AKP Genel Lider Danışmanı ve Yeni Şafak müellifi Yasin Aktay, medreselerle ilgili değerlendirmelerde bulunduğu dünkü yazısında Kürtçe eğitim için bir teklifte bulunmadığını yazdı.
Türkiye’de Kürtçe eğitimin artık yasak olmadığını yazan Aktay, “Şartlar oluştuğunda, gereğince talep örgütlendiğinde devletin okullarında bile Kürtçe eğitim istenebiliyor ve devlet bunu karşılayabiliyor” diye yazdı.
Dünkü yazısında yasakların geçerli olduğu vakit içinderda medreselerde Kürtçe eğitim verildiğine dikkat çektiğini yazan Aktay, “Yani medreseler Kürtçe eğitimi aslına bakarsanız vermekteydi, vermektedir. Bugün Kürtçe eğitimin imkanları konusunda bir yol arayanlara bunun aslına bakarsanız pratik olarak tarih boyunca uygulanmış olduğunu söyleyerek bir yanıt vermek mümkün” dedi.
Medreselerin Doğu’dakilerden ibaret olmadığını farklı yerlerde farklı medrese eğitimi pratikleri ve müfredatlarının bulunduğunu yazan Aktay şu biçimde devam etti: “Ancak Doğu medreselerinde neredeyse resmi eğitim Kürtler içinde Kürtçe, Araplar içinde Arapça olmuştur. Arapça eğitimi bile Kürt medreselerinde Kürtçe üzerinden yürütülmüştür ve bu hiç bir vakit hiç bir rahatsızlık konusu olmamıştır. Alışılmış devlet bilhassa Tek Parti’li yılarda Kürtçe diye bir lisan tanımadığı üzere medreseleri aslına bakarsan hiç tanımıyordu. Bu noktada Kürtler ikili bir yasağa maruz kalmış oluyorlardı. O yüzden, bu kurumlar ülkenin farklı yerlerinde İslami temel eğitimi verme noktasında hayli kıymetli bir rolü deruhte ederlerken Doğu’da, ilaveten, Kürtçe lisanının aşikâr bir edebiyat seviyesinde korunmasında ve bir daha üretilmesinde de farklı bir nazaranvi yerine getirmiş oluyorlardı.”
Medreselerin, demokratik hayata geçildikten daha sonra da varlıklarını gayrı resmi olarak, devletin takviyesini almadan, büsbütün sivil oluşumlar olarak, halkın dayanağıyla sürdürdüklerini ifade eden Aktay, şu biçimde devam etti: “Ancak son yirmi yıldır bu kurumlar devlet tarafınca belirli ayarlamalarla da olsa tanınmaya ve desteklenmeye başladı. Bilhassa Doğu’daki medreseler bu vakitte nispeten epeyce daha rahat eğitimlerini sürdürmeye, bir kısmı kendi içlerinde İmam-Hatiplere uygun bir denkliği yakalamaya çalışırken tabiatıyla de olsa belirli bir yenilenmeye tabi oldular. Ancak Doğu medreselerindeki eğitim Kürtçe olmaktan çıkmadı ve bu devlet tarafınca da görüldü ve tanındı. bu biçimdece Kürtçe eğitimi açısından da ortaya üzerinde konuşulabilecek, istendiğinde geliştirilip modellenebilecek bir pratik çıktı.”
Bugün tek tipleşen kültürün hem de lisan eğitiminin bir statü, toplumsal tabakalaşmada ve fırsat eşitliğinde üst düzeylere çıkmanın bir anahtarı haline geldiğini yazan Aktay özetle şöyleki devam etti:
“Resmi lisanın ve genel-geçer lisanın Türkçe olduğu bir yerde öbür bir anadil eğitiminden geçmiş birinin fırsat eşitliğine ne kadar sahip olabileceği meselesi… Bu, zannedildiğinin bilakis Kürt çocuklarının aleyhine değil, lehine değerlendirilebilecek bir sorudur. Bunun üzerine hak mı değil mi üzere kısır bir döngüden çıkıp, bunun Türkiye’ye, Kürtlere ve birlikte büyük bir ülke olmaya ne kadar yarayıp yaramayacağı açısından, getirecekleriyle, götürecekleriyle serinkanlı bir halde tartışmak mümkün.
Üstelik bugün bunu tartışmak için epey daha rahat ve hayli daha güzel bir durumdayız. Terör sorunu büyük ölçüde çözülmüştür ve bu mevzuyu Kürt halkına karşı bir baskı konusu olarak kullanabilecek mihraklar geriletilmiştir. Türk devleti ile Kürt vatandaşı baş başa kalmıştır. Ortadan herkes çekilmiştir. Bu baskılardan kurtulmuş Kürt halkının gerçek niyet ve taleplerini dinlemek için tam periyodudur. İşin aslı Kürtçe’den yahut öteki bir lisandan korkmamak.”
Yazının tamamını okumak için
Türkiye’de Kürtçe eğitimin artık yasak olmadığını yazan Aktay, “Şartlar oluştuğunda, gereğince talep örgütlendiğinde devletin okullarında bile Kürtçe eğitim istenebiliyor ve devlet bunu karşılayabiliyor” diye yazdı.
Dünkü yazısında yasakların geçerli olduğu vakit içinderda medreselerde Kürtçe eğitim verildiğine dikkat çektiğini yazan Aktay, “Yani medreseler Kürtçe eğitimi aslına bakarsanız vermekteydi, vermektedir. Bugün Kürtçe eğitimin imkanları konusunda bir yol arayanlara bunun aslına bakarsanız pratik olarak tarih boyunca uygulanmış olduğunu söyleyerek bir yanıt vermek mümkün” dedi.
Medreselerin Doğu’dakilerden ibaret olmadığını farklı yerlerde farklı medrese eğitimi pratikleri ve müfredatlarının bulunduğunu yazan Aktay şu biçimde devam etti: “Ancak Doğu medreselerinde neredeyse resmi eğitim Kürtler içinde Kürtçe, Araplar içinde Arapça olmuştur. Arapça eğitimi bile Kürt medreselerinde Kürtçe üzerinden yürütülmüştür ve bu hiç bir vakit hiç bir rahatsızlık konusu olmamıştır. Alışılmış devlet bilhassa Tek Parti’li yılarda Kürtçe diye bir lisan tanımadığı üzere medreseleri aslına bakarsan hiç tanımıyordu. Bu noktada Kürtler ikili bir yasağa maruz kalmış oluyorlardı. O yüzden, bu kurumlar ülkenin farklı yerlerinde İslami temel eğitimi verme noktasında hayli kıymetli bir rolü deruhte ederlerken Doğu’da, ilaveten, Kürtçe lisanının aşikâr bir edebiyat seviyesinde korunmasında ve bir daha üretilmesinde de farklı bir nazaranvi yerine getirmiş oluyorlardı.”
Medreselerin, demokratik hayata geçildikten daha sonra da varlıklarını gayrı resmi olarak, devletin takviyesini almadan, büsbütün sivil oluşumlar olarak, halkın dayanağıyla sürdürdüklerini ifade eden Aktay, şu biçimde devam etti: “Ancak son yirmi yıldır bu kurumlar devlet tarafınca belirli ayarlamalarla da olsa tanınmaya ve desteklenmeye başladı. Bilhassa Doğu’daki medreseler bu vakitte nispeten epeyce daha rahat eğitimlerini sürdürmeye, bir kısmı kendi içlerinde İmam-Hatiplere uygun bir denkliği yakalamaya çalışırken tabiatıyla de olsa belirli bir yenilenmeye tabi oldular. Ancak Doğu medreselerindeki eğitim Kürtçe olmaktan çıkmadı ve bu devlet tarafınca da görüldü ve tanındı. bu biçimdece Kürtçe eğitimi açısından da ortaya üzerinde konuşulabilecek, istendiğinde geliştirilip modellenebilecek bir pratik çıktı.”
Bugün tek tipleşen kültürün hem de lisan eğitiminin bir statü, toplumsal tabakalaşmada ve fırsat eşitliğinde üst düzeylere çıkmanın bir anahtarı haline geldiğini yazan Aktay özetle şöyleki devam etti:
“Resmi lisanın ve genel-geçer lisanın Türkçe olduğu bir yerde öbür bir anadil eğitiminden geçmiş birinin fırsat eşitliğine ne kadar sahip olabileceği meselesi… Bu, zannedildiğinin bilakis Kürt çocuklarının aleyhine değil, lehine değerlendirilebilecek bir sorudur. Bunun üzerine hak mı değil mi üzere kısır bir döngüden çıkıp, bunun Türkiye’ye, Kürtlere ve birlikte büyük bir ülke olmaya ne kadar yarayıp yaramayacağı açısından, getirecekleriyle, götürecekleriyle serinkanlı bir halde tartışmak mümkün.
Üstelik bugün bunu tartışmak için epey daha rahat ve hayli daha güzel bir durumdayız. Terör sorunu büyük ölçüde çözülmüştür ve bu mevzuyu Kürt halkına karşı bir baskı konusu olarak kullanabilecek mihraklar geriletilmiştir. Türk devleti ile Kürt vatandaşı baş başa kalmıştır. Ortadan herkes çekilmiştir. Bu baskılardan kurtulmuş Kürt halkının gerçek niyet ve taleplerini dinlemek için tam periyodudur. İşin aslı Kürtçe’den yahut öteki bir lisandan korkmamak.”
Yazının tamamını okumak için