Fehmi Koru*
Birkaç gün oluyor, CHP sözcüsü Özgür Özel olağanüstü değerli olduğunu söylemiş olduği bir ‘ifşaat’ öncesinde öldürülme tehlikesinden kelam eden bir ihtarda bulundu. Açıklama yapamadan öldürülürse diye, o denli bir ihtimal gerçekleşirse açıklamaları için, ifşa edeceği bahisle ilgili detayları üç farklı arkadaşına göndermiş…
her neyse ki, o denli bir gelişme yaşanmadı. Özel söyleyeceklerini kendisi deklare etti. hayatına kast eden olmadı.
Dün de, bu kere CHP genel lideri Kemal Kılıçdaroğlu, partisinin Meclis kümesinde öldürülme ihtimalinden kelam etti ve vasiyetini deklare etti.
Bakın neler söylemiş oldu Kılıçdaroğlu:
“Önce benimle konuşmak istediler, anlaşmak istediler; kapıyı yüzlerine kapattım! Her türlü operasyona başvurdular. Ve artık son evreye geldik; silah ve suikast tehditleri. Son ihtarlarını yapıyorlar akıllarınca. Be gafiller, be erdemsizler, be akılsızlar, be müptezeller, be çakallar! Siz mi beni korkutacaksınız? Sizin önünüze diz çöküp yaşamaktansa, ayakta ölmeyi tercih ederim! Hodri meydan, gelin görüşelim. / Ha Allah nasip eder de yaşarsak, hayatınız boyunca görüp bakılırsaceğiniz en büyük kabus olmaya devam edeceğim. Trolleriniz beni yolumdan çeviremez, durduramazsınız.”
Eskiler bu biçimde durumlarda “Ağızlarından yer alsın” derlerdi.
Türkiye siyasi cinayetler ve suikastlar bakımından tekin bir ülke değil. Daha önceye ilişkin olaylar da var fakat benim siyaseti yakından gözlemlediğim yıllar boyunca, nazaranv başındaki üç başbakana –Bülent Ecevit, Süleyman Demirel ve Turgut Özal’a- yönelik öldürme teşebbüsleri yaşandığını yeterli hatırlıyorum.
Kamuoyuyla paylaşılmayan üst seviye maksatlara yönelik diğer aksiyon hazırlıkları ilgili kurumlar tarafınca evvelinde ortaya çıkartılarak başarısız kılınmış da olabilir.
Demirel’e saldıran kişi için ‘meczup’ sıfatı kullanılmıştı.
Ecevit ve Özal ise faillerinin ‘derin devlet’ yapılanmasıyla ilgisi bulunduğundan kuşkulanılan hareketlere uğramışlardı.
Gazeteciler, sivil toplum örgütü başkanları ve başkan pozisyonundaki insanlardan hayatlarını siyasi maksatlı cinayet ve suikastlarda kaybedenlerin sayısı ise utanılacak boyutlarda.
Bu geçmişe bakarak benzeri teşebbüslerin günümüzde yinelanmayacağını tez etmek güç.
Peki de, CHP’li siyasalların bu biçimde bir ihtimalin artık de geçerli olabileceğini akıllarından geçirmelerinin niçini ne olabilir?
Soruya yanıt ararken aklıma MHP’li bir ismin –Doç. Sinan Ateş’in- Ankara’da, güpegündüz suikasta uğraması geldi.
Her ne kadar farklı bir kampın insanı olsa bile, öldürülen kişinin ‘siyasi’ kimliği, öteki eğilimden siyasilere kendi başlarına da bu biçimde bir akıbetin gelebileceğini düşündürmüş olabilir.
‘Cinayetler ve suikastlar dönemi’ denilebilecek 1970’li, 1980’li ve 1990’lı senelerda, değişik eğilimlerden bir epeyce öndegelen kişiselyet, birbiri arkasına siyasi hareketlerin maksadı haline gelmişlerdi.
Sağdan-soldan pahalı insanlarımızı o 30-40 yıl içerisinde kaybettik.
Geçenlerde burada dikkate sunmuştum: Solcu bilinen gazeteci-öykücü Ümit Kaftancıoğlu 11 Nisan 1980 tarihinde, konutundan çıktıktan kısa müddet daha sonra, okuluna bırakacağı küçük kızının gelmesini beklerken, yanına yaklaşan iki kişi tarafınca katledilmişti. Ondan birkaç ay daha sonra -5 Temmuz 1980’de- yakın arkadaşım MTTB’li Sedat Yenigün berberde traş olurken öldürüldü.
Her iki cinayette birebir silahın -291554 nolu Lama marka tabancanın- kullanıldığı biliniyor.
Başbakanlara, siyasi kimlikli bireylere, gazeteciler, muharrirler ve sivil toplum liderlerine yönelik teşebbüslerin yaşandığı ‘cinayet ve suikastlar dönemi’ni gözlemlemiş tıpkı uğraş alanlarından insanların -siyasiler, gazeteciler, muharrirler ve sivil toplum önderlerinin- bir tek ölümlü hareketle karşılaşıldığında bu geçmişle ilgili anılarının canlanmaması imkansız.
Sinan Ateş’e yönelik suikast olmasaydı, muhtemelen Özgür Özel ve Kemal Kılıçdaroğlu’nun son günlerdeki çıkışlarıyla karşılaşılmayacaktı.
Kuşkular büsbütün boşuna değil.
Olur mu, geçmişte yaşananlar günümüzde de yinelanır mı, bilemem; lakin evvelden yaşananların günümüzde tekerrür etmesinin nasıl engellenebileceğini söyleyebilecek durumdayım: Meydana gelen birinci olayın üstüne kararlılıkla giderek…
Karanlık olayların yaşandığı geçmişte, daha sonradan kendisine de suikast teşebbüsünde bulunulacak bir başbakan, eğilim olarak yakın hissettiği insanların cinayet işlediklerini kabul etmeyeceğini açıklamıştı.
Ne büyük gaflet…
Canilerin, siyasi suikastlara teşebbüs eden ve birçok kere hedeflerine ulaşanların kimliklerinin sağcı yahut solcu olmasının hiç fark etmediğini yaşayarak öğrendik.
Tabii bir hayli insanımızı kaybettikten daha sonra…
Öldürülenler içinde ayrım yapmadan birinci cinayetin üzerine kararlılıkla gidilmiş olsaydı, büyük ihtimalle, daha sonrasındaki cinayetlerin önüne geçilebilirdi.
Bu gerçek de bizi bugün ne yapılması gerektiği konusuna yönlendiriyor.
Ülkemiz siyasetin en ağır yaşandığı bir seçime yanlışsız süratle ilerliyor. Değişik yabancı yayın organlarında da yer alan değerlendirmelerle, bizde yapılacak seçimin değerini dünya da bizler kadar biliyor.
Kritik bir seçim.
Seçime gidilen ortamlar ‘iyi saatte olsunlar’ diye de isimlendirilen karanlık güçleri harekete geçirir çoklukla.
Oy hakkı bulunmayan yerli-yabancı güçler, terör örgütleri, kendi tercihlerine sandıkta yol açmak yahut istemedikleri kararın çıkmasını engellemek üzere, bunu sağlayacağını düşündükleri çeşitten aksiyonlarla, devreye girebilirler.
bir epeyce seçim öncesi bu tıp aksiyonlarla karşılaşıldı ülkemizde.
Tedbirli olmak bu yüzden kaide.
Ankara’da işlenen Sinan Ateş suikastında aksiyoncular ile onları yönlendirenler ‘suçüstü’ oldular.
Fazla uzatmadan, kararlılık gösterisi yerine geçecek biçimde, hareketçi takımın yargı önüne çıkartılması sağlanmalı.
Bu ortada, Özgür Özel’i ve Kemal Kılıçdaroğlu’nu kendilerine suikast yapılabileceği kaygısına sürükleyen sebepleri de ihmal etmemek ve kimleri kast ediyor idiyseler, o kuşkuların gayesi olan kişi ve örgütlerle ilgili de, şayet bu biçimde bir niyetleri var ise caydıracak önlemleri almaktan da geri durulmamalı.
Hatırlatırım: Geçmişin karanlık periyotlarında siyasi iradenin kararsızlığı iktidarlar için güzel sonuç doğurmamıştı.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Birkaç gün oluyor, CHP sözcüsü Özgür Özel olağanüstü değerli olduğunu söylemiş olduği bir ‘ifşaat’ öncesinde öldürülme tehlikesinden kelam eden bir ihtarda bulundu. Açıklama yapamadan öldürülürse diye, o denli bir ihtimal gerçekleşirse açıklamaları için, ifşa edeceği bahisle ilgili detayları üç farklı arkadaşına göndermiş…
her neyse ki, o denli bir gelişme yaşanmadı. Özel söyleyeceklerini kendisi deklare etti. hayatına kast eden olmadı.
Dün de, bu kere CHP genel lideri Kemal Kılıçdaroğlu, partisinin Meclis kümesinde öldürülme ihtimalinden kelam etti ve vasiyetini deklare etti.
Bakın neler söylemiş oldu Kılıçdaroğlu:
“Önce benimle konuşmak istediler, anlaşmak istediler; kapıyı yüzlerine kapattım! Her türlü operasyona başvurdular. Ve artık son evreye geldik; silah ve suikast tehditleri. Son ihtarlarını yapıyorlar akıllarınca. Be gafiller, be erdemsizler, be akılsızlar, be müptezeller, be çakallar! Siz mi beni korkutacaksınız? Sizin önünüze diz çöküp yaşamaktansa, ayakta ölmeyi tercih ederim! Hodri meydan, gelin görüşelim. / Ha Allah nasip eder de yaşarsak, hayatınız boyunca görüp bakılırsaceğiniz en büyük kabus olmaya devam edeceğim. Trolleriniz beni yolumdan çeviremez, durduramazsınız.”
Eskiler bu biçimde durumlarda “Ağızlarından yer alsın” derlerdi.
Türkiye siyasi cinayetler ve suikastlar bakımından tekin bir ülke değil. Daha önceye ilişkin olaylar da var fakat benim siyaseti yakından gözlemlediğim yıllar boyunca, nazaranv başındaki üç başbakana –Bülent Ecevit, Süleyman Demirel ve Turgut Özal’a- yönelik öldürme teşebbüsleri yaşandığını yeterli hatırlıyorum.
Kamuoyuyla paylaşılmayan üst seviye maksatlara yönelik diğer aksiyon hazırlıkları ilgili kurumlar tarafınca evvelinde ortaya çıkartılarak başarısız kılınmış da olabilir.
Demirel’e saldıran kişi için ‘meczup’ sıfatı kullanılmıştı.
Ecevit ve Özal ise faillerinin ‘derin devlet’ yapılanmasıyla ilgisi bulunduğundan kuşkulanılan hareketlere uğramışlardı.
Gazeteciler, sivil toplum örgütü başkanları ve başkan pozisyonundaki insanlardan hayatlarını siyasi maksatlı cinayet ve suikastlarda kaybedenlerin sayısı ise utanılacak boyutlarda.
Bu geçmişe bakarak benzeri teşebbüslerin günümüzde yinelanmayacağını tez etmek güç.
Peki de, CHP’li siyasalların bu biçimde bir ihtimalin artık de geçerli olabileceğini akıllarından geçirmelerinin niçini ne olabilir?
Soruya yanıt ararken aklıma MHP’li bir ismin –Doç. Sinan Ateş’in- Ankara’da, güpegündüz suikasta uğraması geldi.
Her ne kadar farklı bir kampın insanı olsa bile, öldürülen kişinin ‘siyasi’ kimliği, öteki eğilimden siyasilere kendi başlarına da bu biçimde bir akıbetin gelebileceğini düşündürmüş olabilir.
‘Cinayetler ve suikastlar dönemi’ denilebilecek 1970’li, 1980’li ve 1990’lı senelerda, değişik eğilimlerden bir epeyce öndegelen kişiselyet, birbiri arkasına siyasi hareketlerin maksadı haline gelmişlerdi.
Sağdan-soldan pahalı insanlarımızı o 30-40 yıl içerisinde kaybettik.
Geçenlerde burada dikkate sunmuştum: Solcu bilinen gazeteci-öykücü Ümit Kaftancıoğlu 11 Nisan 1980 tarihinde, konutundan çıktıktan kısa müddet daha sonra, okuluna bırakacağı küçük kızının gelmesini beklerken, yanına yaklaşan iki kişi tarafınca katledilmişti. Ondan birkaç ay daha sonra -5 Temmuz 1980’de- yakın arkadaşım MTTB’li Sedat Yenigün berberde traş olurken öldürüldü.
Her iki cinayette birebir silahın -291554 nolu Lama marka tabancanın- kullanıldığı biliniyor.
Başbakanlara, siyasi kimlikli bireylere, gazeteciler, muharrirler ve sivil toplum liderlerine yönelik teşebbüslerin yaşandığı ‘cinayet ve suikastlar dönemi’ni gözlemlemiş tıpkı uğraş alanlarından insanların -siyasiler, gazeteciler, muharrirler ve sivil toplum önderlerinin- bir tek ölümlü hareketle karşılaşıldığında bu geçmişle ilgili anılarının canlanmaması imkansız.
Sinan Ateş’e yönelik suikast olmasaydı, muhtemelen Özgür Özel ve Kemal Kılıçdaroğlu’nun son günlerdeki çıkışlarıyla karşılaşılmayacaktı.
Kuşkular büsbütün boşuna değil.
Olur mu, geçmişte yaşananlar günümüzde de yinelanır mı, bilemem; lakin evvelden yaşananların günümüzde tekerrür etmesinin nasıl engellenebileceğini söyleyebilecek durumdayım: Meydana gelen birinci olayın üstüne kararlılıkla giderek…
Karanlık olayların yaşandığı geçmişte, daha sonradan kendisine de suikast teşebbüsünde bulunulacak bir başbakan, eğilim olarak yakın hissettiği insanların cinayet işlediklerini kabul etmeyeceğini açıklamıştı.
Ne büyük gaflet…
Canilerin, siyasi suikastlara teşebbüs eden ve birçok kere hedeflerine ulaşanların kimliklerinin sağcı yahut solcu olmasının hiç fark etmediğini yaşayarak öğrendik.
Tabii bir hayli insanımızı kaybettikten daha sonra…
Öldürülenler içinde ayrım yapmadan birinci cinayetin üzerine kararlılıkla gidilmiş olsaydı, büyük ihtimalle, daha sonrasındaki cinayetlerin önüne geçilebilirdi.
Bu gerçek de bizi bugün ne yapılması gerektiği konusuna yönlendiriyor.
Ülkemiz siyasetin en ağır yaşandığı bir seçime yanlışsız süratle ilerliyor. Değişik yabancı yayın organlarında da yer alan değerlendirmelerle, bizde yapılacak seçimin değerini dünya da bizler kadar biliyor.
Kritik bir seçim.
Seçime gidilen ortamlar ‘iyi saatte olsunlar’ diye de isimlendirilen karanlık güçleri harekete geçirir çoklukla.
Oy hakkı bulunmayan yerli-yabancı güçler, terör örgütleri, kendi tercihlerine sandıkta yol açmak yahut istemedikleri kararın çıkmasını engellemek üzere, bunu sağlayacağını düşündükleri çeşitten aksiyonlarla, devreye girebilirler.
bir epeyce seçim öncesi bu tıp aksiyonlarla karşılaşıldı ülkemizde.
Tedbirli olmak bu yüzden kaide.
Ankara’da işlenen Sinan Ateş suikastında aksiyoncular ile onları yönlendirenler ‘suçüstü’ oldular.
Fazla uzatmadan, kararlılık gösterisi yerine geçecek biçimde, hareketçi takımın yargı önüne çıkartılması sağlanmalı.
Bu ortada, Özgür Özel’i ve Kemal Kılıçdaroğlu’nu kendilerine suikast yapılabileceği kaygısına sürükleyen sebepleri de ihmal etmemek ve kimleri kast ediyor idiyseler, o kuşkuların gayesi olan kişi ve örgütlerle ilgili de, şayet bu biçimde bir niyetleri var ise caydıracak önlemleri almaktan da geri durulmamalı.
Hatırlatırım: Geçmişin karanlık periyotlarında siyasi iradenin kararsızlığı iktidarlar için güzel sonuç doğurmamıştı.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.