Fehmi Koru*
Güne kırmızı ete yüzde 10 artırım geldiği haberiyle başlıyoruz.
Ete artırım toplumun kaçta kaçını gerçekte ilgilendiriyor olabilir?
İnsanların 1 TL daha ucuz diye Halk Ekmek bayileri önünde kuyruğa girdiği, marketlerin daha evvelce çöpe attığı bayat eserleri fiyat düşürerek satmaya devam ettiği bir ülke burası…
Kelamın kısası, etin kiloyla değil gramla alınıp satıldığı bir ülkede, mala yüzde 10 artırım yapılması fazla bir mana taşımıyor.
Ucuz et sağlama misyonunun sahibi ‘Et ve Süt Kurumu’nun önünde görmeye alışık olduğumuz kuyrukların ortadan kalkması da bu durumu göstermiyor mu?
Kamuoyu yoklamalarına göre, toplumu oluşturan insanların sadece %24 kadarı elektrik faturalarını problemsiz ödeyebiliyor; geri kalanın bir kısmı (%19) ‘‘Ödeyemiyorum’’ derken, geri kalan %57 zorlanarak ödeyebildiğini söylüyor.
İlgili kurum kuralları uygulamaya kalkarsa her beş meskenden birinin sakinleri elektriği kesilmiş biçimde karanlıkta oturuyor olacak.
Daha ötesini kurcalamaya gerek yok herbiçimde.
Ekonomik ıstırapların had safhaya vardığı bir ülkeyiz.
Bu durumun siyaset alanını etkilememesi düşünülemez.
Gerçekten, ekonomik kasvetlere toplum katmanları tarafınca verilen reaksiyonların yansıdığı araştırmalar, yaşananlardan sorumlu tutulan iktidar cephesinin tabanında kendini aşikâr eden çözülmeye işaret ediyor.
AK Parti, 20 yıllık iktidarında birinci kere, başlangıç noktası olan 3 Kasım 2002 seçiminde aldığı oyun gerisine düştü; süratli çözülme devam ediyor.
MHP ise, tek başına girmesi halinde seçimde yüzde 10 barajını aşamayacak durumda; Meclis’e sunulan yasa teklifinde sadece onun için konulmuş olduğu hissi alınan bir hususla baraj yüzde 7’ye düşürülüyor.
İndirilen baraj oranı bile MHP için riskli.
Bütün göstergeler birinci seçimde iktidar değişikliğinin gerçekleşeceğine işaret ediyor.
Yalnız bir daha de anlaşılması sıkıntı bir gerçek kendini muhakkak ediyor: İktidar cephesini oluşturan iki partinin oyları azalıyor; buna karşılık onlardan kopanların hepsi muhalefet cephesine seçmen yazılmıyor.
AK Parti’den kopmayı düşünen değerli sayıda bir seçmen kitlesi kamuoyu araştırmalarında ‘kararsız’ diye belirlenen kümede kalmayı sürdürüyor.
Üstte kaba çizgileriyle çizdiğim fukaralaşmaya sebep olan ekonomik sıkıntılar tablosuna karşın oluyor bu. Beşerler tablodan kimi suçlayacaklarını biliyor ve sorumlu tuttukları partilerden uzaklaşıyorlar; lakin siyaset sahnesinde yer alan muhalefet partilerinden birine yanlışsız yol almakta da o kadar istekli görünmüyorlar.
Muhalefet cephesinin ana gövdesini teşkil eden CHP’nin oylarında kelamı edilmeye bedel bir artış çabucak hemen fark edilmiyor. ÂLÂ Parti’nin gördüğü ilgi bir orta hızlanır üzereydi, son birkaç ay içerisinde orada da geri çekilme kendini aşikâr etmeye başladı. İktidar cephesi kalemleri ve yorumcularının ‘‘Küçük parti’’ diye yaftaladığı Saadet, DEVA ve Gelecek partilerinden de beklenen tipten büyük bir patlama sesi gelmiyor.
HDP seçmeni yerli yerinde duruyor, lakin öbürleri şimdilerde kendilerini cazibe odağı haline getirebilmiş değiller.
Altı muhalefet partisinin beraberliğinin sağlaması gereken sinerji çabucak hemen değerli bir seçmen kitlesini etkileyemedi.
olağan olarak seçime az kala ‘kararsız seçmen’ de ‘kararlı’ hale gelecektir. Fakat, onların şu sırada niye ‘kararsız’ kalmaya devam ettiğinin de irdelenmesi gerekir.
Birinci sebep, iktidarın yanlış siyasetlerinin eseri zahmetlerin üstesinden muhalefetin bugünlerde verdiği tablonun gelebileceği konusunda tereddüt yaşanması olabilir mi? Denenmemişler ile AK Parti takımı içerisindeyken denenmişlerden oluşan ve bu halleriyle ülke idaresine geldiklerinde üzerlerine düşecek enkaz kaldırma ve istikrarları bir daha kurma nazaranvlerini yerine getirebilecekleri inancını vermeyen bir durum mu kelam konusu?
İnanç sorunu var. Hiç değilse bana o denli geliyor.
Yapılması gereken, o sorunu ortadan kaldırmaya yarayacak bir çıkışı gerçekleştirmek olabilir.
Muhalefet cephesini oluşturan altı partinin başkanlarının son toplantısı daha sonrasında, onları bir ortada gösteren masada bir eksikliğin kendini aşikâr ettiğini yazmıştım. Bununla bilhassa bir ismi kast ettiğimi ileri sürenler oldu.
O tabloda eksik olan, topluma ‘‘Tamam artık oldu’’ hissini verecek güçte bir cumhurbaşkanı adayının varlığıydı.
‘Herhangi biri’ olmayan bir isim…
Altı başkanın üzerinde uzlaşacakları ve topluma güçlü bir ileti yerine geçecek biri…
Onlar ve partilerinin idare takımları masadakilerden birinin pekala ‘o kişi’ olabileceğini düşünüyor olabilir. Ben o kanıda değilim.
Toplumun hiç değilse yarısının ‘‘İşte artık oldu’’ diyebileceği kişi masada yerini alana ve kararlılığıyla ülkeyi daima birlikte kısa müddette hak ettiği yere eriştirebileceklerini düşündürene kadar eksiklik hissedilmeye devam edecek ve muhtemelen her geçen gün biraz daha yoksullaşan ‘kararsızlar’ da arayışlarını sürdürecek…
Mevzu görüşülürken kimi vakit ‘‘Daha seçime hayli var’’ itirazı geliyor.
Hakikaten o denli mi?
Şimdikine emsal bir ülke ortamını mevcut iktidarın 2023 Haziran ayına kadar sürdürmesi mümkün mü?
Baskın seçime hazırlıksız yakalanmak da var.
Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır*
Güne kırmızı ete yüzde 10 artırım geldiği haberiyle başlıyoruz.
Ete artırım toplumun kaçta kaçını gerçekte ilgilendiriyor olabilir?
İnsanların 1 TL daha ucuz diye Halk Ekmek bayileri önünde kuyruğa girdiği, marketlerin daha evvelce çöpe attığı bayat eserleri fiyat düşürerek satmaya devam ettiği bir ülke burası…
Kelamın kısası, etin kiloyla değil gramla alınıp satıldığı bir ülkede, mala yüzde 10 artırım yapılması fazla bir mana taşımıyor.
Ucuz et sağlama misyonunun sahibi ‘Et ve Süt Kurumu’nun önünde görmeye alışık olduğumuz kuyrukların ortadan kalkması da bu durumu göstermiyor mu?
Kamuoyu yoklamalarına göre, toplumu oluşturan insanların sadece %24 kadarı elektrik faturalarını problemsiz ödeyebiliyor; geri kalanın bir kısmı (%19) ‘‘Ödeyemiyorum’’ derken, geri kalan %57 zorlanarak ödeyebildiğini söylüyor.
İlgili kurum kuralları uygulamaya kalkarsa her beş meskenden birinin sakinleri elektriği kesilmiş biçimde karanlıkta oturuyor olacak.
Daha ötesini kurcalamaya gerek yok herbiçimde.
Ekonomik ıstırapların had safhaya vardığı bir ülkeyiz.
Bu durumun siyaset alanını etkilememesi düşünülemez.
Gerçekten, ekonomik kasvetlere toplum katmanları tarafınca verilen reaksiyonların yansıdığı araştırmalar, yaşananlardan sorumlu tutulan iktidar cephesinin tabanında kendini aşikâr eden çözülmeye işaret ediyor.
AK Parti, 20 yıllık iktidarında birinci kere, başlangıç noktası olan 3 Kasım 2002 seçiminde aldığı oyun gerisine düştü; süratli çözülme devam ediyor.
MHP ise, tek başına girmesi halinde seçimde yüzde 10 barajını aşamayacak durumda; Meclis’e sunulan yasa teklifinde sadece onun için konulmuş olduğu hissi alınan bir hususla baraj yüzde 7’ye düşürülüyor.
İndirilen baraj oranı bile MHP için riskli.
Bütün göstergeler birinci seçimde iktidar değişikliğinin gerçekleşeceğine işaret ediyor.
Yalnız bir daha de anlaşılması sıkıntı bir gerçek kendini muhakkak ediyor: İktidar cephesini oluşturan iki partinin oyları azalıyor; buna karşılık onlardan kopanların hepsi muhalefet cephesine seçmen yazılmıyor.
AK Parti’den kopmayı düşünen değerli sayıda bir seçmen kitlesi kamuoyu araştırmalarında ‘kararsız’ diye belirlenen kümede kalmayı sürdürüyor.
Üstte kaba çizgileriyle çizdiğim fukaralaşmaya sebep olan ekonomik sıkıntılar tablosuna karşın oluyor bu. Beşerler tablodan kimi suçlayacaklarını biliyor ve sorumlu tuttukları partilerden uzaklaşıyorlar; lakin siyaset sahnesinde yer alan muhalefet partilerinden birine yanlışsız yol almakta da o kadar istekli görünmüyorlar.
Muhalefet cephesinin ana gövdesini teşkil eden CHP’nin oylarında kelamı edilmeye bedel bir artış çabucak hemen fark edilmiyor. ÂLÂ Parti’nin gördüğü ilgi bir orta hızlanır üzereydi, son birkaç ay içerisinde orada da geri çekilme kendini aşikâr etmeye başladı. İktidar cephesi kalemleri ve yorumcularının ‘‘Küçük parti’’ diye yaftaladığı Saadet, DEVA ve Gelecek partilerinden de beklenen tipten büyük bir patlama sesi gelmiyor.
HDP seçmeni yerli yerinde duruyor, lakin öbürleri şimdilerde kendilerini cazibe odağı haline getirebilmiş değiller.
Altı muhalefet partisinin beraberliğinin sağlaması gereken sinerji çabucak hemen değerli bir seçmen kitlesini etkileyemedi.
olağan olarak seçime az kala ‘kararsız seçmen’ de ‘kararlı’ hale gelecektir. Fakat, onların şu sırada niye ‘kararsız’ kalmaya devam ettiğinin de irdelenmesi gerekir.
Birinci sebep, iktidarın yanlış siyasetlerinin eseri zahmetlerin üstesinden muhalefetin bugünlerde verdiği tablonun gelebileceği konusunda tereddüt yaşanması olabilir mi? Denenmemişler ile AK Parti takımı içerisindeyken denenmişlerden oluşan ve bu halleriyle ülke idaresine geldiklerinde üzerlerine düşecek enkaz kaldırma ve istikrarları bir daha kurma nazaranvlerini yerine getirebilecekleri inancını vermeyen bir durum mu kelam konusu?
İnanç sorunu var. Hiç değilse bana o denli geliyor.
Yapılması gereken, o sorunu ortadan kaldırmaya yarayacak bir çıkışı gerçekleştirmek olabilir.
Muhalefet cephesini oluşturan altı partinin başkanlarının son toplantısı daha sonrasında, onları bir ortada gösteren masada bir eksikliğin kendini aşikâr ettiğini yazmıştım. Bununla bilhassa bir ismi kast ettiğimi ileri sürenler oldu.
O tabloda eksik olan, topluma ‘‘Tamam artık oldu’’ hissini verecek güçte bir cumhurbaşkanı adayının varlığıydı.
‘Herhangi biri’ olmayan bir isim…
Altı başkanın üzerinde uzlaşacakları ve topluma güçlü bir ileti yerine geçecek biri…
Onlar ve partilerinin idare takımları masadakilerden birinin pekala ‘o kişi’ olabileceğini düşünüyor olabilir. Ben o kanıda değilim.
Toplumun hiç değilse yarısının ‘‘İşte artık oldu’’ diyebileceği kişi masada yerini alana ve kararlılığıyla ülkeyi daima birlikte kısa müddette hak ettiği yere eriştirebileceklerini düşündürene kadar eksiklik hissedilmeye devam edecek ve muhtemelen her geçen gün biraz daha yoksullaşan ‘kararsızlar’ da arayışlarını sürdürecek…
Mevzu görüşülürken kimi vakit ‘‘Daha seçime hayli var’’ itirazı geliyor.
Hakikaten o denli mi?
Şimdikine emsal bir ülke ortamını mevcut iktidarın 2023 Haziran ayına kadar sürdürmesi mümkün mü?
Baskın seçime hazırlıksız yakalanmak da var.
Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır*