Fehmi Koru*
AK Parti’nin Şanlıurfa milletvekili Ahmet Eşref Fakıbaba’nın partisinden ve milletvekilliğinden istifası büyük yankı uyandırdı. Günlerden beri bahis tartışılıyor. Tartışmayı heyecanlı kılan, seçime gidilirken iktidar partisinden diğer istifaların da gelebileceği beklentisi. Muhalif medya türlü isimleri söylem etmeye başladı bile.
Fakıbaba’nın istifası olağan olarak değerli.
Meclis’te temsil ettiği vilayette daha evvel belediye başkanlığı yapmış bir isim o. bir daha aday gösterilmeyince bağımsız katıldığı seçimde ayrıldığı partisinin oylarını geride bırakıp başkanlıkta bir devir daha kalmayı başarmıştı. Tarım bakanı olarak hükümette de bulunmuştu.
Uzun yıllar başhekimlik yapmış, mesleği doktorluk olan bir siyasetçi Fakıbaba.
Ayrıldıktan daha sonra kendisine mikrofon uzatan kanallara ve ulaşan habercilere istifasına sebep olan rahatsızlıklarını anlatmasından, verdiği sonucun bir anlık bir reaksiyona dayanmadığı, bir birikimin kararı olduğu anlaşılıyor. Yerelden genele bir dizi rahatsızlık onu bu karara sürüklemiş.
İstifasını açıklamasının çabucak akabinde bir öbür partiye -İYİ Parti’ye- geçmesi de sonucunın anlık bir yansıdan öte manası olduğunu düşündürüyor aslına bakarsanız.
Şimdi merak edilen, Ahmet Eşref Fakıbaba’nın açtığı yoldan öbür AK Partililerin de geçip geçmeyeceği…
Aynı yolu izleyebilecekleri düşünülerek anılan isimler bir-ikiyi geçmiyor. Onların da rahatsızlıklarını istifaya kadar götürecekleri kuşkulu.
Reklam
Önce şunun bilinmesinde fayda var: Milletvekillerinin partilerinden ayrılması göründüğü kadar kolay bir iş değildir. İktidar partilerinden ayrılmak daha da zordur. Bilhassa de AK Parti’den ayrılmayı zorlaştıran farklı sebepler de var.
Cumhurbaşkanlığında danışman, bakanlıklarda bakan yardımcısı, üniversitelerde rektör ve dekan olanlar yanında, dışişleri bakanlığının diplomat olmadığı biçimde çeşitli ülkelere büyükelçi olarak gönderdiği isimlerin neredeyse tamamı da eski AK Parti milletvekili.
İş hayatından AK Parti’de siyaset yapan, milletvekili seçilen bireyler, esasen tam terk etmedikleri eski uğraş alanlarına döndüklerinde, siyasette kazandıkları tecrübelerini ve etraflarını kıymetlendirme imkanını ziyadesiyle bulabiliyorlar.
Eski AK Parti milletvekillerinden pek azı diğer partilerde siyasi hayatlarını sürdürüyor.
AK Parti’de vaktiyle değerli bakanlıklarda bulunmuş Ali Babacan ve başbakanlık yapmış Ahmet Davutoğlu’nun siyasi hayatta yollarını kurdukları yeni partilerde devam ettirdikleri bir gerçek; lakin bir gerçek daha var: Onların eski partilerine yönelttikleri tenkitler artık birlikte hareket ettikleri muhalif çevrelerin medyadaki destekçileri tarafınca takdir görmüyor.
Unutmadığım, galiba vaktinde burada ele alma gereksinimi da duyduğum bir olayı bir daha hatırlatayım:
Şimdilerde ÂLÂ Parti saflarında siyasete devam edeceğini ilan etmiş eski bir AK Parti milletvekili, oldukça bir müddetdir, muhalif kanallarda, pozisyonu gereği epeyce yakından tanıdığı iktidar mensuplarına ve eski partisine sıradan yüksek dozda tenkitler yöneltiyor. O eski AK Partili, ekranlarda yer almaya başladıktan çok vakit daha sonra, uzaktan katıldığı ve iktidara en sert tenkitleri birbiri arkasına sıraladığı bir programda, programın gazeteci konuklarından birinin şu sorusuna muhatap edildi: “Peki de, nasıl oldu da bu biçimde bir partiye kurucu olmayı kabul edebildi?”
Davutoğlu ve Babacan da, vaktiyle AK Parti içerisinde bulundukları için, muhalif medyaya kendilerini beğendiremiyorlar.
Millet İttifakı içerisinde yer almalarına rağmen…
Gidişatı beğenmedikleri, bulundukları yerde rahatsızlık duydukları biçimde, AK Partilileri partileriyle münasebetlerini koparmaya kadar vardırmayı düşündürtmeyecek kadar toksit bir siyasi ortam var muhalif cephede.
En son, ‘başörtüsü yasası’ çıkışını yaptığında bir kere daha gördük; Kemal Kılıçdaroğlu’nun önderi olduğu CHP’yi daha geniş kitlelere beğendirme eforu olarak başlatmış olduğu ‘helalleşme’ teşebbüsünü bile içselleştirememiş, çıkışını ‘davaya ihanet’ olarak nazarann tipler var CHP kademelerinde ve CHP’li medyada.
Bu apaçık gerçeği nazarann AK Partililerin, kendi etraflarından yiyecekleri ‘davaya ihanet’ damgasını göze alabilseler dahi, o denli bir teşebbüste bulunduklarında kendilerini kabul ettiremeyeceklerini bile bile, AK Parti’ye muhalif bir hali benimsemeleri, istifa yoluna gitmeleri nasıl beklenebilir?
Mevcut toksit hava, önderinin bütün uğraşına karşın, CHP’nin oylarındaki tıkanıklığı ortadan kaldırmaya da pürüz oluyor.
Aynı toksit hava, AK Parti içerisinde rahatsızlık duydukları varsayım edilen kişiselyetlerin safları terk etmelerini de olağan olarak engelleyecektir.
Sözün kısası, “Fakıbaba’yı kimler takip eder?” sorusu eşliğinde çetele tutanlar hayal kırıklığına kendilerini hazırlamalılar.
CHP’li medya AK Parti’nin eskilerinden tövbe üstüne tövbe bekliyor ya, AK Parti’den onların bulunduğu cepheye bakanlar da, onların vaktiyle üstlendikleri ülkeye hayli şeyler kaybettirmiş bağnaz hallerinden zerre ölçü nedamet duymadıklarını görüp bulundukları yeri terk etmeye yanaşmıyorlar.
Muhalefet cephesinin bu biçimde bir açmazı var.
Kamuoyu yoklamalarına bakıp orada AK Parti oylarının azalmaya yüz tuttuğunu ve ‘kararsızlar’ kitlesinin kalabalıklaştığını görmek, muhalefet cephesinde yer alanlar ile destekçileri olan medyanın heveslerini körüklüyor; fakat o kitlenin niye ‘kararsız’ kaldığını manaya uğraşına girdikleri görülmüyor.
İktidar ise onların niye ‘kararsız’ kaldığının farkında ve kendince önlemler alma çabasında.
Hangi tarafın başarılı olma bahtı daha fazla dersiniz?
Muhalefetin bu problemini çözmeden beklenen muvaffakiyete ulaşması -imkansız diyemem ama- çok zor…
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
AK Parti’nin Şanlıurfa milletvekili Ahmet Eşref Fakıbaba’nın partisinden ve milletvekilliğinden istifası büyük yankı uyandırdı. Günlerden beri bahis tartışılıyor. Tartışmayı heyecanlı kılan, seçime gidilirken iktidar partisinden diğer istifaların da gelebileceği beklentisi. Muhalif medya türlü isimleri söylem etmeye başladı bile.
Fakıbaba’nın istifası olağan olarak değerli.
Meclis’te temsil ettiği vilayette daha evvel belediye başkanlığı yapmış bir isim o. bir daha aday gösterilmeyince bağımsız katıldığı seçimde ayrıldığı partisinin oylarını geride bırakıp başkanlıkta bir devir daha kalmayı başarmıştı. Tarım bakanı olarak hükümette de bulunmuştu.
Uzun yıllar başhekimlik yapmış, mesleği doktorluk olan bir siyasetçi Fakıbaba.
Ayrıldıktan daha sonra kendisine mikrofon uzatan kanallara ve ulaşan habercilere istifasına sebep olan rahatsızlıklarını anlatmasından, verdiği sonucun bir anlık bir reaksiyona dayanmadığı, bir birikimin kararı olduğu anlaşılıyor. Yerelden genele bir dizi rahatsızlık onu bu karara sürüklemiş.
İstifasını açıklamasının çabucak akabinde bir öbür partiye -İYİ Parti’ye- geçmesi de sonucunın anlık bir yansıdan öte manası olduğunu düşündürüyor aslına bakarsanız.
Şimdi merak edilen, Ahmet Eşref Fakıbaba’nın açtığı yoldan öbür AK Partililerin de geçip geçmeyeceği…
Aynı yolu izleyebilecekleri düşünülerek anılan isimler bir-ikiyi geçmiyor. Onların da rahatsızlıklarını istifaya kadar götürecekleri kuşkulu.
Reklam
Önce şunun bilinmesinde fayda var: Milletvekillerinin partilerinden ayrılması göründüğü kadar kolay bir iş değildir. İktidar partilerinden ayrılmak daha da zordur. Bilhassa de AK Parti’den ayrılmayı zorlaştıran farklı sebepler de var.
Cumhurbaşkanlığında danışman, bakanlıklarda bakan yardımcısı, üniversitelerde rektör ve dekan olanlar yanında, dışişleri bakanlığının diplomat olmadığı biçimde çeşitli ülkelere büyükelçi olarak gönderdiği isimlerin neredeyse tamamı da eski AK Parti milletvekili.
İş hayatından AK Parti’de siyaset yapan, milletvekili seçilen bireyler, esasen tam terk etmedikleri eski uğraş alanlarına döndüklerinde, siyasette kazandıkları tecrübelerini ve etraflarını kıymetlendirme imkanını ziyadesiyle bulabiliyorlar.
Eski AK Parti milletvekillerinden pek azı diğer partilerde siyasi hayatlarını sürdürüyor.
AK Parti’de vaktiyle değerli bakanlıklarda bulunmuş Ali Babacan ve başbakanlık yapmış Ahmet Davutoğlu’nun siyasi hayatta yollarını kurdukları yeni partilerde devam ettirdikleri bir gerçek; lakin bir gerçek daha var: Onların eski partilerine yönelttikleri tenkitler artık birlikte hareket ettikleri muhalif çevrelerin medyadaki destekçileri tarafınca takdir görmüyor.
Unutmadığım, galiba vaktinde burada ele alma gereksinimi da duyduğum bir olayı bir daha hatırlatayım:
Şimdilerde ÂLÂ Parti saflarında siyasete devam edeceğini ilan etmiş eski bir AK Parti milletvekili, oldukça bir müddetdir, muhalif kanallarda, pozisyonu gereği epeyce yakından tanıdığı iktidar mensuplarına ve eski partisine sıradan yüksek dozda tenkitler yöneltiyor. O eski AK Partili, ekranlarda yer almaya başladıktan çok vakit daha sonra, uzaktan katıldığı ve iktidara en sert tenkitleri birbiri arkasına sıraladığı bir programda, programın gazeteci konuklarından birinin şu sorusuna muhatap edildi: “Peki de, nasıl oldu da bu biçimde bir partiye kurucu olmayı kabul edebildi?”
Davutoğlu ve Babacan da, vaktiyle AK Parti içerisinde bulundukları için, muhalif medyaya kendilerini beğendiremiyorlar.
Millet İttifakı içerisinde yer almalarına rağmen…
Gidişatı beğenmedikleri, bulundukları yerde rahatsızlık duydukları biçimde, AK Partilileri partileriyle münasebetlerini koparmaya kadar vardırmayı düşündürtmeyecek kadar toksit bir siyasi ortam var muhalif cephede.
En son, ‘başörtüsü yasası’ çıkışını yaptığında bir kere daha gördük; Kemal Kılıçdaroğlu’nun önderi olduğu CHP’yi daha geniş kitlelere beğendirme eforu olarak başlatmış olduğu ‘helalleşme’ teşebbüsünü bile içselleştirememiş, çıkışını ‘davaya ihanet’ olarak nazarann tipler var CHP kademelerinde ve CHP’li medyada.
Bu apaçık gerçeği nazarann AK Partililerin, kendi etraflarından yiyecekleri ‘davaya ihanet’ damgasını göze alabilseler dahi, o denli bir teşebbüste bulunduklarında kendilerini kabul ettiremeyeceklerini bile bile, AK Parti’ye muhalif bir hali benimsemeleri, istifa yoluna gitmeleri nasıl beklenebilir?
Mevcut toksit hava, önderinin bütün uğraşına karşın, CHP’nin oylarındaki tıkanıklığı ortadan kaldırmaya da pürüz oluyor.
Aynı toksit hava, AK Parti içerisinde rahatsızlık duydukları varsayım edilen kişiselyetlerin safları terk etmelerini de olağan olarak engelleyecektir.
Sözün kısası, “Fakıbaba’yı kimler takip eder?” sorusu eşliğinde çetele tutanlar hayal kırıklığına kendilerini hazırlamalılar.
CHP’li medya AK Parti’nin eskilerinden tövbe üstüne tövbe bekliyor ya, AK Parti’den onların bulunduğu cepheye bakanlar da, onların vaktiyle üstlendikleri ülkeye hayli şeyler kaybettirmiş bağnaz hallerinden zerre ölçü nedamet duymadıklarını görüp bulundukları yeri terk etmeye yanaşmıyorlar.
Muhalefet cephesinin bu biçimde bir açmazı var.
Kamuoyu yoklamalarına bakıp orada AK Parti oylarının azalmaya yüz tuttuğunu ve ‘kararsızlar’ kitlesinin kalabalıklaştığını görmek, muhalefet cephesinde yer alanlar ile destekçileri olan medyanın heveslerini körüklüyor; fakat o kitlenin niye ‘kararsız’ kaldığını manaya uğraşına girdikleri görülmüyor.
İktidar ise onların niye ‘kararsız’ kaldığının farkında ve kendince önlemler alma çabasında.
Hangi tarafın başarılı olma bahtı daha fazla dersiniz?
Muhalefetin bu problemini çözmeden beklenen muvaffakiyete ulaşması -imkansız diyemem ama- çok zor…
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.