Fehmi Koru*
Oh, nihayet, karşısında görmek istediği muhalefeti bu seçim öncesinde de buldu iktidar.
Demokrasilerde iktidar ile muhalefet geçişlidir; partiler halka kendilerini sempatik gösterir, mevcut iktidardan daha güzel yöneteceği kanaatini verir ve bir bakmışsınız, muhalefet ile iktidar seçimde yerlerini değiştirivermiş…
Seçimde iktidar partisinin muhalefete geçtiği, muhalefetin de iktidara geldiği durum bizde de oldukçatur.
Hafta sonu Brezilya’da seçimin ikinci çeşidi yapıldı; birinci cinste yenişememişti iktidar-muhalefet, ikinci cinste yer değiştirmelerini gerektirecek bir sonuç alındı.
Yenilen taraf, bundan evvelki seçimde, iktidarı bu seçimin galibinden devralmıştı aslına bakarsan.
Dün İsrail’de yapılan seçimden de muhtemelen birebir sonuç çıkacak; bundan evvelki seçimde sandıkta kaybeden ve muhalefete düşen parti ile önderi, muhtemelen bir daha iktidara gelmiş olacak.
Bizde 20 yıldır değişmeyen bir iktidar var ve 11 yıl evvel 2023 olarak belirlediği ufuk çizgisini, ortada 2053’e ve 2071’e uzatmıştı; en son belirlediği ufuk bundan 100 yıl daha sonrası. İktidardan hiç gitmeyecekmiş üzere davranıyor.
İşin temel değişik tarafı, ülkenin 100 yılını iktidar olarak geçirmeyi umarak ‘Türkiye Yüzyılı’ ismini verdiği projesinin içini, önümüzdeki bir yıl boyunca iletecekleri görüş ve tekliflerle, halkın doldurmasını bekliyor iktidar.
Durumun özeti şu: Seçim olduğu, her beş yılda bir sandık başına gidilme alışkanlığı devam ettiği takdirde, diğer demokrasilerde -ve 20 yıl öncesine kadar bizde de- olduğu üzere, iktidar ile muhalefetin yer değiştirmesini getirecek sonuçla karşılaşılabilir.
Geniş bir kitlenin beklentisi, o değişimin, önümüzdeki birinci seçimde gerçekleşmesidir.
Olabilir mi?
Kamuoyu yoklamaları da, seçimde oy kullanacak insanların her temasta verdikleri reaksiyonlar de, bunun olabileceğine işaret ediyor.
İktidarının daima olmasını sağlamak için MHP ile iştirak oluşturmuştu iktidar partisi, o sayede son seçimden iktidarını sürdürerek ve başkanını cumhurbaşkanı seçtirmeyi başararak çıkabildi. Lakin önümüzdeki seçimde hem iktidarı sekteye uğrayabilir tıpkı vakitte adayı cumhurbaşkanı seçilemeyebilir.
Bu ihtimali ben bakılırsabildiğim üzere, elbette iktidar cephesi de -AK Parti ve MHP de- durumun farkında.
Farkında ve şimdiki durumu aksine döndürmek için elinden geleni yapıyor.
Yapmaya da devam edecektir.
Son seçimden bu yana, iktidar-muhalefet açısından, tabloyu aksine dönüştürme kararınu doğurabilecek ne değişti?
İktidar iki modüllü oldu, AK Parti ile MHP bir ortada. Onların beraberliği ülke sistemini değiştirme kararınu doğurdu; parlamenter sistemden başkanlık sistemine geçildi. Yeni sistemle geçirilen dört yıl, iktidarın hiç değilse seçmenlerinin bir kısmının gözünden düşmesine yol açtı. Üstelik birbiri arkasına alınan ve derhal uygulamaya konulan yanlış kararlarla baş gösteren ekonomik meşakkatler, salgının da tesiriyle, dayanılmayacak boyutlara ulaştı.
İktidarın gözden düşmesi muhalefete fayda.
Bu kez da o denli olabilir, seçimden iktidar değişikliği çıkabilir.
İktidar cephesinin yanlışlarına karşılık muhalefet cephesi gerçek adımlar atarak bugünlere geldi.
Her şeydilk evvel muhalefeti oluşturan altı parti ortalarındaki farklılıkları bir yana bırakarak iktidar değişikliği için bir arada hareket etmeye başladı. Ana muhalefeti oluşturan CHP, siyasi tarihin muhakkak bir periyodunda yaşanmış birtakım aksiliklerin sorumlusu gösterilmesi yüzünden, sandıkta zorluklar yaşaması ve oylarının bir türlü artmaması yanında, belirli kesitler için yanına yaklaşılmaması gereken bir parti imajına de sahipti.
Kemal Kılıçdaroğlu birbiri gerisine attığı adımlarla o manzarayı bozdu.
‘6’lı masa’ bu yeni manzarayı biraz daha sağlamlaştırdı.
Kemal Kılıçdaroğlu’nun CHP’si eski CHP değil.
Görüntü bu biçimde devam ederse, iki cephenin oyları kamuoyu yoklamalarına yansıyan oranda gerçekleşebilir ve ebediyen süreceğine kendisini koşullandırmış iktidar, yerini muhalefete bırakmak zorunda kalabilir.
Tabii bu kararın alınabilmesi bir fazlaca kaideye bağlı.
Şartların başında da, muhalefetin ‘6’lı masa’ olarak beraberliğinin devamı ve bilhassa de CHP’nin yeni manzarasının kaybolmaması geliyor.
beraberlik altı partiye de yararlı olduğu için bu güne kadar sürdü, partilerden biri bile başkalarından farklı görünmenin daha yararlı olduğunu düşünüp kendisini dışarıya atacak bir davranış sergilerse, bugüne kadar kurulmuş muhalefet yapısı bozulabilir ve elde edilebilecek tesir kaybolabilir.
Emareler var, bu biçimde bir gelişme yaşanabilir.
CHP de bir daha o eski bildik telaffuzundan medet umabilir.
Onun da emareleri alınıyor.
Hırçınlık, doğuşçu hava, daha doğrusu toplumu gerecek her davranış muhalefete değil iktidara fayda.
Toplumun devleti yönetenlerden beklentilerine karşılık veremediği için yerini kaybeder iktidarlar; buna karşılık iktidara gelmek isteyen muhalefet de topluma iktidarın sağlayamadığını verebilecek bir iddiayı sahiplenirse, demokrasilerin iktidar-muhalefet geçişliliği bizde de bir daha tesirini gösterebilir.
Kavgacı ve hırçın imaj muhalefetin o argümanını sakatlar.
Ülke siyaseti bir müddetdir o denli bir havanın tesiri altına girmeye başladı.
İktidar, karşısında, alıştığı tipten bir muhalefet görmek istiyor ve bunun için efor sarf ediyordu, sonunda bu isteğinin yerine gelebileceği umudu doğdu.
Esas gündemde tutulması muhalefet açısından işe yarayacak mevzular ikinci plana itiliyor, buna karşılık iktidara rahatlıkla kullanabileceği ‘paslar’ atılıyor.
İktidar cephesi, karşısında görmek istediği muhalefete galiba kavuşmak üzere.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Oh, nihayet, karşısında görmek istediği muhalefeti bu seçim öncesinde de buldu iktidar.
Demokrasilerde iktidar ile muhalefet geçişlidir; partiler halka kendilerini sempatik gösterir, mevcut iktidardan daha güzel yöneteceği kanaatini verir ve bir bakmışsınız, muhalefet ile iktidar seçimde yerlerini değiştirivermiş…
Seçimde iktidar partisinin muhalefete geçtiği, muhalefetin de iktidara geldiği durum bizde de oldukçatur.
Hafta sonu Brezilya’da seçimin ikinci çeşidi yapıldı; birinci cinste yenişememişti iktidar-muhalefet, ikinci cinste yer değiştirmelerini gerektirecek bir sonuç alındı.
Yenilen taraf, bundan evvelki seçimde, iktidarı bu seçimin galibinden devralmıştı aslına bakarsan.
Dün İsrail’de yapılan seçimden de muhtemelen birebir sonuç çıkacak; bundan evvelki seçimde sandıkta kaybeden ve muhalefete düşen parti ile önderi, muhtemelen bir daha iktidara gelmiş olacak.
Bizde 20 yıldır değişmeyen bir iktidar var ve 11 yıl evvel 2023 olarak belirlediği ufuk çizgisini, ortada 2053’e ve 2071’e uzatmıştı; en son belirlediği ufuk bundan 100 yıl daha sonrası. İktidardan hiç gitmeyecekmiş üzere davranıyor.
İşin temel değişik tarafı, ülkenin 100 yılını iktidar olarak geçirmeyi umarak ‘Türkiye Yüzyılı’ ismini verdiği projesinin içini, önümüzdeki bir yıl boyunca iletecekleri görüş ve tekliflerle, halkın doldurmasını bekliyor iktidar.
Durumun özeti şu: Seçim olduğu, her beş yılda bir sandık başına gidilme alışkanlığı devam ettiği takdirde, diğer demokrasilerde -ve 20 yıl öncesine kadar bizde de- olduğu üzere, iktidar ile muhalefetin yer değiştirmesini getirecek sonuçla karşılaşılabilir.
Geniş bir kitlenin beklentisi, o değişimin, önümüzdeki birinci seçimde gerçekleşmesidir.
Olabilir mi?
Kamuoyu yoklamaları da, seçimde oy kullanacak insanların her temasta verdikleri reaksiyonlar de, bunun olabileceğine işaret ediyor.
İktidarının daima olmasını sağlamak için MHP ile iştirak oluşturmuştu iktidar partisi, o sayede son seçimden iktidarını sürdürerek ve başkanını cumhurbaşkanı seçtirmeyi başararak çıkabildi. Lakin önümüzdeki seçimde hem iktidarı sekteye uğrayabilir tıpkı vakitte adayı cumhurbaşkanı seçilemeyebilir.
Bu ihtimali ben bakılırsabildiğim üzere, elbette iktidar cephesi de -AK Parti ve MHP de- durumun farkında.
Farkında ve şimdiki durumu aksine döndürmek için elinden geleni yapıyor.
Yapmaya da devam edecektir.
Son seçimden bu yana, iktidar-muhalefet açısından, tabloyu aksine dönüştürme kararınu doğurabilecek ne değişti?
İktidar iki modüllü oldu, AK Parti ile MHP bir ortada. Onların beraberliği ülke sistemini değiştirme kararınu doğurdu; parlamenter sistemden başkanlık sistemine geçildi. Yeni sistemle geçirilen dört yıl, iktidarın hiç değilse seçmenlerinin bir kısmının gözünden düşmesine yol açtı. Üstelik birbiri arkasına alınan ve derhal uygulamaya konulan yanlış kararlarla baş gösteren ekonomik meşakkatler, salgının da tesiriyle, dayanılmayacak boyutlara ulaştı.
İktidarın gözden düşmesi muhalefete fayda.
Bu kez da o denli olabilir, seçimden iktidar değişikliği çıkabilir.
İktidar cephesinin yanlışlarına karşılık muhalefet cephesi gerçek adımlar atarak bugünlere geldi.
Her şeydilk evvel muhalefeti oluşturan altı parti ortalarındaki farklılıkları bir yana bırakarak iktidar değişikliği için bir arada hareket etmeye başladı. Ana muhalefeti oluşturan CHP, siyasi tarihin muhakkak bir periyodunda yaşanmış birtakım aksiliklerin sorumlusu gösterilmesi yüzünden, sandıkta zorluklar yaşaması ve oylarının bir türlü artmaması yanında, belirli kesitler için yanına yaklaşılmaması gereken bir parti imajına de sahipti.
Kemal Kılıçdaroğlu birbiri gerisine attığı adımlarla o manzarayı bozdu.
‘6’lı masa’ bu yeni manzarayı biraz daha sağlamlaştırdı.
Kemal Kılıçdaroğlu’nun CHP’si eski CHP değil.
Görüntü bu biçimde devam ederse, iki cephenin oyları kamuoyu yoklamalarına yansıyan oranda gerçekleşebilir ve ebediyen süreceğine kendisini koşullandırmış iktidar, yerini muhalefete bırakmak zorunda kalabilir.
Tabii bu kararın alınabilmesi bir fazlaca kaideye bağlı.
Şartların başında da, muhalefetin ‘6’lı masa’ olarak beraberliğinin devamı ve bilhassa de CHP’nin yeni manzarasının kaybolmaması geliyor.
beraberlik altı partiye de yararlı olduğu için bu güne kadar sürdü, partilerden biri bile başkalarından farklı görünmenin daha yararlı olduğunu düşünüp kendisini dışarıya atacak bir davranış sergilerse, bugüne kadar kurulmuş muhalefet yapısı bozulabilir ve elde edilebilecek tesir kaybolabilir.
Emareler var, bu biçimde bir gelişme yaşanabilir.
CHP de bir daha o eski bildik telaffuzundan medet umabilir.
Onun da emareleri alınıyor.
Hırçınlık, doğuşçu hava, daha doğrusu toplumu gerecek her davranış muhalefete değil iktidara fayda.
Toplumun devleti yönetenlerden beklentilerine karşılık veremediği için yerini kaybeder iktidarlar; buna karşılık iktidara gelmek isteyen muhalefet de topluma iktidarın sağlayamadığını verebilecek bir iddiayı sahiplenirse, demokrasilerin iktidar-muhalefet geçişliliği bizde de bir daha tesirini gösterebilir.
Kavgacı ve hırçın imaj muhalefetin o argümanını sakatlar.
Ülke siyaseti bir müddetdir o denli bir havanın tesiri altına girmeye başladı.
İktidar, karşısında, alıştığı tipten bir muhalefet görmek istiyor ve bunun için efor sarf ediyordu, sonunda bu isteğinin yerine gelebileceği umudu doğdu.
Esas gündemde tutulması muhalefet açısından işe yarayacak mevzular ikinci plana itiliyor, buna karşılık iktidara rahatlıkla kullanabileceği ‘paslar’ atılıyor.
İktidar cephesi, karşısında görmek istediği muhalefete galiba kavuşmak üzere.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.