Fehmi Koru*
Türkiye’de bugüne kadar olabileceğine inanılmayan epey sıkıntı bir iş nihayet başarıldı. Birbirleriyle ortak paydası az olduğu bilinen eğilimleri temsil eden altı partinin başkanları, her ay bir ortaya geldikleri üzere, sonunda uzman partili takımların üzerinde çalışarak tamamladıkları, yüzlerce husustan oluşan 240 sayfalık ortak bir mutabakat metnine de imza attılar.
Bu Türkiye için kıymetli bir muvaffakiyettir ve bu başarıyı -ilk elde tuhaf görünse de- AK Parti’ye borçluyuz.
Dün yapılan altılı mutabakatın eseri olan metni tanıtma hedefli toplantı, ülkemiz için, zorun başarılmasıdır.
Kendi özelimden bir örnekle ne demek istediğimi açayım.
Babam ile amcam uzun yıllar iki aileye de kazandıran ortak bir ticari ömrü sürdürdüler. Yetişme dönemim, birebir dükkanda yürütülen ticari faaliyetin iki kardeş ortağının birden fazla defa birbiriyle konuşmamacasına dargın oldukları ortama tanıklıkla geçti. Bir orta mahkemelik olduklarını da hatırlıyorum.
Ülkemizde ortak eforları sürdürmek en güç işlerdendir.
Siyasi hayatımızda da durum farklı değildir. Turgut Özal’ın Anavatan Partisi’nin ‘dört eğilim’ argümanı bir periyotla hudutlu kalmıştı. AK Parti’nin farklı eğilimleri bünyesinde tutma kararlılığı, farklı eğilimlerin temsilcileri bir yana, kurucu çekirdek takımının büyük bir kısmının de tasfiyesiyle sonuçlandı. Ortada kurulan koalisyon hükümetleri daima çalkantılı periyotlar yaşattı ülkeye, onların ömürleri de fazla uzun olamadı.
Reklam
Altı partinin başkanlar seviyesinde sergilediği istikrarlı beraberlik ve ortaya konulan mutabakat metni bir şeylerin değişmekte olduğunu müjdeliyor.
Evet, bu bir müjde.
Aynı ülkede yaşamak birebir gemiyi paylaşmak üzeredir. Gemiye verilecek ziyandan o ziyanı veren/ler de ziyan gorecektir.
‘Yeni AK Parti’ bu üniversal gerçeği bilakis döndürme ve insanlarını ayrıştırarak ülkeyi yönetme tecrübesidir. Bunu, çabucak hemen ismi önünde ‘yeni’ sıfatıyla anılmadığı senelerda, kurucu takımının siyasi geçmişlerine güvenmedikleri için başlangıçta partiden uzak duran geniş kitleden değerli bir kısmını kendisine ısındırdıktan ve her iki bireyden birini oy verebilecek hale getirdikten daha sonra denedi AK Parti.
Denemenin birinci senelerında o taktiğin işe yaradığını da gördü.
Güvenmeyenleri güvenir hale getirdikten daha sonra sağladığı itimatla dayattığı değişiklik, ona, yolun sonunda daha az bir kitleyle baş başa kaldığı biçimde, birinci on yılında kazandırdığı bir hayli çağa uyumlu özelliği geri alma imkanı sağladı.
hiç bir vakit toplumdan geniş ilgi görmeyi başaramamış bir öbür partinin dayanağıyla bunu elde edebildi AK Parti; o dayanağı sağlayabilmek için kendisini iştirak kurduğu partiye benzetmesi de gerekti.
Ülkenin geleceğini bir daha toplumun bütününün çıkarları istikametinde uygun bir yere oturtma niyetinin ete kemiğe bürünmüş biçimi olan Millet İttifakı, sadece iktidara talip olma hareketi değildir; bu beraberinde toplumun bozulmuş istikrarlarını de bir daha oluşturma teşebbüsüdür.
CHP’nin bu harekette ön planda görünmesi, daha evvelce kendisinin karşısına dikilmiş partilerin programlarında olmasına alıştığımız cinsten vaatleri de içeren bir metnin kaleme alınmasına öncülük etmesi kıymetlidir.
Halkına güvenmeyenlerin partisi görünümündeki Halk Partisi farklılaşıyor…
Kemal Kılıçdaroğlu CHP’yi bu biçimde bir teşebbüse öncülük ettirerek ülke siyasetinin klâsik iki cepheli çarkını kırmış oldu. CHP’nin bütün ögeleriyle onun yaptığından memnun olduğu, keyifli görünenlerin bile yaptığını içlerine sindirdiği söylenemez.
Ama oldu. CHP bugün siyasi hayatımızın bildiği CHP görünümünde değil. CHP’yi fazlaca partili devirde %40’ın üzerinde oy almasını sağlayacak halde dönüştürme eforunu birinci sergilemiş Bülent Ecevit’in, başaramayacağını anlayınca, bir askeri darbe daha sonrasında demokratik siyasete kapı aralandığında, CHP yerine farklı bir partiyle -DSP- siyasi yoluna devam etmeyi yeğlediğini biliyoruz.
Ecevit’in zorlandığı için kendi haline bırakmak zorunda kaldığı CHP’nin oylarını çabucak hemen tek başına iktidar olabileceği bir seviyeye çıkartamadı Kılıçdaroğlu, lakin onu parti açısından olduğu kadar ülke için de yararlı bir diğer kulvara sokabildi.
Dün altı parti başkanlarının bir ortada deklare ettikları mutabakat metnini yanlışsız anlamak gerekiyor.
Çabalar birkaç ay daha sonra yapılacak seçimde halkın bu teşebbüse sandıkta takviye vermesi durumunda iktidarla mükafatlanırsa, Türkiye, Cumhuriyet’in 100. yılında, yüzyılın başında seçtiği yolla elde ettiği kazanımları, çağın anlayışına dönük özelliklerle pekiştirme imkanı bulacaktır.
Başka ülkelerde ve bizde de fakat anlık iradelerle meydana gelmiş esaslı değişimler, yakın siyasi tarihimizde, gerekliliği hissedildiği periyotlarda dahi, demokratik metotlarla bir kere bile sağlanamamıştı. Mutabakat metni, bir seçim öncesinde, toplumun en kalabalık kısımlarını temsil eden partilerin ortak iradelerinin eseri olarak, daha evvel başarılamayanı gerçekleştirme ümidi manasına geliyor.
Mutabakat metni partilerin eseri fakat, Millet İttifakı seçimde kitlelerin teveccühünü kazanabilirse milletin iradesi halini alabilecek.
Keşke biraz daha gözü pek olunabilseydi dedirten eksiklikleri yok mu metnin? elbette var. Tıpkı, “Buna niye muhtaçlık görülmüş?” sorusunu düşündüren çoklıkları da olduğu gibi…
Toplumun tasalarını yansıtıyor o eksiklikler ve fazlalıklar; ben bu yüzden onları da metnin artısı olarak görüyorum.
İlk 20 yılı, siyasi sarsıntılar, gelecek tasaları, salgınlar, anlamsız savaşlar ve artık de ekonomik darbelerle heba olan ve muhtemelen önümüzdeki birkaç yılı daha kendini bulma arayışıyla geçecek olan 21. Yüzyıl, hiç kuşkusuz, küresel yapıda birtakım temel yanlışlıkların varlığını insanların duyumsamasına, mevcut yapının daha adil ve refah getirici bir arayışla kendini yenilemesine yol verecektir.
Türkiye, bulunduğu coğrafyada etrafındaki ülkelerden farklı özelliklere sahip olması tarafıyla, her esaslı değişimden olumlu-olumsuz en çok etkilen ülkelerin başında geliyor. O özelliklerini lakin insan haklarına, temel hak ve özgürlüklere saygılı, demokratik, laik bir hukuk devleti olarak koruyup geliştirebilir ülkemiz.
Mutabakat metnini bu durumun farkında olan siyasalların eseri olarak görüyorum.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Türkiye’de bugüne kadar olabileceğine inanılmayan epey sıkıntı bir iş nihayet başarıldı. Birbirleriyle ortak paydası az olduğu bilinen eğilimleri temsil eden altı partinin başkanları, her ay bir ortaya geldikleri üzere, sonunda uzman partili takımların üzerinde çalışarak tamamladıkları, yüzlerce husustan oluşan 240 sayfalık ortak bir mutabakat metnine de imza attılar.
Bu Türkiye için kıymetli bir muvaffakiyettir ve bu başarıyı -ilk elde tuhaf görünse de- AK Parti’ye borçluyuz.
Dün yapılan altılı mutabakatın eseri olan metni tanıtma hedefli toplantı, ülkemiz için, zorun başarılmasıdır.
Kendi özelimden bir örnekle ne demek istediğimi açayım.
Babam ile amcam uzun yıllar iki aileye de kazandıran ortak bir ticari ömrü sürdürdüler. Yetişme dönemim, birebir dükkanda yürütülen ticari faaliyetin iki kardeş ortağının birden fazla defa birbiriyle konuşmamacasına dargın oldukları ortama tanıklıkla geçti. Bir orta mahkemelik olduklarını da hatırlıyorum.
Ülkemizde ortak eforları sürdürmek en güç işlerdendir.
Siyasi hayatımızda da durum farklı değildir. Turgut Özal’ın Anavatan Partisi’nin ‘dört eğilim’ argümanı bir periyotla hudutlu kalmıştı. AK Parti’nin farklı eğilimleri bünyesinde tutma kararlılığı, farklı eğilimlerin temsilcileri bir yana, kurucu çekirdek takımının büyük bir kısmının de tasfiyesiyle sonuçlandı. Ortada kurulan koalisyon hükümetleri daima çalkantılı periyotlar yaşattı ülkeye, onların ömürleri de fazla uzun olamadı.
Reklam
Altı partinin başkanlar seviyesinde sergilediği istikrarlı beraberlik ve ortaya konulan mutabakat metni bir şeylerin değişmekte olduğunu müjdeliyor.
Evet, bu bir müjde.
Aynı ülkede yaşamak birebir gemiyi paylaşmak üzeredir. Gemiye verilecek ziyandan o ziyanı veren/ler de ziyan gorecektir.
‘Yeni AK Parti’ bu üniversal gerçeği bilakis döndürme ve insanlarını ayrıştırarak ülkeyi yönetme tecrübesidir. Bunu, çabucak hemen ismi önünde ‘yeni’ sıfatıyla anılmadığı senelerda, kurucu takımının siyasi geçmişlerine güvenmedikleri için başlangıçta partiden uzak duran geniş kitleden değerli bir kısmını kendisine ısındırdıktan ve her iki bireyden birini oy verebilecek hale getirdikten daha sonra denedi AK Parti.
Denemenin birinci senelerında o taktiğin işe yaradığını da gördü.
Güvenmeyenleri güvenir hale getirdikten daha sonra sağladığı itimatla dayattığı değişiklik, ona, yolun sonunda daha az bir kitleyle baş başa kaldığı biçimde, birinci on yılında kazandırdığı bir hayli çağa uyumlu özelliği geri alma imkanı sağladı.
hiç bir vakit toplumdan geniş ilgi görmeyi başaramamış bir öbür partinin dayanağıyla bunu elde edebildi AK Parti; o dayanağı sağlayabilmek için kendisini iştirak kurduğu partiye benzetmesi de gerekti.
Ülkenin geleceğini bir daha toplumun bütününün çıkarları istikametinde uygun bir yere oturtma niyetinin ete kemiğe bürünmüş biçimi olan Millet İttifakı, sadece iktidara talip olma hareketi değildir; bu beraberinde toplumun bozulmuş istikrarlarını de bir daha oluşturma teşebbüsüdür.
CHP’nin bu harekette ön planda görünmesi, daha evvelce kendisinin karşısına dikilmiş partilerin programlarında olmasına alıştığımız cinsten vaatleri de içeren bir metnin kaleme alınmasına öncülük etmesi kıymetlidir.
Halkına güvenmeyenlerin partisi görünümündeki Halk Partisi farklılaşıyor…
Kemal Kılıçdaroğlu CHP’yi bu biçimde bir teşebbüse öncülük ettirerek ülke siyasetinin klâsik iki cepheli çarkını kırmış oldu. CHP’nin bütün ögeleriyle onun yaptığından memnun olduğu, keyifli görünenlerin bile yaptığını içlerine sindirdiği söylenemez.
Ama oldu. CHP bugün siyasi hayatımızın bildiği CHP görünümünde değil. CHP’yi fazlaca partili devirde %40’ın üzerinde oy almasını sağlayacak halde dönüştürme eforunu birinci sergilemiş Bülent Ecevit’in, başaramayacağını anlayınca, bir askeri darbe daha sonrasında demokratik siyasete kapı aralandığında, CHP yerine farklı bir partiyle -DSP- siyasi yoluna devam etmeyi yeğlediğini biliyoruz.
Ecevit’in zorlandığı için kendi haline bırakmak zorunda kaldığı CHP’nin oylarını çabucak hemen tek başına iktidar olabileceği bir seviyeye çıkartamadı Kılıçdaroğlu, lakin onu parti açısından olduğu kadar ülke için de yararlı bir diğer kulvara sokabildi.
Dün altı parti başkanlarının bir ortada deklare ettikları mutabakat metnini yanlışsız anlamak gerekiyor.
Çabalar birkaç ay daha sonra yapılacak seçimde halkın bu teşebbüse sandıkta takviye vermesi durumunda iktidarla mükafatlanırsa, Türkiye, Cumhuriyet’in 100. yılında, yüzyılın başında seçtiği yolla elde ettiği kazanımları, çağın anlayışına dönük özelliklerle pekiştirme imkanı bulacaktır.
Başka ülkelerde ve bizde de fakat anlık iradelerle meydana gelmiş esaslı değişimler, yakın siyasi tarihimizde, gerekliliği hissedildiği periyotlarda dahi, demokratik metotlarla bir kere bile sağlanamamıştı. Mutabakat metni, bir seçim öncesinde, toplumun en kalabalık kısımlarını temsil eden partilerin ortak iradelerinin eseri olarak, daha evvel başarılamayanı gerçekleştirme ümidi manasına geliyor.
Mutabakat metni partilerin eseri fakat, Millet İttifakı seçimde kitlelerin teveccühünü kazanabilirse milletin iradesi halini alabilecek.
Keşke biraz daha gözü pek olunabilseydi dedirten eksiklikleri yok mu metnin? elbette var. Tıpkı, “Buna niye muhtaçlık görülmüş?” sorusunu düşündüren çoklıkları da olduğu gibi…
Toplumun tasalarını yansıtıyor o eksiklikler ve fazlalıklar; ben bu yüzden onları da metnin artısı olarak görüyorum.
İlk 20 yılı, siyasi sarsıntılar, gelecek tasaları, salgınlar, anlamsız savaşlar ve artık de ekonomik darbelerle heba olan ve muhtemelen önümüzdeki birkaç yılı daha kendini bulma arayışıyla geçecek olan 21. Yüzyıl, hiç kuşkusuz, küresel yapıda birtakım temel yanlışlıkların varlığını insanların duyumsamasına, mevcut yapının daha adil ve refah getirici bir arayışla kendini yenilemesine yol verecektir.
Türkiye, bulunduğu coğrafyada etrafındaki ülkelerden farklı özelliklere sahip olması tarafıyla, her esaslı değişimden olumlu-olumsuz en çok etkilen ülkelerin başında geliyor. O özelliklerini lakin insan haklarına, temel hak ve özgürlüklere saygılı, demokratik, laik bir hukuk devleti olarak koruyup geliştirebilir ülkemiz.
Mutabakat metnini bu durumun farkında olan siyasalların eseri olarak görüyorum.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.