Fehmi Koru*
kimi vakit benim de, AK Parti’yi kurulduğu birinci günden destekleyen, birtakımı ortasında de yer almış, şimdilerde muhalif yorumcular üzere, “İçlerinde hiç mi 20 yılın muhasebesini yapıp yanlışlıkları bakılırsan ve itiraz eden yok” düşüncesine kapıldığım olmuyor değil. Oluyor.
Türk siyasi ömrü daha Cumhuriyet’i kuran birinci Meclis’ten ve tek parti periyodundan başlayarak bu çeşit muhasebelere tanıklık etmiştir.
İlk Meclis’te tek bir parti vardı: CHP. Lakin Meclis’te onun ortasından çıkan ve ‘İkinci Grup’ adıyla bilinen bir muhalif cephe oluşmuştu. Mevti bile göze alan gözüpek milletvekilleri vardı o kümede. Yeni kurulan Cumhuriyet’in hakikat bir çizgide ilerlemesi için demokrasiyle buluşulmasını dilek eden insanlardan oluşuyordu o küme.
Ne zaman “Yeni partiler kurulabilir” denildiyse çabucak muhalif cephe oluşturma gayeli örgütlenmeler bir daha o devirde görülebildi. Kazım Karabekir’in liderliğinde Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası (kuruluş tarihi: 17 Kasım 1924) ve onun kapatılma sürecine yakından tanıklık etmelerine rağmen Fethi Okyar liderliğinde Serbest Fırka (kuruluş tarihi: 12 Ağustos 1930) o denli faaliyete geçmişti.
CHP ortasından dört milletvekili, önce ‘Dörtlü Takrir’ adıyla idareden farklı olan fikirlerini kamuoyuyla paylaştılar, akabinde da ülkeye fazlaca partili devir ile iktidar değişikliği yolunu açan Demokrat Parti’yi (kuruluş tarihi: 7 Ocak 1946) kurdular.
Aradan geçen yarım asrı bir tarafa bırakıp AK Parti’yi doğuran daha yakın tarihte yaşananlara da tıpkı gözle bakabiliriz.
Kurucuları daha evvel içlerinde yer aldıkları partilerde gördükleri yanlışlıklardan duydukları huzursuzluğu en son partilerinde idaresi ele alma uğraşına çevirmemişler miydi? ‘Erdemliler Hareketi’ bu biçimde doğmuş, daha sonra da yeni bir parti kurulması gereksinimi kendini aşikâr etmişti.
Necmettin Erbakan gibi ardında koca bir tarih bulunan karizmatik bir öndere karşı gayret vermişti AK Parti kuruluşunda öncülük yapan takım.
İlla bulundukları partiden ayrılmaları gerekmiyor siyasalların, gördükleri yanlışlıkları söyleyerek doğruların olmasına yardımcı olmaları kâfi.
AK Parti’nin başlangıcında bu vardı.
Kuruluşu ve iktidar oluşu üzerinden çok vakit geçmeden karşılarına çıkan ABD’nin Irak’a müdahale edebilmek için Türkiye’den yardım istemesi olayında, AK Parti’den sayıları 100’e kadar varan bir milletvekili kümesinin da iştirakiyle, TBMM, 1 Mart tezkeresine geçit vermemişti (2003).
CHP ile birlikte hareket etmeyi göze alabilmişti o AK Parti milletvekilleri…
Şimdi o denli bir tutum AK Parti’de pek görülmüyor. kimi birtakım çıkış yapanlar olsa da, onlar sıfatları önünde ‘eski’ yaftası bulunan AK Partililer…
Demokrasi, o denli sanıldığı üzere, sırf iktidar-muhalefet ayrışması ve yarışıyla olmuyor. Muhalefet demokratik olmayan ülkelerde de var. Temel demokratik hal partilerin içlerinde farklı görüşlerin sözleriyle oluşuyor.
Parti içi demokrasi kıymetli.
Yakın vakitte İngiltere’de iktidar partisinden milletvekilleri -hatta bakanlar- yanlışlarına itiraz ettikleri başbakana karşı çıkabildiler ve kendisini değiştirmediği görülünce onu değiştirdiler.
İngiltere’deki muhalefet, Emekçi Partisi, şu sıralarda kongresini yapıyor ve orada farklı görüşten partililer iktidara gelmelerini sağlayacak niyetiyle en sıkı tenkitlerini kürsüye taşımaktalar.
esasen, fazla uzak olmayan bir geçmişte, başkan yenilenmesine de gitmişti Personel Partisi…
Kimseden, bilhassa de siyasetçilerden, kendi keyiflerini kaçıracak, konfor alanlarını tehlikeye düşürecek çapta bir karşı çıkış beklemiyorum. Bunun şu sıralarda bizde olamayacağını bilebilecek kadar müşahede tecrübem var.
Sanki muhalefet cephesinden yanlışlara itiraz görülüyor da, iktidarı muhasebeye çağırıyorum; bu biçimde bir şey orada da yok. Yanlış gördüğünde itiraz edilebilme alışkanlığı muhalif cephede de oldukçatan kayboldu.
Günümüzde iktidar da muhalefet de bu istikametten birbirlerine benziyorlar.
zaten farklı görüşlerin söz edilmesini sağlayacak olan partilerin örgütleri de sessiz. İktidar ve muhalefetin izledikleri yolun partililerce beğenilip beğenilmediğini lakin anketlere yansıyan oy hareketlerinden öğrenebiliyoruz. İktidar cephesine oy vermeye alışmış olanlardan hatırı sayılır bir küme ya saf değiştirdi ya da “Kararsızım” diyerek sonucunı geciktirmekte. Ana muhalefetin -CHP’nin- oylarında ise fazla bir kıpırdanma yok.
İktidar değişmesine değişecek de yerine ne gelecek?
Muhalefet partileri bu soruya kestirmeden 6’lı masayı işaret ederek karşılık verme kolaycılığında.
AK Parti’den durumun farkına varılmaya başlandığına dair işaretler alınmıyor değil.
Önemli bir AK Partilinin, bir üniversitenin akademik yılını açış konuşmasında sarf ettiği “Jeo-stratejimiz bize imkanlar sunuyor. Bizim bunu imkana, fırsata dönüştürmemiz, Türkiye’yi bölgesinde dünyada faal bir ülke haline getirmemiz gerekiyor. Bu uğraş yalnızca siyasetin gayreti değil, hepimizin ortak mücadelesidir” sözlerini bu tarafta bir adım olarak pahalandırmak mümkün.
Türkiye’de şu sıralarda izlenen dış siyaset çizgisinin yetersizliğine dönük bir tenkit olarak görülebilir bu sözler…
Ülkenin bölgesinde ve dünyada aktif biçimde olmadığının bir çeşit itirafı…
Bir öteki kıymetli AK Partili de geleceğin fazla parlak olmadığını görmüş olmalı ki, içe dönük bir kıymetlendirme gereksinimi duyarak, yeni periyotta yeni yüzlerin ön plana çıkması gerektiğinden kelam etmiş.
“Hepimiz kusur yapıyoruz, yanılgısız olan peygamberlerdir” sözü de bir daha birebir kıymetli AK Partiliye ilişkin.
AK Parti’de yetkili birinin ağzından ‘hata’ sözcüğünün kendileri için kullanıldığını duymak bile kulağa sürpriz geliyor.
Sıra herbiçimde hangi mevzularda ‘hata’ yapıldığının paylaşılmasına da gelecektir.
Eskiler “Bir çiçekle bahar olmaz” derlerdi, bunu ben de biliyorum; lakin bir-iki değişik ve beklenmedik çıkış bile ülke açısından ümit ışığı yerine geçebiliyor.
bakılırsalim Mevlam neyler…
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
kimi vakit benim de, AK Parti’yi kurulduğu birinci günden destekleyen, birtakımı ortasında de yer almış, şimdilerde muhalif yorumcular üzere, “İçlerinde hiç mi 20 yılın muhasebesini yapıp yanlışlıkları bakılırsan ve itiraz eden yok” düşüncesine kapıldığım olmuyor değil. Oluyor.
Türk siyasi ömrü daha Cumhuriyet’i kuran birinci Meclis’ten ve tek parti periyodundan başlayarak bu çeşit muhasebelere tanıklık etmiştir.
İlk Meclis’te tek bir parti vardı: CHP. Lakin Meclis’te onun ortasından çıkan ve ‘İkinci Grup’ adıyla bilinen bir muhalif cephe oluşmuştu. Mevti bile göze alan gözüpek milletvekilleri vardı o kümede. Yeni kurulan Cumhuriyet’in hakikat bir çizgide ilerlemesi için demokrasiyle buluşulmasını dilek eden insanlardan oluşuyordu o küme.
Ne zaman “Yeni partiler kurulabilir” denildiyse çabucak muhalif cephe oluşturma gayeli örgütlenmeler bir daha o devirde görülebildi. Kazım Karabekir’in liderliğinde Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası (kuruluş tarihi: 17 Kasım 1924) ve onun kapatılma sürecine yakından tanıklık etmelerine rağmen Fethi Okyar liderliğinde Serbest Fırka (kuruluş tarihi: 12 Ağustos 1930) o denli faaliyete geçmişti.
CHP ortasından dört milletvekili, önce ‘Dörtlü Takrir’ adıyla idareden farklı olan fikirlerini kamuoyuyla paylaştılar, akabinde da ülkeye fazlaca partili devir ile iktidar değişikliği yolunu açan Demokrat Parti’yi (kuruluş tarihi: 7 Ocak 1946) kurdular.
Aradan geçen yarım asrı bir tarafa bırakıp AK Parti’yi doğuran daha yakın tarihte yaşananlara da tıpkı gözle bakabiliriz.
Kurucuları daha evvel içlerinde yer aldıkları partilerde gördükleri yanlışlıklardan duydukları huzursuzluğu en son partilerinde idaresi ele alma uğraşına çevirmemişler miydi? ‘Erdemliler Hareketi’ bu biçimde doğmuş, daha sonra da yeni bir parti kurulması gereksinimi kendini aşikâr etmişti.
Necmettin Erbakan gibi ardında koca bir tarih bulunan karizmatik bir öndere karşı gayret vermişti AK Parti kuruluşunda öncülük yapan takım.
İlla bulundukları partiden ayrılmaları gerekmiyor siyasalların, gördükleri yanlışlıkları söyleyerek doğruların olmasına yardımcı olmaları kâfi.
AK Parti’nin başlangıcında bu vardı.
Kuruluşu ve iktidar oluşu üzerinden çok vakit geçmeden karşılarına çıkan ABD’nin Irak’a müdahale edebilmek için Türkiye’den yardım istemesi olayında, AK Parti’den sayıları 100’e kadar varan bir milletvekili kümesinin da iştirakiyle, TBMM, 1 Mart tezkeresine geçit vermemişti (2003).
CHP ile birlikte hareket etmeyi göze alabilmişti o AK Parti milletvekilleri…
Şimdi o denli bir tutum AK Parti’de pek görülmüyor. kimi birtakım çıkış yapanlar olsa da, onlar sıfatları önünde ‘eski’ yaftası bulunan AK Partililer…
Demokrasi, o denli sanıldığı üzere, sırf iktidar-muhalefet ayrışması ve yarışıyla olmuyor. Muhalefet demokratik olmayan ülkelerde de var. Temel demokratik hal partilerin içlerinde farklı görüşlerin sözleriyle oluşuyor.
Parti içi demokrasi kıymetli.
Yakın vakitte İngiltere’de iktidar partisinden milletvekilleri -hatta bakanlar- yanlışlarına itiraz ettikleri başbakana karşı çıkabildiler ve kendisini değiştirmediği görülünce onu değiştirdiler.
İngiltere’deki muhalefet, Emekçi Partisi, şu sıralarda kongresini yapıyor ve orada farklı görüşten partililer iktidara gelmelerini sağlayacak niyetiyle en sıkı tenkitlerini kürsüye taşımaktalar.
esasen, fazla uzak olmayan bir geçmişte, başkan yenilenmesine de gitmişti Personel Partisi…
Kimseden, bilhassa de siyasetçilerden, kendi keyiflerini kaçıracak, konfor alanlarını tehlikeye düşürecek çapta bir karşı çıkış beklemiyorum. Bunun şu sıralarda bizde olamayacağını bilebilecek kadar müşahede tecrübem var.
Sanki muhalefet cephesinden yanlışlara itiraz görülüyor da, iktidarı muhasebeye çağırıyorum; bu biçimde bir şey orada da yok. Yanlış gördüğünde itiraz edilebilme alışkanlığı muhalif cephede de oldukçatan kayboldu.
Günümüzde iktidar da muhalefet de bu istikametten birbirlerine benziyorlar.
zaten farklı görüşlerin söz edilmesini sağlayacak olan partilerin örgütleri de sessiz. İktidar ve muhalefetin izledikleri yolun partililerce beğenilip beğenilmediğini lakin anketlere yansıyan oy hareketlerinden öğrenebiliyoruz. İktidar cephesine oy vermeye alışmış olanlardan hatırı sayılır bir küme ya saf değiştirdi ya da “Kararsızım” diyerek sonucunı geciktirmekte. Ana muhalefetin -CHP’nin- oylarında ise fazla bir kıpırdanma yok.
İktidar değişmesine değişecek de yerine ne gelecek?
Muhalefet partileri bu soruya kestirmeden 6’lı masayı işaret ederek karşılık verme kolaycılığında.
AK Parti’den durumun farkına varılmaya başlandığına dair işaretler alınmıyor değil.
Önemli bir AK Partilinin, bir üniversitenin akademik yılını açış konuşmasında sarf ettiği “Jeo-stratejimiz bize imkanlar sunuyor. Bizim bunu imkana, fırsata dönüştürmemiz, Türkiye’yi bölgesinde dünyada faal bir ülke haline getirmemiz gerekiyor. Bu uğraş yalnızca siyasetin gayreti değil, hepimizin ortak mücadelesidir” sözlerini bu tarafta bir adım olarak pahalandırmak mümkün.
Türkiye’de şu sıralarda izlenen dış siyaset çizgisinin yetersizliğine dönük bir tenkit olarak görülebilir bu sözler…
Ülkenin bölgesinde ve dünyada aktif biçimde olmadığının bir çeşit itirafı…
Bir öteki kıymetli AK Partili de geleceğin fazla parlak olmadığını görmüş olmalı ki, içe dönük bir kıymetlendirme gereksinimi duyarak, yeni periyotta yeni yüzlerin ön plana çıkması gerektiğinden kelam etmiş.
“Hepimiz kusur yapıyoruz, yanılgısız olan peygamberlerdir” sözü de bir daha birebir kıymetli AK Partiliye ilişkin.
AK Parti’de yetkili birinin ağzından ‘hata’ sözcüğünün kendileri için kullanıldığını duymak bile kulağa sürpriz geliyor.
Sıra herbiçimde hangi mevzularda ‘hata’ yapıldığının paylaşılmasına da gelecektir.
Eskiler “Bir çiçekle bahar olmaz” derlerdi, bunu ben de biliyorum; lakin bir-iki değişik ve beklenmedik çıkış bile ülke açısından ümit ışığı yerine geçebiliyor.
bakılırsalim Mevlam neyler…
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.