* Fehmi Koru
Millet İttifakı’nı oluşturan üç parti ile onlarla birlikte hareket edecekleri düşünülen başka üç muhalif partinin önderleri dün gece bir defa daha bir ortaya geldi. Beş saat süren toplantılarının akabinde yayınlanan açıklama altı partinin bir ortada bulunma kararlılığının ilanıdır.
Cumhur İttifakı’nın seçim sistemini değiştirme yoluyla Millet İttifakı’nı dağıtma hedefinin, hiç değilse şu kademede, bir işe yaramadığı anlaşılıyor. Altı muhalefet partisinin başkanı, deklare ettikları metinle, ‘güçlendirilmiş parlamenter sistem’ için çalışacaklarını bir kere daha kuvvetli halde teyit etmiş oldu.
Kendileri ve ülke açısından hakikat olan da buydu.
Türkiye’nin son senelerda karşı karşıya kaldığı devasa sıkıntılar birkaç yıl evvel kabul edilen yeni sistemden kaynaklanmakta. Meselelerin daha kolay ve süratli tahlili vaadiyle gerçekleştirilen yeni sistemin kendisi evvelkilere ek olarak yeni problemler üretiyor.
Demokrasilerde bu biçimde ortamlarda nazaranv muhalefete düşer. Altı parti ismine yayınlanan mutabakat metninden muhalefetin ana gövdesinin bu gerçeğin farkında olduğunu anlıyoruz.
İşleri kolay değil; tam bilakis çok sıkıntı.
Ülkenin ortasında bulunduğu ortam değişimi çağırıyor. İktisat, dış siyaset, toplumsal uzlaşı üzere temel hususlar makûs idareyle direkt ilgili. Paramız pula dönmeden, kamu kaynakları makul kullanılarak insanların geçim sıkıntısına düşmesi engellenebilir, ikili ve oldukçalu alakalar bir oraya bir buraya savrulmadan gerçek tabanda oluşturulabilir, ayrıştırma yoluyla kitleleri kardeşi kardeşe küs hale getirmenin önü açılmayabilirdi.
İktidarın bu alanlarda her yaptığı yanlıştı.
Bugün bütün temel hususlar lakin makyajla olumlu imiş üzere gösterilebiliyor. Ekonomik açıdan hem ferdî tıpkı vakitte devlet olarak zayıflamış durumdayız. Ayrıştırmacı yaklaşım demokrasiyi tartışmalı hale getirerek Türkiye’nin prestijini sarsan manzaralara sebep oluyor. İktisadı zayıf, toplumu ayrışmış bir ülkenin dış siyaseti da maceracı olmak zorunda; hakikaten o denli.
Gözler bu biçimde bir durumda ister istemez muhalefete çevriliyor.
Orada müşahede edilen gerçek ise şu: Muhalefet, sıkıntılara tahliller üretebileceği konusunda çabucak hemen kitleleri ikna edebilmiş değil.
Kamuoyu yoklamaları iktidardan kaçışın muhalefet saflarına hakikat olmadığını, oraya hakikat olanın da sonlu kaldığını gösteriyor.
AK Parti’nin ve küçük ortağı MHP’nin evvelki seçimlerde aldıkları oyları koruyamadıkları muhakkak; lakin, kendisini ‘kararsız’ veya ‘fikri yok’ olarak tanımlayan hala geniş bir kitle var. O kitle iktidardan kopmuş durumda, lakin kendine muhalefet saflarında bir yer bulabilmiş değil. Muhalefet saflarında yer alan partilerden birine de oy verebilir, AK Parti’ye bir sefer daha talih tanıması da mümkün.
CHP’nin oylarında kelamı edilmeye değecek bir kıpırdanma yok.
DÜZGÜN Parti’nin oylarının da doyum noktasına ulaştığı görülüyor. Ne kadar uğraş gösterilirse gösterilsin, AK Parti’den kopmaya hazır oylar oraya gitmekte tereddütlü…
Yeni kurulan iki parti ile Saadet Partisi’nin olası oyları da bu üç partinin muhafazakar seçmenin yeni adresi olmada beklenen muvaffakiyete ulaşamadığını muhakkak ediyor.
Muhalefet cephesinde ismi konulmamış bir sorun ya da altı önderin yer aldığı o masada bir eksiklik var.
O masayı zenginleştirmeleri, uzaktan-yakından bakan seçmene -özellikle de muhafazakar seçmene- ‘‘Hah, artık oldu’’ dedirtmenin yolunu bulmaları gerekiyor.
Görünen o ki, muhalefet, muvaffakiyetini, kendisini seçmene cazip hale getirmede değil, iktidarın yanlışlarında arıyor. İktisat iflas edecek, dış münasebetler tahammül edilemez boyutlara ulaşacak, toplum ayrıştırılmaya baş tutacak ve muhalefet bunlardan yararlanarak seçimden muzaffer çıkacak…
Hayal gerçek olabilir, ancak ya şayet olmazsa? Ya seçmen sonucunı bir daha iktidar cephesinden yana kullanırsa?
Görünen köye kılavuz gerekmez; muhafet cephesinin buluşmaları akabinde yayınlanan açıklamaların maksat kitleyi etkilemesi için bir ortada bulundukları masanın destek edilmesi gerekiyor.
Yeni bir yüz mü yoksa tanınmış bir siyasi figür mü, bilemem; lakin eksikliğini hissettiğimin, orada bulunması farkındalık yaratabilecek biri olduğuna eminim.
Dün akşam masanın etrafında beş saat geçiren altı önder de benim gördüğüm eksikliğin farkına varmışlar mıdır?
Umarım, varmışlardır.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
Millet İttifakı’nı oluşturan üç parti ile onlarla birlikte hareket edecekleri düşünülen başka üç muhalif partinin önderleri dün gece bir defa daha bir ortaya geldi. Beş saat süren toplantılarının akabinde yayınlanan açıklama altı partinin bir ortada bulunma kararlılığının ilanıdır.
Cumhur İttifakı’nın seçim sistemini değiştirme yoluyla Millet İttifakı’nı dağıtma hedefinin, hiç değilse şu kademede, bir işe yaramadığı anlaşılıyor. Altı muhalefet partisinin başkanı, deklare ettikları metinle, ‘güçlendirilmiş parlamenter sistem’ için çalışacaklarını bir kere daha kuvvetli halde teyit etmiş oldu.
Kendileri ve ülke açısından hakikat olan da buydu.
Türkiye’nin son senelerda karşı karşıya kaldığı devasa sıkıntılar birkaç yıl evvel kabul edilen yeni sistemden kaynaklanmakta. Meselelerin daha kolay ve süratli tahlili vaadiyle gerçekleştirilen yeni sistemin kendisi evvelkilere ek olarak yeni problemler üretiyor.
Demokrasilerde bu biçimde ortamlarda nazaranv muhalefete düşer. Altı parti ismine yayınlanan mutabakat metninden muhalefetin ana gövdesinin bu gerçeğin farkında olduğunu anlıyoruz.
İşleri kolay değil; tam bilakis çok sıkıntı.
Ülkenin ortasında bulunduğu ortam değişimi çağırıyor. İktisat, dış siyaset, toplumsal uzlaşı üzere temel hususlar makûs idareyle direkt ilgili. Paramız pula dönmeden, kamu kaynakları makul kullanılarak insanların geçim sıkıntısına düşmesi engellenebilir, ikili ve oldukçalu alakalar bir oraya bir buraya savrulmadan gerçek tabanda oluşturulabilir, ayrıştırma yoluyla kitleleri kardeşi kardeşe küs hale getirmenin önü açılmayabilirdi.
İktidarın bu alanlarda her yaptığı yanlıştı.
Bugün bütün temel hususlar lakin makyajla olumlu imiş üzere gösterilebiliyor. Ekonomik açıdan hem ferdî tıpkı vakitte devlet olarak zayıflamış durumdayız. Ayrıştırmacı yaklaşım demokrasiyi tartışmalı hale getirerek Türkiye’nin prestijini sarsan manzaralara sebep oluyor. İktisadı zayıf, toplumu ayrışmış bir ülkenin dış siyaseti da maceracı olmak zorunda; hakikaten o denli.
Gözler bu biçimde bir durumda ister istemez muhalefete çevriliyor.
Orada müşahede edilen gerçek ise şu: Muhalefet, sıkıntılara tahliller üretebileceği konusunda çabucak hemen kitleleri ikna edebilmiş değil.
Kamuoyu yoklamaları iktidardan kaçışın muhalefet saflarına hakikat olmadığını, oraya hakikat olanın da sonlu kaldığını gösteriyor.
AK Parti’nin ve küçük ortağı MHP’nin evvelki seçimlerde aldıkları oyları koruyamadıkları muhakkak; lakin, kendisini ‘kararsız’ veya ‘fikri yok’ olarak tanımlayan hala geniş bir kitle var. O kitle iktidardan kopmuş durumda, lakin kendine muhalefet saflarında bir yer bulabilmiş değil. Muhalefet saflarında yer alan partilerden birine de oy verebilir, AK Parti’ye bir sefer daha talih tanıması da mümkün.
CHP’nin oylarında kelamı edilmeye değecek bir kıpırdanma yok.
DÜZGÜN Parti’nin oylarının da doyum noktasına ulaştığı görülüyor. Ne kadar uğraş gösterilirse gösterilsin, AK Parti’den kopmaya hazır oylar oraya gitmekte tereddütlü…
Yeni kurulan iki parti ile Saadet Partisi’nin olası oyları da bu üç partinin muhafazakar seçmenin yeni adresi olmada beklenen muvaffakiyete ulaşamadığını muhakkak ediyor.
Muhalefet cephesinde ismi konulmamış bir sorun ya da altı önderin yer aldığı o masada bir eksiklik var.
O masayı zenginleştirmeleri, uzaktan-yakından bakan seçmene -özellikle de muhafazakar seçmene- ‘‘Hah, artık oldu’’ dedirtmenin yolunu bulmaları gerekiyor.
Görünen o ki, muhalefet, muvaffakiyetini, kendisini seçmene cazip hale getirmede değil, iktidarın yanlışlarında arıyor. İktisat iflas edecek, dış münasebetler tahammül edilemez boyutlara ulaşacak, toplum ayrıştırılmaya baş tutacak ve muhalefet bunlardan yararlanarak seçimden muzaffer çıkacak…
Hayal gerçek olabilir, ancak ya şayet olmazsa? Ya seçmen sonucunı bir daha iktidar cephesinden yana kullanırsa?
Görünen köye kılavuz gerekmez; muhafet cephesinin buluşmaları akabinde yayınlanan açıklamaların maksat kitleyi etkilemesi için bir ortada bulundukları masanın destek edilmesi gerekiyor.
Yeni bir yüz mü yoksa tanınmış bir siyasi figür mü, bilemem; lakin eksikliğini hissettiğimin, orada bulunması farkındalık yaratabilecek biri olduğuna eminim.
Dün akşam masanın etrafında beş saat geçiren altı önder de benim gördüğüm eksikliğin farkına varmışlar mıdır?
Umarım, varmışlardır.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.