Fehmi Koru*
Dün 6 yaşından itibaren en yakınlarının yönlendirmesiyle kendisinden fazlaca yaşlı biri tarafınca istismara uğradığı anlaşılan ve yılların akabinde yaşadıklarını dava konusu haline getiren bayan olayı ile ilgili iki değerli gelişme oldu.
İlki şu: Davanın görüleceği mahkemenin önce belirlediği 6 ay daha sonrasına ilişkin gün değiştirildi ve yeni yıla girilmeden yargının davaya bakacağı belirtildi.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan da, dokuz gün boyunca derin suskunluğa katkıda bulunduktan daha sonra berbat olayla ilgili görüşünü deklare etti.
Gecikmeli de olsalar yaşanan bu gelişmelere bakarak, dün buradaki yazımın başlığı ile yaptığım, “Gök gürültüsüne dönüşen derin suskunluk” imgesinin bozulmaya, ortalığı saran dumanın az da olsa dağılmaya başladığını düşünüyorum.
Şimdi sıra, bugüne kadar hususa dönük akla ve mantığa karşıt olduğu kadar İslam dininin temel prensiplerine de muhalif olduğu apaçık belirli görüşleri birbiri gerisine yinelamaktan öte bir yaklaşımları görülmeyen Diyanet ve ilahiyat topluluğunda.
Onların da, birilerinin yinelayıp durduğu ‘alt ve üst ergenlik yaşı’ kriterlerini sorgulayıp akla ve mantığa, en değerlisi de İslam’ın temel unsurlarına uygun bir görüşle mevzuyu ele alıp tartışmalara katılmaları gerekiyor.
Tabii, mevzuya ait görüşünü genel liderinin ağzından işittiğimiz AK Parti’nin, bayan hakları konusunda kendilerinin teşebbüsüyle, kapsamı bir daha hükümetin seçtiği uzmanlarca belirlenmiş, teşebbüsün sahibi Türkiye olduğu için de ‘İstanbul Sözleşmesi’ ismiyle memleketler arası literatüre girmiş bulunan, BM damgalı metni reddetmesini bir daha gözden geçirmesi ve benimsemesi de beklenmeli.
En azından ben, dünkü yazımda, daha sonrasında meydana gelen iki yeni gelişmeyle bir arada bunu da beklediğimi duyurmuştum.
Türkiye, çocukların, genç kızların, bayanların çarçabuk taarruza, tecavüze uğrayabildiği, anne-babaların 6 yaşındaki bebeği elin herifine kendi elleriyle teslim edebildiği bir ülke imgesinden kendisini kurtarmalıdır.
Bunu kim yapacak?
normal olarak nazaranv bugünkü iktidara düşüyor.
Yalnızca devlet erkini ellerinde tuttukları, bu ortada ülkenin prestijini korumakla da bakılırsavli oldukları için değil, içeride ve dışarıda bugünkü iktidara yakıştırılan muhafazakar hassasiyetler sebebiyle de bunu yapmak zorunda AK Parti ve hükümet…
Gözleri üzere müdafaaları gereken o hassasiyetlerin artık tartışılan cinsten çirkinliklerle iktidar periyotlarının anılmasına yol açabileceği yanlışlığını herbiçimde görüyorlardır diye düşünmek istiyorum.
Olayı bütün boyutlarıyla -bu ortada din ve İslam kavramlarının bu çeşit tartışmalarla insanların gözünde kıymet kaybetmesi boyutuyla da- görülebildiğinden ise emin değilim.
Evet, kuşkuluyum.
Kuşkumun en kıymetli niçini, AK Parti genel lideri da olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın, dokuz günlük suskunluktan daha sonra -yani husus üzerinde enine uzunluğuna düşünebileceği, müracaatı gerektiğini düşündüğü bireylerle müzakere edebileceği uzun bir müddetnin ardından- yaptığı açıklamanın can alıcı bir kısmıdır.
Şu kısım:
“Şu ana kadar arkadaşlar gereken çalışmayı gösterdiler. Bunları görmezden gelen bir muhalefet kelam konusu. Günümüz kurallarında 13 yaşında nişan, 14 yaşında evlilik üzere bir durumu kabul edebilmemiz asla mümkün değildir. Hele hele daha küçük yaşlardaki istismar tam bir faciadır. Ülkemizde çocuklara yönelik taciz, tecavüz, reşit yaşa ulaşmadan evlilik üzere konularda hassasiyetimizi kimseye sorgulatmayız.”
Devletin mağdure bayanın 6 yaşından itibaren yaşadıklarından son iki yıldır haberdar olduğu şahsen ilgili bakan tarafınca açıklanmış bulunuyor. Bu iki yıl içerisinde gösterildiği söylenen ‘gereken çalışma’ nedir?
Mağdureye kalacak yer, çocuğuna süt sağlanmasından öbür?
Yargı alanına taşınmış hususla ilgili bakanlığın yaptığı rastgele bir şey var mı?
Vardı da bizler mi duymadık?
Sözgelimi bakanlık davaya müdahil oldu mu?
Müdahil olunsaydı, savcılığın iddianamesi olayın vahametini bütün çarpıklığıyla dışa vurduğu biçimde, mahkemenin duruşma tarihini 6 ay daha sonraya atmasına, o sonucun alındığı gün bakanlığın itiraz etmesi gerekirdi.
İlgi en üst seviyeden nihayet aşikâr oluncaya -yani düne kadar- beklenmemiş olur, kamuoyunu infiale sürükleyen tartışmalarla bahsin bu derece yaralayıcı hale gelmesine fırsat verilmezdi.
Kesinlikle iktidarın eliyle devlet ismine sürüklenilmiş bir ihmal var.
Bu kadar da değil.
Açıklamanın birebir kısmında yer alan hususun tarifine dair tespitlerde de kusurlar var.
Tartışması yapılan bahis ‘12 yaşında nişan 14 yaşında evlilik durumu’ sıradanliğinde değil zira.
“Ne var bunda bu kadar büyütülecek?” denemeyecek kadar vahim bir mevzu tartışılıyor. Bir tarafında 6 yaşındaki çocuğa reva görülen bir muamele, yapılanı yasallık kalıbına sokabilmek için bir grup halinde hile yoluna başvurulması, bütün bunların dini münasebetlere dayandırılması ve devlet kurumlarının dikkatsizliği, yargının olayı hafifçee alabilmesi üzere detaylara sahip bir ‘durum’ bu.
“Arkadaşlar” denilenlerin gereken çalışmayı göstermedikleri apaçık ortada.
Devletin mevzuyu değerlendirişindeki yanlışlık bütün çocukları tehdit altında bırakıyor.
‘İstanbul Sözleşmesi’nin değeri de burada aslına bakarsan.
Sözleşme, devletlere, kadın-erkek ayrımı gözetmeden her insanın hak ve özgürlüklerini muhafaza ve kollama bakılırsavini yüklüyor. Mukaveleyi onaylayan ülkelere, bizde artık tartışma gündemine girmiş olan mevzuya emsal yanlışlıklara derhal ve nasıl müdahale edebileceğinin yol haritasını da yükümlülük olarak veriyor.
Tartışma konusu olan yakışıksız olay ve benzerleri ortaya çıktığında, ‘İstanbul Sözleşmesi’ni onaylamış bir ülke, yalnızca bu onayını hatırlatarak, mukabele etmekle yetinebilirdi.
Yargı da, o denli bir ülkenin yargısı olarak hususa yaklaşacağı için, önüne gelen dava konusuna daha fazla ilgi gösterirdi.
Bakanlık mukavele mucibince davaya müdahil olurdu aslına bakarsanız.
Dün gerçekleşebileceğinden kuşku duyduğumu belirterek yazdığım iki mevzu -Cumhurbaşkanının açıklaması ve yargının dava tarihini erkene çekmesi- birebir gün gerçekleşti; üçüncü tavsiyem niye gerçekleşmesin? Hükümet de ‘İstanbul Sözleşmesi’nden onayını çekme yanlış sonucundan vazgeçmeli.
her neyse.
Şimdi sıra, Diyanet’in ve ilahiyat topluluğunun öbür hiç bir halde yanlış anlamalara meydan vermeyecek bir açıklıkta mevzuyu ele aldıklarını belirli edecek açıklamalarında.
İlgilisine not: Diyanet ve ilahiyat topluluğu için yol gösterici bir yazı, bugünkü Karar gazetesinde, uzun yıllar İstanbul müftüsü olarak nazaranv yapmış, ilahiyat profesörü Mustafa Çağrıcı imzasıyla yayımlandı. ‘Çocuk yaşlarındakileri evlendirme fetvası’ başlıklı yazıyı okumalarını hususa ilgi duyan herkese tavsiye ederim.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Dün 6 yaşından itibaren en yakınlarının yönlendirmesiyle kendisinden fazlaca yaşlı biri tarafınca istismara uğradığı anlaşılan ve yılların akabinde yaşadıklarını dava konusu haline getiren bayan olayı ile ilgili iki değerli gelişme oldu.
İlki şu: Davanın görüleceği mahkemenin önce belirlediği 6 ay daha sonrasına ilişkin gün değiştirildi ve yeni yıla girilmeden yargının davaya bakacağı belirtildi.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan da, dokuz gün boyunca derin suskunluğa katkıda bulunduktan daha sonra berbat olayla ilgili görüşünü deklare etti.
Gecikmeli de olsalar yaşanan bu gelişmelere bakarak, dün buradaki yazımın başlığı ile yaptığım, “Gök gürültüsüne dönüşen derin suskunluk” imgesinin bozulmaya, ortalığı saran dumanın az da olsa dağılmaya başladığını düşünüyorum.
Şimdi sıra, bugüne kadar hususa dönük akla ve mantığa karşıt olduğu kadar İslam dininin temel prensiplerine de muhalif olduğu apaçık belirli görüşleri birbiri gerisine yinelamaktan öte bir yaklaşımları görülmeyen Diyanet ve ilahiyat topluluğunda.
Onların da, birilerinin yinelayıp durduğu ‘alt ve üst ergenlik yaşı’ kriterlerini sorgulayıp akla ve mantığa, en değerlisi de İslam’ın temel unsurlarına uygun bir görüşle mevzuyu ele alıp tartışmalara katılmaları gerekiyor.
Tabii, mevzuya ait görüşünü genel liderinin ağzından işittiğimiz AK Parti’nin, bayan hakları konusunda kendilerinin teşebbüsüyle, kapsamı bir daha hükümetin seçtiği uzmanlarca belirlenmiş, teşebbüsün sahibi Türkiye olduğu için de ‘İstanbul Sözleşmesi’ ismiyle memleketler arası literatüre girmiş bulunan, BM damgalı metni reddetmesini bir daha gözden geçirmesi ve benimsemesi de beklenmeli.
En azından ben, dünkü yazımda, daha sonrasında meydana gelen iki yeni gelişmeyle bir arada bunu da beklediğimi duyurmuştum.
Türkiye, çocukların, genç kızların, bayanların çarçabuk taarruza, tecavüze uğrayabildiği, anne-babaların 6 yaşındaki bebeği elin herifine kendi elleriyle teslim edebildiği bir ülke imgesinden kendisini kurtarmalıdır.
Bunu kim yapacak?
normal olarak nazaranv bugünkü iktidara düşüyor.
Yalnızca devlet erkini ellerinde tuttukları, bu ortada ülkenin prestijini korumakla da bakılırsavli oldukları için değil, içeride ve dışarıda bugünkü iktidara yakıştırılan muhafazakar hassasiyetler sebebiyle de bunu yapmak zorunda AK Parti ve hükümet…
Gözleri üzere müdafaaları gereken o hassasiyetlerin artık tartışılan cinsten çirkinliklerle iktidar periyotlarının anılmasına yol açabileceği yanlışlığını herbiçimde görüyorlardır diye düşünmek istiyorum.
Olayı bütün boyutlarıyla -bu ortada din ve İslam kavramlarının bu çeşit tartışmalarla insanların gözünde kıymet kaybetmesi boyutuyla da- görülebildiğinden ise emin değilim.
Evet, kuşkuluyum.
Kuşkumun en kıymetli niçini, AK Parti genel lideri da olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın, dokuz günlük suskunluktan daha sonra -yani husus üzerinde enine uzunluğuna düşünebileceği, müracaatı gerektiğini düşündüğü bireylerle müzakere edebileceği uzun bir müddetnin ardından- yaptığı açıklamanın can alıcı bir kısmıdır.
Şu kısım:
“Şu ana kadar arkadaşlar gereken çalışmayı gösterdiler. Bunları görmezden gelen bir muhalefet kelam konusu. Günümüz kurallarında 13 yaşında nişan, 14 yaşında evlilik üzere bir durumu kabul edebilmemiz asla mümkün değildir. Hele hele daha küçük yaşlardaki istismar tam bir faciadır. Ülkemizde çocuklara yönelik taciz, tecavüz, reşit yaşa ulaşmadan evlilik üzere konularda hassasiyetimizi kimseye sorgulatmayız.”
Devletin mağdure bayanın 6 yaşından itibaren yaşadıklarından son iki yıldır haberdar olduğu şahsen ilgili bakan tarafınca açıklanmış bulunuyor. Bu iki yıl içerisinde gösterildiği söylenen ‘gereken çalışma’ nedir?
Mağdureye kalacak yer, çocuğuna süt sağlanmasından öbür?
Yargı alanına taşınmış hususla ilgili bakanlığın yaptığı rastgele bir şey var mı?
Vardı da bizler mi duymadık?
Sözgelimi bakanlık davaya müdahil oldu mu?
Müdahil olunsaydı, savcılığın iddianamesi olayın vahametini bütün çarpıklığıyla dışa vurduğu biçimde, mahkemenin duruşma tarihini 6 ay daha sonraya atmasına, o sonucun alındığı gün bakanlığın itiraz etmesi gerekirdi.
İlgi en üst seviyeden nihayet aşikâr oluncaya -yani düne kadar- beklenmemiş olur, kamuoyunu infiale sürükleyen tartışmalarla bahsin bu derece yaralayıcı hale gelmesine fırsat verilmezdi.
Kesinlikle iktidarın eliyle devlet ismine sürüklenilmiş bir ihmal var.
Bu kadar da değil.
Açıklamanın birebir kısmında yer alan hususun tarifine dair tespitlerde de kusurlar var.
Tartışması yapılan bahis ‘12 yaşında nişan 14 yaşında evlilik durumu’ sıradanliğinde değil zira.
“Ne var bunda bu kadar büyütülecek?” denemeyecek kadar vahim bir mevzu tartışılıyor. Bir tarafında 6 yaşındaki çocuğa reva görülen bir muamele, yapılanı yasallık kalıbına sokabilmek için bir grup halinde hile yoluna başvurulması, bütün bunların dini münasebetlere dayandırılması ve devlet kurumlarının dikkatsizliği, yargının olayı hafifçee alabilmesi üzere detaylara sahip bir ‘durum’ bu.
“Arkadaşlar” denilenlerin gereken çalışmayı göstermedikleri apaçık ortada.
Devletin mevzuyu değerlendirişindeki yanlışlık bütün çocukları tehdit altında bırakıyor.
‘İstanbul Sözleşmesi’nin değeri de burada aslına bakarsan.
Sözleşme, devletlere, kadın-erkek ayrımı gözetmeden her insanın hak ve özgürlüklerini muhafaza ve kollama bakılırsavini yüklüyor. Mukaveleyi onaylayan ülkelere, bizde artık tartışma gündemine girmiş olan mevzuya emsal yanlışlıklara derhal ve nasıl müdahale edebileceğinin yol haritasını da yükümlülük olarak veriyor.
Tartışma konusu olan yakışıksız olay ve benzerleri ortaya çıktığında, ‘İstanbul Sözleşmesi’ni onaylamış bir ülke, yalnızca bu onayını hatırlatarak, mukabele etmekle yetinebilirdi.
Yargı da, o denli bir ülkenin yargısı olarak hususa yaklaşacağı için, önüne gelen dava konusuna daha fazla ilgi gösterirdi.
Bakanlık mukavele mucibince davaya müdahil olurdu aslına bakarsanız.
Dün gerçekleşebileceğinden kuşku duyduğumu belirterek yazdığım iki mevzu -Cumhurbaşkanının açıklaması ve yargının dava tarihini erkene çekmesi- birebir gün gerçekleşti; üçüncü tavsiyem niye gerçekleşmesin? Hükümet de ‘İstanbul Sözleşmesi’nden onayını çekme yanlış sonucundan vazgeçmeli.
her neyse.
Şimdi sıra, Diyanet’in ve ilahiyat topluluğunun öbür hiç bir halde yanlış anlamalara meydan vermeyecek bir açıklıkta mevzuyu ele aldıklarını belirli edecek açıklamalarında.
İlgilisine not: Diyanet ve ilahiyat topluluğu için yol gösterici bir yazı, bugünkü Karar gazetesinde, uzun yıllar İstanbul müftüsü olarak nazaranv yapmış, ilahiyat profesörü Mustafa Çağrıcı imzasıyla yayımlandı. ‘Çocuk yaşlarındakileri evlendirme fetvası’ başlıklı yazıyı okumalarını hususa ilgi duyan herkese tavsiye ederim.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.