Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, İstanbul’da sahneye çıkan ve “Maria Callas: Mektuplar ve Anılar” oyununu oynayan Monica Bellucci ile ilgili his ve kanılarını kaleme aldı.
Özkök’ün, ” Dün gece dünyanın en hoş hanımı ile beraberydim” başlığıyla paylaştığı yazısı şöyleki:
Bu hafta raflara çıkan yeni kitabım “Kırk7 Buçuk’un” girişinde şu biçimde bir cümlem var:
“Monica Belluci 57 yaşında ve hâlâ nefesimi kesiyor…”
Alışılmış ki anladınız, “Hâlâ” tabiri 57 yaşındaki onun için değil, 74 yaşındaki kendim içindi…
Dün gece işte o bayanla birliktedim…
Daha da doğrusu benim için dünyanın en hoş bayanı değil en hoş iki hanımı için…
Art sıradaki benden şanslı erkek kimdi
Afişin üzerinde “Maria Callas” ve “Monica Belluci yazıyordu.
Tabi art sırada benden daha şanslı bir erkek vardı.
Yılmaz Erdoğan…
Zira Monica Belluci İstanbul’da sinema çekerken en yakın arkadaşlarından biri oydu.
Belluci oyundan daha sonra kulise davetli kabul etmedi lakin eminim Yılmaz girmiştir.
Yan tarafımda ise benimle birebir derecede şanslı yahut şanssız sayılabilecek bir Fenerbahçeli dostum vardı.
Başkan Fırat…
Anlayacağınız gece Beşiktaşlılar için daha vaatkardı.
Maria Callas’a nasıl ilanı aşk etmiştim
“Arta Kalan Zamanda” isimli arya CD’imde ise Maria Callas için şunları söylemiştim:
“Bir gün bir öbür bayana aşık olacaksam, bilin ki o bayan Maria Callas olacaktır…”
Natürel bunu onun vefatından daha sonra yazdığım için Tansu bakamından bir sorun yoktu…
En azından meyyit bir bayana ilanı aşk etmiştim.
Dün gece işte bu iki bayanla başbaşaydım.
Sahnedeki bayan 57, mektuplardaki 53 yaşında
Sahnedeki bayan 57 yaşındaydı…
Maria Callas ise öldüğünde 53 yaşında idi…
Ellili yaşlarında iki bayan yani.
Bu hafta çıkan kitabımda işte o bayanları anlatmıştım…Tesadüfe bakın, ikisi de kitabımın çıktığı hafta sahnedeydi.
Kasabada adamların önünde yürüyen bayan
Monica Belluci benim için hâlâ Malena sinemasındaki o bayandır.
Yani Sicilya’nın Castelculo kasabasında adamların önünde salına salına yürüyen o şahane bayan.
Kasabanın bütün adamlarınin aşık olduğu bayan yani…
Sırada bir de ben vardım.
Belluci, Tom Wolf’un yazdığı ve belgesel sineması de yapılan “Maria By Callas” yapıtından kimi mektupları sahnede okuyor.
Tek dekor…Monoton ve lakin işitilebilecek seviyede bir konuşma…Tek kostüm…Tek makyaj…Neredeyse tek ışık…Çok az mimik…
Gözaltı kırışıklarını saklamayan bayanı 1.5 saat seyretmek
Ancak bütün şov boyunca gözaltı kırışıklarını saklamaya çalışmayan olağanüstü bir bayan yüzü seyrediyorsunuz…
Kimi seyirciler için bir düş kırıklığıydı…
Benim için de olabilirdi…Ama ben oraya ne için gitmiştim…Bu soruyu sorunca yanıtımda hiç bir düş kırıklığı yok.
Neredeyse ezbere bildiğim mektuplardı… Daha evvel tekraren okumuş, üzerine yazılar yazmıştım.
Ben oraya ömrümün iki hayli kıymetli hanımı için gittim.
Birini doyasıyla seyrettim. Ötekini de ona bakarak dinledim.
Tiyatro değil, nostaljik bir şiir okuma seansı
Bu bir tiyatro değildi…Nostaljik bir şiir okuma seansı gibiydi…Lise yıllarımın çay saati gibi…
Bana düzgün geldi.
Ya bu mektuplar…Onlar neyi anlatıyor?
Bir Diva’yı..Bir “Untouchable’ı”, dokunulamayacak bir ruhu mu…
Hayır tam bilakis, dokunabileceğimiz bir Maria Callas’ı anlatıyor.
Para tutkusu bitip tükenmeyen bir anneyle arbedeler mı…Kıskanç bir kız kardeşin yarattığı düşünceler mı…Bütün malına el koyan bir kocaya hakarete varan öfke mi…Ya da Bir aldatılma hüznü mü…
Kırılgan, yalnız, hüzünlü bir bayan portresi çıkıyor karşımıza…
Hangi bayana “mücevherini bana miras bırak” dedi
Kendisini yetiştiren hocası Elvira de Hidalgo’ya, “Mücevherlerini bana miras bırak, sahnede gururla taşımak istiyorum.. Onları en epey ben hakkediyorum” diyecek kadar anlaşılması güç ve karmaşık bir vefa ve tutkuyla bağlı bir karakter bu.
Evliyken öbür bir erkeğe aşık olan, lakin o ikinci erkek bir diğerine gittiğinde buhranlara giren bir his yumağı…
Resmen aşk tasasından ölen bir bayan var mektuplarda
Ancak emsalsiz bir Diva…
La Wally’de eşsizleşen, Casta Diva’da, Norma’da devleşen biricikleşen bir sesin sahibi aslına bakarsanız lakin bu biçimde bir karakter olabilirdi…
O artık Malena değil fakat bir daha Belluci
Monica Belucci’ye gelince…
O artık Malena değil…
Gözlerinin altındaki kırışıklar ona daha da hoş bir yüz ikram ediyor.
Biraz kilo almış…Ama bir 57 hanımına kilonun da ne kadar yakıştığını o denli hoş ispat ediyor ki…
Yeni kitabımın da en büyük şahidi oluyor o haliyle…
Yani o bir daha Monica Belluci…
Sondaki alkışın cılızlığı ne manaya geliyor
İstanbul Güçlü Merkezi’ndeki performansı bir gece için planlanmıştı.. Ancak o denli büyük bir talep oldu ki, ikinci geceyi de koydular.
Dün gece salondaki herkes benimle tıpkı fikirde miydi, bilmiyorum.
Şovun sonundaki alkışın cılızlığından pek de benimle birebir fikirde olmadıklarını çıkardım.
Bense aradığımı buldum…İki olağanüstü bayan arıyordum.. İkisi de oradaydı.
Hoş bir geceydi yani….
Çıkarken armağan edilen imzalı poster natürel ki küçük şahsî müzemdeki yerini aldı…
Baktıkça şunu söyleyeceğim:
21 Nisan gecesi ben bu iki bayanla beraberydim…
Özkök’ün, ” Dün gece dünyanın en hoş hanımı ile beraberydim” başlığıyla paylaştığı yazısı şöyleki:
Bu hafta raflara çıkan yeni kitabım “Kırk7 Buçuk’un” girişinde şu biçimde bir cümlem var:
“Monica Belluci 57 yaşında ve hâlâ nefesimi kesiyor…”
Alışılmış ki anladınız, “Hâlâ” tabiri 57 yaşındaki onun için değil, 74 yaşındaki kendim içindi…
Dün gece işte o bayanla birliktedim…
Daha da doğrusu benim için dünyanın en hoş bayanı değil en hoş iki hanımı için…
Art sıradaki benden şanslı erkek kimdi
Afişin üzerinde “Maria Callas” ve “Monica Belluci yazıyordu.
Tabi art sırada benden daha şanslı bir erkek vardı.
Yılmaz Erdoğan…
Zira Monica Belluci İstanbul’da sinema çekerken en yakın arkadaşlarından biri oydu.
Belluci oyundan daha sonra kulise davetli kabul etmedi lakin eminim Yılmaz girmiştir.
Yan tarafımda ise benimle birebir derecede şanslı yahut şanssız sayılabilecek bir Fenerbahçeli dostum vardı.
Başkan Fırat…
Anlayacağınız gece Beşiktaşlılar için daha vaatkardı.
Maria Callas’a nasıl ilanı aşk etmiştim
“Arta Kalan Zamanda” isimli arya CD’imde ise Maria Callas için şunları söylemiştim:
“Bir gün bir öbür bayana aşık olacaksam, bilin ki o bayan Maria Callas olacaktır…”
Natürel bunu onun vefatından daha sonra yazdığım için Tansu bakamından bir sorun yoktu…
En azından meyyit bir bayana ilanı aşk etmiştim.
Dün gece işte bu iki bayanla başbaşaydım.
Sahnedeki bayan 57, mektuplardaki 53 yaşında
Sahnedeki bayan 57 yaşındaydı…
Maria Callas ise öldüğünde 53 yaşında idi…
Ellili yaşlarında iki bayan yani.
Bu hafta çıkan kitabımda işte o bayanları anlatmıştım…Tesadüfe bakın, ikisi de kitabımın çıktığı hafta sahnedeydi.
Kasabada adamların önünde yürüyen bayan
Monica Belluci benim için hâlâ Malena sinemasındaki o bayandır.
Yani Sicilya’nın Castelculo kasabasında adamların önünde salına salına yürüyen o şahane bayan.
Kasabanın bütün adamlarınin aşık olduğu bayan yani…
Sırada bir de ben vardım.
Belluci, Tom Wolf’un yazdığı ve belgesel sineması de yapılan “Maria By Callas” yapıtından kimi mektupları sahnede okuyor.
Tek dekor…Monoton ve lakin işitilebilecek seviyede bir konuşma…Tek kostüm…Tek makyaj…Neredeyse tek ışık…Çok az mimik…
Gözaltı kırışıklarını saklamayan bayanı 1.5 saat seyretmek
Ancak bütün şov boyunca gözaltı kırışıklarını saklamaya çalışmayan olağanüstü bir bayan yüzü seyrediyorsunuz…
Kimi seyirciler için bir düş kırıklığıydı…
Benim için de olabilirdi…Ama ben oraya ne için gitmiştim…Bu soruyu sorunca yanıtımda hiç bir düş kırıklığı yok.
Neredeyse ezbere bildiğim mektuplardı… Daha evvel tekraren okumuş, üzerine yazılar yazmıştım.
Ben oraya ömrümün iki hayli kıymetli hanımı için gittim.
Birini doyasıyla seyrettim. Ötekini de ona bakarak dinledim.
Tiyatro değil, nostaljik bir şiir okuma seansı
Bu bir tiyatro değildi…Nostaljik bir şiir okuma seansı gibiydi…Lise yıllarımın çay saati gibi…
Bana düzgün geldi.
Ya bu mektuplar…Onlar neyi anlatıyor?
Bir Diva’yı..Bir “Untouchable’ı”, dokunulamayacak bir ruhu mu…
Hayır tam bilakis, dokunabileceğimiz bir Maria Callas’ı anlatıyor.
Para tutkusu bitip tükenmeyen bir anneyle arbedeler mı…Kıskanç bir kız kardeşin yarattığı düşünceler mı…Bütün malına el koyan bir kocaya hakarete varan öfke mi…Ya da Bir aldatılma hüznü mü…
Kırılgan, yalnız, hüzünlü bir bayan portresi çıkıyor karşımıza…
Hangi bayana “mücevherini bana miras bırak” dedi
Kendisini yetiştiren hocası Elvira de Hidalgo’ya, “Mücevherlerini bana miras bırak, sahnede gururla taşımak istiyorum.. Onları en epey ben hakkediyorum” diyecek kadar anlaşılması güç ve karmaşık bir vefa ve tutkuyla bağlı bir karakter bu.
Evliyken öbür bir erkeğe aşık olan, lakin o ikinci erkek bir diğerine gittiğinde buhranlara giren bir his yumağı…
Resmen aşk tasasından ölen bir bayan var mektuplarda
Ancak emsalsiz bir Diva…
La Wally’de eşsizleşen, Casta Diva’da, Norma’da devleşen biricikleşen bir sesin sahibi aslına bakarsanız lakin bu biçimde bir karakter olabilirdi…
O artık Malena değil fakat bir daha Belluci
Monica Belucci’ye gelince…
O artık Malena değil…
Gözlerinin altındaki kırışıklar ona daha da hoş bir yüz ikram ediyor.
Biraz kilo almış…Ama bir 57 hanımına kilonun da ne kadar yakıştığını o denli hoş ispat ediyor ki…
Yeni kitabımın da en büyük şahidi oluyor o haliyle…
Yani o bir daha Monica Belluci…
Sondaki alkışın cılızlığı ne manaya geliyor
İstanbul Güçlü Merkezi’ndeki performansı bir gece için planlanmıştı.. Ancak o denli büyük bir talep oldu ki, ikinci geceyi de koydular.
Dün gece salondaki herkes benimle tıpkı fikirde miydi, bilmiyorum.
Şovun sonundaki alkışın cılızlığından pek de benimle birebir fikirde olmadıklarını çıkardım.
Bense aradığımı buldum…İki olağanüstü bayan arıyordum.. İkisi de oradaydı.
Hoş bir geceydi yani….
Çıkarken armağan edilen imzalı poster natürel ki küçük şahsî müzemdeki yerini aldı…
Baktıkça şunu söyleyeceğim:
21 Nisan gecesi ben bu iki bayanla beraberydim…