ABD’nin ekonomik toparlanmasıyla ilgili dikkate değer bir gerçek: Son çeyrekte enflasyona göre düzeltilmiş üretim, pandemi hiç olmasaydı olacağı seviyenin sadece yüzde 1 altındaydı.
İşte bir tane daha: Enflasyonu yok sayarsak çıktı yüzde 1,7 yukarıda koronavirüs olmasaydı.
Bu iki gerçek, geç pandemi ekonomisinin kafa karıştırıcı, çelişkili doğasını açıklamaya yardımcı oluyor. Bir yandan, toparlanma hem tarihsel standartlara göre hem de tahmincilerin kriz başladığında bekledikleriyle karşılaştırıldığında oldukça hızlı oldu. Öte yandan, enflasyonda şaşırtıcı bir artış, ekonominin daha hızlı toparlanmasını veya daha normal hissetmesini engelliyor. Ve bir dereceye kadar, aynı güçler -hükümet tarafından sağlanan olağanüstü yardım seviyeleri ve pandemi durgunluğunun olağandışı doğası- her iki eğilimden de sorumludur.
Aşağıdaki tablo hikayeyi anlatmaya yardımcı olur. Enflasyona göre düzeltilmiş gayri safi yurtiçi hasıla (lacivert çizgi), krizin ilk aylarından bu yana keskin bir şekilde toparlandı, ancak henüz pandemi öncesi eğilimine dönmedi. Bu çok şaşırtıcı görünmeyebilir; işletmeler çoğunlukla yeniden açıldı, ancak pandemi hala en azından birçok insan için günlük faaliyetleri kısıtlıyor.
Ancak grafikteki açık mavi renkli ikinci satır, hikayenin bundan biraz daha karmaşık olduğunu gösteriyor. Enflasyondan arındırılmamış terimlerle, gayri safi yurtiçi hasıla – basit bir ifadeyle, belirli bir üç aylık dönemde yaptığımız ve harcadığımız her şey – Covid öncesi eğiliminin önemli ölçüde ötesine geçti. Dolar bazında, her zamankinden daha fazla üretiyoruz ve harcıyoruz. Ancak enflasyon nedeniyle bu dolarlar eskisinden daha az değerde.
Buradaki temel hikaye basittir. İlk karantinaların ardından ekonominin yeniden açılması, federal hükümetin hanelere ve işletmelere sağladığı trilyonlarca dolarlık yardımla desteklenen talepte bir artışa neden oldu. Ancak tedarik zinciri darboğazları, işgücü kıtlıkları ve diğer sorunlar, işletmelerin bu talebi tam olarak karşılayamayacağı anlamına geliyordu. Güçlü talep artı sınırlı arz, enflasyon için bir reçetedir.
Bundan sonra ne olacağı daha az açıktır. Şirketler daha fazla işçi çalıştırabilir ve üretimi sürdürebilirse, arz talebi karşılayabilecektir. Bu senaryoda, koyu mavi çizgi daha çok açık mavi çizgiye benzemeye başlayacaktı – büyüme sadece nominal dolar cinsinden değil, reel çıktı açısından da güçlü olacaktı.
Ancak arzlar toparlanamıyorsa, o zaman ya fazla talebi enflasyon biçiminde yakmaya devam edeceğiz ya da talebin düşmesi gerekecek. Her iki senaryo da ekonominin pandeminin şokundan tamamen kurtulmasını zorlaştıracaktır.
İşte bir tane daha: Enflasyonu yok sayarsak çıktı yüzde 1,7 yukarıda koronavirüs olmasaydı.
Bu iki gerçek, geç pandemi ekonomisinin kafa karıştırıcı, çelişkili doğasını açıklamaya yardımcı oluyor. Bir yandan, toparlanma hem tarihsel standartlara göre hem de tahmincilerin kriz başladığında bekledikleriyle karşılaştırıldığında oldukça hızlı oldu. Öte yandan, enflasyonda şaşırtıcı bir artış, ekonominin daha hızlı toparlanmasını veya daha normal hissetmesini engelliyor. Ve bir dereceye kadar, aynı güçler -hükümet tarafından sağlanan olağanüstü yardım seviyeleri ve pandemi durgunluğunun olağandışı doğası- her iki eğilimden de sorumludur.
Aşağıdaki tablo hikayeyi anlatmaya yardımcı olur. Enflasyona göre düzeltilmiş gayri safi yurtiçi hasıla (lacivert çizgi), krizin ilk aylarından bu yana keskin bir şekilde toparlandı, ancak henüz pandemi öncesi eğilimine dönmedi. Bu çok şaşırtıcı görünmeyebilir; işletmeler çoğunlukla yeniden açıldı, ancak pandemi hala en azından birçok insan için günlük faaliyetleri kısıtlıyor.
Ancak grafikteki açık mavi renkli ikinci satır, hikayenin bundan biraz daha karmaşık olduğunu gösteriyor. Enflasyondan arındırılmamış terimlerle, gayri safi yurtiçi hasıla – basit bir ifadeyle, belirli bir üç aylık dönemde yaptığımız ve harcadığımız her şey – Covid öncesi eğiliminin önemli ölçüde ötesine geçti. Dolar bazında, her zamankinden daha fazla üretiyoruz ve harcıyoruz. Ancak enflasyon nedeniyle bu dolarlar eskisinden daha az değerde.
Buradaki temel hikaye basittir. İlk karantinaların ardından ekonominin yeniden açılması, federal hükümetin hanelere ve işletmelere sağladığı trilyonlarca dolarlık yardımla desteklenen talepte bir artışa neden oldu. Ancak tedarik zinciri darboğazları, işgücü kıtlıkları ve diğer sorunlar, işletmelerin bu talebi tam olarak karşılayamayacağı anlamına geliyordu. Güçlü talep artı sınırlı arz, enflasyon için bir reçetedir.
Bundan sonra ne olacağı daha az açıktır. Şirketler daha fazla işçi çalıştırabilir ve üretimi sürdürebilirse, arz talebi karşılayabilecektir. Bu senaryoda, koyu mavi çizgi daha çok açık mavi çizgiye benzemeye başlayacaktı – büyüme sadece nominal dolar cinsinden değil, reel çıktı açısından da güçlü olacaktı.
Ancak arzlar toparlanamıyorsa, o zaman ya fazla talebi enflasyon biçiminde yakmaya devam edeceğiz ya da talebin düşmesi gerekecek. Her iki senaryo da ekonominin pandeminin şokundan tamamen kurtulmasını zorlaştıracaktır.