Çatalca Kaymakamlığı, “izinsiz yardım topladığı” teziyle Nesin Vakfı’nın bloke edilen banka hesabındaki 2 milyon TL’ye el koyarak Hazine’ye devretti. Sürecin 2017’de vakfa komşu olan arazinin alınması için vakfın Facebook hesabından yapılan bir duyurunun müsaadesiz bağış kampanyası olarak değerlendirildiğini söyleyen Ali Nesin, İstanbul Valiliği’nin sonucu bir daha değerlendirmesini ve toprağa konan şerhin de kaldırılmasını umduklarını tabir etti.
Ali Nesin’in toplumsal medyadan paylaşılan açıklaması şu biçimde:
2017 yazında Nesin Vakfı’na komşu 8 dönümlük arazi satışa çıkmıştı. İçindeki villayla bir arada 2 milyon liraydı, “kelepir” sayılırdı. Sahibinin acil paraya gereksinimi olduğundan bir hafta on gün ortasında almalıydık. Babam da birkaç sefer bu araziyi almaya yeltenmiş ancak parası çıkışmadığı için alamamıştı. Bizim de o kadar paramız yoktu olağan. Eski Vakıf çocuğu, artık Vakıf yöneticisi Süleyman Cihangiroğlu hayli ısrar etti, bankadan kredi çekelim dedi. Ben hiç sevmem o denli kredi işlerini filan, evvel reddettim lakin daha sonra ısrarlarına dayanamadım, esasen ben de istiyordum. Facebook’tan duyuralım, biraz takviye gelir, kalan ölçüsü krediyle tamamlarız diye düşündük.
Babamın hayallerini ve arazinin bizim için kıymetini vurgulayan bir yazı yazdık. Çok tesirli oldu. Bir iki haftada çoğunluğu tertipli bağışçımız olan dostlarımızın takviyesiyle süreci tamamladık
Şu komik olayı da anlatayım: Vakıf sekreteri ve muhasebecisi gelen takviyesi anbean Whatsapp kümemize bildiriyor. Paranın tamamlanmasına az kalmış… Bir hızlanıyor bir yavaşlıyor… Güya at yarışındayız, herkeste o denli bir heyecan.. Fiyat tamamlandığında Whatsapp’tan sevinç çığlıkları yükseldi!
– Tamam, dedim, duyuru yapalım, daha fazlasına gerek yok.
– Ali Abi, biraz daha gelsin ne olur…
– Olmaz, durdurun.
– Ali Abi n’olur biraz daha…
Benim de içim gidiyor natürel. Ancak sonrasındasında utanacağım hiç bir şey yapmamaya karar vermişim bir kez.
– Bize yakışmaz! dedim.
İkinci bir duyuruyla bağışları çabucak kestik.
Araziyi aldık. Aylar boyunca o araziyi düşünerek geceleri uykuya daldım, o kadar mutluydum!
(Bir iki yıl daha sonra birileri o eski duyuruyu bir daha piyasaya sürdü ve yeni bir arazi alacağımızı sananlar bağışta bulundular… Bunu durdurmamız mümkün olmadı maalesef…)
Sanırım 2021’de (yani araziyi alışımızdan dört yıl daha sonra) o arazinin komşu toprağına İsmail Ağa cemaatine bağlı bir tarikat taşındı. Bize karşı düşmanca bir hal takındılar. Kelamlı ve fizikî tacize başladılar, üzerimize köpek saldılar, çocuklarımızı görüntüye kaydettiler, Çatalca’da aleyhimize konuşmaya başladılar. Bir de cami mi mescit mi olduğunu anlamadığımız kaçak bir yapı inşaatına giriştiler.
bir süre daha sonra da Valilik, daha doğrusu eski Dernekler Masası, yeni ismiyle Sivil Toplumla Alakalar Müdürlüğü “izinsiz bağış kampanyası” yaptığımız sebebi öne sürülerek Vakf’a müfettişler yolladı. Bu yazımızı kampanya olarak addetmişler… Olacak şey mi!
Müfettişler geldi. Onlara bunun sonu ne olabilir diye sorduğumuzda muhtemelen beş on bin liralık ceza gelir dediler, lakin isterlerse gelen paraya da, hatta yere de el koyabilirlermiş. Lakin genel kanı bir para cezası geleceği tarafındaydı.
Müfettişler rastgele bir suistimal olmadığı tarafında rapor vermelerine karşın akla hayale gelmeyecek biçimde olabilecek en ağır cezayı kestiler. Yalnızca o 2 milyon liralık bağışa değil, “hesaptaki tüm paralar o kampanya yardımıyla gelmiştir” diyerek tüm hesaplarımızı süresiz olarak dondurdular. Ayrıyeten toprağa el koymak hedefiyle tapuya şerh düştüler. Düşünebiliyor musunuz, çoluk çocuk var, çalışan var demeden tüm paramızı dondurdular… Biz taş mı yiyeceğiz!
Dostlarımız bilir; biz, kitap ve kira gelirlerimiz haricinde, bağışlarla yaşarız. Bu niçinle çeşitli gereksinimlerimizi destekçilerimizle paylaşan (örneğin kışa hakikat kömür, kimi vakit sular seller altında kalan binalarımız için inşaat gereci, sarsıntı güçlendirme için uzman görüşü vb) ve onlardan dayanak alarak yaşayan bir vakıfız.
İhtiyaçlarımızı dostlarımızla paylaşmamızdan daha doğal bir şey olamaz. Üstelik duyuruyu biz yollamıyoruz, dostlarımız sayfamıza girerek görüyor, yani biz onlara gitmiyoruz, onlar bize geliyorlar.
Ama diyelim kusurumuz var, bir an için o denli var iseyalım; cezası bu kadar ağır, bu kadar acımasız, bu kadar düşmanca mı olmalı?
İtiraz ettik olağan. Yürütmeyi durdurma sonucu alınması, yani banka blokajlarının kaldırılması için mahkemeye başvurduk.
Bu ortada ben de bir randevu alarak Vali’yle ve yardımcısıyla görüşmeye gittim. Açık açık söylemediler alışılmış lakin benim anladığım kadarıyla onlar da bu uygulamayı abartılı bulmuşlardı, bu durumdan hayli memnun değillerdi. Görünürde prosedürü savunuyorlar lakin durumun nasıl düzelebileceği konusunda da tahlil üretmeye çalışıyorlardı.
Yürütmeyi durdurma isteğimizi mahkeme reddetti. Bunun üzerine inanılmaz bir şey oldu. Bloke edilen 5 milyon küsur lirayı devlet hesaplarımızdan çekti! halbuki mahkeme yalnızca blokajın devam edebileceği istikametinde karar vermişti.
Kısa müddet daha sonra bir öteki inanılmaz bir şey oldu. Valilik’ten aradılar ve 3 milyon lirayı geri verdiklerini, yalnızca 2 milyon liraya el koyduklarını, blokajı da kaldırdıklarını söylemiş olduler. (Tüm hesaplarımız açık ve bize ilişkin. Dostlarımız bağışlarını gönül rahatlığıyla yapabilirler.)
Bu karar değişikliği konusunda yorum yapmıyorum.
hiç bir surette yasaya ters olarak para toplama faaliyetinde bulunmadık. 2 milyon TL’nin hazineye intikal edilmesi hukuka ve hakkaniyete ters olduğu epey açık. Buna karşın bir an için usuli bir sorun olduğu düşünelim, bir daha de mantıken hem gelen bağışa birebir vakitte tapuya el koyamazlar, hele ki yıllar daha sonra… Arazi üzerinde vakıf çocuklarımızın hayat alanlarını zenginleştiren yapılar ve ekili dikili alanlar hayata geçti. Kelam konusu arazi artık Vakfımızın ayrılmaz bir kesimi. İstanbul Valiliği’nin kelam konusu sürecin hukuka ve hakkaniyete muhalif istikametlerini bir daha değerlendireceğini ve yakın vakitte toprağımıza konan şerhi kaldıracaklarını umuyoruz.
Tabii hukuksal prosedür devam ediyor. Bağışçılarımızın ve Vakfımızın çıkarlarını sonuna kadar koruyacağız.
Ali Nesin’in toplumsal medyadan paylaşılan açıklaması şu biçimde:
2017 yazında Nesin Vakfı’na komşu 8 dönümlük arazi satışa çıkmıştı. İçindeki villayla bir arada 2 milyon liraydı, “kelepir” sayılırdı. Sahibinin acil paraya gereksinimi olduğundan bir hafta on gün ortasında almalıydık. Babam da birkaç sefer bu araziyi almaya yeltenmiş ancak parası çıkışmadığı için alamamıştı. Bizim de o kadar paramız yoktu olağan. Eski Vakıf çocuğu, artık Vakıf yöneticisi Süleyman Cihangiroğlu hayli ısrar etti, bankadan kredi çekelim dedi. Ben hiç sevmem o denli kredi işlerini filan, evvel reddettim lakin daha sonra ısrarlarına dayanamadım, esasen ben de istiyordum. Facebook’tan duyuralım, biraz takviye gelir, kalan ölçüsü krediyle tamamlarız diye düşündük.
Babamın hayallerini ve arazinin bizim için kıymetini vurgulayan bir yazı yazdık. Çok tesirli oldu. Bir iki haftada çoğunluğu tertipli bağışçımız olan dostlarımızın takviyesiyle süreci tamamladık
Şu komik olayı da anlatayım: Vakıf sekreteri ve muhasebecisi gelen takviyesi anbean Whatsapp kümemize bildiriyor. Paranın tamamlanmasına az kalmış… Bir hızlanıyor bir yavaşlıyor… Güya at yarışındayız, herkeste o denli bir heyecan.. Fiyat tamamlandığında Whatsapp’tan sevinç çığlıkları yükseldi!
– Tamam, dedim, duyuru yapalım, daha fazlasına gerek yok.
– Ali Abi, biraz daha gelsin ne olur…
– Olmaz, durdurun.
– Ali Abi n’olur biraz daha…
Benim de içim gidiyor natürel. Ancak sonrasındasında utanacağım hiç bir şey yapmamaya karar vermişim bir kez.
– Bize yakışmaz! dedim.
İkinci bir duyuruyla bağışları çabucak kestik.
Araziyi aldık. Aylar boyunca o araziyi düşünerek geceleri uykuya daldım, o kadar mutluydum!
(Bir iki yıl daha sonra birileri o eski duyuruyu bir daha piyasaya sürdü ve yeni bir arazi alacağımızı sananlar bağışta bulundular… Bunu durdurmamız mümkün olmadı maalesef…)
Sanırım 2021’de (yani araziyi alışımızdan dört yıl daha sonra) o arazinin komşu toprağına İsmail Ağa cemaatine bağlı bir tarikat taşındı. Bize karşı düşmanca bir hal takındılar. Kelamlı ve fizikî tacize başladılar, üzerimize köpek saldılar, çocuklarımızı görüntüye kaydettiler, Çatalca’da aleyhimize konuşmaya başladılar. Bir de cami mi mescit mi olduğunu anlamadığımız kaçak bir yapı inşaatına giriştiler.
bir süre daha sonra da Valilik, daha doğrusu eski Dernekler Masası, yeni ismiyle Sivil Toplumla Alakalar Müdürlüğü “izinsiz bağış kampanyası” yaptığımız sebebi öne sürülerek Vakf’a müfettişler yolladı. Bu yazımızı kampanya olarak addetmişler… Olacak şey mi!
Müfettişler geldi. Onlara bunun sonu ne olabilir diye sorduğumuzda muhtemelen beş on bin liralık ceza gelir dediler, lakin isterlerse gelen paraya da, hatta yere de el koyabilirlermiş. Lakin genel kanı bir para cezası geleceği tarafındaydı.
Müfettişler rastgele bir suistimal olmadığı tarafında rapor vermelerine karşın akla hayale gelmeyecek biçimde olabilecek en ağır cezayı kestiler. Yalnızca o 2 milyon liralık bağışa değil, “hesaptaki tüm paralar o kampanya yardımıyla gelmiştir” diyerek tüm hesaplarımızı süresiz olarak dondurdular. Ayrıyeten toprağa el koymak hedefiyle tapuya şerh düştüler. Düşünebiliyor musunuz, çoluk çocuk var, çalışan var demeden tüm paramızı dondurdular… Biz taş mı yiyeceğiz!
Dostlarımız bilir; biz, kitap ve kira gelirlerimiz haricinde, bağışlarla yaşarız. Bu niçinle çeşitli gereksinimlerimizi destekçilerimizle paylaşan (örneğin kışa hakikat kömür, kimi vakit sular seller altında kalan binalarımız için inşaat gereci, sarsıntı güçlendirme için uzman görüşü vb) ve onlardan dayanak alarak yaşayan bir vakıfız.
İhtiyaçlarımızı dostlarımızla paylaşmamızdan daha doğal bir şey olamaz. Üstelik duyuruyu biz yollamıyoruz, dostlarımız sayfamıza girerek görüyor, yani biz onlara gitmiyoruz, onlar bize geliyorlar.
Ama diyelim kusurumuz var, bir an için o denli var iseyalım; cezası bu kadar ağır, bu kadar acımasız, bu kadar düşmanca mı olmalı?
İtiraz ettik olağan. Yürütmeyi durdurma sonucu alınması, yani banka blokajlarının kaldırılması için mahkemeye başvurduk.
Bu ortada ben de bir randevu alarak Vali’yle ve yardımcısıyla görüşmeye gittim. Açık açık söylemediler alışılmış lakin benim anladığım kadarıyla onlar da bu uygulamayı abartılı bulmuşlardı, bu durumdan hayli memnun değillerdi. Görünürde prosedürü savunuyorlar lakin durumun nasıl düzelebileceği konusunda da tahlil üretmeye çalışıyorlardı.
Yürütmeyi durdurma isteğimizi mahkeme reddetti. Bunun üzerine inanılmaz bir şey oldu. Bloke edilen 5 milyon küsur lirayı devlet hesaplarımızdan çekti! halbuki mahkeme yalnızca blokajın devam edebileceği istikametinde karar vermişti.
Kısa müddet daha sonra bir öteki inanılmaz bir şey oldu. Valilik’ten aradılar ve 3 milyon lirayı geri verdiklerini, yalnızca 2 milyon liraya el koyduklarını, blokajı da kaldırdıklarını söylemiş olduler. (Tüm hesaplarımız açık ve bize ilişkin. Dostlarımız bağışlarını gönül rahatlığıyla yapabilirler.)
Bu karar değişikliği konusunda yorum yapmıyorum.
hiç bir surette yasaya ters olarak para toplama faaliyetinde bulunmadık. 2 milyon TL’nin hazineye intikal edilmesi hukuka ve hakkaniyete ters olduğu epey açık. Buna karşın bir an için usuli bir sorun olduğu düşünelim, bir daha de mantıken hem gelen bağışa birebir vakitte tapuya el koyamazlar, hele ki yıllar daha sonra… Arazi üzerinde vakıf çocuklarımızın hayat alanlarını zenginleştiren yapılar ve ekili dikili alanlar hayata geçti. Kelam konusu arazi artık Vakfımızın ayrılmaz bir kesimi. İstanbul Valiliği’nin kelam konusu sürecin hukuka ve hakkaniyete muhalif istikametlerini bir daha değerlendireceğini ve yakın vakitte toprağımıza konan şerhi kaldıracaklarını umuyoruz.
Tabii hukuksal prosedür devam ediyor. Bağışçılarımızın ve Vakfımızın çıkarlarını sonuna kadar koruyacağız.