Fehmi Koru*
CHP’den seçildikten daha sonra istifa ederek bir partiye kurucu yazılmış, orayı da beğenmeyerek bir süre bağımsız kalmayı yeğlemiş bir milletvekilinin, kendisinin başında bulunduğu AK Parti’ye katılma merasiminde Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın sarf ettiği kimi kelamlar tartışılıyor.
Yeni AK Partili milletvekilinin eşine çocuk sayısını ve yaşını sormuş, akabinde da fazla geç kalmadan çocuk sayısını artırma tavsiyesinde bulunurken PKK’lıların beşer onar çocuğu olduğunu söylemiş Cumhurbaşkanı Erdoğan.
“PKK’lı dedikleri, dağdakiler mi, yoksa HDP’ye oy verenler mi?” diye soruluyor…
Nereden baksanız, ikili konuşmada sarf edilen kelamların problemli olduğu aşikâr.
Tek tartışma konusu bu değil; CHP’lilerin bahsin araştırılması için verdikleri teklif üzerine geniş bir kitlenin de bilgisi dahiline giren bir mevzu daha var: Resmi ilanlar ile yasa gereği verilmesi gereken özel ilanların adil halde gazetelere dağıtımıyla gorevlendirilmiş Basın İlan Kurumu’nun (BİK), yayınlarını beğenmediği yayın organlarına ceza yağdırdığı iddiası…
Gazetelere ilan yoluyla takviye çıksın diye kurulmuş bir kurumun, yardımına koşması beklenen gazetelerin kimilerine ceza kesmesi çok tuhaf.
BİK’in geçmişiyle de çelişiyor bu durum.
RTÜK de listemde..
Özel televizyonlar ile radyoların yayına girmesi daha sonrasında alana yasallık kazandırmak için oluşturulmuş bir kurum RTÜK. Kurulduğu günden yakın vakit içindera kadar, kimi birtakım okşama kabilinden cezalar verse de, RTÜK’ün, basın-yayın organlarının anayasal garanti altındaki özgürlük alanına müdahale ettiği pek görülmemişti.
En son, iktidarın yayınlarından hoşlanmadığı TELE1 kanalına birkaç gün ekran karartma cezası vermesiyle gündemde RTÜK. Yaptığı yayınlar bir daha beğenilmez seviyede bulunursa, kanalın RTÜK eliyle yayın lisansı iptal edilecek, ekranı bütünüyle karartılacakmış…
Hoşa gitmeyen ve cezalandırılan yayının, programa katılmış bir milletvekili tarafınca söz edilmiş kelamlar olduğunu da belirteyim.
Milletvekillerinin daha evvelce olağanüstü geniş olan dokunulmazlıklarına dokunuldu, fakat hala kürsü dokunulmazlıkları var. ‘Kürsü dokunulmazlığı’ milletvekillerinin sırf Meclis içerisindeki konuşmalarını değil, siyasi bütün açıklamalarını kapsar, demokrasilerde.
vakada değerli olan taraf, kanala ekran karartma cezası verilmesi ve sopa ucu olarak da bütünüyle kapatılma ihtimalinin gündeme taşınmasıdır.
İktidarın, birkaç gün evvel yürürlüğe giren, kamuoyunda ‘sansür yasası’ ismiyle anılan yeni düzenlemeyle anayasal teminat altındaki basın-yayın özgürlüğünü kısıtlama teşebbüsünü de unutmuş değilim. Onu da listeme ekliyorum.
Sıraladığım gündem unsurlarını son birkaç gün içerisinde yaşananlardan derledim. Dikkatimi biraz daha geniş vakit aralığına yaysam, hiç kuşkusuz, benzeri öbür tuhaf kelamlar ve uygulamaları da buraya taşıyabilirdim.
Bu kadarı bile ele almak istediğim bahis açısından kâfi.
Konu, şu soruya aradığım yanıtta yatıyor: Siyasi iktidar ve iktidarla ilintili kişi ve örgütler, kelamlı olarak ve uygulama açısından, niye -veya nasıl oluyor da- bu biçimde davranabiliyorlar?
Demokrasilerde iktidarların sürekliliği yoktur. Partiler kurulur, evvel muhalefette bulunur, halktan ilgi görür ve sandıktan çıkmayı başarırlarsa iktidara gelir, bir süre millet ismine devleti yönetirler. O mühlet, bir daha bir seçimde, halkın beğenisini kazanmış öbür bir partinin sandık başarısıyla sona erer.
İktidar ve muhalefet geçişlidir demokrasilerde. Demokrasinin altın kuralıdır bu.
Her parti bunu bildiği için, iktidardayken her an muhalefete düşebileceği gerçeğini unutmaz ve sonları fazla zorlamaz. Politikler ağızlarından çıkana dikkat eder, muhalefetle ilgilerini o altın kuralı akılda tutarak yürütür.
aslına bakarsanız bu sebeple, demokrasilerde, eski lisanla ‘devr-i sabık’ denilen intikamcı hal kelam konusu olmaz.
Ne dediğimi var iseyım üzerinden anlatayım.
RTÜK ve BİK’in yazılı ve imajlı basını cezalandırması ve iktidarın görüş açıklayanlara şimdiden korku -hatta korku- olarak yansıyan maddeyle hudut getirmesi tipinden yaklaşımlar, öteki demokrasilerde alışıldık bir davranış üslubu değil. Geçmişteki örneklerden biliyoruz, bizde, siyasi iktidarlar, halkın kendilerinden uzaklaştığını ve devirlerinin sona ermek üzere olduğunu fark ettiklerinde, bunu aksine çevirme hedefli bu biçimde yanlışlıklara sapabiliyorlar.
bir daha geçmiş örneklerden, misal teşebbüslerin mukadder sonu engellemekte yetersiz kaldıklarını da biliyoruz.
“var iseyım” dedim ya, geçmişin bir defa daha yakın gelecekte yaşanacağını bir an için düşünelim. Birinci seçimden günümüz muhalefeti iktidar olarak çıksın; son bir-iki haftalık kelam ve icraatlarını listelediğim iktidar da muhalefete düşmüş olsun.
İktidarken çıkarılan yasa, RTÜK ve BİK üzere kurumların geleneklerine karşıt uygulamaları, yeni devirde, kendileri ve kendilerine takviye verenlerin aleyhine kullanılamaz mı?
Kullanılabilir…
Düşebilirler…
bu biçimde bir ihtimal varit olduğu için de, iktidarlar, demokrasilerde, yasal çerçeveyi aşmamak konusunda hassasiyet gösterirler.
Neredeyse yarım asrı aşkın müddettir siyaseti yakından gözlüyorum, bu mühlet içerisinde neler neler gördüm. Süleyman Demirel yedi sefer gidip sekizinci kere bir daha iktidara geldi. Demirel, Bülent Ecevit ve Necmettin Erbakan askeri darbelere muhatap edilip sürgün ve mahpus yüzü gördükleri biçimde daha sonradan başbakan olabildiler. Demirel cumhurbaşkanı bile oldu.
İktidar ile muhalefet geçişliliğini daima korudu.
Kural kuraldır, kolay kolay değişmez.
Ya tıpkı altın kural bu defa de işler ve iktidarla muhalefet birinci seçimde yer değiştirirse?
Benim üstte sorduğum soruma karşılık ararken kurduğum var iseyımsal senaryom bu işte.
Günün muktedirlerinin ve onların prestijine mazhar şahısların yerlerinde ben olsam, demokrasinin bu temel altın kuralını aklımdan hiç çıkarmamaya çalışırdım.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
CHP’den seçildikten daha sonra istifa ederek bir partiye kurucu yazılmış, orayı da beğenmeyerek bir süre bağımsız kalmayı yeğlemiş bir milletvekilinin, kendisinin başında bulunduğu AK Parti’ye katılma merasiminde Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın sarf ettiği kimi kelamlar tartışılıyor.
Yeni AK Partili milletvekilinin eşine çocuk sayısını ve yaşını sormuş, akabinde da fazla geç kalmadan çocuk sayısını artırma tavsiyesinde bulunurken PKK’lıların beşer onar çocuğu olduğunu söylemiş Cumhurbaşkanı Erdoğan.
“PKK’lı dedikleri, dağdakiler mi, yoksa HDP’ye oy verenler mi?” diye soruluyor…
Nereden baksanız, ikili konuşmada sarf edilen kelamların problemli olduğu aşikâr.
Tek tartışma konusu bu değil; CHP’lilerin bahsin araştırılması için verdikleri teklif üzerine geniş bir kitlenin de bilgisi dahiline giren bir mevzu daha var: Resmi ilanlar ile yasa gereği verilmesi gereken özel ilanların adil halde gazetelere dağıtımıyla gorevlendirilmiş Basın İlan Kurumu’nun (BİK), yayınlarını beğenmediği yayın organlarına ceza yağdırdığı iddiası…
Gazetelere ilan yoluyla takviye çıksın diye kurulmuş bir kurumun, yardımına koşması beklenen gazetelerin kimilerine ceza kesmesi çok tuhaf.
BİK’in geçmişiyle de çelişiyor bu durum.
RTÜK de listemde..
Özel televizyonlar ile radyoların yayına girmesi daha sonrasında alana yasallık kazandırmak için oluşturulmuş bir kurum RTÜK. Kurulduğu günden yakın vakit içindera kadar, kimi birtakım okşama kabilinden cezalar verse de, RTÜK’ün, basın-yayın organlarının anayasal garanti altındaki özgürlük alanına müdahale ettiği pek görülmemişti.
En son, iktidarın yayınlarından hoşlanmadığı TELE1 kanalına birkaç gün ekran karartma cezası vermesiyle gündemde RTÜK. Yaptığı yayınlar bir daha beğenilmez seviyede bulunursa, kanalın RTÜK eliyle yayın lisansı iptal edilecek, ekranı bütünüyle karartılacakmış…
Hoşa gitmeyen ve cezalandırılan yayının, programa katılmış bir milletvekili tarafınca söz edilmiş kelamlar olduğunu da belirteyim.
Milletvekillerinin daha evvelce olağanüstü geniş olan dokunulmazlıklarına dokunuldu, fakat hala kürsü dokunulmazlıkları var. ‘Kürsü dokunulmazlığı’ milletvekillerinin sırf Meclis içerisindeki konuşmalarını değil, siyasi bütün açıklamalarını kapsar, demokrasilerde.
vakada değerli olan taraf, kanala ekran karartma cezası verilmesi ve sopa ucu olarak da bütünüyle kapatılma ihtimalinin gündeme taşınmasıdır.
İktidarın, birkaç gün evvel yürürlüğe giren, kamuoyunda ‘sansür yasası’ ismiyle anılan yeni düzenlemeyle anayasal teminat altındaki basın-yayın özgürlüğünü kısıtlama teşebbüsünü de unutmuş değilim. Onu da listeme ekliyorum.
Sıraladığım gündem unsurlarını son birkaç gün içerisinde yaşananlardan derledim. Dikkatimi biraz daha geniş vakit aralığına yaysam, hiç kuşkusuz, benzeri öbür tuhaf kelamlar ve uygulamaları da buraya taşıyabilirdim.
Bu kadarı bile ele almak istediğim bahis açısından kâfi.
Konu, şu soruya aradığım yanıtta yatıyor: Siyasi iktidar ve iktidarla ilintili kişi ve örgütler, kelamlı olarak ve uygulama açısından, niye -veya nasıl oluyor da- bu biçimde davranabiliyorlar?
Demokrasilerde iktidarların sürekliliği yoktur. Partiler kurulur, evvel muhalefette bulunur, halktan ilgi görür ve sandıktan çıkmayı başarırlarsa iktidara gelir, bir süre millet ismine devleti yönetirler. O mühlet, bir daha bir seçimde, halkın beğenisini kazanmış öbür bir partinin sandık başarısıyla sona erer.
İktidar ve muhalefet geçişlidir demokrasilerde. Demokrasinin altın kuralıdır bu.
Her parti bunu bildiği için, iktidardayken her an muhalefete düşebileceği gerçeğini unutmaz ve sonları fazla zorlamaz. Politikler ağızlarından çıkana dikkat eder, muhalefetle ilgilerini o altın kuralı akılda tutarak yürütür.
aslına bakarsanız bu sebeple, demokrasilerde, eski lisanla ‘devr-i sabık’ denilen intikamcı hal kelam konusu olmaz.
Ne dediğimi var iseyım üzerinden anlatayım.
RTÜK ve BİK’in yazılı ve imajlı basını cezalandırması ve iktidarın görüş açıklayanlara şimdiden korku -hatta korku- olarak yansıyan maddeyle hudut getirmesi tipinden yaklaşımlar, öteki demokrasilerde alışıldık bir davranış üslubu değil. Geçmişteki örneklerden biliyoruz, bizde, siyasi iktidarlar, halkın kendilerinden uzaklaştığını ve devirlerinin sona ermek üzere olduğunu fark ettiklerinde, bunu aksine çevirme hedefli bu biçimde yanlışlıklara sapabiliyorlar.
bir daha geçmiş örneklerden, misal teşebbüslerin mukadder sonu engellemekte yetersiz kaldıklarını da biliyoruz.
“var iseyım” dedim ya, geçmişin bir defa daha yakın gelecekte yaşanacağını bir an için düşünelim. Birinci seçimden günümüz muhalefeti iktidar olarak çıksın; son bir-iki haftalık kelam ve icraatlarını listelediğim iktidar da muhalefete düşmüş olsun.
İktidarken çıkarılan yasa, RTÜK ve BİK üzere kurumların geleneklerine karşıt uygulamaları, yeni devirde, kendileri ve kendilerine takviye verenlerin aleyhine kullanılamaz mı?
Kullanılabilir…
Düşebilirler…
bu biçimde bir ihtimal varit olduğu için de, iktidarlar, demokrasilerde, yasal çerçeveyi aşmamak konusunda hassasiyet gösterirler.
Neredeyse yarım asrı aşkın müddettir siyaseti yakından gözlüyorum, bu mühlet içerisinde neler neler gördüm. Süleyman Demirel yedi sefer gidip sekizinci kere bir daha iktidara geldi. Demirel, Bülent Ecevit ve Necmettin Erbakan askeri darbelere muhatap edilip sürgün ve mahpus yüzü gördükleri biçimde daha sonradan başbakan olabildiler. Demirel cumhurbaşkanı bile oldu.
İktidar ile muhalefet geçişliliğini daima korudu.
Kural kuraldır, kolay kolay değişmez.
Ya tıpkı altın kural bu defa de işler ve iktidarla muhalefet birinci seçimde yer değiştirirse?
Benim üstte sorduğum soruma karşılık ararken kurduğum var iseyımsal senaryom bu işte.
Günün muktedirlerinin ve onların prestijine mazhar şahısların yerlerinde ben olsam, demokrasinin bu temel altın kuralını aklımdan hiç çıkarmamaya çalışırdım.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.