Yeni Akit muharriri Abdurrahman Dilipak, bugünkü yazısında din, ahlak, kültür, medeniyet ile ilgili değerlendirmelerde bulundu. Dilipak “İnsanın şayet olmazsa olmazı başlığın birinci ikisidir: Din ve ahlak.Din ve ahlak işin özüdür aslında. Ahlak fıtratta gömülüdür. Vahiy yüklenir. Ötekiler bunun kararında ortaya çıkan estetik, incelikle ilgili.‘Kültür’, ‘Eğitim’ üzere sabıkalı bir kavram. Aslında ‘Kültür’, tarım ve hayvancılıkla ilgili. Kültür ırkı ‘mantar’ ya da ‘at’ yetiştirirsiniz. İnsan ‘Bostan’ ya da ‘Ekin’ değil mi, onun kültürü olsun.Eğitim de o denli. niye ‘Maarif’ değil de ‘Eğitim’. Husus yalnızca söz farkı değil” görüşünü lisana getirdi.
Dilipak, “Bizim inancımız gereği, ‘iki günü birbirine eş olan aldanmıştır’ anlayışına sahip biri, geçmişle övünerek, onu kopyalayıp yenidenlamayı kendisi ile gaye olarak goren kalabalıklarla medeniyet inşa etmiş olmaz. Medeniyeti tüketmiş, harcamış olabilir. Bu manada medeniyet canlı bir organizma üzere doğar, büyür ve ölür. Uzun ömürlü olabilmesi için daima kendini yenilemesi gerekir. Onun beslenmesi, büyütülmesi gerekir.
Bu ‘eğitim belası’ndan ve ‘kültür belası’ndan yakamızı kurtarmadan medeniyet yalnızca maskara bir mahluk, oyun ve cümbüş merkezli bir hayat üslubu olarak kalacaktır. Palavrası estetize eden reklam gerecine dönüşecektir.” fikrini lisana getirdi.
Dilipak “Bizde medeniyet deyince, bilim, teknoloji, sanat ve zenginlik, ihtişam anlaşılır. Medine pek akla gelmez. Medine aslında mal, can, namus, akıl-inanç, jenerasyon emniyetinin inançla olduğu bir adalet, barış hürriyet ve saadet yurdunda, farklı insanları fazilet temelinde bir arada yaşama iradesini söz eder” dedi.
Dilipak, “Bir medeniyet kendini lakin kendi kavram ve kurumları ile söz edebilir. Ödünç kavramlarla medeniyet inşa edilmez. Kuşkusuz medeniyetlerarası etkileşim olacaktır lakin bu özüne yabancılaşma formunda olamaz” görüşünü lisana getirdi.
Yazının tamamını okumak için
Dilipak, “Bizim inancımız gereği, ‘iki günü birbirine eş olan aldanmıştır’ anlayışına sahip biri, geçmişle övünerek, onu kopyalayıp yenidenlamayı kendisi ile gaye olarak goren kalabalıklarla medeniyet inşa etmiş olmaz. Medeniyeti tüketmiş, harcamış olabilir. Bu manada medeniyet canlı bir organizma üzere doğar, büyür ve ölür. Uzun ömürlü olabilmesi için daima kendini yenilemesi gerekir. Onun beslenmesi, büyütülmesi gerekir.
Bu ‘eğitim belası’ndan ve ‘kültür belası’ndan yakamızı kurtarmadan medeniyet yalnızca maskara bir mahluk, oyun ve cümbüş merkezli bir hayat üslubu olarak kalacaktır. Palavrası estetize eden reklam gerecine dönüşecektir.” fikrini lisana getirdi.
Dilipak “Bizde medeniyet deyince, bilim, teknoloji, sanat ve zenginlik, ihtişam anlaşılır. Medine pek akla gelmez. Medine aslında mal, can, namus, akıl-inanç, jenerasyon emniyetinin inançla olduğu bir adalet, barış hürriyet ve saadet yurdunda, farklı insanları fazilet temelinde bir arada yaşama iradesini söz eder” dedi.
Dilipak, “Bir medeniyet kendini lakin kendi kavram ve kurumları ile söz edebilir. Ödünç kavramlarla medeniyet inşa edilmez. Kuşkusuz medeniyetlerarası etkileşim olacaktır lakin bu özüne yabancılaşma formunda olamaz” görüşünü lisana getirdi.
Yazının tamamını okumak için