düzgünü, Gül’ün, çabucak her kıymetli mevzuda görüşlerini serbestçe söz edebileceği bir yere sahip olmasıdır.
Partiler başka kalsa, önderleri liderliklerini sürdürseler de, Gül’e bu tabanı sağlayacak bir formül, istenirse bir daha bulunabilir.
Osman Kavala’ya mahkumiyet sonucuna verdiği sert reaksiyon bunu herkese hatırlatmış olmalı.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.